คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เทวดากับซาตาน^_^
“ไอ แต่งตัวเสร็จรึยังลูก โซยุนกับโซฮยอน มารอนานแล้วนะ” เสียงตะโกนของแม่ดังออกมาจากในห้องครัว
“ค้าา เกือบเสร็จแล้วคะ” พี่โซยุนมารอแล้วหรอ O_O ไอรดาเธอตื่นสายอีกแล้วนะเนี่ยะ
“ช้าจังเลยนะ ยัยเปี๊ยก นี่ถ้าไม่ใช่เสียงเพลงของฉันเมื่อวาน เธอก็คงจะไปสายละสิถ้า”
“เชอะ ไม่เกี่ยวกับนายซะหน่อย เราไปโรงเรียนกันเถอะพี่โซยุน เดี๋ยวสาย ไปแล้วนะคะแม่” อันที่จริงที่หมอนี่พูดมันก็เป็นความจริงเกือบ 99 เปอร์เซ็นต์เชียวละ
“ผมไปแล้วนะครับคุณน้า”
“จ๊า แล้วตอนเย็นก็ฝากไอด้วยนะจ๊ะ” แม่ออกมาจากห้องครัวพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้สองพี่น้องตระกูลคิม ก่อนจะกลับเข้าไปในครัวต่อ
“ครับ/คร๊าบ”
“ไอ เดี๋ยววันนี้หลังเลิกเรียน เราเจอกันที่หน้าโรงเรียนนะ จะได้กลับบ้านพร้อมกัน” พี่โซยุนพูดขึ้น หลังจากที่เราสามคนออกมาจากรถแท๊กซี่
“ได้ค่ะ ^_^ พี่โซยุน แล้วเจอกันนะคะ” แล้วพี่โซยุนก็แยกไปที่ห้องของตัวเอง เหลือแค่ฉันกับโซฮยอน แล้วนายนี่ก็ดันเรียนเหมือนกันกับฉันอีกต่างหาก
“นี่ ยัยเปี๊ยก วันนี้ตอนเที่ยงฉันกับพี่โซยุนมีแข่งบาสอย่าลืมมาเชียร์ด้วยละ”
“จริงหรอ งั้นเดี๋ยวไอจะไปเชียร์พี่โซยุนสุดหล่อของฉันดีกว่า นี่นายเวลาพี่โซยุนเล่นบาสเหนื่อย ๆ เค้าชอบดื่มอะไรหรอ ฉันจะได้ซื้อไปให้”
“ไม่รู้เหมือนกัน คงดื่มน้ำเปล่าเหมือนฉันมั้ง ถามทำไม ชอบเค้าละสิ” แล้วนายทำไมต้องทำหน้าอยากรู้อยากเห็นขนาดนั้นด้วยละ
“ฮะ ปะ...เปล่าสักหน่อย แค่อยากรู้เฉย ๆ” (หนอยแนะ...ทำเป็นรู้ทันฉัน)
“แค่อยากรู้ทำไมต้องหน้าแดงด้วยฮะ”
“แล้วทำไมนายต้องจ้องหน้าฉันด้วยเนี่ยะ ฉันก็...” (ฉันก็อายเป็นเหมือนกันนะ >_<;)
“อะไร ฉันก็อะไร อย่าบอกนะว่ายัยเปี๊ยกอย่างเธอก็อายเป็นกับเค้าเหมือนกันนะ”
“O_O นี่นายว่าฉันอายไม่เป็นอย่างนั้นหรอ!” แล้วฉันก็ฟาดกระเป๋าลงไปที่กลางหลังของหมอนั่น จริง ๆ แล้วฉันอยากจะฟาดลงไปที่กลางหัวต่างหากละ แต่มันฟาดไม่ถึงนี่นา
