ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ(การเริ่มต้น)
ในอดีตกาลเมื่อประมาณ 10,000 ปีก่อน มีราชามังกรอยู่ตนหนึ่งซึ่งเป็นที่
หวาดกลัวของเหล่าผู้คน รวมถึงปีศาจทั้งหลาย เหล่านักรบทั้งหลายต่างตามล่า
ราชามังกรเพื่อชื่อเสียง อำนาจ และเงินทอง แต่หารู้ไม่ว่านั่นเป็นการเอาชีวิตไปทิ้ง
ราชามังกรตนนี้มีลำตัว และดวงตาสีแดงราวกับเปลวเพลิง ลำตัวยาวขนาด
สามารถวนรอบเทือกเขาหิมาลัยได้ถึง 1 รอบ มีพลังอำนาจมหาศาล แต่ความจริง
แล้วราชามังกรตนนี้แม้จะเป็นราชาของเหล่ามังกรทั้งหลายเพราะมีพลังมากที่สุด
แต่ก็มีอายุเพียงไม่กี่ 100 ปีด้วย
(อายุขัยของมังกรโดยส่วนมากแล้วจะมีอายุพันปี บางตัวอาจอายุยืนถึงหลายหมื่นปีเลยปีเดียว)
จึงทำให้มันไม่สามารถแสดงพลังที่แท้จริงออกมาได้เต็มที่ (ขาดประสบการณ์) - -
แต่ถึงกระนั้นเหล่าอัศวิน นักรบ และปีศาจจากทั่วโลกทั้งหลายต่างก็ไม่
สามารถสร้างบาดแผลให้แก่มันได้แม้แต่แห่งเดียว และเนื่องจากราชามังกรตนนี้มี
นิสัยที่รักสงบ จึงได้เลือกที่จะผนึกตนเอง เพื่อหลีกหนีจากสงคราม และการฆ่าฟัน
...ในที่สุดราชามังกรก็หายสาบสูญไป
เหล่าปีศาจทั้งหลายก็เริ่มออกอาละวาดมากขึ้น เมื่อไร้ซึ่งราชาที่พวกมันหวาด
กลัว มนุษย์จึงได้ร่วมมือกันสร้างประตูขึ้นเพื่อปิดทางเชื่อมระหว่างโลกปีศาจกับโลก
มนุษย์ จากนั้นเรื่องของราชามังกรก็กลายเป็นตำนานที่เล่าสืบต่อกันมายาวนาน...
_____________________________________________________________________________________________
ณ ประเทศกรีซ 1,000 ปี ต่อมาหลังจากที่ราชามังกรหายสาบสูญไป
"แย่จริงดันมาหลงทางซะได้!"
"ในป่าแบบนี้หาทางออกยากซะด้วยสิ"
เสียงจากนายพราน 2 คนที่เข้ามาล่าสัตว์ในป่า แต่ครั้งนี้เนื่องล่าสัตว์ได้น้อย
พวกเขาจึงได้ล่วงล้ำเขตที่คนเฒ่าคนแก่เคยห้ามเอาไว้เพื่อล่าสัตว์ให้ได้มาก
เส้นทางก็เริ่มซับซ้อนมากขึ้น จนในที่สุดก็หลงทางยิ่งเดินลึกเข้าไปอีกป่าก็ยิ่งมืด
และน่ากลัวมากขึ้น
"รู้สึกมันน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้นะแบคคัส" นายพรานคนหนึ่งพูดขึ้น
"ฉันรู้สึกว่าที่นี่มันมืดจนผิดปกตินะ นายว่าไหมมอนสัน?" แบคคัสตอบ
"ฝนคงใกล้จะตกแล้วแน่ๆ" มอนสันบอกพลางมองขึ้นฟ้า แล้วก็เป็นดังว่าฝน
เริ่มเทลงมาอย่างฉับพลัน
"หาที่หลบฝนก่อนดีกว่า"
