ไม่ชอบหวาน - end. (hermit books)

ตอนที่ 28 : Special : ธราดล ตรีทศชาติ

ไม่ชอบหวาน

✨

Special

♡

｡

เขตแดนธราดล

;

เสียงกีตาร์เล่นเบา ๆ ไปพร้อมกับเพลงท่อนนั้น เจ้าของเสื้อหนังสีดำถอดมันออกจากร่างช้า ๆ เพราะอากาศเมืองไทยที่ต่างจากประเทศ ๆ นึงที่ดินเพิ่งกลับมา

สำหรับผู้ชายวัยนี้สิ่งสำคัญคงจะเป็นครอบครัว มีเจ้าตัวน้อยเท้าเล็ก ๆ วิ่งรอบบ้าน มันก็ไม่แปลกอะไร แปลกตรงที่เขายังไม่ได้รู้สึกว่ามันต้องมีขนาดนั้น

“ไงพ่อหนุ่ม” เสียงของเพื่อนเอ่ยทักกัน บางคนพยักหน้ารับพร้อมกับหย่อนตัวลงนั่งข้าง ๆ เขาที่มาถึงก่อนแล้ว “มาคนเดียวเหรอ”

“เห็นใครไหมล่ะ” ตอบไปแบบนั้นแล้วก็โดนเพื่อนไหวไหล่ใส่ มันเป็นจังหวะเดียวกับที่ดินมองไปเห็นใครบางคนที่นั่งอยู่ตรงนั้น

มันไม่ได้โดดเด่นขึ้นมาหรอก หากแต่ว่าอีกฝ่ายกำลังส่งยิ้มมาให้มันก็เลยต้องมอง แปลกตรงที่พอได้มองแล้วก็ดันหยุดมองไม่ได้ เหมือนมีแรงดึงดูดอะไรบางอย่างที่อันตราย เขากับสเวตเตอร์สีขาว เขากับผมสีดำสนิทยาวประบ่า

“เฮ้ยไอ้ดิน! ไปไหนวะ!”

รู้ตัวอีกทีก็เดินมาหยุดอยู่ตรงนี้แล้ว

“สวัสดี”

เสียงเล็ก ๆ ดังขึ้นพร้อมกับค็อกเทลแก้วนั้นที่ถูกยื่นมาตรงหน้า กัปตันหมาด ๆ เอื้อมไปรับมันมา ยกขึ้นดื่มพร้อม ๆ กับบางคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าดินในตอนนี้ ก็เข้าใจแล้วที่มนุษย์พยายามหาทางขึ้นไปบนดวงจันทร์เพื่อจะเห็นมันใกล้ ๆ .. ถ้ามันสวยขนาดนี้ ความเสี่ยงมันก็คุ้มค่า

“แอล”

พี่คนโตของบ้านตรีทศชาตินิ่งไปสักพัก เพราะการแนะนำตัวเองที่เกิดขึ้นไวจนดินไม่ทันได้ตั้งรับนั่น แต่มันก็ถูกแล้ว จะรู้จักมากขึ้นก็ต้องเริ่มจากชื่อ

“ดิน”

“ว้าว บังเอิญจัง”

“ทำไม”

“พอจะรู้จักภาษาฝรั่งเศสบ้างไหม?”

“นิดหน่อย”

“Ciel?”

“ท้องฟ้า”

“ถามจริง!”

เจ้าของตาคม ๆ นั่งมองบางคนที่กำลังหน้าแปลก ๆ เหมือนจะตกใจมากที่ดินรู้ความหมายของคำนั้น ปากสวย ๆ นั่นเผยอขึ้น ดวงตาเรียวเบิกกว้างและมันน่ามองมากจนเผลอสบถกับตัวเองเบา ๆ

ให้ตาย

“ชื่อเต็ม ๆ คือซีแอล”

ริมฝีปากสีชมพูเริ่มขยับอีกครั้ง ดินพยักหน้าตามช้า ๆ เพราะเริ่มจะเข้าใจแล้วที่อีกคนบอกว่าบังเอิญ

“พ่อเป็นลูกครึ่งไทยฝรั่งเศส ตอนมีลูกเลยไม่รู้จะใส่ชื่อลูกว่าอะไร แม่ก็เลยบอกว่าให้ใช้ชื่อว่าท้องฟ้าสิ เพราะมองท้องฟ้าแล้วก็เหมือนมองหน้าคุณนั่นแหละ โรแมนติกเนอะ”

เป็นครั้งแรกที่ดินได้เห็นรอยยิ้มนี่ใกล้ ๆ มันเป็นธรรมชาติขนาดนี้ได้ยังไงก็ไม่รู้เหมือนกันทั้งที่เพิ่งเจอครั้งแรก

“แล้วดินล่ะ?”

