คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [OS] Undeniable - YugMark
“Undeniable”
Song : EXID - Every Night
Paring : Yugyeom x Mark
Writer : -Gagana-
.
.
.
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"มาแล้วครับ...."
"พี่มาร์คฝากยูคยอมมันด้วย...เมาเป็นหมาอีกละ...ผมไปละ"
"อ้ะ!"
ร่างหนาโถมตัวมาทางคนที่เพิ่งมาเปิดประตูอย่างเต็มแรงจนทำให้เขาเกือบเสียหลักถ้าไม่ได้จับขอบประตูไว้....
อีกแล้วหรอ...
Oh Stop stop stop du ru…
โอ้ว หยุด หยุดเสียที…
ร่างกายหนักๆที่พาดอยู่บนไหล่มีแต่กลิ่นแอลกอฮอลคละคลุ้งเต็มไปหมด จนทำให้เจ้าของห้องต้องมุ่ยหน้า... เขาจัดการวางคนที่เมาไม่ได้สติลงบนโซฟา และจัดท่าทางให้อีกคนนอนในท่าทางที่สบายๆ...
"คิมยูคยอม...นี่! ตื่นสิ!"
"...อือออ.."
"โอ้ยยย! นี่ ปล่อยนะ!" ร่างทั้งร่างถูกดึงลงไปกองอยู่กับอีกคนบนโซฟา...เอวบางยังถูกกอดไว้หลวมๆ...เขาใช้มือทั้งสองข้างยันไว้ไม่ให้ตัวเองตกลงไปบนพื้น...
"อย่าดึงสิ! เดี๋ยวก็ตกลงไปหรอก!" แรงรั้งที่เอวเพิ่มขึ้นอีกเมื่อเขาพยายามขืนตัวออกมา... มาร์คได้แต่ถอนหายใจแล้วเขาก็ต้องจำใจทิ้งน้ำหนักตัวลงไปบนร่างสูง...
ใบหน้าของพวกเขาห่างกันไม่ถึงหนึ่งนิ้ว...ลมหายใจร้อนๆที่มีแต่กลิ่นแอลกอฮอล ทำให้คนอย่างมาร์คไม่ค่อยชอบใจนัก... ถึงกระนั้นด้วยความใกล้ชิดจนจมูกแทบจะติดกันกลับทำให้เขารู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างในตัวของเขาเอง…
Every time I feel your love and kiss oh baby…
ฉันรู้สึกได้ถึงความรักและรสจูบของคุณ
“…” ใบหน้าสวยยื่นเข้าไปใกล้คนที่ยังหลับตาพริ้มอยู่บนโซฟาตัวเดียวกัน…ยูคยอมยังคงไม่ได้สติจากการดื่มของมึนเมา…ริมฝีปากบางประกบลงกับปากหนาอย่างอ้อยอิ่ง… เขารู้ว่าการฉวยโอกาสกับคนที่ไม่ได้สติมันผิดแต่กลับห้ามใจตัวเองไม่ได้สักที…
“!!!” มาร์คผวาเฮือกเมื่อจู่ๆคนที่เหมือนว่าจะหลับอยู่กลับพลิกตัวเขาไปอยู่ข้างใต้ร่างของตนเอง…
“จูบทำไมครับ?” สายตาปรือช้ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ของรุ่นน้องอย่างคิมยูคยอมยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่ให้อีกคนเป็นเท่าตัว… ร่างกายที่ดูแลตัวเองเป็นอย่างดี ไหล่กว้าง แผงอกกำยำและมัดกล้ามที่มีพอให้เห็นบ้าง… สายตาดุๆที่ถูกส่งมาให้มาร์คแสดงถึงความไม่พอใจในการกระทำของเขา…
오늘이 마지막이란 생각 but
โอนือรี มาจีมักกีรัน เซงกัก but
ฉันมักจะคิดว่าวันนี้อาจเป็นวันสุดท้ายของเรา
“ไม่มีเหตุผล…” มาร์คตอบพลางจ้องประสานสายตากลับ… เขารู้ตัวดีว่าพูดอะไรออกไป การที่เขาไม่หลบตาหมายความว่าเขายอมรับในการกระทำของเขาแล้ว…
มาร์คชอบคิมยูคยอมมมากกว่าใครแท้ๆ…
“…” ยูคยอมมองหน้ามาร์คด้วยความสงสัย…เราเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่ดีต่อกันมาโดยตลอดแต่ทำไม?...
