นั่นไม่ใช่บทคุณค่ะ คุณนางเอก!

ลำดับตอนที่ #3 : 00 - ถึงเป็นเกมจีบหนุ่ม แต่ฉันไม่ใช่คนต่างโลกนะคะ

00

ถึงเป็นเกมจีบหนุ่ม แต่ฉันไม่ใช่คนต่างโลกนะคะ

‘หากได้เกิดใหม่ในต่างโลกล่ะก็ ฉันอยากจะ---’

ทุกคราที่หยิบเรื่องราวของใครสักคน คุณเคยคิดอยากเข้าไปแทนที่พวกเขาหรือเปล่า บางทีตัวฉันเองอาจมีความคิดวูบหนึ่งที่ขัดใจตัวละครในหนังสือประหลาดเหล่านั้น แต่ฉันน่ะ ไม่เคยมีประสบการณเกี่ยวกับต่างโลกหรอกนะ ไม่ว่าอดีตหรือปัจจุบันก็ตาม

ฉันยังมีชีวิตอยู่บนโลก และ ช่วงเวลาดังเดิม

อันที่จริงฉันไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันว่าควรเรียกสิ่งที่เป็นอยู่เช่นไรดี

ลักษณะพิเศษเกิดจากสายเลือดผสานการคุ้มครองจากแม่มดที่เข้ากันได้อย่างน่าอัศจรรย์ ทุกอย่างเริ่มต้นตั้งแต่วัย 9 ขวบ ฉันป่วยหนักจนต้องพักฟื้นนานแรมเดือน ครั้นหายป่วยการคุ้มครองจากโอเพเลียก็ได้ปรากฏให้ตามปกติ หากแต่ในตอนแรกไม่มีใครเอะใจว่าฉันจะได้รับลักษณะพิเศษมาด้วย

แม้แต่ตัวฉันยังไม่เอะใจด้วยซ้ำ

กระนั้นไม่กี่เดือนเริ่มรับรู้ถึงความผิดแปลก ทุกคราที่หยิบกระดาษ และ ปากกาขึ้นมา ฉันมักเห็นความทรงจำที่คล้ายความฝัน หน้าจอประหลาดราวกับเวทมนตร์แสดงศิลปะที่มีลวดลายแปลกตา แต่ยอมรับว่ามันสวยใช้ได้ ศิลปะเหล่านั้นเคลื่อนไหว และ มีเรื่องราวของตนเองดั่งโลกอีกใบที่มิอาจไปถึง

ประหนึ่ง ‘ต่างโลก’

แต่ฉันได้ยินใครสักคนพูดว่ามันเป็น ‘เกม’

เรื่องราวที่ถูกเขียนโดยฝีมือ ‘มนุษย์’

ยอมรับว่าฉันต้องใช้เวลาพักใหญ่ในการเข้าใจศัพท์

บางคราฉันได้เห็นตัวอักษรประหลาดเรียบเรียงเป็นเรื่องราวถูกเรียกว่านวนิยาย แน่นอนภาษาพวกนั้นฉันแน่ใจว่ามันไม่มีบนโลกใบนี้ ความทรงจำวนเวียนอยู่เพียงเรื่องราวในสื่อบันเทิง ไร้เรื่องราวโลกที่สร้างสิ่งเหล่านี้มา แต่รับรู้ได้ว่าที่นั้นต้องไกลจากเรามากๆ เป็นแน่---เสมือนกลายเป็นผู้เฝ้ามองเรื่องราวที่ ‘มนุษย์’ สร้างขึ้น ขณะเดียวกันพวกเขาเองก็กำลังเฝ้ามองเราไม่ต่างกัน

บางครั้งเรื่องราวที่พวกเขาถ่ายทอดมานั้นมันดูน่าขัน

บางครั้งชวนงุนงง ด้วยพื้นฐานโลกาที่แตกต่าง

ลักษณะพิเศษ ‘ผู้ถือครองความทรงจำ’

เอลรอนด์เรียกว่าแบบนั้น พวกเขาบอกว่าเป็นลักษณะประเภทสังเกตยาก แต่บางครั้งก็มีคนที่มีลักษณะเช่นนี้โผล่มาให้เห็น และ ส่วนใหญ่มักเป็นเวซ่า สายเลือดผู้เขียนจดหมาย พอมานั่งคิดนอนคิดอีกที คุณสมบัติลักษณะพิเศษช่างคล้ายตัวละครที่จู่ๆ ไปโผล่ต่างโลกอะไรทำนองนั้น ไม่สิ ต้องพูดว่าเหมือนตัวละครที่จู่ๆ มาโผล่ใน ‘เกมจีบหนุ่ม’ ต่างหาก

