คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [OS] Bell - YugMark [NC-17*Cut Scene]
[OS] Bell - YugMark
Rate : NC-17+ [CUT]
กรุ้งกริ๊ง ~
เสียงกระดิ่งในคืนคริสมาสอีฟดังก้องไปทั่วบริเวณตัวเมือง... ร้านค้าในเมืองพากันติดไฟมากมายไว้ให้นักท่องเที่ยวต่างได้ชม...
หนึ่งในนั้นก็รวมถึงเขาด้วย...เขาเองก็เป็นหนึ่งในผู้คนที่เลือกจะเดินฝ่าความหนาวแบบน้อยองศาเพราะอยากจะชื่นชมบรรยากาศของที่นี่...
แต่ดูเหมือนว่าผู้คนจะทยอยกันเข้าบ้านเรือนกันหมดแล้ว เพราะถนนเส้นเดียวกับที่เขาเดินอยู่ตอนนี้ มีแค่เขาเพียงผู้เดียว...
.
.
.
กรุ้งกริ๊ง ~ กรุ้งกริ๊ง ~
เสียงกระดิ่ง...อีกแล้ว...
คิมยูคยอมในชุดเสื้อโค้ทสีน้ำตาลหันไปตามเสียง... เสียงกระดิ่งดังมาจากลูกกวางตัวน้อยที่เดินเตาะแตะอยู่บริเวณใกล้บ่อน้ำพลุที่รอบเต็มไปด้วยหิมะขาวโพลน...
กระดิ่งสีทองอันเล็กกับโบว์สีแดงที่ถูกผูกติดไว้ด้วยกันเรียกความสนใจจากร่างสูงได้ไม่น้อย... เขาเดินตามเจ้ากวางน้อยไปเรื่อยจนมาถึงถนนอีกเส้นหนึ่ง...
"เดี๋ยวก่อนสิ เจ้ากว้างน้อย..." คิมยูคยอมช้อนตัวของสัตว์ตัวเล็กขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนอย่างเบามือ...
"..." เจ้าตัวเล็กในอ้อมแขนไม่ดิ้นหนีแถมซุกตัวเองเข้าไปในเสื้อโค้ทตัวหนาอีกต่างหาก...ขนนุ่มๆที่เป็นลายสีน้ำตาลสลับครีมพองขึ้นมาเล็กน้อยเพราะอากาศที่เย็นขึ้นจนเขาเองก็ต้องห่อตัวเข้าหาเข้ากวางน้อยเช่นกัน...
"เอากลับบ้านได้มั้ยน้า?" เขาพยายามมองหาเจ้าของหรือใครสักคนที่น่าจะเป็นคนดูแลสัตว์ตัวน้อย แต่ทว่าแถวนี้ไม่มีใครเลย แถมกระดิ่งสีทองและโบว์สีแดงก็ไม่มีชื่อหรือข้อมูลอย่างอื่นมาด้วยซะอีก...
หรือว่าคริสต์มาสนี้...เขาได้ของขวัญจากซานต้าครอสเป็นเจ้ากวางน้อยตัวนี้รึเปล่านะ?
"งั้นกลับบ้านกันเถอะเนอะ เจ้ากวางน้อย" วงแขนแกร่งโอบอุ้มสัตว์ตัวเล็กอย่างอบอุ่น รอยยิ้มบางๆเปื้อนอยู่บนใบหน้าของเขาตลอดทางที่เดินกลับ....
.
.
.
แกร้ก
เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นในความมืด...เสียงเดินต่อกแต่กของสัตว์ตัวน้อยเดินมาต้อนรับเขาที่หน้าประตูเหมือนกับว่ารอคอยให้เขากลับมาซะอย่างงั้น…
“เฮ้อ…” ลูกกวางตัวน้อยเดินตามเขาต้อยๆ เสียงกระดิ่งที่คอก็ดังกรุ้งกริ๊งไปทั่วห้อง… เขาก็ชอบนะ มันไม่เหงาดี…
ร่างสูงนั่งลงบนโซฟาตัวยาวหลังจากเหนื่อยล้าจากการถูกเรียกตัวไปทำงานด่วนในเช้าวันคริสต์มาสแบบนี้…
ให้มันได้อย่างนี้สิน่า… วันหยุดของคนอื่นคือวันทำงานของเขาทุกที…
เวลาปลายปีคือช่วงเวลาที่ยุ่งวุ่นวายที่สุดเพราะทุกคนต่างก็ใช้บริการขนส่งและจัดการของขวัญรวมตั้งแต่วันคริสต์มาสไปจนถึงปีใหม่นู่นแน่ะ… เขาว่าเขาควรจะเลิกทำงานนี้แล้วควรหยุดพักผ่อนในวันที่คนอื่นเขาหยุดกันบ้าง…
ถ้ามีคนคอยดูแลเวลาอยู่บ้านก็คงจะดีเนอะ… คุณซานต้า…
“…” เขาก็คิดอะไรเพลินๆไปเรื่อย ด้วยความเพลียจากการทำงาน หนังตาก็เริ่มจะหย่อนลงเรื่อยๆ… เขาเอนตัวลงบนโซฟาพร้อมกับจัดแจงท่านอนของตัวเองให้อยู่ในท่าที่สบายที่สุด… ใช้เวลาไม่นานนักก็เข้าสู่ห้วงนิทรา…
.
