ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ' Policier ' : Chapter 6 [50%]
Chapter 6
“อรุณสวัสดิ์ คุณอี้เอิน เมื่อคืนทำแผลเสร็จกี่โมงครับ?” ปาร์คจินยองที่นั่งจิบกาแฟอยู่ที่โต๊ะอาหาร หันมาถามเมื่อเห็นคนคุ้นตาเดินลงมาจากชั้นสอง…
แหม ช่างเป็นเช้าที่ยอดเยี่ยมจริงๆ…
“...”
“ล้อเล่นน่ะครับ ฮ่าๆ ขาดีขึ้นแล้วมั้ยครับ?” จินยองยกยิ้มอย่างอารมณ์ดีเมื่อเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของอีกคน
“อ่อ ดีขึ้นมากเลยครับ ขอบคุณที่ถามนะ” อี้เอินยิ้มตอบ ก็ยังระบมอยู่แหละ แต่ไม่อยากให้คนอื่นต้องมาห่วงผู้ชายทั้งแท่งอย่างต้วนอี้เอิน แถมเขายังเป็นตำรวจอีก…
“แน่นอน เพราะได้ยาดีใช่มั้ยครับ?” ยูคยอมเดินเข้ามาจากประตูหน้าบ้านด้วยร่างกายที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ จากการออกกำลังกาย ท่อนแขนที่กล้ามขึ้นชัดเจน ทำเอานายตำรวจอย่างเขาต้องอาย… ยูคยอมดูแลตัวเองดีจริงๆแหละ…
ร่างสูงเดินยิ้มกว้างเข้ามาหาเขา แต่สีหน้าของอีกคนก็เปลี่ยนไปทันควัน...
“เห็นข่าวแล้วใช่มั้ย?”
“อืม เห็นแล้ว...”
รูปใบหน้าของเขาที่โชว์หน้าอยู่บนรายการข่าวทุกช่องหรือแม้แต่สื่อมัลติมีเดียทุกแขนงและหนังสือพิมพ์… ต้วนอี้เอินมั่นใจว่าออฟฟิศของเขาคงลุกเป็นไฟแน่ๆ…
ก็แน่นอนเจ้าพนักงานตำรวจทืมสืบสวนหน่วยอาชญกรรมถูกพบว่ามีส่วนเกี่ยวข้องในการซื้อขายอาวุธผิดกฏหมาย… ไม่ใช่ข่าวใหญ่โตก็คงบ้าแล้วล่ะ
“มันจะดีกว่าถ้าเราอยู่เฉยๆก่อน อย่าเพิ่งให้มันรู้ความเคลื่อนไหวของเรา” ร่างบางพูดออกไป ยูคยอมพยักหน้าเห็นด้วยกับเขา…
“ถือซะว่าพักผ่อนไปในตัวละกันนะครับ”
“อืม...ก็คงต้องอย่างนั้น” อี้เอินก้มหัวลงเล็กน้อยเชิงขอตัวขึ้นไปชั้นบน… เขาอยากจะใช้เวลาอยู่กับตัวเองสักครู่เพื่อทบทวนเหตุการ์ณที่ผ่านมาทั้งหมด…
ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมงนั่น สามารถทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือได้…
มันเริ่มตั้งแต่ตอนไหนกันนะ… คิดสิต้วนอี้เอิน…
อ่าใช่… ต้นเดือนที่ผ่านมาเขาได้เบาะแสเพิ่มเรื่องจะมีการนัดเจรจาซื้อขายอาวุธปืนไรเฟิ้ลผิดกฏหมายเป็นจำนวนมากกว่า 200 กระบอก เขาและทีมสืบสวนพยายามอย่างมากในการแกะรอยตามหนึ่งในพวกมัน และก็ปรากฏว่ามีการนัดซื้อจริงในวันที่ 10 ในโกดังร้างแห่งหนึ่งที่ถูกปิดตายมานานแล้ว…
แล้วยังไงต่อนะ?....