“ไม่ได้พูดอย่างนั้นสักหน่อย เธอคิดไปเองต่างหากละ เออว่าแต่ มีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกได้นะ ”
“จริงหรอ นายจะช่วยฉันจริง ๆ หรอ *o* ”
“ก็คงได้มั๊ง แต่ต้องมีสิ่งตอบแทนบ้างนะ มันถึงจะคุ้ม”
“นั่นไงฉันว่าแล้วเชียว ว่าคนอย่างนายต้องไม่ช่วยฉันฟรี ๆ แน่ ๆ”
“งั้นก็ตามใจ คนอุตส่าห์อยากจะช่วยทั้งที”
“เดี๋ยวสิ ไม่ยักรู้ว่าลิงก็น้อยใจเป็นเหมือนกัน ก็ได้ งั้นวันนี้ ฉันจะเชียร์นายด้วยละกัน”
“ซื้อน้ำมาให้ฉันด้วย 4 ขวด เอาแบบเย็น ๆ นะ ^_^”
“นี่นายตั้ง 4 ขวด จะกินอะไรนักหนา นายเป็นอูฐรึไงกันนะ”
“งั้นฉันก็ไม่ช่วยละกัน”
“ฮะ ก็ได้ ก็ได้ ได้ทีใช้เลยนะ เออ โซฮยอน ฉันไปก่อนนะ ถ้าเพื่อนฉันเห็นฉันคุยกับนายแบบนี้ มีหวังฉันโดนรุมแน่ ยัยพวกนั้นนะคลั่งนายจะตาย แล้วเจอกันนะ”
“เฮ้ เดี๋ยวสิ อะไรของเค้าเนี่ยะ ยัยเปี๊ยกเอ๊ย ว่าแต่ยายนั่นเรียกฉันว่าอะไรนะ โซฮยอนหรอ ฟังดูดีเหมือนกันนะเนี่ยะ ^_^” นี่ถ้าถ้าฉันไม่บอกว่าจะช่วย เธอคงไม่มีวันเรียกชื่อฉันสินะไอ
*****
“นี่พวกเธอรีบกินข้าวกันหน่อยสิ ทำไมวันนี้กินข้าวกันช้านักนะ” ยัยอินโวยวาย ทั้ง ๆ ที่ฉันก็คิดว่าวันนี้ฉันกินเร็วกว่าทุกวันแล้วนะ
“เดี๋ยวก็ไปดูโซฮยอนแข่งบาสไม่ทันหรอก” อ๋อ กลัวว่าจะไปดูนายลิงแข่งบาสไม่ทันหรอกหรอ นึกว่าอะไร ฮะ? อะไรนะ? แข่งบาสหรอ? O_O
“เฮ้ย พี่โซยุนก็แข่งด้วยนี่นา เร็ว ๆ พวกเธอรีบกินกันหน่อยสิ ทำไมวันนี้กินช้ากันนักนะ” ฉันเพิ่งนึกได้ว่าพี่โซยุนก็แข่งด้วยเหมือนกัน แล้วฉันก็ต้องซื้อน้ำไปให้พี่โซยุน กับนายลิงนั่น เฮ้ ฉันคิดแผนดี ๆ ออกแล้ว ฉันจะได้ไม่ต้องเสียตัง แถมยังรักษาสัญญาด้วย
“นี่อิน เธอซื้อน้ำเปล่าไปให้นายลิงด้วยสิ ^_^” และแล้วฉันก็กระทำการอันชั่วร้ายจนได้ ฉลาดชะมัดเลย สมแล้วที่เป็นไอรดา
“@_@ _@งหรออน้ำเป้ว่า พวกเธอรีบกินกนจริงหรอ เอาน้ำอะไรดีละ ไอ
