คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : อาการแปลกๆ ของโซฮยอน
“ไอ....ไอ”
“สายแล้วลูก” เสียงแม่เคาะประตู
“อือ ...อื้อ..ค่า ค่า....” ฉันเดินงัวเงียไปที่ห้องน้ำ แล้วรีบแต่งตัวลงไปด้านล่าง
“สายอีกแล้วนะเธอ”
“O_O นี่นายยังรออยู่อีกหรอ...อ้าวพี่โซยุน สวัสดีค่ะ” ฉันมองไปตามเสียงที่ทักทาย เชิงกวนโอ๊ย ที่ดังมาจากโซฟา
“รีบทานแล้วก็รีบ ๆ ไปได้แล้วไอ สองคนนี้มารอนานแล้วนะ =_=; ”
“ค่า....ไปแล้วคะ” แล้วฉันก็รีบวิ่งอกจากบ้าน พร้อมกับสองพี่น้องตระกูลคิม
“ทำไมตื่นสายจังละไอ” พี่โซยุนถามขึ้น
“เอ่อ..คือว่า.. ไอนอนเพลินไปหน่อยนะคะ”
“เชอะ นอนเพลินไปหน่อยหรอ เมื่อฉันฉันเห็นไฟห้องเธอเปิดทั้งคืน”
“แล้วนายมายุ่งอะไรด้วยละ คือว่าฉันลืมปิดไฟต่างหากละ เอ๊ะ แล้วนายรู้ได้ไงว่าฉันเปิดไฟทั้งคืน นายก็นานดึกเหมือนกันหรอ”
“ถึงฉันนอนดึก แต่ฉันก็ตื่นเช้ากว่าเธอละกันยัยเปี๊ยก” นายนั่นกัดฉันแล้วก็ชิ่งขึ้นรถแท็กซี่ไป
“หนอย..นี่นายหลอกด่าฉันหรอนายลิงกัง” ฉันรีบตามขึ้นไปบนรถแท็กซี่ แล้วจัดการฟาดกระเป๋าลงไปกลางหัวหมอนั่น ฮ่า ฮ่า เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับไอรดา
“โอ้ย ...โอ้ย!!! ยัยเปี๊ยกนี่ ทำไมแรงเยอะอย่างงี้เนี่ยะ”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ฉันยังคงทุบหัวนายนั่นต่อไป
“พี่โซยุนช่วยผมด้วย ยัยถึกนี่จะฆ่าผมแล้ว”
“หรอ ^_^”
“นี่ขนาดพี่ชายนายยังไม่คิดจะช่วยนายเลย ฮ่า ฮ่า” ฉันเลิกตบหัวนายนั่น แต่หันมาบีบคอแทน
“พี่โซยุนใจร้าย T_T”
พอมาถึงโรงเรียนสงครามระหว่างฉันกับนายลิงกังนั่นก็ยุติลงโดยอัตโนมัติ การที่ฉันทะเลาะกับหมอนี่มันเหมือนเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันไปซะแล้ว ถ้าไม่ทะเลาะก็เหมือนกับขาดอะไรบางอย่างไป สิ่งนี้แหละที่ทำให้ฉันลังเลที่จะตอบคำถามพี่โซยุน
“นี่นายเมื่อวานพี่โซยุนเค้าบอกว่าชอบฉันแหละ” ฉันพูดกับนายลิงนั่น ตอนเดินกลับจากร้านขายขนม
“O_O”
“หยี..นี่นายพ่นน้ำใส่ฉันทำไมเนี่ยะ” นายนั่นคงตกใจกับประโยคที่ฉันเพิ่งจะพูดออกไป ก็เลยพ่นน้ำโค้กที่กำลังดื่มอยู่ออกมาใส่หน้าฉัน T_T
“เมื่อกี๊เธอพูดว่าอะไรนะ” นายนั่นพูดขณะหยิบทิชชู่ออกมาจากกระเป๋า พยายามที่จะเช็ดน้ำออกจากเสื้อฉัน
“นายก็ได้ยินแล้วนี่ ...อ้ายไม่ต้องมาเช็ดให้ฉัน มันเปื้อนหมดแล้ว”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวฉันช่วย”
“อ้ายอีตาบ้า นั่นมันหน้าอกฉันนะ” ฉันพูดพรางตบลงไปที่ด้านหลังของนายลิงกัง เพราะฉันตีไม่ถึงหัวของนายนั่น
“อ้าวหรอ โทษที ไม่เห็นจะรู้สึกเลย ไม่นึกว่าเธอก็มีกะเค้าด้วย”
“เฮ้ย ไอ้ บ้า ไอ้ลามก เอามืออกไปนะ”
“โทษที..โอ๊ย!! เลิกตีฉันได้แล้ว ก็บอกว่าขอโทษแล้วไง ก็ฉันไม่เห็นว่ามันจะแตกต่างกับส่วนอื่นตรงไหนเลยนี่ โอ๊ย..”
