ดินแดนแห่งความมืด

ลำดับตอนที่ #9 : หนี

(สึนะ)

ตุ้บ!

"สึนะเป็นอะไรไปน่ะ"

เสียงรีบอร์นถามขึ้นหลังจากออกไปได้0.0027 วิ

"ไม่ แค่ทำของตกน่ะ"

ผมตอบกลับไป

"อีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้าเราจะไปกันแล้วอย่าลืม"

รีบอร์นบอกก่อนเสียงฝีเท้าจะห่างไป

สงสัยใช่มั้ยว่าผมทำอะไรอยู่

ก็ตุนอาหารน่ะสิ กำลังจะหนีทั้งที จะเป็นจะตายยังไงไม่รู้ด้วย

แล้วก็เมื่อ 1 ชั่วโมงก่อน...

ผมกำลังเดินย่องเข้าไปในห้องครัว

แต่ว่าก่อนถึงห้องครัวผมหลงทางไปที่ไหนไม่รู้

ทีนี้ผมเห็นห้องๆหนึ่งประตูปิดไม่สนิทผมเลยเข้าไปดู

ผมเห็นรีบอร์นกำลังขัดปืน หยิบลูกกระสุนตั้งหลายแบบทั้งสีแดง เขียว เหลือง(ใช่ลูกกระสุนจิงหรอ)

"แกตายแน่"รีบอร์นพูด

แล้วผมก็เลยถอยหลังติดผนังแล้ววิ่งไปที่อื่นทันที

จนมัวมาถึงห้องครัว

และกวาดของกินเข้ากระเป๋า

แล้ววิ่งขึ้นห้อง

ระหว่างขึ้นบันใดมันมีกระจกสามารถมองไปข้างล่าง

ผมเห็นยามาโมโตะฟันดาบหุ่นจำลองและมีรูปผมติดอยู่

ยามาโมโตะชูดาบขึ้นเตรียมฟัน

ผมวิ่งขึ้นห้องทันที

แล้วกลับมาห้องก่อนถึงห้องก็ชนโกคุเดระ

ตุ้บ!

"ขอโทดคร้าบ"ผมก้มหัวขอโทดทันที

"อืม"แล้วโกคุเดระก็รีบเดินหนีไปทันที

"แกตายแน่....นะ"

โกคุเดระพูดขึ้นหลังจากเดินผ่านสึนะไป

เมื่อกี้ผมได้ยิน'แกตายแน่สึนะ'

"O-O!!!"

ผมรีบวิ่งเข้าห้องห้องทันที

แต่ผมเข้าห้องคุณจี

ซึ่งคุณจีกำลังคุยกับรีบอร์น

"มีอะไรหรอสึนะ นั้นอะไรน่ะ"

จีอ๊อดโต้ถาม

"ผมเค้าห้องผิดครับ"

"งั้นเดียวฉันไปส่ง"รีบอร์นว่า

"-_-;;"

แล้วรีบอร์นก็เดินนำออกไป

กลับมาปัจจุบัน

แล้วตอนนี่ผมกำลังหายานอนหลับที่มันอยู่ตรงไหนสักที่ในซอกตู้(เก็บอะไรตรงนั้น)

"อ๊ะ!...มะ..แมงสาป!!~"

ผมล้มก้นกระแทกพื้นทันที

แล้วแมงสาปก็เกาะแขผมไปหลุดอีก

แมงสาปผสมตุ๊กแกใช่มั้ยเนี้ย

"ออกไปนะ~TOT"

ผมพยายามสลัดแขนอย่างหนักแล้วก็วิ่งไปทั่งห้อง

หรือผมจะตายเพราะแมงสาป

"ออกปายยย~TOT~"

"ไอ้สวะนี้จะเสียงดังอะไรหนักหนา"

แซนซัสเปิดประตูเข้ามา

"นี้~"

