ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แรกรู้จัก (มันเป็นใครวะ)
ความรักของของเธอ
เสียงที่บอกฉันว่าเธอห่วงใย
มือนั้นของเธอ
ที่แตะหน้าผากฉันวันที่ฉันไม่สบาย
ทุกๆฉาก ทุกตอน ไม่เคยจากหาย
แม้จะผ่านเนิ่นนานเท่าไหร่
และทุกฉากทุกตอนนั้นคอยตอกย้ำสิ่งที่ฉันเป็น
ตั้งแต่เสียเธอไป
ว่าฉันเป็นคนโง่เหนือใครๆ
มีรักแท้อยู่ดูแลไม่ได้
จะรู้แค่มันก็สายเกินไป
ปวดร้าวคิดอยากย้อนเรื่องราวแค่ไหน ได้แต่ฝัน
ต่อจนเหมือนเดิม
รูปเมื่อก่อนนั้นที่มันขาดไป
แต่ทางของเรา
จะต่อได้อีกมั้ย
ทุกๆฉาก ทุกตอน ไม่เคยจากหาย
แม้จะผ่านเนิ่นนานเท่าไหร่
และทุกฉากทุกตอนนั้นคอยตอกย้ำสิ่งที่ฉันเป็น
ตั้งแต่เสียเธอไป
ว่าฉันเป็นคนโง่เหนือใครๆ
มีรักแท้อยู่ดูแลไม่ได้
จะรู้แค่มันก็สายเกินไป
ปวดร้าวคิดอยากย้อนเรื่องราวแค่ไหน ได้แต่ฝัน
บอกหน่อยที่ไหนพอจะมีประตู
ให้ฉันย้อนไปคืนวัน
ที่ฉันมีเธออยู่จะขอดูแลอีกครั้ง
คือแบบว่าเพลง รักแท้ ดูแลไม่ได้ ของ มันฝรั่งนะค่ะ
เฮ้ยไม่ใช้ ของโปเต้โต้ คือชื่อวงเนี่ยแปลว่ามันฝรั่ง อิอิ มีหรือว่ะ วงมันฝรั่ง
คือแบบว่าเพลงนี้มันกำลังดังมากอ่ะ แถมซึ่งสุดยอด โดนใจยาหยีเลยอ่ะ กำลังฟังมันมันเลย เพลงจบซะอีก
\"ต่อไปนะค่ะ เป็นเพลง เจ้าหญิงคนต่อไป ของ บิสโซนิค ออโตเมติคนะค่ะ โดย น้องสาวบ้านนายอำเภอ ขอให้หนุ่มวัดหลังโรงเรียนค่ะ\"
ฉันเปิดวิทยุ คลื่นซีส เอาไว้ ของ FM 97.5 มันจะมีทุกคืนนะ 2ทุ่ม ถึง 5ทุ่มเลยล่ะ ฟังทุกคืนค่ะ
เนิ่นนานที่ฉันต้องแปลกใจ เหตุใดเจ้าหญิงต้องรอเจ้าชาย
แล้ววันหนึ่งเมื่อฉันได้มีโอกาสได้เดินเข้าไป ข้างในปราสาทที่มีเจ้าหญิง ถูกขังอยู่บนหอคอย ............................