“นี่นายบ้า นายว่าฉันหรอ อย่าวิ่งหนีซิ กลับมานี่นะ”
“ใครจะอยู่ให้โง่ละ...แบร้...บ๊าย บาย” นายนั่นหันมาแลบลิ้นให้ฉันแล้วก็วิ่งไป
“โอ๊ย... ขอโทษค่ะ” แล้วฉันก็วิ่งไปชนกับใครเข้าอย่างจัง ก็ฉันมัวแต่มองนายนั่นอยู่นี่นา
“อะไรกันนะเธอ เดินไม่ดูตาม้าตาเรือบ้างเลยนะ” เจ้าของร่างที่อยู่ตรงนั้นตะคอกใส่ฉัน ทำให้ฉันไม่กล้ามองหน้าเจ้าของเสียงนั่น ฉันจึงได้แต่ก้มหน้าอยู่อย่างนั้น
“เอ่อ...ขอโทษค่ะ”
“อะไรกันพูดได้แค่นี้นะหรอ ฮะ?” เสียงนายนี่โหดชะมัดเลย
“เอ่อ ก็ขอโทษแล้วไงคะ =_=;”
“ขอโทษแล้วพอหรอ ฮะ!!” นายนั่นยิ่งได้ใจ ตะคอกใส่ฉันอีก แต่ เอ๊ะ ทำไมเสียงหมอนี่คุ้นหูจังเลยอะ ช่างเถอะฉันไม่ยอมแล้วนะ!!
“แล้วนายจะเอายังไงหา! O_O” ฉันตัดสินใจสบตากับชายที่กำลังตะคอกใส่ฉันคนนั้น ฉันไม่ยอมแล้วนะ!
“^_^”
“พี่โซยุน O_O”
“ฮ่า ฮ่า เมื่อกี๊ตอนเธอเจี๋ยมเจี๊ยม ดูน่ารักดีนะ”
“หนอย หลอกกันหรอ ไอไม่ยอมให้หลอกฟรี ๆ หรอกนะ ถึงแม้จะเป็นพี่โซยุนก็เหอะ” นี่พี่โซยุนบังอาจมาหลอกฉันหรอ ตายแน่!!
“ขอโทษละกันนะ ก็เวลาแกล้งเธอมันสนุกดีนี่ มิน่าละทำไมโซฮยอนถึงชอบแกล้งเธอบ่อย ๆ”
“ไอไม่สนุกด้วยหรอกนะ” คำว่า “ค่ะ” เริ่มหายไปแล้ว
“โอ๋ โอ๋ งั้นพี่เลี้ยงไอศกรีมหลังเลิกเรียนละกันนะ เอามั๊ย”
“นี่เอาไอศกรีมมาล่อกันหรอ เห็นไอเป็นพวกเห็นแก่กินหรอ +-+”
“แล้วจะกินรึเปล่าละ ^_^”
“กินอยู่แล้วละคะ ^_^”
“แล้วเจอกันหลังเลิกเรียนนะ พี่จะไปรอที่หน้าห้อง งั้นพี่ไปก่อนละนะ แล้วเจอกัน”
“ได้ค้าาาาา....” ว้าว วันนี้จะได้กินไอศกรีมฟรี ฮ่า ฮ่า ฮ่า....ฉันเดินกลับไปที่ห้องเรียน แล้วก็ฮัมเพลงไปด้วย พอฉันไปถึงห้อง ยัยอินก็ตกใจกับสภาพของฉันใหญ่เลย นี่ฉันดูไม่ได้ขนาดนั้นเลยหรอเนี๊ยะ
“เฮ้ย..O_O นี่เธอไปทำอะไรมานะไอ”
“อ๋อ ก็มีไอ้บ้าคนหนึ่ง มันพ่นน้ำใส่หน้าฉัน”
“ไอ้บ้าคนไหนบอกฉันมาเดี๋ยวฉันไปจัดการให้ บอกมาเดี๋ยวนี้นะ” ทำเป็นพูดดีนะยัยอิน เดี๋ยวพอฉันบอกว่าใครทำเธอก็จะปล่อยมันไปฉันรู้ดี
“จริงหรอ =_=”
“จริงสิ ใครกันบอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ”
“ก็ไอ้บ้าที่กำลังเดินเข้ามานั่นไง ไอ้หน้าหล่อของเธอนะ” พอยายอินหันไปดูว่าไอ้คนที่ฉันกำลังพูดถึงเป็นใคร ยัยนั่นก็หยุดพูดไปทันทีเลย
“โซฮยอนหรอ O_O”
“ก็ใช่นะสิ เธอต้องจัดการให้ฉันนะอินทิรา เพื่อนรัก”
“ไม่เอาอะ เธอจัดการเอาเองละกัน ฉันว่าโซฮยอนคงไม่ได้ตั้งใจหรอกนะ ^_^ ยกโทษให้เค้าเถอะนะ”
“หนอย อินทิรา เธอเห็นผู้ชายสำคัญกว่าเพื่อนงั้นหรอ!”