กุกกักๆ…ร่างบางหาเศษกระดาษและบอกกาพลางจดบันทึกเหตุการ์ณในหัวที่เขาพยายามรื้อฟื้นขึ้นมาจากความทรงจำ รายละเอียดต่างๆที่เห็นผ่านตา เขาต้องเขียนมันลงมาทั้งหมดเพื่อดูว่าจะมีอะไรบ้างที่ใช้เป็นตัวเชื่อมของม้วนหนังแต่ละฉากนี้ได้...
ใช่แล้ว เขาไปที่นั่นพร้อมกับทีมของเขา เป็นเวลาที่น่าจะยาวพอ ถึงทำให้เจ้าหน้าที่บางคนเผลอหลับลึกและส่งเสียงกรนได้
จำได้แล้ว!
มากกว่าหนึ่งวันเต็มๆที่เขาไม่ได้พักผ่อน มีแค่เวลาสั้นๆเพื่อพักสายตา เพราะว่าครั้งนี้เขาจะพลาดไม่ได้อีก โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีมาง่ายๆ เขาจำได้ว่าเขานั่งเฝ้าอย่างใจจดใจจ่อแต่ก็ไม่มีวี่แววของกลุ่มคนหรือสิ่งมีชีวิตผ่านมาเลย…
เขาสั่งการให้ทีมรอสังเกตการ์ณอยู่บนรถส่วนเขาจะลงไปดูพื้นที่รอบๆ และนั่นแหละคือเหตุการ์ณทั้งหมดก่อนที่เรื่องยุ่งยากอีกหลายเรื่องจะตามมา...
เขาพลาดท่าที่ดื้อตามไปคนเดียว แค่คิดถึงใบมีดคมที่เคยกดลงบนคอขอของเขาก็พลันเสียวสันหลังวาบขึ้นมา… ภาพในวันนั้นเขาจำมันฝังใจเหลือเกิน รวมถึงเหตุการ์ณที่ดันถูกช่วยชีวิตไว้ครั้งแรกจากฝ่ายตรงข้าม…
ถูกต้อง คิมยูคยอมคนนั้นแหละ…คนเดียวกันกับที่ช่วยชีวิตเขาไว้เป็นครั้งที่สอง…
เขาถูกเรียกตัวด่วนให้ไปที่โกดังร้างอีกแห่งตามไฟล์โลชั่นจากสำนักงานตำรวจเพื่อตรวจสอบว่ามีการซื้อขายอาวุธผิดกฏหมายจริงหรือไม่…
แล้วเขาก็กลายเป็นผู้ร้ายในชั่วข้ามคืน… จากสมาชิกทีมสืบสวนกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดที่ตอนนี้หลบหนีการจับกุมของเจ้าหน้าที่อีกด้วย… หมดกันอาชีพที่เขาศรัทรามาตลอด…
เงินซื้อได้ทุกอย่างจริงๆ...แม้กระทั้งชีวิตคน...
ถ้าจะนับจริงๆคิมยูคยอมคือสายตำรวจของเขา และแบมแบมก็คือสายของเชวยองจุน…ต้องเป็นคนประเภทไหนกันนะถึงจะทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างหน้าชื่นตาลอย...
หลังจากที่เขาทบทวนเหตุการ์ณต่างแล้ว มันเป็นแบบนี้นี่เอง ถึงจับตัวมันไม่ได้สักที… ไม่ว่าจะแผนอะไรก็ใช้ไม่ได้ผล ราวกับว่ามีเครื่องดักฟังติดอยู่ที่โต๊ะทำงานเขา…
เหอะ! แต่ก็ไม่ต่างจากเครื่องดักฟังเท่าไหร่หรอก
พอนึกถึงตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เขาเสียแผนดีๆไปตั้งเท่าไหร่ เสียพลังงานไปเท่าไหร่ หรือแม้แต่เสียสมาชิกในทีมไปกับการตามล่าเชวยองจุน คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะข้างๆเขาคงจะหัวเราะในใจทุกวัน
คิดแล้วมันแค้นนัก!!