บรื้น บรื้น บรื้น
“รถมันจะวิ่งอะไรกันนักกันหนา เป็นกระสือกันไงทำงานตอนกลางคืนเนี่ย หมดอารมณ์ฟังเพลงเลย การบ้านก็คิดไม่ออก”
ฉันพ่นเสียงออกไปแข่งเสียงรถบรรทุกของหน้าบ้าน
แม่บอกว่าเราจะมีเพื่อนบ้านใหม่ จะมีคนย้ายเข้ามาอยู่บ้านข้างๆ ฉันนี้เอง
สงสัยของเยอะ รถมาเป็นสิบคันแล้วเนี่ย บ้านจะใส่ได้เปล่าว่ะ
ตั้งแต่เช้าแล้ว โอ้ยปวดหัว
“แม่ค่ะอะไรกันนักกันหนาเนี่ย ตั้งแต่เช้าแล้ว”
“ทนทน ไปเถอะเย็นนี้คงเสร็จแล้วมั่ง”
แม่บอกฉันตอนที่กินข้าวกลางวันกัน
แต่ฉันทนจนถึงขีดสุดแล้วนะเนี่ยโอ้ย
นี้ก็ปาไปจาเที่ยงคืนแล้ว ไปนอนค้างกับพี่เอกดีกว่า
พี่ชายสุดที่รักของฉันนะเขาไปอยู่บ้านคุณยายตรงหน้าปากซอยนี้เอง
คุณยายตายแล้วก็ไม่มีคนอยู่บ้าน พี่เอกก็เลยไปอยู่ซะ
ฉันไปค้างบ่อยตอนเตรียมสอบไปนอนอ่านหนังสือเล่นมันสงบดี
บ้างทีก็หนีเที่ยว แกล้งทำเป็นไปนอนค้างพอตกดึกก็เที่ยวซะงั้น
“แม่ค่ะหนูไปนอนค้างกับพี่เอกนะค่ะ” ฉันตะโกนบอกแม่แล้วเดินลงไปข้างล่าง
เดาได้เลยว่าแม่ต้องนอน เตรียมคิดข้อสอบสอบเด็กแน่เลย แม่เป็นครูค่ะ
พ่อตายตั้งแต่เด็กอยู่กับแม่และพี่ชาย
“เอ้ย ไอ้สองนี้ก็ดึกแล้ว ทนให้เช้าเดียวก็เสร็จ ไปทำไมมันอันตรายนะ” แม่เปิดประตูห้องออกมาพูดกับฉัน
“เรื่องอะไรจะทนล่ะค่ะแม่ ขี้เกียจรอเดียวก็ไม่ได้หลับหรอก หนูไปแล้วนะ”
ฉันเดินลงไปแล้วก็เปิดประตูเดินตรงไปบ้านยาย โอ้ยดูซิโค ตะ ระ เวอร์เลย
เตียงใหญ่ขนาด 5 คนนอน1เตียง โซฟาอีก โอ้ย เยอะค่ะ
