คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เจ้าหญิงกับเจ้าชาย
“แม่ค้าาาา..หนูไปโรงเรียนแล้วนะคะ”
“จ้า....วันนี้กลับบ้านเร็ว ๆ นะจ๊ะ พ่อกับแม่จะออกไปธุระ”
“ค่าาาาาา”
“ไงสาวน้อย วันนี้ตื่นเช้าเชียวนะ ยิ้มเฉ่งเชียว มีเรื่องอะไรหรอ บอกกันบ้างสิ”
“ไม่บอกให้โง่หรอก อุ๊ย!...รถแท๊กซี่มาแล้ว เราไปกันเถอะคะ” ฉันรีบวิ่งขั้นรถแท๊กซี่ไปก่อนพี่โซยุนจะดึงตัวฉันไว้ได้
“อย่ามาเฉไฉนะ บอกมาเดี๋ยวนี้เลย” แต่แล้วพี่โซยุนก็ตามขึ้นมาบนรถแท็กซี่อีกจนได้ ให้ตายเถอะ เอ๊ะ! ทำไมวันนี้นายคิมโซฮยอนเงียบจังเลย นายนี้หุบปากเป็นกับเค้าด้วยหรอเนี่ยะ ไม่น่าเชื่อ จริงสิ! นายนี่โกรธเราอยู่นี่นา มิน่าละ
“นี่นายลิง ยังไม่หายโกรธฉันอีกหรอ”
“........”
“อ้าวโกรธกันอยู่หรอกหรอ มิน่าละเมื่อวานนายไม่ค่อยพูดเลย”
“ผมเปล่า ซะหน่อย” นายนั่นเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่างเรื่อยเปื่อย เหมือนกำลังโกรธอะไรใครอยู่
“แล้วทำไมนายถึงไม่มองหน้าฉันละ”
“ขี้เกียจมอง มันเมื่อย ก็เธอนะมันเตี้ยเกินไป เกินกว่าระดับสายตาฉันจะรับได้”
“O_O หือ!งั้นหรอ…งั้นตอนนี้ฉันนั่งอยู่ก็หันมามองสิ ฉันนั่งอยู่ในระดับเดียวกับนายแล้วนะ”
“ไม่เอา.....”
“นี่ฉันบอกแล้วไงว่าเมื่อวานฉันขอโทษนะ”
“........”
“นี่นาย!”
“ลุงครับจอดโรงเรียนข้างหน้าด้วยครับ ...ขอบคุณครับ ^_^” นายลิงนั่นยิ้มหวานให้คุณลุงคนขับรถแท็กซี่แล้วก็รีบเดินเข้าไปในโรงเรียน ก่อนที่ฉันจะลากตัวไว้ทัน
“เค้าคงงอนนะ เดี๋ยวสักพักก็หายไปเองแหละ หมอนี่โกรธง่าย หายค่อนข้างช้านะ”
“หวังว่าจะเป็นงั้นนะคะ”
“ว่าแต่ทะเลาะอะไรกันหรอ หมอนั่นถึงได้งอนหนักอย่างนั้นนะ”
“แหะ....ก็ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่คะ..คือว่า.....” แล้วฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่โซยุนฟัง พี่โซยุนอึ้งไปสักพักหลังจากที่ฉันเล่าถึงตอนที่หมอนั่นจะพูดอะไรบางอย่าง แล้วก็เงียบไป เหมือนพี่โซยุนจะรู้ว่าประโยคนั้นคืออะไร แต่ก็เงียบไปเหมือนกัน
“เห็นมั๊ยละคะว่า หมอนั่นนะหาเรื่องไอก่อน”
“ไอ พี่ว่าบางครั้งไอน่าจะฟังสิ่งโซฮยอนพยายามจะพูดบ้างนะ เค้าอาจจะอยากจะบอกอะไรไอก็ได้นะพี่ว่า”