"เอ๊ะ! ตรงนั้นมีถ้ำนี่นาเข้าไปหลบก่อนเถอะ" นายพรานทั้ง 2 รีบวิ่งเข้าไปใน
ถ้ำขนาดใหญ่เพื่อหลบสายฝนที่ซัดกระหน่ำอยู่ ในถ้ำมีอักษรประหลาดที่เรืองแสงได้
ถูกสลักไว้ตามผนังถ้ำตามทางยาวลึกเข้าไปเต็มไปหมด
"สวยจังเลย" มอนสันเบิกตาดูตัวอักษรที่เรืองแสง
"แต่รู้สึกมันวังเวงชอบกลแฮะ" แบคคัสว่าพลางมองลึกเข้าไปในถ้ำที่แปลกตา
"แต่ไม่เห็นเคยได้ยินเลยนะว่ามีถ้ำอยู่ในป่านี้ด้วย เราคงจะเข้ามาลึกมากที
เดียว" มอนสันบอก แต่แบคคัสไม่ได้ฟังเขาดูตกใจกับอะไรบางอย่าง
"นี่ ได้ยินเสียงอะไรรึเปล่า!" แบคคัสเอ่ย
"ไม่มีนี่หูฟาดไปละมั้ง" มอนสันพยายามฟังแต่ไม่ได้ยินเสียงอะไร
"ไม่นะ ข้าได้ยินเสียงประหลาดๆจริงๆนะ เสียงเหมือนสิงโต ไม่สิมันฟังดูน่า
กลัวกว่านั้นอีก" แบคคัสพูดด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัว
"เจ้าคงจะเหนื่อยเกินไปแล้ว ข้าไม่เห็นได้ยินเสียงอะไรเลย อีกอย่างเราก็มีปืน
นะจะกลัวไปทำไม" มอนสันกล่าว
"ไม่รู้ล่ะข้าว่าเราควรจะรีบไปจากที่นี่ดีกว่า" แบคคัสบอกเสียงสั่นพลางมองลึก
เข้าไปในถ้ำอีกครั้ง
"ไม่ได้หรอกตอนนี้ฝนยังไม่หยุดตกเลย อีกอย่างเราก็ไม่รู้ทางกลับซะด้วย! นี่
เป็นอะไรไป" มอนสันมองดูแบคคัสที่ตัวสั่นด้วยความกลัว เขาชี้มือที่สั่นเทาให้ไป
ตามทางที่ลึกเข้าไปในถ้ำ
"น...นั้น...!"
มอนสันหันไปมองตามที่แบคคัสชี้แล้วก็ต้องตกใจกับสิ่งที่ปรากฏขึ้น แสงตาม
ตัวอักษรแม้จะไม่สว่างมากนักแต่ก็พอที่จะทำให้ทั้ง 2 เห็นกับสิ่งนั้นได้
ดวงตาสีแดงคู่ใหญ่กำลังจ้องมองมาทางทั้ง 2 คน เงาร่างยักษ์ของสัตว์ประหลาด
ขนาดเกือบ 5 เมตร ยืนอยู่ห่างพวกเขาไปประมาณ 50 เมตรได้
"นั้นมันตัวอะไรกัน" มอนสันอ้าปากค้างกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"ปัง ปัง ปัง" แบคคัสคว้าปืนขึ้นยิงใส่เงาขนาดใหญ่นั้น แต่…
"ไม่มมมมมมม...!"
หลังจากนั้นก็มีผู้ที่หลงเข้าไปในถ้ำลึกลับแห่งนี้บ่อยครั้ง ราวกับถูกชักจูงด้วย
อำนาจลึกลับอะไรบางอย่าง ในทุกๆ ครั้งฝนจะตก และทุกๆ คนที่หลงเข้าไปใน
ส่วนลึกของป่าที่เป็นเขตต้องห้ามตามคำบอกเล่าของคนเฒ่าคนแก่
พวกเขาจะต้องตกใจเมื่อพวกเขาเข้าไปหลบฝนในถ้ำประหลาดเพราะภายในถ้ำ
นั้นพวกเขาได้พบกับหินที่มีรูปร่างเหมือนกับมนุษย์พร้อมกับอสูรร้ายที่จ้องเล่นงานผู้
ที่ย่างกายเข้าสู่ถ้ำประหลาด...