“เปล่าสักหน่อย ฉันเห็นเธอสองคนเล่นกันเป็นกิจวัตรประจำวันอยู่แล้วนี่ เรื่องแค่นี้เธอจัดการได้อยู่แล้วละน่า ^_^” แล้วยัยอินก็วิ่งออกไปนอกห้องเรียน ก่อนที่ฉันจะนึกขึ้นได้ว่าต้องตามเธอไป
“หนอย ยัยอิน จำไว้เลยนะยัยบ้า!”
“เฮะ...หวัดดี ยัยเปี๊ยก”
“หนอยนายยังมีหน้ามาทักทายฉันอีกหรอเนี๊ยะ ฮะ?”
“เอาน่า ฉันขอโทษละกัน เดี๋ยวฉันเลี้ยงไอศกรีมเย็นนี้เป็นไง”
“O_O เสียใจวันนี้ฉันมีนัดแล้ว และฉันก็ไม่คิดจะยกโทษให้นายง่าย ๆ ด้วย เชอะ”
“เธอนี่นะมีนัด อย่ามาอำกันหน่อยเลย ใครบ้าที่ไหนจะมานัดเธอ หะ?”
“นี่นายมาว่าพี่ชายนายบ้าหรอ!”
“อ๋อ พี่โซยุนเองหรอ เธอก็ไปกับพี่เค้าวันหลังสิ วันนี้ก็ไปกินกับฉันก่อน”
“เสียใจยะ ฉันไม่มีวันไปกับนายหรอก นายบ้า”
“นี่ทำไมเธอชอบด่าฉันอยู่เรื่อยเลยหา! ฉันพูดดี ๆ ด้วยแล้วนะเนี๊ยะ”
“แล้วทำไมนายต้องมาโมโหใส่ฉันด้วยละหา?”
“นี่เธอไม่รู้เลยรึไงหะ? เธอโง่หรือว่าแกล้งโง่กันแน่เนี๊ยะ”
“คิมโซฮยอน!นายว่าฉันโง่หรอ ฉันไปทำอะไรให้นายตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ!”
“ไอรดา เธอไม่เคยรู้เลยหรอว่าฉันชอ....” นายลิงนั่นทำท่าเหมือนจะพูดอะไร แต่ก็เดินกลับไปที่นั่ง
“ทำไม นายทำไม”
“ช่างเถอะ พูดไปก็เสียเปล่า”
“อะไรของนาย ไม่พูดก็ไม่ต้องพูด ฉันก็ไม่ได้อยากรู้นักหรอกนะ” นายลิงนั่นมองหน้าฉันอยู่สักพักหนึ่ง เหมือนกับจะพูดต่อจากประโยคที่ขาดตอนเมื่อครู่ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
“......”
“นายเป็นอะไรไปนะ นายดูแปลกไปนะ”
“.....”
“นี่ ถ้าฉันพูดอะไรผิดก็ขอโทษด้วยละกันนะ”
“.......”
หลังจากเหตุการณ์นั้น นายลิงนั่นก็ไม่ได้พูดกับฉันอีกเลยตลอดทั้งวัน ว่าแต่นายเป็นอะไรไปนะ ปกติเราก็ทะเลาะกันแบบนั้นเป็นประจำอยู่แล้วนี่ วันนี้นายนั่นดูแปลก ๆ อะ ฉันพูดด้วยก็เดินหนี ฉันยิ้มให้ก็เมิน พอบังเอิญสบตาก็หลบตา แปลกจัง แต่ฉันก็นึกไม่ออกว่าฉันทำอะไรผิดไปงั้นหรอ นายต่างหากละทีเป็นคนผิด นายพ่นน้ำใส่ฉันนะ นี่นายทำเป็นโกรธเพื่อปิดบังความผิดของนายใช่มั๊ยเนี๊ยะ =_= นั่นแหละที่ฉันคิดได้ตอนนี้
ความคิดเห็น