คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : กลับ
และแล้วตอนนี้ก็มาถึง(กว่าจะมาแต่งนะแก)
“นี้สึนะเหนื่อยมั้ย”
ชายผมสีดำที่เดินอยู่ขนาบข้างซ้ายถาม
“ไม่เป็นไร^_^;;”
แล้วชายผมสีน้ำตาลนามสึนะก็ตอบและยิ้มหวานให้แบบไม่ตั้งใจ
“^//^”
แล้วก็ทำให้ชายผมสีดำที่ถามหน้าแดงไป
“นายไม่สบายหรอแรมโบ้”
สึนะหยุดเดินและจับมือแรมโบ้ไว้
“อะแฮ่ม”
ชายผมสีน้ำเงินอมม่วงทรงสับปะรด นัยน์ตาสีแดงข้างน้ำเงินข้างกระแอ่มขึ้นดังๆเพื่อเรียกร้องความสนใจ
“ฉันรู้สึกปวดหัวน่ะ สึนะ”
แรมโบ้ว่า
“งั้นพักตรงนี้ก่อน นะครับ”
คำว่า’นะครับ’สึนะหันไปหามุคุโร่
“ครับ”
แล้วมุคุโร่ก็ตอบตกลงไป
(ง่ายไปมั้ย)
แล้วทั้งสามก็นั่งพักกัน
(มุคุโร่)
แล้วตอนนี้สึนะจังของผม(??)
ก๊ยื่นหน้าไปหาไอ้แรมโบ้บ้านั้น..และ...
เอาหน้าผากของหัวเองแตะกับหน้าผากแรมโบ้
“คุณทำอะไรน่ะ”ผมถาม
“วัดไข้ครับ”
สึนะว่าแต่ก็ยังไม่ออกหาจากแรมโบ้
แล้วตอนนี้หน้าไอ้วัวบ้านนั้นก็แดงงงงงงงง
อิจฉาโว้ยยยย!!!
(มุคุโร่เริ่มเดือด)
“ตัวก็ไม่ร้อน นั่งพักสักพักดีกว่านะครับ”
สึนะพูดขึ้นหลังจากเอาหน้า(ผาก)ออกจากแรมโบ้
“สึนะครับทำไมคุณถึงวัดไข้อย่างนั้นละครับ”ผมถาม
“ก็ตอนผมไปห้องพยาบาลเวลาผมปวดหัวหรือไมสบาย คุณหมอห้องพยาบาลก็ทำอย่างนี้”
“สึนะเดินทางต่อเถอะ”
แล้วไอ้แรมโบ้ก็ลุกขึ้นเหมือนไม่เคยปวดหัวมาก่อน
…
…
…
..
แล้วพวกเราก็เดินมาถึงปราสาทวองโกเล่จนได้
“เก่งนี้สึนะพา พ่อมดหื่นกลับมาได้แถมยังได้ไอ้วัวบ้ามาด้วย”
“ฮะๆนายน่ะสุดยอดเป็นบ้า”
คนที่มาต้อนรับหรือเห็นพวกเราสองคนแรกคือโกคุเดระ ฮายะโตะและยามาโมโตะ ทาเคชิ
“สึนะไปพักเถอะเดี๋ยวฉันจัดการที่เหลือเอง”
รีบอร์นที่โดดลงมาจากต้นไม้ว่า
“เจอกันพรุ่งนี้นะครับ^_^”
สึนะโบกมือบ๊าบบายแล้วก็เดินเข้าปราสาทไป
“นายมา คงไม่ใช่เพื่อช่วยอย่างเดียวสินะ”
เสียงนี้มัน...
“เจ้าพืชไร่”
แล้วผมก็หันไปหาคนที่เรียกผมว่าพืชไร่
“เรื่องส่วนตัวค่อยคุยกันทีหลัง”
รีบอร์นห้ามก่อนที่จะมีการสู้รบเกิดขึ้น
“หึ!งั้นเจอกันใหม่เจ้มสับปะรดเน่า”
แล้วฮิบาริก็เดินเข้าไปในปราสาท
“โกคุเดระ ยามาโมโตะฝากด้วย”
แล้วรีบอร์นก็เดินกลับเข้าปราสาทเช่นกัน
“งั้นเดียวฉันไปสั่งพวกตนใช้จัดห้องให้ ตามมา”โกคุเดระว่า
ความคิดเห็น