.
.
เสียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอเป็นตัวบ่งบอกว่าคนตรงหน้านั้นหลับสนิทขนาดไหน… อากาศในห้องพักเริ่มจะเย็นขึ้นเรื่อยตามเวลาที่ผ่านไป…
ติ้ด!
เสียงกดเปิดเครื่องทำความร้อนภายในห้องดังขึ้น… ผ้าห่มที่ถูกหยิบมาจากในห้องนอนถูกวางไว้บนตัวของร่างสูงเพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้แก่ร่างกายที่ห่อตัวน้อยๆ…
“….” ร่างบางในชุดเสื้อเชิตตัวยาวที่คลุมช่วงขาท่อนบนลงมาครึ่งหนึ่งนั่งลงบนพื้นข้างๆโซฟา…
มือเรียวบางยื่นมาเขี่ยผมที่ปรกใบหน้าของคนที่หลับอย่างเบามือ…
“…” บุคคลปริสนาถือวิสาสะใช้ห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารเย็นมื้อพิเศษให้คนที่ตอนนี้คงกำลังนับแกะอยู่ในฝัน…
เสียงกุกกักปลุกเขาให้ตื่นจากความฝันที่กำลังได้ไปเที่ยวพักผ่อนที่ชายทะเลยามเย็น… คิ้วเรียวขมวดมุ่นเป็นอันว่ารำคาญเสียงที่มาปลุกเขาตอนที่กำลังผันดีๆอยู่… หลังจากที่ได้สติคืนมาเขาก็พลันนึกขึ้นได้…
เฮ้ย!! เสียงอะไรวะ?!
ร่างสูงปัดสิ่งหนักๆที่วางทับอยู่บนร่างกายของเขาออกแล้วกระเด้งตัวลุกขึ้นมานั่งตาโตทันที… คิมยูคยอมลุกขึ้นเดินไปตามเสียง…
อากาศภายในห้องแตกต่างจากภายนอกโดยสิ้นเชิง…บรรยากาศอบอุ่นเพราะเครื่องทำความร้อนกับอาหารพิเศษๆหลายอย่างที่ถูกจัดโต๊ะไว้อย่างน่ารัก…
กรุ้งกริ๊ง ~ กรุ้งกริ๊ง ~
เสียงกระดิ่งสีทองเขาจำมันได้… เสียงกระดิ่งเหมือนเจ้ากวางน้อยที่เขาเพิ่งจะพากลับบ้านมาเมื่อคืน…
กรุ้งกริ๊ง ~ กรุ้งกริ๊ง ~
แต่ตอนนี้มันดันไปอยู่บนคอของใครก็ไม่รู้… โบว์สีแดงกับกระดิ่งสีทองที่ถูกร้อยและผูกอยู่บนลำคอเล็กและไหนจะยังเสื้อเชิตสีขาวของเขาที่คลุมอยู่แค่ขาอ่อนด้านบน…
แต่งตัวแบบนี้ผู้ชายเขาคิดเรื่องอย่างว่านะคุณ…
“ใครน่ะ?” พอเห็นอีกคนในสภาพนั้นแล้วใจเขาก็ไม่ได้คิดว่าอีกคนจะเข้ามาทำมิดีมิร้ายกับเขาแล้ว… เขานี่แหละกลัวจะไปทำอะไรร่างตรงหน้าซะมากกว่า… แล้วเขากวางนั่น ของจริงหรือของปลอม?
“อ้าว...นายนี่เอง ไปขออะไรคุณซานต้าไว้ล่ะ ฉันเลยพลอยซวยไปด้วยเลย...ชิ!" ร่างเล็กหันกลับมาหาเขาพร้อมกับใบหน้างอๆ ที่ใครเห็นก็ต้องรู้ว่าอารมณ์ตอนนี้อย่าได้มีใครมากวนประสาทเชียว!
ไปขออะไรวะ?