“คงจะมองพี่เป็นพวกร่านแล้วสินะ หึ….” คนตัวเล็กกว่าเค้นหัวเราะออกมาในความโง่งมของตัวเอง…
그게 맘처럼 되지가 않아
กือเก มัมชอรอม ตเวจีกา อันนา
แต่มันไม่ใช่เรื่องที่จะทำใจง่ายๆเลย
“เปล่า..” ยูคยอม ยอมรับว่าตกใจในการกระทำของคนตรงหน้าเขาแต่เขาไม่เคยมองรุ่นพี่คนนี้เป็นเหมือนพวกผู้หญิงหรือผู้ชายพวกนั้นเลย… มาร์คอยู่สูงกว่าคนพวกนั้นเยอะ…
“อ่า รู้สึกดีจัง” มาร์คเอื้อมตัวขึ้นไปกอดคนที่คร่อมตัวเองอยู่… เรือนผมนุ่มนิ่มที่เคยฝันว่าจะได้จับมันกลับคลอเคลียอยู่ข้างใบหน้าของมาร์คเอง… กลิ่นผู้ชายกับแอลกอฮอล์ของอีกคนเข้ากันดีจนทำให้อารมณ์ของเขาตีกันมั่วไปหมด…
Every time 너에게 또 늘 그렇듯
Every time นอเยเก ตอ นึล กือรอทดึท
ฉันเป็นแบบนี้มาโดยตลอด
“พี่มาร์ค” ร่างสูงไม่ได้ขัดขืน…ยูคยอมปล่อยให้อีกคนกอดเขาอยู่อย่างนั้น กลิ่นหอมๆจากตัวของรุ่นพี่อย่างมาร์ค… ไม่ยากเลยที่จะทำให้เขาอยากจะกลืนกินคนๆนี้ให้หมดทั้งตัว…
“…ยูคยอม”
우리 관계란 가파른 계단
อูรี กวังกเยรัน กับพารึน กเยดัน
ความสัมพันธ์ของเราเหมือนดั่งบันไดที่ทอดยาว
“คืนนี้อยู่กับพี่ได้มั้ย?”
So, I don't know how to get down
และฉันยังไม่รู้เลย ว่าทางลงมันจะสิ้นสุดตรงไหน
.
.
.
"..." ร่างกายปวดเมื่อยจากการออกกำลังเมื่อยามวิกาล ร่องรอยกุหบายสีจางบนแผ่นอกคนที่นอนหลับไหลอยู่ข้างๆ ทำให้เขานึกถึงเรื่องที่ผ่านมาเมื่อคืน...
เมื่อคืนเขาอยู่กับพี่มาร์คทั้งคืน...
"...อืออออ" เสียงครางอื้ออึงอยู่ในลำคอของคนตัวเล็กกว่าทำให้เขาหันกลับมามอง ร่างสวยพลิกตัวและดึงผ้าห่มไปอีกทาง ดวงตาเรียวยังคงปิดสนิท ขนตาแพสวยฉ่ำไปด้วยน้ำตาเหมือนอีกคนเพิ่งจะผ่านการร้องไห้มา...
"ร้องไห้ทำไมครับ?" คิมยูคยอมถามคนที่ยังหลับไหลอยู่...
"อือออ.../ผมทำพี่เจ็บหรอ?" ถึงแม้ว่าจะแกล้งอีกคนมากเท่าไหร่ คนขี้เซาอย่างมาร์คก็ยังไม่ยอมตื่นเสียที...
"คิกคิก" ยูคยอมไม่รู้ว่าทำไมตัวเองกลับหัวเราะอย่างมีความสุขได้... ยูคยอมไม่รู้ว่าวันนี้อาจจะมีแค่วันเดียวในโลกหรืออาจจะเป็นทุกๆเช้าของเขาที่ตื่นมาเห็นภาพที่สวยงามเช่นนี้...
오늘이 마지막이란 생각 but
โอนือรี มาจีมักกีรัน เซงกัก but
ฉันมักจะคิดว่าวันนี้อาจเป็นวันสุดท้ายของเรา
"พี่สวยมาก...ผมไม่รู้ว่าผมจะได้เห็นภาพนี้อีกเมื่อไหร่...แต่ผมจะไม่มีวันลืมพี่อย่างแน่นอน"
우리 관계란 가파른 계단
อูรี กวังกเยรัน กับพารึน กเยดัน
ความสัมพันธ์ของเราเหมือนดั่งบันไดที่ทอดยาว
ร่างสูงในชุดเดียวกับเมื่อเย็นวานพาตัวเองออกจากห้องพร้อมล็อคประตูให้อีกคนเป็นที่เรียบร้อย...
"...นายมันบ้า...คิมยูคยอม...ฮรึก" มาร์คในร่างเปลื่อยเปล่าได้แต่อยู่กับคราบน้ำตาที่ยังไม่แห้งไปจากดวงตาคู่สวย...
เหมือนกับว่าเราทั้งคู่เป็นดั่งเส้นขนาน ในความสัมพันธ์นี้ ไม่มีที่สิ้นสุด เราไม่สามารถแม้แต่จะมองหน้ากัน...
So, I don't know how to get down
และฉันยังไม่รู้เลย ว่าทางลงมันจะสิ้นสุดตรงไหน
End.
Talk :
เอาที่ดองไว้ชาติกว่ามาลง 5555 อ่านกัันเพลินๆนะคะ
#ggnficlet
ความคิดเห็น