หวาดกลัวของเหล่าผู้คน รวมถึงปีศาจทั้งหลาย เหล่านักรบทั้งหลายต่างตามล่า
ราชามังกรเพื่อชื่อเสียง อำนาจ และเงินทอง แต่หารู้ไม่ว่านั่นเป็นการเอาชีวิตไปทิ้ง
ราชามังกรตนนี้มีลำตัว และดวงตาสีแดงราวกับเปลวเพลิง ลำตัวยาวขนาด
สามารถวนรอบเทือกเขาหิมาลัยได้ถึง 1 รอบ มีพลังอำนาจมหาศาล แต่ความจริง
แล้วราชามังกรตนนี้แม้จะเป็นราชาของเหล่ามังกรทั้งหลายเพราะมีพลังมากที่สุด
แต่ก็มีอายุเพียงไม่กี่ 100 ปีด้วย
(อายุขัยของมังกรโดยส่วนมากแล้วจะมีอายุพันปี บางตัวอาจอายุยืนถึงหลายหมื่นปีเลยปีเดียว)
จึงทำให้มันไม่สามารถแสดงพลังที่แท้จริงออกมาได้เต็มที่ (ขาดประสบการณ์) - -
แต่ถึงกระนั้นเหล่าอัศวิน นักรบ และปีศาจจากทั่วโลกทั้งหลายต่างก็ไม่
สามารถสร้างบาดแผลให้แก่มันได้แม้แต่แห่งเดียว และเนื่องจากราชามังกรตนนี้มี
นิสัยที่รักสงบ จึงได้เลือกที่จะผนึกตนเอง เพื่อหลีกหนีจากสงคราม และการฆ่าฟัน
...ในที่สุดราชามังกรก็หายสาบสูญไป
เหล่าปีศาจทั้งหลายก็เริ่มออกอาละวาดมากขึ้น เมื่อไร้ซึ่งราชาที่พวกมันหวาด
กลัว มนุษย์จึงได้ร่วมมือกันสร้างประตูขึ้นเพื่อปิดทางเชื่อมระหว่างโลกปีศาจกับโลก
มนุษย์ จากนั้นเรื่องของราชามังกรก็กลายเป็นตำนานที่เล่าสืบต่อกันมายาวนาน...
_____________________________________________________________________________________________
ณ ประเทศกรีซ 1,000 ปี ต่อมาหลังจากที่ราชามังกรหายสาบสูญไป
"แย่จริงดันมาหลงทางซะได้!"
"ในป่าแบบนี้หาทางออกยากซะด้วยสิ"
เสียงจากนายพราน 2 คนที่เข้ามาล่าสัตว์ในป่า แต่ครั้งนี้เนื่องล่าสัตว์ได้น้อย
พวกเขาจึงได้ล่วงล้ำเขตที่คนเฒ่าคนแก่เคยห้ามเอาไว้เพื่อล่าสัตว์ให้ได้มาก
เส้นทางก็เริ่มซับซ้อนมากขึ้น จนในที่สุดก็หลงทางยิ่งเดินลึกเข้าไปอีกป่าก็ยิ่งมืด
และน่ากลัวมากขึ้น
"รู้สึกมันน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้นะแบคคัส" นายพรานคนหนึ่งพูดขึ้น
"ฉันรู้สึกว่าที่นี่มันมืดจนผิดปกตินะ นายว่าไหมมอนสัน?" แบคคัสตอบ
"ฝนคงใกล้จะตกแล้วแน่ๆ" มอนสันบอกพลางมองขึ้นฟ้า แล้วก็เป็นดังว่าฝน
เริ่มเทลงมาอย่างฉับพลัน
"หาที่หลบฝนก่อนดีกว่า"
"เอ๊ะ! ตรงนั้นมีถ้ำนี่นาเข้าไปหลบก่อนเถอะ" นายพรานทั้ง 2 รีบวิ่งเข้าไปใน