เนี่ยกองอยู่หน้าบ้าน ขนาดยังไม่ขนเข้าไปนะเนี่ย สงสัยคงอีก10 วันหรอกกว่าจะขนเสร็จ ดีนะไม่ทนนอนต่อ
เอ้ย นั่นใครวะ หล่ออ่ะ หุ่นก็เท่ร์ สูงก็สูง ปล่อยผมยาวประบ่าอีก
กล้ามนี้เป็นมัด แถมถอดเสื้อเหงื่อเต็มตัวเลย
ผิวสีน้ำผึ้ง เวอร์แล้วตรู เวอร์เกินไป ใครหว่ะต้องเข้าไปดูใกล้ๆ
แมงหล่อว่ะ ค่อยๆย่อง ค่อยๆย่อง แต้ดิ๊บ แต้ดิ๊บ แต้ดิ๊บ แต้ดิ๊บ แต้ดิ๊บ แต้ดิ๊บ แต้แด้ แต้แด้ ดิ๊บ เป็นจังหวะเลยวุ้ย
ต้องทำหัวเหมือนเต่าด้วย ค่อยๆหลบข้างรถสิบล้อ แล้วก็ก้มนอนลง
แอบมองลอดล้อของรถสิบล้อไป เฮ้ยหายไปไหนแล้วว่ะเนี่ย หายจริงจริงด้วย
ตอนนี้ฉันนอนราบแบบ ร.ด ค่ะ เลื้อยไปทั่วทั่ว เฮ้ยนี้ Teenใครหวะ
ดูจาก ลายตีนแล้วอนาคตอาจเป็นแฟนเรานะเนี่ย
“เฮ้ย คุณมานอนทำไม ตรงนี้ล่ะรีบลุกเร็ว เดียวไอ้ตูบมานอนเล่นด้วยหรอก”
คงคิดว่าฉันเป็นหมาล่ะมั่งหนอย
“ คือว่าฉัน.... ฉันหาเหรียญอยู่นะ ทำเหรียญตกไว้ นี้ไง” ต๊ายของใครว่ะต้องบาทนึง
อย่างน้อยก็ยังแต่ตัวได้ว่ะ แล้วไอ้นี้ใครอ่ะกันเมิงมาแตะตรูได้ไงเนี่ย
“เจอรึยังล่ะ ช่วยหาเอาเปล่า”
ดูแตะเขาแล้วยังไม่ขอโทษแล้วมีหน้ามาช่วยหาของอีก เอาลุกขึ้นซิว่ะเรา เอ้ยนี้มัน
สุดหล่อของฉันนี้หว่าอ่ะไรว่ะหน้าตาก็ดีแต่กิริยาแย่ อย่างนี้ต้องมาป็นแฟนฉันซักหน่อย จะสอนให้เอาเปล่า
“ไม่เอาไม่ต้องมาสอน” เฮ้ยรู้ด้วยว่าตรูคิดอะไร ไอ้นี้อัจฉริยะว่ะ
“หาเหรียญเจอแล้วก็กลับบ้านได้แล้วเดียวดึกจะไม่ปลอดภัย”
“อืม..”