“โว้ยยยย!!!” ความรู้สึกโกรธปะทุขึ้นมาเหมือนกับไฟ ยากที่จะเอาอะไรมาดับได้ โดยเฉพาะไฟแค้น! บอกเลยว่าต้วนอี้เอินคนนี้กัดไม่ปล่อย ใครทำเขาก่อนเขาจะเอาคืนให้สาสม…
ร่างบางหย่อนตัวลงบนเตียงนอนที่เขาเพิ่งใช้พักผ่อน อี้เอินปล่อยตัวเองให้จมอยู่กับความคิดในหัว...เหตุการ์ณจริงและภาพทับซ้อนนับสิบกำลังปะเดปะดังเข้ามาพร้อมกัน
“อ่าา…” ความรู้สึกจี๊ดข้างขมับขวาทำเอาเขาต้องมุ้ยหน้า…
ไม่รู้ว่าเขาสู้อยู่กับอะไรแต่ก็นะ...ไม่เคยคิดจะถอยให้อยู่แล้ว ถ้าเขาตัดสินใจลงเรือลำนี้แล้วเขาก็จะไม่ขึ้นจนกว่าจะถึงจุดหมายปลายทางที่เขาตั้งใจไว้….
นั่นก็คือจับตัวเชวยองจุนเข้าตารางด้วยมือของเขาเอง...
ร่างบางหลับตาลงเพื่อพักสายตา เดี๋ยวค่อยตื่นมาคิดใหม่ก็แล้วกันเพราะว่า…
หลังจากนี้มันคือของจริง…
.
.
.
แกร๊ก..
“ทำอะไรอยู่ครับอี้เอิน?”
“...”
“หลับหรอ?” ร่างสูงดันประตูบานเล็กเข้ามาอย่างเบามือ… สายตามองไปทางเตียงนอนสีครีมสะอาดที่เหมาะกับคนตรงหน้าเหลือเกิน เสียงหายใจยังคงดังอย่างสม่ำเสมอราวกับว่ากำลังตกอยู่ในภวัง….
ยูคยอมหย่อนตัวลงข้างๆเตียง...ดวงตาคมไล้มองเรียวหน้าของผู้หลับไหลด้วยรอยยิ้มน้อยๆ...หลับเหมือนเด็กไม่มีผิด เหมือนคืนนั้นเลยน้า
“...อี้เอิน” มือหนาเอื้อมมือไปปัดปรอยผมของอีกฝ่ายพร้อมกับดึงผ้าห่มให้กระชับขึ้นมาตรงไหล่…
“กระดาษอะไรวะ” เศษกระดาษถูกดึงออกมาจากใต้หมอนของต้วนอี้เอิน...
‘วันที่ XX/XX/2017
แผน 1 - ไม่สำเร็จ
แผน 2 - ไม่สำเร็จ
ได้แผนจับกุมการซื้อขาย3 ตั้งทีมเฝ้าสำรวจโกดัง A, คิมยูคยอม - ไม่สำเร็จ
แบมแบมเป็นสายเชวยองจุน - แผน1,2,3 ไม่สำเร็จ
โดนบุกจับที่โกดังร้างที่เหมือนโกดัง A - แบมแบมเป็นคนโทรมาแจ้ง(ไม่แน่ใจ) , ข้อหาผู้สมรู้ร่วมคิด
บนรถ ปาร์คจินยอง, เข็มกลัดเงิน
อู่เรือเก่า - แบมแบม , ผู้ชายใส่หมวก มาร์กสีดำ เข็มกลัดเงิน
บ้านยูคยอม, จินยอง
‘ปาร์คจินยอง...เข็มกลัดเงิน’
“!!!”
จินยองมีมันได้ยังไง?
คิมยูคยอมขมวดคิ้วให้กับสิ่งที่เขาเพิ่งจะรู้เมื่อสักครู่นี้เอง...มันสำคัญมากสำหรับเขา ถ้าเป็นจินยองจริงๆ…
ถ้าจินยองเป็นเจ้าของจริงๆ เขาจะทำอย่างไรดี?
หมายความว่าคนของเชวยองจุนอยู่รอบๆตัวเขาหมดเลยหรอเนี่ย...
.
.
.
50%
เอ่าแล้วววววว ยังไงๆๆๆๆ จินยองยังไงๆๆๆๆๆ
ขอโทษที่มาช้าค่าา ช่วงนี้ยุ่งมากๆ อีก50%จะมาเร็วๆนี้
เลิฟฟทุกคน
- COMING SOON -
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น