ถ้ำขนาดใหญ่เพื่อหลบสายฝนที่ซัดกระหน่ำอยู่ ในถ้ำมีอักษรประหลาดที่เรืองแสงได้
ถูกสลักไว้ตามผนังถ้ำตามทางยาวลึกเข้าไปเต็มไปหมด
"สวยจังเลย" มอนสันเบิกตาดูตัวอักษรที่เรืองแสง
"แต่รู้สึกมันวังเวงชอบกลแฮะ" แบคคัสว่าพลางมองลึกเข้าไปในถ้ำที่แปลกตา
"แต่ไม่เห็นเคยได้ยินเลยนะว่ามีถ้ำอยู่ในป่านี้ด้วย เราคงจะเข้ามาลึกมากที
เดียว" มอนสันบอก แต่แบคคัสไม่ได้ฟังเขาดูตกใจกับอะไรบางอย่าง
"นี่ ได้ยินเสียงอะไรรึเปล่า!" แบคคัสเอ่ย
"ไม่มีนี่หูฟาดไปละมั้ง" มอนสันพยายามฟังแต่ไม่ได้ยินเสียงอะไร
"ไม่นะ ข้าได้ยินเสียงประหลาดๆจริงๆนะ เสียงเหมือนสิงโต ไม่สิมันฟังดูน่า
กลัวกว่านั้นอีก" แบคคัสพูดด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัว
"เจ้าคงจะเหนื่อยเกินไปแล้ว ข้าไม่เห็นได้ยินเสียงอะไรเลย อีกอย่างเราก็มีปืน
นะจะกลัวไปทำไม" มอนสันกล่าว
"ไม่รู้ล่ะข้าว่าเราควรจะรีบไปจากที่นี่ดีกว่า" แบคคัสบอกเสียงสั่นพลางมองลึก
เข้าไปในถ้ำอีกครั้ง
"ไม่ได้หรอกตอนนี้ฝนยังไม่หยุดตกเลย อีกอย่างเราก็ไม่รู้ทางกลับซะด้วย! นี่
เป็นอะไรไป" มอนสันมองดูแบคคัสที่ตัวสั่นด้วยความกลัว เขาชี้มือที่สั่นเทาให้ไป
ตามทางที่ลึกเข้าไปในถ้ำ
"น...นั้น...!"
มอนสันหันไปมองตามที่แบคคัสชี้แล้วก็ต้องตกใจกับสิ่งที่ปรากฏขึ้น แสงตาม
ตัวอักษรแม้จะไม่สว่างมากนักแต่ก็พอที่จะทำให้ทั้ง 2 เห็นกับสิ่งนั้นได้
ดวงตาสีแดงคู่ใหญ่กำลังจ้องมองมาทางทั้ง 2 คน เงาร่างยักษ์ของสัตว์ประหลาด
ขนาดเกือบ 5 เมตร ยืนอยู่ห่างพวกเขาไปประมาณ 50 เมตรได้
"นั้นมันตัวอะไรกัน" มอนสันอ้าปากค้างกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"ปัง ปัง ปัง" แบคคัสคว้าปืนขึ้นยิงใส่เงาขนาดใหญ่นั้น แต่…
"ไม่มมมมมมม...!"
หลังจากนั้นก็มีผู้ที่หลงเข้าไปในถ้ำลึกลับแห่งนี้บ่อยครั้ง ราวกับถูกชักจูงด้วย
อำนาจลึกลับอะไรบางอย่าง ในทุกๆ ครั้งฝนจะตก และทุกๆ คนที่หลงเข้าไปใน
ส่วนลึกของป่าที่เป็นเขตต้องห้ามตามคำบอกเล่าของคนเฒ่าคนแก่
พวกเขาจะต้องตกใจเมื่อพวกเขาเข้าไปหลบฝนในถ้ำประหลาดเพราะภายในถ้ำ
นั้นพวกเขาได้พบกับหินที่มีรูปร่างเหมือนกับมนุษย์พร้อมกับอสูรร้ายที่จ้องเล่นงานผู้
ที่ย่างกายเข้าสู่ถ้ำประหลาด...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น