ใช่! เกมจีบหนุ่ม

หนึ่งในเรื่องราวที่เห็นผ่านลักษณะพิเศษ คือเรื่องบนโลกใบนี้ในรูปแบบเกมจีบหนุ่ม

Sweet Dream

แม้ฉันไม่เคยมีชีวิตในโลกที่สร้างเรื่องราวเหล่านี้ขึ้นมาก็เถอะ

แต่ช่างเป็นชื่อธรรมดาเสียจริง

เกมแนวแฟนตาซีเวทมนตร์บนโลกที่ถูกเซ็ตติ้งใหม่ทั้งหมด เรื่องราวของโมนิก้า สามัญชนที่บังเอิญได้รับการคุ้มครองจากแม่มดแห่งรุ่งอรุณ สารภาพตามตรงตอนแรกฉันเกิดคำถามนิดหน่อย คำว่าบังเอิญมีในหมู่แม่มดด้วยหรือ เอลเดสซ่าบังเอิญให้การคุ้มครองงั้นเหรอ เช่นนั้นหากรู้ว่ามันพลาด ตามปกติแม่มดจะดึงพลังที่คุ้มครองกลับ แต่นี่กลับปล่อยให้โมนิก้าได้รับการคุ้มครองตั้งหลายปี ไม่ควรเรียกว่าบังเอิญนะ

บังเอิญ คงใช้เป็นข้ออ้างยัดเหยียดพลังที่ดีที่สุดแล้วล่ะมั้ง จากที่สังเกตไม่ว่าเกม, นวนิยาย, หรือใดๆ ก็ตามที่ถูกดำเนินเรื่องด้วยตัวละครหญิงแสนอ่อนหวาน ตัวละครนางเอกมักถูกยัดเหยียดธาตุแสง ทว่าอีกหนึ่งเรื่องชวนขบขันในนวนิยายมีนิยามแปลกๆ อย่างธาตุแสงจอมปลอมโผล่ให้เห็นเยอะพอๆ กัน

ในโลกฉันไม่มีคำว่าจอมปลอม ไม่ว่ารุ่งอรุณ หรือ รัตติกาลก็ตาม ทุกอย่างล้วนเป็นสัจธรรม---กฎหนึ่งที่รู้กันเป็นวงกว้าง เอสเดสซ่ากับอนาสตาเซียคือขั้วอำนาจแห่งสมดุล ความหมายง่ายๆ กลางวัน และ กลางคืนต้องอยู่คู่กัน

จอมปลอม สำหรับคนในฟากนั้นเป็นคำอุปมาอุปไมยหรือเปล่า

ถึงจะเป็นอุปมาอุปไมย แต่ใช้ในโลกนี้ไม่ใช่นะ เดี๋ยวเอสเดสซ่าจะโกรธเอา

บางทีถ้าแม่มดตนนั้นโกรธ เธออาจสั่งสอนโดยการไม่มอบแสงให้โลกใบนี้สักแป๊บ

แต่ก็นะ แป๊บ สำหรับสิ่งไร้อายุขัยอย่างแม่มดนั้น คาดเดายากเหลือเกิน

เอาละ มาฟังเรื่องราวของโมนิก้าฉบับเกมจีบหนุ่มต่อกันเถอะ ด้วยความที่เอสเดสซ่า แม่มดรุ่งอรุณการคุ้มครองจากเธอถือว่าค่อนข้างหายาก ส่วนนี้ขอให้เหตุผลสั้นๆ ว่าเพื่อรักษาสมดุล เอสเดสซ่าจะมอบการคุ้มครองให้หลายๆ คนเหมือนแม่มดบางตนไม่ได้ และ ด้วยความเป็นสมดุลหนึ่งของโลกาส่งผลให้ผู้ได้รับการคุ้มครองจากสองแม่มดแห่งสมดุลนั้นมักถูกเพ่งเล็งจากกลุ่มคนที่หวังทำลายขั้วอำนาจ

ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยของตัวได้รับการคุ้มครอง โมนิก้าจึงถูกรับเลี้ยงโดยตระกูลเพอร์ฟีร์ ผู้นำเป็นไวเคานต์ที่มีความเชี่ยวชาญในการใช้เวทมนตร์คนหนึ่ง แน่นอนหลังจากนั้นมันก็ตามเซ็ตติ้งที่ฉันมักเห็นบ่อยๆ ในสื่อบันเทิงเหล่านั้น โมนิก้าวัย 14 ถูกส่งเข้าเรียนในสถาบันชื่อดัง ผู้ได้รับการคุ้มครองจากแม่มดรุ่งอรุณผสมกับบุคลิกดั่งแม่พระทำให้ตัวเธอกลายเป็นเสมือนสตรีแสนบริสุทธิ์คนหนึ่ง แม้หลายคนหวังผลประโยชน์จากเธอ แต่พวกเขามักถูกกีกกั้นออกไปด้วยฝีมือชายที่หลงรักเธอโดยไม่หวังสิ่งใดนอกจากความรัก และ ในตอนจบโมนิก้าได้ครองรักกับชายที่เธอเลือกอย่างมีความสุข

เป็นเรื่องราวที่โรแมนติกใช่ไหม?