“หรือว่าเธอเป็นโจร จะมาลขโมยของบ้านฉันเนี่ย” เอ้า ไอ้นี้ปากหมาน พูดงี้ก็สวยดิเด๋วปาดเหนี่ยว
“ฉันมาหาเหรียญ บอกว่าทำเหรียญตกไว้ ไม่ได้มาขโมยของบ้านนายสักหน่อย”
ฉันเถียงไป ตานั่นทำท่าจะเถียงต่อแต่ฉันก็ใช้พลังปาดมดของฉันสู้ต่อ
มันซัดฝ่ามือมังกื้อเข้ามา ฉันเอามือขัดได้ ปล่อยกำลังภายในซัดมันคืน
มันลุกขึ้นได้ ใช้กระบวนท่าเท้าแตะเทวดามาที่ฉัน ฉันใช้ท่าฝ่ามือระงับตีนช่วย มันล้มลงแพ้ฉันในที่สุด
โอ้ย จะบ้าตายนี้ไม่ใช่หนังจีนนะ
“แต่เธอนะต้องเป็นโจรแน่ ดึกขนาดนี้คนดีที่ไหนเขาออกมาเดินเล่นกันมีแต่พวกมิฉาชีพเท่านั่นแหละ” โอ้ยซัดกันมาเอ้ย คุยกันมาเกือบ ชั่วโมงสรุปว่า ตรูเป็นโจรจะมาขโมยของบ้านเมิง โอ้ยชาติเจริญ อย่างนี้ก็ซวยอะดิ
“เอางี้ ฉันถามอะไรนายอย่างหนึ่ง” คิดออกแล้วเว้ยจะหนียังไง อิ อิ
“ถามไร ว่ามาแต่อย่ามาถ่วงฉันนะ ไม่งั้นฉันฟ้องตำรวจจริงด้วย ว่าเธอมาขโมยของบ้านฉัน” หมอนั่นพูด อู้ยกลัวตายเลย ตามหรวจจามาจับฉันซิ แหวะ
“ถามว่า คือแบบว่า คือเอ้อ มันคือ”
“ถามอะไรละเร็วดิ” ตกหลุมพลางข้าแล้ว หะ หะ
“คือถามว่า ตีนอะไรคนจับไม่ได้มองไม่เห็น”งงดิ ฮ้า ฮ้า ฮ้าเพิ่งคิดคำถามออกเมื่อกี้เอง
“ตีน งู” ตานั่นตอบได้แบบรวดเร็ว
“ผิด”
“ตีน นกกระจอกเทศไง มันวิ่งเร็วจับไม่ได้” มีการยิ้มเยาะ นึกว่าถูกล่ะซิ
“ผิด”
“อ้าวแล้วตีนไรอ่ะ ตีน ตีน เสือซีตาร์ไง วิ่งเร็วที่สุดในโลก ใครจับได้ก็เก่งแล้ว” ตานั่นเริ่มโมโห ก็ที่ตอบมาผิดหมดอ่ะ
“ผิด” มันไม่มีคำตอบเว้ย
“แล้วมันตอบว่าอะไรล่ะ” ตานั่นกระชากเสียงมาใส่ฉัน
“ตีนอะไรนะหรอฉันก็ยังคิดไม่ออกเลย”
“อ้าว” ตานั่นทำท่าจะด่าฉันอีกรอบ
“คำตอบคือ” คิดออกแล้วโว้ย
“คำตอบคือตีนอะไรนะหรอ หันหลังไปดูซิ” ฉันฉันตีนถีบไปที่ก้นของนายสุดหล่อ หน้าคว่ำไปจิ่มดินเลย
“ก็ตีนหมาไงจับไม่ได้” ฮ้า ฮ้า ฮ้า ไปล่ะนะ
ฉันรีบใส่เกียร์ตีนหมาวิ่งออกจากตรงนั้นไป อยู่ก็ตายซิเราโอ้ยซะใจ แด แด แด แด้ แด แด้ ร้องเพลงวิ่งไปสบายอารมณ์โว้ย กรอดดด กรอดดดด เสียงงี้มันเสียง
“เฮ้ยหมาใครว่ะ” ไอ้พันธุ์หลังอานวิ่งตามฉันมา โอ้ยซวยซิเรา
