คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เพื่อนบ้านใหม่...ที่คาดไม่ถึง
“เอ๊ะ ข้างบ้านมีคนย้ายมาอยู่ใหม่แล้วหรอ ว้าว จัดสวนซะน่ารักเลย แต่ทำไมแม่ไม่เห็นบอกเลยว่ามีคนย้ายมาอยู่ใหม่ ช่างเถอะไปถามแม่ดีกว่า” นี่ก็เป็นนิสัยอีกอย่างของฉันเองคะ ก็ฉันเป็นพวกอยากรู้อยากเห็นอะไรประมาณนั้นแหละ มันแก้ไม่หายซะด้วย
“แม่หนูกลับมาแล้วคะ” แต่เอ๊ะทำไมมีรองเท้าเพิ่มมาอีกสามคู่ มีแขกมาบ้านเราหรอเนี่ยะ
“กลับมาแล้วหรอลูก” เสียงแม่ดังมาจากในห้องรับแขก สงสัยจะมีแขกมาจริง ๆ
“คะแม่ เออ แม่คะข้างบ้านมีคนย้ายมาอยู่ใหม่แล้วหรอคะ แล้ว...” แล้วแม่ก็มีแขกจริง ๆ ด้วย แต่ดันเป็นแขกที่ฉันรังเกียจซะด้วยสิ ก็ไม่เชิงรังเกียจทั้งหมดหรอกคะ แค่คนเดียวเท่านั้นแหละ แขกที่ว่านี่เป็นใครกันนะหรอ ก็นายลิงกังนั่นนะสิ มาทำอะไรที่บ้านฉันกันเนี่ยะ แต่คุณพี่หน้าหล่อก็มาด้วย แล้วก็อีกคนหนึ่ง สงสัยจะเป็นแม่ดูเพราะเหมือนจะไม่ใช่คนไทย ว่าแต่ว่านายนี่มาทำอะไรที่บ้านฉันกันนะ
“แม่นายลิงนี่มาทำอะไรที่บ้านเรากันนะ”
“เบา ๆ หน่อยสิลูก เสียมารยาท” ฉันโดนแม่เอ็ดจนได้
“ไม่เป็นไรหรอกแม่ ก็นายลิงกังนั่นฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่อง ดูสิทำหน้าหรอหราเชียว”
“ไอ.. ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะที่ลูกสาวเสียมารยาท” ทำไมแม่ต้องมองหน้าฉันอย่างนั้นด้วย แล้วขอโทษนายนั่นทำไมกัน ก็นายนี่ฟังภาษาไทยไม่ออกจริง ๆ นะ
“ไม่เป็นไรครับ ผมเจอมาแบบนี้เยอะ ชินแล้วละครับ” ตายละ นายนั่นพูดภาษาไทยได้ ชัดซะด้วย แล้วทำไมเมื่อเช้านายนี่ถึงทำเป็นฟังฉันไม่รู้เรื่อง
“ไอ ขอโทษโซฮยอน”
“แต่แม่คะ..”แม่มองฉันตาเขียวเชียว น่ากลัวชะมัดเลย ก็ได้ ฉันยอมขอโทษนายนั่นก็ได้ ฝากไว้ก่อนเถอะนายลิงกัง
“ฉันขอโทษที่เสียมารยาท ขอโทษด้วยนะคะคุณหน้าที่หนูเสียมารยาท แล้วก็คุณพี่ชายด้วยคะ”
“ไม่เป็นไรหรอกจะ”
“นี่ไอลูกสาวของดิฉันเองคะ ไอนี่คุณซอนฮยอนเพิ่งย้ายมาอยู่ข้างบ้านเราจ๊ะ แล้วนั่นก็ โซฮยอน กับ โซยุน ลูกชายคุณซอนฮยอน”
“สวัสดีคะคุณน้า”
“ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะหนูไอ ว่าแต่ว่า รู้จักกันแล้วหรอจ๊ะ บังเอิญจังเลยนะ”
“พอดีเราเรียนห้องเดียวกันนะครับแม่”
“ใช่คะ” =_=;
“หรอจ๊ะ ดีจังเลยนะ^_^”
O_O ว่าไงนะ นายนี่ย้ายมาอยู่ข้างบ้านฉันหรอ ทำไมฉันถึงได้ซวยขนาดนี้ด้วยนะ เอ๊ะแสดงว่าคุณพี่สุดหล่อก็อยู่ข้างบ้านฉันหรอนี่ ว้าว! สวรรค์เข้าข้างฉันจริง ๆ เลย แต่ทำไมต้องส่งนายลิงกังนี่มาด้วยก็ไม่รู้ ช่างเถอะ ตายละฉันลืมไปสนิทเลยว่าคุณพี่สุดหล่อก็นั่งอยู่ด้วย แย่แล้วละสิ นี่ฉันทำอะไรเปิ่น ๆ ไปตั้งเยอะ ขายหน้าชะมัดเลย T_T (ฉันเลิกเรียกว่านายออริจินอลแล้วละ ก็มันยาวไปนะสิ แล้วก็เรียกยากด้วย ฉันก็เลยเปลี่ยนเป็นคุณพี่สุดหล่อแทนนะสิ ^_^)
“งั้นดิฉันขอฝากโซฮยอน กับโซยุนด้วยนะคะ ตอนแรกฉันก็เป็นห่วงว่าทั้งสองคนจะอยู่ตามลำพัง แต่เห็นว่ามีเพื่อนบ้านอย่างคุณ ดิฉันก็หมดห่วงแล้วละคะ”
“ไม่เป็นไรคะ คุณซอนฮยอนสบายใจได้เดี๋ยวฉันจะช่วยดูแลทั้งสองคนให้เองคะ”
“งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ รบกวนด้วยนะคะ”
“ไม่เป็นไรคะ”
“กลับก่อนนะครับคุณน้า”
“จ๊ะ” ^_^ ท่าทางแม่ฉันจะถูกชะตากับสองคนนั้นจังเลยนะ
“แม่หมายความว่าไงกันนะคะ ที่บอกว่าแม่จะดูแลสองคนนั้นให้คุณน้านะ”
“ก็คุณน้าเค้าจะกลับเกาหลีคืนนี้แล้วนะสิ แล้วเค้าก็เป็นห่วงลูก ๆ ก็เลยฝากแม่ให้ดูแลเด็กสองคนนั้นให้นะจ๊ะ” ท่าทางแม่ฉันจะชอบนายสองคนนั้นเอามาก ๆ เลยทีเดียว ถึงได้พูดถึงครอบครัวนั้นไม่ขาดปากเลย แถมยังชมสองคนนั้นไม่หยุด แต่ก็ใช่ว่าฉันจะไม่เห็นด้วยไปซะทั้งหมดหรอก ยังมีบางส่วนที่ฉันเห็นด้วย ก็ตรงที่แม่บอกว่าพี่สุดหล่อนะน่ารัก ว้าว แม่ก็เห็นเหมือนฉันหรอนี่ สมเป็นแม่ลูกกันจริง ๆ เลย ^_^
******
ความคิดเห็น