“โอ้ย ไม่เอาด้วยหรอก หมอนั่นชอบว่าไอ ไอว่านะปล่อยหมอนั้นไปซักพักดีกว่าคะ ไอขี้เกียจยุ่งด้วยแล้ว ไม่มีหมอนั่นคอยกวนช่วงนี้ คงจะสงบสุขน่าดูเลยว่ามั๊ยคะพี่โซยุน”
“ไอ..แต่ว่า...ช่างเถอะ ว่าแต่วันนี้หลังเลิกเรียนเจอกันที่หน้าโรงเรียนละกันนะ”
“ค้าาาาาา...” เฮ้อ ไม่เห็นต้องสนใจเลยว่านายนั่นจะโกรธเรานานแค่ไหน แค่ตอนนี้มีพี่โซยุนอยู่ข้าง ๆ ก็พอแล้วละ แต่ทำไมรู้สึกแปลก ๆ อะ เฮ้อ!..ช่างเถอะ ไปเรียนดีกว่า
“นี่ลี ทำไมวันนี้ยัยอินดูแปลก ๆ ละ ยิ้มทั้งวันเลย” ฉันถามยัยลี ขณะที่มือพลางหยิบขนมคุกกี้ใส่ปาก
“เออใช่ ๆ ยัยนั่นได้บัตรกินไอติมฟรีมาหรอ” ยัยบีที่เพิ่งซื้อน้ำปั่นมา ขอร่วมแจมด้วย
“ฉันทำปากกายัยนั่นหาย ยัยอินไม่ยักกะโกรธฉันเฮะ..แปลกอะ”
“เธอก็ไปถามเจ้าตัวเอาเองแล้วกัน มานู่นแล้วไง” ยัยลีผละจากน้ำกล้วยปั่นของเธอ แล้วชี้ไปที่เป้าหมายที่กำลังเดินเข้ามา
“สวัสดีจ๊ะ” โอ้โห! วันนี้เกิดอะไรขั้นกับหล่อนกันเนี๊ยะ สวยเช้งเชียว
“นี่เธอ เป็นอะไรไปยะ เมื่อคืนฝันดีรึไงยะ ถึงได้ยิ้มแฉ่งซะขนาดนั้น”
“^_^”
“มีอะไรดีบอกกันบ้างสิ” ยัยบีวางน้ำปั่นที่ซื้อมาเมื่อครู่ลงตรงหน้าของยัยอิน
“ใช่ อินทิรา เราก็เป็นเพื่อนกันมานานแล้วนะ เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันหรอ บอกเรามาเถอะ เธอไม่สบายหรอ”
“ป่าวซะหน่อย” ยัยอินหลบหน้า แก้เขินด้วยการดื่มน้ำปั่นของยัยบีที่วางอยู่ตรงหน้า
“อะไรของเธอ ถามแค่นี้ทำไมต้องหน้าแดงด้วย”
“เธอบ้ารึป่าวเนียะ” ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ..รีบ ๆ ตอบสักทีสิยับบ้า
“เอ่อ..คือว่าเมื่อเช้าฉันได้คุยกับโซฮยอนโดยบังเอิญละ แล้วเค้าน่ารักมากเลยละ พอดีฉันถือหนังสือกองใหญ่ที่อาจารย์เนี๊ยบฝากให้ไปเก็บไว้ที่ห้องพักครูร่วงลงพื้นตรงบันได้นะ แล้วพอดีกับที่โซฮยอนเค้าเดินผ่านมาพอดี เค้าก็เลยช่วยเก็บ แล้วก็ช่วยฉันถือไปถึงห้องพักครูนะ แล้วเราก็คุยกัน”
“โถ่ เอ้ย! นึกว่าอะไร ที่แท้ก็เรื่องผู้ชาย” ยัยบ้าเอ้ย ฉันทนฟังอยู่ตั้งนานนึกว่าพูดถึงใครที่ไหน ที่แท้ก็ไอ้ลิงกังขี้งอนนั่น
“ไอ ช่วยฉันหน่อยสิ ฉันชอบเค้ามากเลยนะ เธอก็รู้นี่”