ช่วยด้วย ช่วยด้วย ช่วยด้วย ใครก็ด้ายช่วยด้วย ฮือ ฮือ ฮือ ใครก็ด้ายยยยยยยยยยยยยย
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
แวะปั๊มคุยกานหน่อยจิ
แหะ แหะ วันนี้เอามาลงเป็นตอนแรกเริ่มประเดิมเวทีกันเลย (เล่นลงวันออกพรรษาเอาฤกษเอาชัย)
ก็ถ้าใครเข้ามาอ่านก็ช่วยเม้นต์ติชมกันได้นะ แล้วก็อย่าลืมโหวตคะแนนให้ด้วย
นี่คือคำสาป-- ** ถ้าใครได้มาอ่านนิยายเรื่องนี้แล้วไม่เม้นต์ให้ขอให้แฟนไปชอบกะเทย
ถ้าไม่โหวตขอให้แฟนเป็นหมัน แต่ถ้าทั้งเม้นต์และโหวตขอให้ มาอ่านอีก5555555555
เสียงที่บอกฉันว่าเธอห่วงใย
มือนั้นของเธอ
ที่แตะหน้าผากฉันวันที่ฉันไม่สบาย
ทุกๆฉาก ทุกตอน ไม่เคยจากหาย
แม้จะผ่านเนิ่นนานเท่าไหร่
และทุกฉากทุกตอนนั้นคอยตอกย้ำสิ่งที่ฉันเป็น
ตั้งแต่เสียเธอไป
ว่าฉันเป็นคนโง่เหนือใครๆ
มีรักแท้อยู่ดูแลไม่ได้
จะรู้แค่มันก็สายเกินไป
ปวดร้าวคิดอยากย้อนเรื่องราวแค่ไหน ได้แต่ฝัน
ต่อจนเหมือนเดิม
รูปเมื่อก่อนนั้นที่มันขาดไป
แต่ทางของเรา
จะต่อได้อีกมั้ย
ทุกๆฉาก ทุกตอน ไม่เคยจากหาย
แม้จะผ่านเนิ่นนานเท่าไหร่
และทุกฉากทุกตอนนั้นคอยตอกย้ำสิ่งที่ฉันเป็น
ตั้งแต่เสียเธอไป
ว่าฉันเป็นคนโง่เหนือใครๆ
มีรักแท้อยู่ดูแลไม่ได้
จะรู้แค่มันก็สายเกินไป
ปวดร้าวคิดอยากย้อนเรื่องราวแค่ไหน ได้แต่ฝัน
บอกหน่อยที่ไหนพอจะมีประตู
ให้ฉันย้อนไปคืนวัน
ที่ฉันมีเธออยู่จะขอดูแลอีกครั้ง
คือแบบว่าเพลง รักแท้ ดูแลไม่ได้ ของ มันฝรั่งนะค่ะ
เฮ้ยไม่ใช้ ของโปเต้โต้ คือชื่อวงเนี่ยแปลว่ามันฝรั่ง อิอิ มีหรือว่ะ วงมันฝรั่ง
คือแบบว่าเพลงนี้มันกำลังดังมากอ่ะ แถมซึ่งสุดยอด โดนใจยาหยีเลยอ่ะ กำลังฟังมันมันเลย เพลงจบซะอีก
\"ต่อไปนะค่ะ เป็นเพลง เจ้าหญิงคนต่อไป ของ บิสโซนิค ออโตเมติคนะค่ะ โดย น้องสาวบ้านนายอำเภอ ขอให้หนุ่มวัดหลังโรงเรียนค่ะ\"
ฉันเปิดวิทยุ คลื่นซีส เอาไว้ ของ FM 97.5 มันจะมีทุกคืนนะ 2ทุ่ม ถึง 5ทุ่มเลยล่ะ ฟังทุกคืนค่ะ
เนิ่นนานที่ฉันต้องแปลกใจ เหตุใดเจ้าหญิงต้องรอเจ้าชาย
แล้ววันหนึ่งเมื่อฉันได้มีโอกาสได้เดินเข้าไป ข้างในปราสาทที่มีเจ้าหญิง ถูกขังอยู่บนหอคอย ............................