"..." เขานึกในใจแต่ไม่ได้พูดมันออกมา... เขาแค่เหนื่อยจากการทำงานแล้วก็กลับบ้านมาแล้วก็ดันเผลอหลับไปแค่นั้นเอง ไม่ได้ขออะไรเล้ย! จริงๆ!
ถ้ามีคนคอยดูแลเวลาอยู่บ้านก็คงจะดีเนอะ… คุณซานต้า…
ชัดเลย...
"เอ่อ...คือ..." ถึงภายนอกเขาจะดูงงๆ แต่ภายในใจนี่สิกระโดโลดเต้นไปถึงไหนต่อไหนแล้วเหมือนกันกับเสื้อเชิตตัวโคร่งที่เห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้วเช่นกัน....
เรียวขาที่ยาวได้รูปกับผิวเนียนๆทำให้เขากลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก... พอยิ่งคิดถึงเรื่องอย่างว่าแบบนั้นมันยิ่งทำให้ความคิดเขาเตลิดเปิดเปิง....
เวลาที่อีกคนขยับตัวออกแรงหั่นแครอททีไรชายเสื้อก็เลิกขึ้นทุกที...แล้วไหนจะตอนเอื้อมมือขึ้นไปหยิบเครื่องปรุงอีก...แก้มก้นเนียนโผล่พ้นชายเสื้อออกมาทำให้เขาต้องหันหน้ากลับไปอีกทาง...
"อะเแฮ่ม!...." ยูคยอมกระแอมเบาๆ
ข้างในเสื้อ มันไม่มีอะไรใช่มั้ย? บ้าจริง!! นี่เขาเหมือนเป็นโรคจิตไปแล้วหรือไง...
"มื้อเย็นเสร็จแล้ว...มาทานเถอะ" เสียงหวานๆทำให้เขาต้องหยุดความคิดทั้งหมดลงแล้วหันกลับไปมอง...
อ่าาา คนอะไรดูยั่วยวนเป็นบ้า
"นี่..."
ถ้าเขาคิดเรื่องแบบนั้นเขาจะเป็นคนไม่ดีรึเปล่าน้า~
"คิดเรื่องลามกอยู่ใช่มั้ย เจ้ามนุษย์!" เสียงดังปั่กเหมือนของแข็งกระทบกับหัวเขา คิมยูคยอมสะบัดหัวเบาๆไล่ความมึนงง ถึงแรงที่ปามาจะไม่ได้แรงมากแต่มันก็ทำให้เขาต้องหยุดพัก...
"รีบกินนะ.." มือเรียวแกะริบบิ้นสีแดงสดที่ห้อยกระดิ่งสีทองออกจากลำคอ...
"....ฉันจะรอในห้อง"
กรุ้งกริ๊ง~
มือขาวหย่อนริบบิ้นลงที่พื้นอย่างเชื้อเชิญ เสื้อเชิตของร่างเล็กที่เอาตัวพิงกับเค้าท์เตอร์อยู่ตอนนี้มันเผยอขึ้นจากเดิม...
ใจไม่ดีเลย เกือบเห็นอะไรวอบๆแวมๆแล้วสิ
.
.
.
กริ้ก
เสียงเปิดประตูดังขึ้นในความมืด กว่าเขาจะทำใจเข้าห้องนอนตัวเองได้ก็ปาไปเกือบสองชั่วโมง คิดว่าจะรอให้อีกคนหลับเสียก่อน...
ก็เป็นไปตามคาด ร่างเล็กที่ขดตัวเองเหมือนกวางตัวน้อยในคืนวันคริสต์มาสอีฟ ร่างทั้งร่างจมอยู่ในกองผ้าหมสีขาวผืนใหญ่
น่ารัก ช่างเป็นภาพที่น่ารักจริงๆ
เรียวขาขาวที่ไม่มีอะไรปกคลุมโผล่พ้นผ้าผืนหนามาเล็กน้อย เขาคิดว่าตัวเองควรจะหาอะไรซักอย่างมาสวมให้อีกคน ไม่งั้นเขาอาจจะเผลอทำอะไรๆไปแล้ว...
"เฮ้อ" การที่จะหักห้ามใจไม่ให้คิดเรื่องพรรค์นั้นในตอนนี้มันยากมากๆ
แย่แล้ว... มันเริ่มแข็งแล้วสิ...
พอเขาทิ้งตัวลงนอนบนเตียง ร่างเล็กก็ขยับมากอดเขาทันทีเพื่อที่จะอบอุ่นร่างกายของตนเอง...
"อือออ~" เสียงครางอื้ออึงอยู่ในหูเขา...ร่างสูงพลิกตัวกลับไปมองอีกคน...