“นี่ยัยอิน ฉันอยากรู้นักว่าหมอนั่นนะมีดีตรงไหนกันถึงทำเธอคลั่งได้ขนาดนี้เนี่ยะ ปากก็เสีย ขี้เก็กอีกต่างหาก”
“แต่เค้าน่ารักนี่นา ช่วยฉันหน่อยสิ เธอสนิทกับเค้าไม่ใช่หรอ” ยัยนั้นมาคลอเคลียฉันใหญ่เลย เฮ้อ! อีตาลิงกังบ้า นี่นายทำเพื่อนสุดที่รักของฉันคลั่งขนาดนี้เลยหรอเนี๊ยะ
“อะ อะ..ก็ได้ ก็ได้ เห็นแก่เธอนะเนี๊ยะฉันถึงลดตัวลงไปคุยกับหมอนั่นนะ ว่าแต่จะให้ฉันทำอะไรละ ว่ามา”
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่.......” แล้วยัยนั่นก็บอกให้ฉันเอาจดหมายไปให้นายลิงนั่น
“อะไรกันนี่ อินทิรา เธอคลั่งหมอนั่นขนาดนี้เลยหรอ ก็ได้ ฉันจะทำเพื่อเธอนะจ๊ะ อินทิราเพื่อนรักของฉัน แต่ฉันไม่รับประกันนะว่ามันจะออกมาเป็นแบบไหน”
“^_^ ฉันรักเธอที่สุดเลยไอรดา” แล้วยัยอินก็เข้ามากอดฉัน แล้วก็กระโดดไปมาในโรงอาหาร ทำเอาคนเค้ามองกันใหญ่แล้ว ช่างเถอะ ฉันไม่เห็นจะสนเลย
“จ้า..ฉันก็รักเธอเหมือนกันแหละ ^_^”
“สวัสดีครับคุณไอรดา เราจะกลับบ้านกันได้รึยังครับ” ว้าว นี่หรอแฟนของฉันเนี๊ยะ ทำไมวันนี้เค้าถึงได้หล่อขนาดนี่เนียะ ฉันควรจะภูมิใจสินะที่ได้เป็นคนที่โชคดีคนนี้
“สวัสดีคะคุณคิมโซยุน รอนานมั๊ยคะ”
“ไม่หรอกครับ สำหรับคุณ จะให้ผมรอนานแค่ไหน ผมก็จะรอครับ”
“แหวะ..จะอวก ไม่เอาแล้วละ เราไปกันเถอะคะพี่โซยุน”
“เชิญครับ ^_^”
“วันนี้รีบกลับนะคะ แม่บอกให้ไอรีบกลับนะคะ”
“ได้สิครับ”
“บ๊าย บายค่ะ พี่โซยุนพรุ่งนี้เช้าเจอกันนะคะ”
“อื้ม เอ่อ.นี่ไอ เมื่อวานพี่เพิ่งหัดร้องเพลงภาษาไทยนะ ไอลองเอาไปฟังดูนะ” แล้วพี่โซยุนก็ยื่นซีดีสีม่วงมาให้ฉัน
“หือ..อ๋อ ได้คะ..ว่าแต่จะฟังรู้เรื่องรึเปล่านี่ ไอไม่รู้นะคะ ^_^”
“ครับผม”
ฉันเดินเข้าบ้าน แล้วตรงไปที่เครื่องเล่นซีดี ที่อยู่ในห้องรับแขก ฉันแกะกล่องซีดีออกอย่างช้า ๆ แล้วก็มีเศษกระดาษสีม่วง เล็ก ๆ ร่วงลงมาอยู่ในมือของฉัน ทำไมฉันรู้สึกตื่นเต้นยังไงก็ไม่รู้ บอกไม่ถูก เหมือนกับกำลังจะโดนสารภาพรักอะไรประมาณนั้นแหละ ฉันคงบ้าไปแล้ว ก็พี่โซยุนเค้าสารภาพรักฉันแล้วนี่น่า ฉันเปิดกระดาษสีม่วงออกมาอ่าน ในนั้นมีภาษาเกาหลีเขียนอยู่ ฉันรู้ว่ามันแปลว่าอะไร แล้วก็มีคำแปลที่เป็นภาษาไทยที่เขียนด้วยลายมือเหมือนเด็กหัดเขียนอยู่ด้านล่างเขียนไว้ว่า “ผมรักคุณ” แค่ประโยคสั้น ๆ ประโยคเดียวมันทำให้ใจฉันเต้นไม่ยอมหยุดเลยให้ตายสิ ฉันหยิบซีดีออกมาจากกล่องใส่ลงไปในเครื่องเล่นซีดี แล้วเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาดื่ม เสียงกีตาร์นุ่ม ๆ เริ่มบรรเลงเพลงที่อยู่ในนั้นอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเสียงพี่โซยุนก็เริ่มร้อง
เด็ดดอกไม้เสียบปลอยผมคลอเคล้าสายลมอ่อนไหว โลกนี้ไม่มีอะไรสวยงามเกินเธอเลย อยากบอกว่ารักเธอ รักเธอหมดใจฉันเลย และสุขใจที่มีเธออยู่ตรงนี้ แค่มีเธอและมีฉัน ท้องฟ้านั้นเป็นดั่งวัง เสียงนกที่เราได้ฟังนั้นดังเสียงดนตรี ไม่มีเงินเหลือเฟือ ฉันพอใจเท่าที่มี เพียงแค่ฉันมีเธอเหมือนมีทุกสิ่ง
เธอเป็นเจ้าหญิงที่สวมมาลัยดอกไม้ ฉันเป็นเจ้าชายที่ใส่รองเท้าแตะ ผู้คนไขว่คว้าเสาะหาเงินทองอย่างไรเราไม่แคร์ ตราบใดที่ฉันคนนี้ยังมีเธอ ไม่ร่ำรวยไม่เรียกร้องเราสองแค่เดินด้วยกัน โลกนี้ก็เป็นสวรรค์งดงามบนพื้นดิน อยากส่งความรักสื่อหัวใจให้เธอได้ยิน ว่าหมดทั้งหัวใจฉันให้เธอ.......
สักครู่หนึ่งเสียงกีตาร์ก็หยุดลง พร้อมกับเสียงพี่โซยุนที่พูดขึ้น...
ไอ...เป็นไงเพราะรึเปล่า นี่พี่ฝึกร้องอยู่ตั้งนานนะเนี๊ยะกว่าจะร้องได้ชัดขนาดนี้..เป็นไงบ้างครับ เพราะรึเปล่า ซึ้งละสิ..อย่าร้องไห้ละ ถ้ามันจะซึ้งเกินไป...จริง ๆ แล้วพี่อยากจะบอกไอว่า ไอ คือเจ้าหญิงของพี่นะ และพี่ก็ไม่ได้จะหวังให้เจ้าหญิงของพี่เลิศเลออะไรมากนักหรอก เพราะว่าพี่ก็ไม่ได้เป็นเจ้าชายที่เลิศอะไรนักหนา ไม่ต้องคิดที่จะเปลี่ยนตัวเองให้เลิศเลออะไรนักนะ เพราะว่าพี่ไม่อยากให้เรื่องของเราเป็นเหมือนในเทพนิยายที่เจ้าชายต้องสิ้นหวังเพราะเจ้าหญิงองค์นั้นมีผู้หมายปองมากมาย พี่อยากให้เรามาช่วยกันแต่งนิยายของเราด้วยมือของเราทั้งสองคนนะ ไม่ว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น พี่อยากให้ไอรู้ไว้นะว่าพี่จะดูแลไอจนกว่าไอจะตายจากไป แต่ถ้าพี่เป็นฝ่ายจากไปก่อน ก็ขอให้ไออย่าลืมคิมโซยุนคนนี้นะ สุดท้ายนี้คิมโซยุนคนนี้อยากจะบอกไอรดาว่า ซาราเฮโย......
..........
“ไอก็รักพี่มากเหมือนกันคะ......”
ความคิดเห็น