บรื้น บรื้น บรื้น
“รถมันจะวิ่งอะไรกันนักกันหนา เป็นกระสือกันไงทำงานตอนกลางคืนเนี่ย หมดอารมณ์ฟังเพลงเลย การบ้านก็คิดไม่ออก”
ฉันพ่นเสียงออกไปแข่งเสียงรถบรรทุกของหน้าบ้าน
แม่บอกว่าเราจะมีเพื่อนบ้านใหม่ จะมีคนย้ายเข้ามาอยู่บ้านข้างๆ ฉันนี้เอง
สงสัยของเยอะ รถมาเป็นสิบคันแล้วเนี่ย บ้านจะใส่ได้เปล่าว่ะ
ตั้งแต่เช้าแล้ว โอ้ยปวดหัว
“แม่ค่ะอะไรกันนักกันหนาเนี่ย ตั้งแต่เช้าแล้ว”
“ทนทน ไปเถอะเย็นนี้คงเสร็จแล้วมั่ง”
แม่บอกฉันตอนที่กินข้าวกลางวันกัน
แต่ฉันทนจนถึงขีดสุดแล้วนะเนี่ยโอ้ย
นี้ก็ปาไปจาเที่ยงคืนแล้ว ไปนอนค้างกับพี่เอกดีกว่า
พี่ชายสุดที่รักของฉันนะเขาไปอยู่บ้านคุณยายตรงหน้าปากซอยนี้เอง
คุณยายตายแล้วก็ไม่มีคนอยู่บ้าน พี่เอกก็เลยไปอยู่ซะ
ฉันไปค้างบ่อยตอนเตรียมสอบไปนอนอ่านหนังสือเล่นมันสงบดี
บ้างทีก็หนีเที่ยว แกล้งทำเป็นไปนอนค้างพอตกดึกก็เที่ยวซะงั้น
“แม่ค่ะหนูไปนอนค้างกับพี่เอกนะค่ะ” ฉันตะโกนบอกแม่แล้วเดินลงไปข้างล่าง
เดาได้เลยว่าแม่ต้องนอน เตรียมคิดข้อสอบสอบเด็กแน่เลย แม่เป็นครูค่ะ
พ่อตายตั้งแต่เด็กอยู่กับแม่และพี่ชาย
“เอ้ย ไอ้สองนี้ก็ดึกแล้ว ทนให้เช้าเดียวก็เสร็จ ไปทำไมมันอันตรายนะ” แม่เปิดประตูห้องออกมาพูดกับฉัน
“เรื่องอะไรจะทนล่ะค่ะแม่ ขี้เกียจรอเดียวก็ไม่ได้หลับหรอก หนูไปแล้วนะ”
ฉันเดินลงไปแล้วก็เปิดประตูเดินตรงไปบ้านยาย โอ้ยดูซิโค ตะ ระ เวอร์เลย
เตียงใหญ่ขนาด 5 คนนอน1เตียง โซฟาอีก โอ้ย เยอะค่ะ
เนี่ยกองอยู่หน้าบ้าน ขนาดยังไม่ขนเข้าไปนะเนี่ย สงสัยคงอีก10 วันหรอกกว่าจะขนเสร็จ ดีนะไม่ทนนอนต่อ
เอ้ย นั่นใครวะ หล่ออ่ะ หุ่นก็เท่ร์ สูงก็สูง ปล่อยผมยาวประบ่าอีก
กล้ามนี้เป็นมัด แถมถอดเสื้อเหงื่อเต็มตัวเลย
ผิวสีน้ำผึ้ง เวอร์แล้วตรู เวอร์เกินไป ใครหว่ะต้องเข้าไปดูใกล้ๆ
แมงหล่อว่ะ ค่อยๆย่อง ค่อยๆย่อง แต้ดิ๊บ แต้ดิ๊บ แต้ดิ๊บ แต้ดิ๊บ แต้ดิ๊บ แต้ดิ๊บ แต้แด้ แต้แด้ ดิ๊บ เป็นจังหวะเลยวุ้ย
ต้องทำหัวเหมือนเต่าด้วย ค่อยๆหลบข้างรถสิบล้อ แล้วก็ก้มนอนลง
แอบมองลอดล้อของรถสิบล้อไป เฮ้ยหายไปไหนแล้วว่ะเนี่ย หายจริงจริงด้วย
ตอนนี้ฉันนอนราบแบบ ร.ด ค่ะ เลื้อยไปทั่วทั่ว เฮ้ยนี้ Teenใครหวะ
ดูจาก ลายตีนแล้วอนาคตอาจเป็นแฟนเรานะเนี่ย
“เฮ้ย คุณมานอนทำไม ตรงนี้ล่ะรีบลุกเร็ว เดียวไอ้ตูบมานอนเล่นด้วยหรอก”
คงคิดว่าฉันเป็นหมาล่ะมั่งหนอย
“ คือว่าฉัน.... ฉันหาเหรียญอยู่นะ ทำเหรียญตกไว้ นี้ไง” ต๊ายของใครว่ะต้องบาทนึง
อย่างน้อยก็ยังแต่ตัวได้ว่ะ แล้วไอ้นี้ใครอ่ะกันเมิงมาแตะตรูได้ไงเนี่ย
“เจอรึยังล่ะ ช่วยหาเอาเปล่า”
ดูแตะเขาแล้วยังไม่ขอโทษแล้วมีหน้ามาช่วยหาของอีก เอาลุกขึ้นซิว่ะเรา เอ้ยนี้มัน
สุดหล่อของฉันนี้หว่าอ่ะไรว่ะหน้าตาก็ดีแต่กิริยาแย่ อย่างนี้ต้องมาป็นแฟนฉันซักหน่อย จะสอนให้เอาเปล่า
“ไม่เอาไม่ต้องมาสอน” เฮ้ยรู้ด้วยว่าตรูคิดอะไร ไอ้นี้อัจฉริยะว่ะ
“หาเหรียญเจอแล้วก็กลับบ้านได้แล้วเดียวดึกจะไม่ปลอดภัย”
“อืม..”