ผมสลัดแขนไปทางแซนซัส

เป็นผลทำให้ตุ๊กสาปไปเกาะหน้าแซนซัสแถน

"-*-"<<แซนซัส

"อี๋~"<<สึนะ

แล้วแซนซัสก็จับหนวดของตุ๊กสาป

แล้วปาลงพื้นแล้วเอาปืนยิง

ผมคงตายเพราะแซนซัสใช่มั้ย

"แกเล่นอะไรของแก"

แซสซัสถามเสียงดุ

"ง่ะ...T^T"

"-*-"

สึนะเริ่มน้ำตาคลอ

แงๆผมกลัวแล้ววว~

"สึนะ สึนะร้องไห้ทำไม"

แรมโบ้ที่มาหาสึนะถามขึ้นแล้วกอดปลอบ

"แกทำอะไรสึนะ"

แรมโบ้หันไปถามแซนซัส

"หึ!"

แล้วแซนซัสก็เดินออกไป

"ไม่เป็นไรนะ"

แรมโบ้ยังกอดสึนะไม่ปล่อย

"ฉันไม่เป็นไรแล้ว"

สึนะว่า

แรมโบ้คลายกอดจากสึนะ

"แล้วมานี้มีอะไรหรอ"

สึนะหันไปถาม

"เอายานอนหลับมาคืน ที่นายให้ยืมน่ะ"

หาแถบตาย

"นายก็จะเดินทางแล้วใช่มั้ยสึนะ"

"อื้ม"

"ฉันขอใหไ้นายโชคดีนะ"

แล้วแรมโบ้ก็ก้มหอมแก้มสึนะแล้ววิ่งออกไป

"เรียบร้อย"

สึนะเก็บยานอนหลับลงในกระเป๋า

"ไปได้แล้ว"

โกคุเดระมาตาม

แล้วสึนะก็สะพายกระเป๋าตัวเองขึ้น

"ฉันช่วยมั้ย"

โกคุเดระถาม

"มะ..ไม่ต้อง"

แล้วโกคุเดระก็นำไปด้านล่าง

เมื่อถึงด้านล่างก็เจอกับทุกคนที่มาส่ง

หนึ่งในนั้นมีฮิบาริ

ผมแถบจะไม่สบตาเข้าสักนิด

แต่พอหันไปมองก็พบว่าเขาก็จ้องผมอยู่

"ขอให้โชคดีนะ"

แรมโบ้โบกมือลาอยู่คนเดียว

แล้วผม รีบอร์น โกคุเดระ และยามาโมโตะออกเดินทาง

"นี้กินน้ำมั้ย"

ผมยืนแก้มน้ำที่มีน้ำผสมยานอนหลับให้

แล้วทั้งสามรับไปโดยไม่เอะใจอะไรดื่มลงไปจนหมดแก้ว

"สดชื่น"<<ยามาโมโตะ

แล้วพอเดินผ่านไปได้สักพัก

"คร่อก"<<รีบอร์น ยามาโมโตะและโกคุเดระ

ยานี้เยี่ยมจิง

แล้วผมก็รีบวิ่งหนีไปอีกทางทันที

"เฮ้ย"

ผมเหยียบอะไรเนี้ยลื่นๆแล้วลงไปมันเป็นเนินลง..

"ว๊ากกก!!"

ตุ้บ

แล้วผมก็ลงแบบก้นกระแถกพื้น

"เจ้าบังอาจยิ่งนัก"

เสียงผู้ชายอายุราวมากกว่า70พูดขึ้น

"มีอะไรหรอ โรมาริโอ้ไปดูสิ"

"ครับ"

แล้วสึนะค่อยลุกขึ้น

"ขอโทดคร้าบบ"

แล้วสึนะก็ก้มหัวขอโทดอย่างหนัก

"ไสหัวไปซะ"

โรมาริโอ้ไล่

"เดี๋ยว"

แล้วสึนะก็หันไปหาเจ้าของเสียง

"พาตัวไปด้วย เอาตัวไปไว้ที่พักฉัน"