นีอายนี่รู้นะว่า” ถ้ายายนี่รู้นะว่าเค้าให้ฉันซื้อให้ ฉันมีหวังตายแน่
“เอาน้ำเปล่าละกัน สัก 4 ขวด นายนี่กินน้ำเยอะ เพราะเค้าเป็นอูฐ”
“โห เยอะจัง แต่ก็ช่างเถอะ เพื่อโซฮยอนของฉัน O_O นี่พวกเธอยังกินกันไม่เสร็จอีกหรอ เร็ว ๆ หน่อยสิ ชักช้ากันจริง ๆ เลย”
และแล้ว ฮะ ฮะ ฮะ ฉันก็ไม่ต้องเสียตัง หลังจากที่เพื่อน ๆ ถูกยัยอินเร่ง ก็รีบออกมาจากโรงอาหารทันที แล้วพวกเราก็รีบเดินไปที่สนามบาสทันที ส่วนฉันกับอินก็แยกไปซื้อน้ำ ยัยอินซื้อ 4 ขวด ส่วนฉันซื้อแค่ 3 ขวด ก็เพราะพี่โซยุนเค้าไม่ใช่อูฐนะสิ ฉันก็เลยซื้อในปริมาณที่คิดว่าคนเค้าดื่มกัน แล้วเราก็ไปถึงสนามบาส เค้ากำลังจะเริ่มกัน ทันเวลาพอดีเลย พวกเราก็เลยเลือกไปนั่งตรงกลาง ที่มองเห็นได้ทั่วสนาม ซึ่งเป็นวิวที่คนส่วนมากชอบมานั่งกัน ดีนะที่พวกเรามานั่งก่อน ไม่งั้นอดเห็นช๊อตเด็ดแน่เลย ^_^ แล้วพี่โซยุนอยู่ไหลนะไม่เห็นเลย อ๋อนั่นไง ว้าวเท่จังเลย พี่โซยุนยืนอยู่ขอบสนามใส่ชุดแข่งบาสสีขาว แถบสีแดง ข้างหลังมีเบอร์ 9 อยู่ ทำไมวันนี้พี่โซยุนดูแปลกตาจัง เหมือนไม่ใช่คนเดิม คงเป็นเพราะๆไม่ได้ใส่แว่นแน่เลย ส่วนตรงนั้น นายลิงกังนั่นก็เท่ไม่แพ้กันเลยนะ แต่ต่างจากพี่โซยุนราวฟ้ากับดิน เพราะนายลิงกังนั่นอยู่ในชุดสีดำ แถบสีเทา หมายเลข 13 ทำไมนายลิงกังนั่นต้องใส่เบอร์ 13 ด้วย ก็มันเป็นลัคกี้นัมเบอร์ของฉันนะสิ นายบังอาจมากนะคิมโซฮยอน แต่ฉันจะยกโทษให้นายละกันไปก่อนละกัน แต่เวลาสองคนนี้ยืนอยู่ด้วยกันเหมือนซาตานกับเทวดาเลย ฮ่า ฮ่า ดีแล้วละที่อยู่คนละทีม
“ว้าว ไอ วันนี้คิม โซฮยอน เท่จังเลย @_@”
“พี่โซยุนเท่กว่าตั้งเยอะ”
“งั้นเรามาพนันกัน ฉันว่าคิมโซฮยอนชนะ”
“ส่วนฉันคิดว่าพี่โซยุนชนะใส ๆ ^_^ แพ้เลี้ยงไอศกรีมละกันนะ”
“โอเค ฉันไม่แพ้อยู่แล้วละ เธอเตรียมควักตังค์ไว้เลยละกัน”
“ฉันก็ไม่คิดว่าพี่โซยุนจะแพ้เหมือนกันแหละ เดี๋ยวก็รู้”
“ว้าว เกมส์เริ่มแล้ว...”