“หรือว่าเธอเป็นโจร จะมาลขโมยของบ้านฉันเนี่ย” เอ้า ไอ้นี้ปากหมาน พูดงี้ก็สวยดิเด๋วปาดเหนี่ยว
“ฉันมาหาเหรียญ บอกว่าทำเหรียญตกไว้ ไม่ได้มาขโมยของบ้านนายสักหน่อย”
ฉันเถียงไป ตานั่นทำท่าจะเถียงต่อแต่ฉันก็ใช้พลังปาดมดของฉันสู้ต่อ
มันซัดฝ่ามือมังกื้อเข้ามา ฉันเอามือขัดได้ ปล่อยกำลังภายในซัดมันคืน
มันลุกขึ้นได้ ใช้กระบวนท่าเท้าแตะเทวดามาที่ฉัน ฉันใช้ท่าฝ่ามือระงับตีนช่วย มันล้มลงแพ้ฉันในที่สุด
โอ้ย จะบ้าตายนี้ไม่ใช่หนังจีนนะ
“แต่เธอนะต้องเป็นโจรแน่ ดึกขนาดนี้คนดีที่ไหนเขาออกมาเดินเล่นกันมีแต่พวกมิฉาชีพเท่านั่นแหละ” โอ้ยซัดกันมาเอ้ย คุยกันมาเกือบ ชั่วโมงสรุปว่า ตรูเป็นโจรจะมาขโมยของบ้านเมิง โอ้ยชาติเจริญ อย่างนี้ก็ซวยอะดิ
“เอางี้ ฉันถามอะไรนายอย่างหนึ่ง” คิดออกแล้วเว้ยจะหนียังไง อิ อิ
“ถามไร ว่ามาแต่อย่ามาถ่วงฉันนะ ไม่งั้นฉันฟ้องตำรวจจริงด้วย ว่าเธอมาขโมยของบ้านฉัน” หมอนั่นพูด อู้ยกลัวตายเลย ตามหรวจจามาจับฉันซิ แหวะ
“ถามว่า คือแบบว่า คือเอ้อ มันคือ”
“ถามอะไรละเร็วดิ” ตกหลุมพลางข้าแล้ว หะ หะ
“คือถามว่า ตีนอะไรคนจับไม่ได้มองไม่เห็น”งงดิ ฮ้า ฮ้า ฮ้าเพิ่งคิดคำถามออกเมื่อกี้เอง
“ตีน งู” ตานั่นตอบได้แบบรวดเร็ว
“ผิด”
“ตีน นกกระจอกเทศไง มันวิ่งเร็วจับไม่ได้” มีการยิ้มเยาะ นึกว่าถูกล่ะซิ
“ผิด”
“อ้าวแล้วตีนไรอ่ะ ตีน ตีน เสือซีตาร์ไง วิ่งเร็วที่สุดในโลก ใครจับได้ก็เก่งแล้ว” ตานั่นเริ่มโมโห ก็ที่ตอบมาผิดหมดอ่ะ
“ผิด” มันไม่มีคำตอบเว้ย
“แล้วมันตอบว่าอะไรล่ะ” ตานั่นกระชากเสียงมาใส่ฉัน
“ตีนอะไรนะหรอฉันก็ยังคิดไม่ออกเลย”
“อ้าว” ตานั่นทำท่าจะด่าฉันอีกรอบ
“คำตอบคือ” คิดออกแล้วโว้ย
“คำตอบคือตีนอะไรนะหรอ หันหลังไปดูซิ” ฉันฉันตีนถีบไปที่ก้นของนายสุดหล่อ หน้าคว่ำไปจิ่มดินเลย
“ก็ตีนหมาไงจับไม่ได้” ฮ้า ฮ้า ฮ้า ไปล่ะนะ
ฉันรีบใส่เกียร์ตีนหมาวิ่งออกจากตรงนั้นไป อยู่ก็ตายซิเราโอ้ยซะใจ แด แด แด แด้ แด แด้ ร้องเพลงวิ่งไปสบายอารมณ์โว้ย กรอดดด กรอดดดด เสียงงี้มันเสียง
“เฮ้ยหมาใครว่ะ” ไอ้พันธุ์หลังอานวิ่งตามฉันมา โอ้ยซวยซิเรา
ช่วยด้วย ช่วยด้วย ช่วยด้วย ใครก็ด้ายช่วยด้วย ฮือ ฮือ ฮือ ใครก็ด้ายยยยยยยยยยยยยย
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
แวะปั๊มคุยกานหน่อยจิ
แหะ แหะ วันนี้เอามาลงเป็นตอนแรกเริ่มประเดิมเวทีกันเลย (เล่นลงวันออกพรรษาเอาฤกษเอาชัย)
ก็ถ้าใครเข้ามาอ่านก็ช่วยเม้นต์ติชมกันได้นะ แล้วก็อย่าลืมโหวตคะแนนให้ด้วย
นี่คือคำสาป-- ** ถ้าใครได้มาอ่านนิยายเรื่องนี้แล้วไม่เม้นต์ให้ขอให้แฟนไปชอบกะเทย
ถ้าไม่โหวตขอให้แฟนเป็นหมัน แต่ถ้าทั้งเม้นต์และโหวตขอให้ มาอ่านอีก5555555555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น