“อะไร”

“มีที่มาของชื่อรึเปล่า”

“ไม่มี”

คนพูดไม่เก่งก็ทำได้แค่นี้ สารภาพตามตรงว่าใจเรามันไม่ใช่ของเราอีกแล้ว ปกติก็ไม่เคยต้องพูดอะไรมาก ถ้าถูกใจก็แค่ดีล แต่กับคนนี้กลับต่างไป สุดท้ายก็ต้องเล่าให้ฟังว่าชื่อนี้พ่อเป็นคนตั้งให้ และมีน้องอีกสองคนที่ชื่ออาทิตย์กับต้นข้าว

เจ้าตัวดูจะตื่นเต้นมาก คงจะเมคเฟรนด์เก่งซึ่งต่างจากดินลิบลับ แต่มันก็ดีแล้ว อะไรที่ทำให้ได้อยู่ตรงนี้นาน ๆ มันก็ดีทั้งหมด

“แล้วนี่ดินมาคนเดียวเหรอ”

“อืม”

“แล้ว .. จะกลับคนเดียวรึเปล่า”

แล้วมันก็เป็นคำนั้น คำที่มาพร้อมกับดวงตาสวย ๆ หนึ่งคู่และรอยยิ้มหวาน ๆ ว่ากันว่าซีทรูและผ้าลูกไม้จะช่วยทำให้ใครสักคนดูเซ็กซี่ แต่ทำไมกับคนนี้ แค่สเวตเตอร์กับยีนส์ธรรมดามันกลับทำให้รู้สึกมากกว่านั้น

“กลับด้วยกันไหมล่ะ”

รู้สึกจนแทบบ้า

☆

°

อุณหภูมิยี่สิบห้าองศากลับร้อน ดินรู้สึกอย่างนั้น ตอนที่อีกคนอยู่บนตัวเขาและกำลังละเมียดละไมริมฝีปากซน ๆ อย่างเอาแต่ใจ มันทำให้หลายครั้งเขาอยากจะจับบางคนมาสั่งสอนตรงนี้

“เดี๋ยวสิ! รีบเหรอดิน”

แต่ก็โดนห้ามและเขาเองก็ยอมทำตามทุกครั้ง

“ดื่มหน่อยไหม”

มือข้างนั้นเอื้อมไปหยิบแชมเปญที่ข้างเตียงขึ้นมาถือไว้ ภายนอกเหมือนเดียงสา แต่แววตาและรอยยิ้มมันเหมือนอยู่เหนือคนทั้งโลก

“ดินดื่มไม่เก่งเหรอ”

คำถามนั้นดังขึ้นตอนที่น้ำบางอย่างไหลผ่านลำคอและมันห่วย ใบหน้าเหยเกของผู้ชายตัวโตมันคงจะตลกมากจนใครบางคนอดจะขำไม่ได้

“ไม่ค่อยได้ดื่ม”

“ไม่อยากจะเชื่อเลยเนี่ย”

“จริง ๆ”

“งั้นถ้าเกิดอะไรขึ้น .. ก็ใช้คำว่าเมาเป็นข้ออ้างไม่ได้น่ะสิ”

ดินเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของร่างที่นั่งอยู่บนตักเขา อีกฝ่ายยังคงยิ้ม สาบานว่ามันน่ามองมากแต่ตอนนี้ริมฝีปากสีชมพูมันก็น่ามองไม่แพ้กันเลย

“ไม่เคยทำอะไรใครเพราะเมาอยู่แล้ว”

มันคือตอนที่รอยยิ้มนั่นส่งมาให้ที่ดินเป็นฝ่ายพลิกขึ้นไปอยู่ข้างบน ไม่เคยมีใครบอกเขาว่าผ้าปูที่นอนขาว ๆ กับผิวสีนี้มันจะเข้ากันดีจนแทบบ้า มันปั่นป่วนจนทำให้เขาต้องก้มลงไปกดจูบที่ริมฝีปากบาง ๆ และมันก็ยากเกินไปที่จะหยุดอยู่แค่ตรงนั้น

กระดุมเสื้อเชิ้ตถูกปลดออกทีละเม็ดโดยคนใต้ร่าง ดินไม่รู้ว่าอีกคนไปรู้วิธีพวกนี้มาจากไหนกันนัก วิธีที่ค่อย ๆ ถอดเสื้อของเขาช้า ๆ พร้อมกับสายตาที่มองมานั่น

มันยั่วกันได้ง่าย ๆ แบบที่ไม่เคยมีใครทำกับเขามาก่อนเลย

ร่างหนา ๆ ทาบทับลงไปบนผิวนุ่ม ๆ นั่นอีกครั้ง กดจูบที่ต้นคอเบา ๆ และเคลื่อนต่ำลงมาเรื่อย ๆ จนถึงสายบราสีหวานที่อีกคนสวมมันอยู่ มันคงเป็นขั้นตอนหลังจากนั้น ความอดทนที่ไม่ค่อยจะมีเท่าไหร่หมดไปตอนที่ชื่อของเขาหลุดออกมาจากปากของใครคนนี้

“อื้ม .. ดิน”

แหะ ๆ

คิดถึงเลยแวะมาคับพ้ม

ไม่รู้จะยังมีคนคิดถึงสามพี่น้องกับพี่ภูมิกันอยู่มั้ยแฮะ แต่วันนี้ส่งพี่ดินมานำทัพ ถ้ามีคนชอบเดี๋ยวมีอีกครึ่งตามมาแน่ฮะ!

อ้อแล้วก็วันนี้แวะมาฝากนิยายเรื่องใหม่ที่กำลังอัปอยู่ด้วยฮะ

จิ้มเลยฮะ/i

แหะ ๆ อย่าลืมตามไปเล่นด้วยกันนะพวกคุณ