แล้วเกมก็เริ่มขึ้น ก่อนที่พวกเราจะทะเลาะกันมากไปกว่านี้ ครึ่งแรกฝ่ายโซฮยอนนำไปก่อน 12 ต่อ 10 นายนั่นเป็นตัวทำคะแนนด้วยแหละ จะว่าไปแล้วนายลิงนั่นก็เท่ไม่เบาเลยนะ แต่ก็ยังเป็นซาตานในสายตาฉันอยู่ดี ส่วนอีกฝ่าย ซึ่งเป็นฝ่ายของพี่โซยุน ตัวทำคะแนนก็คือ พี่โซยุนอย่างไงละ วันนี้พี่เค้าเท่ระเบิดไปเลยละ ใจฉันเต้นแรงจนจะระเบิดออกมาอยู่แล้วละ มัวคิดอะไรอยู่นะไอรดา
“ยัยเปี๊ยก ยักเปี๊ยก”
“ยัยเปี๊ยก น้ำฉันละ?” เพราะเสียงนายนั่นคนเดียวที่มาขัดจังหวะฉัน
“ฮะ นายเรียกฉันว่าอะไรนะ นายลิงกัง”
“โทษที ยัยเปี๊ยก เฮ้ย ไอ แล้วน้ำฉันละ”
“ค่อยยังชั่วหน่อย น้ำนายอยู่กับยัยอินโน่น”
“น้ำนายอยู่นี่ คิมโซฮยอน” แล้วยายอินก็ยื่นน้ำให้โซฮยอน แต่นายทำไมต้องทำหน้าไม่พอใจด้วยละ
“ขอบใจนะ แต่ฉันฝากเธอซื้อไม่ใช่หรอยัยเปี๊ยก” ทำไมต้องมองฉันด้วยสายตาเย็นชาด้วยละ
“เถอะน่า นายก็ได้ดื่มแล้วนี่ อย่าบ่นมากเลย อะ พี่โซยุนค่ะ พี่โซยุน น้ำคะ” แล้วพี่โซยุนก็เข้ามาช่วยชีวิตฉันไว้ทันพอดี
“อ้าวไอมาดูด้วยหรอ ขอบใจนะ กำลังเหนื่อยอยู่พอดีเลย ^_^” พี่โซยุนพูดเสร็จก็ดื่มน้ำจนหมดขวด แล้วเกมต่อไปก็เริ่มขึ้นทันที
“ไม่เป็นไรคะ พี่ต้องชนะให้ได้นะคะ”
“ได้เลย แล้วคอยดูละกัน”
“ไอจะคอยเชียร์นะคะ”
“ไอรดา...”ในที่สุดยัยอินก็รู้ความจริงจนได้ TT_TT นายนะนาย ไม่น่าพูดออกมาเลย แล้วฉันจะทำไงละทีนี้ ยัยอินจ้องฉันเขม็งเลย งานนี้ฉันเสร็จแน่
“ไอรดา คิมโซฮยอน ให้เธอซื้อให้หรอกหรอ”
“โทษที คือว่า.....”
“ขอบใจนะ ไอ ที่เปิดโอกาสให้ฉันนะ” ฮะ อะไรกันนี่ ยัยนี่นึกว่าฉันเปิดโอกาสให้เค้ากับนายลิงนั่นหรอ โฮ่ =_=; โล่งอกไปที
“สู้เค้านะ คิมโซฮยอน”
ปี๊ด ปี๊ด ปี๊ด แล้วเวลาก็หมดลง ด้วยคะแนน 78 ต่อ 78 เป็นไปได้ไงเนี่ยะ ทีมพี่โซยุนจะชนะอยู่แล้วเชียว แต่นายลิงกังนั่นกับชู๊ดลูกสุดท้ายลงก่อนหมดเวลาพอดีเลย เป็นเพราะนายฉันเลยไม่ได้กินไอศกรีมฟรีเลย TT_TT ยัยอินก็คงรู้สึกเช่นเดียวกับฉันแน่เลย เพราะหน้ายัยนั่นยังกับหมีอมผึ้ง คงคิดว่าจะได้กินไอศกรีมฟรีแหง ๆ เลย ฝันไปเถอะอินทิรา แต่ผมออกมาเสมอก็ดีแล้ว เพราะถ้าทีมพี่โซยุนแพ้ ฉันก็เสียตังค์นะสิ =_=; โฮะๆ
“ถือว่าวันนี้ เธอโชคดีไปละกันนะ ไอรดา”
“เธอก็เหมือนกันแหละ อินทิรา”
“แต่วันนี้ โซฮยอนเท่ชะมัดเลยเนอะ”
“พี่โซยุนก็เหมือนกัน” แล้วความเป็นเพื่อนของเราก็กลับมาเหมือนเดิม ก็อย่างนี้แหละเค้าถึงว่ากันว่าเพื่อนตัดกันไม่ขาด ^_^ แล้วหลังเลิกเรียนเราก็ไปกินไอศกรีมกันโดยที่ต่างคนต่างจ่าย ส่วนฉันพอกินเสร็จก็ขอตัวกลับบ้านก่อน
*********
ความคิดเห็น