เหมือนนิทานก่อนนอนเป๊ะ!

กระนั้นตัวฉันในเรื่องราวของอีกฟากเป็นเพียงตัวประกอบไร้หน้าที่โผล่มาแค่สองฉาก ฉากในห้องสมุดช่วงแรกเท่านั้น ชุดข้อมูลระบุสั้นๆ ว่าสายเลือดเวซ่าที่ได้รับการคุ้มครองจากแม่มดแห่งหอสมุด ฉากที่สองปราฏเพียงชื่อในฉากที่โมนิก้าพยายามหาคนที่มีพลังพอที่จะหยุดยั้งตัวร้ายตนหนึ่ง แต่ก็ถูกเมินตามฉบับตัวประกอบน่ะนะ

อ๋อ เห็นแบบนี้ฉันไม่ใช่ประเภทต่อสู้ไม่ได้

แม่มดแห่งหอสมุดขึ้นชื่อเรื่องพลังโจมตีสูง น่าจะสูงที่สุดล่ะมั้ง

แต่ข้อดีย่อมมีข้อเสียตามมาแหละ

ความจริงฉันแค่เด็กทั่วไปที่อยากเห็นบทบาทของตนให้มากขึ้นเลยลองตั้งใจมองเรื่องราวนั้น ทว่าน่าเสียดาย จนแล้วจนรอดฉันก็ไม่ปรากฏตัวอีกเลย ในเมื่อมีบทแค่นั้นฉันคงเล่าเรื่องของตนเองจากอีกฟากไม่ได้หรอก ผู้สร้างเกมสร้างฉันขึ้นมาเป็นเพียงตัวประกอบที่มีไว้ชูตัวละครอื่นๆ อยู่แล้วล่ะ ไม่จำเป็นต้องที่น้อยใจหรอก แม้แต่คุณคู่หมั้นที่มีลักษณะพิเศษโคตรน่ากลัวยังโผล่มาแค่ชื่อเลย

แต่รู้ไหม เหมือนการันตีแล้วว่าฉันจะไม่ได้วุ่นวายกับเรื่องน่าปวดหัว

บางที...

ฉันอาจวาดฝันชีวิตที่เรื่อยเปื่อยเกินไป

โครม!!

เพดานห้องโถงที่กำลังถล่มลง เสาสถาปัตยกรรมราคาแพงกลายเป็นเศษซากสีขาวในชั่วพริบตา เสียงกรีดร้องของหนุ่มสาวหลากหลายวัยจากทั่วสารทิศชวนปวดหัว เฉกเช่นกับแสงอันเกิดจากเวทมนตร์ส่องประกายราวกับพลุในงานเลี้ยง ฉันคงต้องบอกสักหน่อยว่าตอนนี้ตัวฉันกำลังยืนอยู่กลางท่ามกลางงานเลี้ยงแสนโกลาหล แค่งานเลี้ยงเทศกาลทั่วไปในเมืองหลวง และ ใครสักคนบ้าถึงขั้นอัญเชิญฝูงแมลงกลางงานเลี้ยง

แต่อย่าสงสัยเลยว่าใครทำ ฉันไม่ได้สนใจขนาดนั้นสักหน่อย

ยิ่งไปกว่านั้นอย่าสงสัยว่าทำไมฉันถึงมีอารมณ์เล่าเรื่องพรรค์นั้นได้

ไม่ต้องกังวลนี่ปกติของเวซ่า

พวกเราสงบได้ แม้ตรงหน้ากำลังลุกเป็นไฟ

-------

ตอนนี้ถือซะว่าเป็นบทเปิดค่ะ

ย้ำอีกครั้ง นิยายเรื่องนี้เรื่อยเปื่อย แต่ดันทะลึ่งมีข้อมูลเฉพาะเยอะค่---

สารภาพตามตรงนี่เป็นครั้งแรกที่เราบรรยายแบบ POV 1 ค่ะ อาจดูติดๆ ขัดๆ

แต่เราแอบคิดว่ามันไม่ค่อยต่างจาก POV 3 ที่ใช้ประจำสักเท่าไรนะคะ