"..." ร่างเล็กงัวเงียส่งยิ้มหวานให้เขาอีกรอบก่อนจะเขยิบตัวเองมาทับบนอกเขา...จูบละมุนประทับลงบนฝีปากเขาอย่างอ้อยอิ่ง...เมื่อเขายังไม่ยอมเปิดปาก ลิ้นเล็กก็พยายามดุนดันเข้ามา...ใบหน้าเรียวผละออกมาเพื่อมองหน้าเขา...
"หลังจากนี้จะไม่หยุดแล้วนะครับ..."
-CUT SCENE-
ตามหาได้ที่ #ggnficlet
.
.
.
ร่างบางที่หลับไหลอยู่ในอ้อมกอดของเจ้าของห้องส่งเสียงกรนเบาๆ บ่งบอกให้รู้ว่าเจ้าตัวหลับสนิทไปนานแล้ว…
ร่างสูงนอนลืมตาโพรงในความมืด…แสงไฟตกแต่งหลากหลายสีของวันคริสต์มาสยังคงส่องแสงลอดหน้าต่างมาให้เห็นบ้าง…
เขาไม่อยากจะหลับตาลงเพราะกลัวว่าพ้นคืนวันคริสต์มาสที่แสนวิเศษนี้ไปแล้วคนในอ้อมกอดก็คงจะหายไป...
อยากจะอยู่อย่างนี้ไปนานๆ…ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองฝันอยู่หรือเปล่า แต่ว่าสัมผัสเมื่อชั่วโมงก่อนมันคือความจริง… และความรู้สึกที่อยากจะครอบครองคนในอ้อมกอดก็คือความจริงเช่นกัน…
“…จุ้บ ” ริมฝีปากหนาประทับรอยจูบลงบนหน้าผากของอีกคน…
.
.
ผมอยากจะขอพรข้อสุดท้ายในคืนวันคริสต์มาสนี้…
ขอให้ทุกอย่างในค่ำคืนนี้เป็นความจริงด้วยเถอะครับ…
.
.
.
"ตื่นแล้วหรอ..." เสียงเรียกจากทางหน้าประตูทำให้เขาลืมตาตื่นขึ้นจากความฝัน…
“อื้อ ตื่นแล้วครับฮยอง” ยิ้มหวานๆถูกส่งให้คนอายุมากกว่าที่ยืนพิงประตูห้องอยู่พร้อมกับแก้วกาแฟใบสวยที่เจ้าตัวใช้เป็นประจำ…
“รีบไปอาบน้ำไปยูคยอม เรามีงานตอนสิบโมงนะ” ร่างบางทิ้งให้เขานั่งยิ้มเป็นบ้ากับตัวเองอีกครั้งเมื่อเสื้อคอเต่าที่เจ้าตัวไม่เคยจะชอบใส่เพราะให้เหตุผลว่ามันน่ารำคาญ ถูกหยิบขึ้นมาในอีกครั้งในวันที่ยี่สิบหกของเดือนธันวาคม…
“…” เขาที่กำลังจะลุกออกมาจากเตียงต้องชะงักอีกรอบเพราะว่าเขาดันก้มลงไปมองที่แผงอกของตัวเอง…
แสบนักนะมาร์คฮยอง…
รอยเล็บนับไม่ถ้วนถูกฝากไว้กับคิมยูคยอมเมื่อคืน…
ไว้ปีหน้าจะเอาคืน! คิมยูคยอมขอสาบาน!
.
.
.
Special
“คิมยูคยอม…ยิ้มแก้มแทบแตกแบบนี้ ฝันอะไรลามกใช่มั้ย” ในงานแฟนไซน์ของพวกเขา เขาก็ดันได้ที่นั่งติดกัน แล้วเจ้าคนอายุน้อยสุดก็ยิ้มหวานตลอดงาน แถมยังมองเขาด้วยสายตาแปลกๆตอนที่เขาใส่ที่คาดผมกวางเรนเดียร์…
.
.
.
“ใส่ที่คาดผมแบบนี้ผู้ชายเขาก็คิดเรื่องอย่างว่านะฮยอง…”
.
.
END.
มาช้าไปนะ 555 บอกตัวเอง นี่มันจะหมดวันอยู่แล้ว มาช้ากว่าเค้าเพื่อน
ขอบคุณพี่ๆและเพื่อนๆในกลุ่มยูคมาร์คไลน์ที่รอกันนานด้วยนะคะ 555
ฟิคเรื่องนี้ซุ่มแต่งมานานมาก 555 ขอให้มีความสุขกันถ้วนหน้าในวันคริสต์มาสนะคะ
หวังว่าฟิคเรื่องนี้จะเป็นที่ถูกใจบ้างนะคะ คิคิ
ฝากแท้กด้วยค่ะ #ggnficlet
Merry X'Mas
ความคิดเห็น