ดินแดนแห่งความมืด

ลำดับตอนที่ #4 : การตัดสินใจ

(สึนะ)

"นี้สึนะ นายก็ทำใจซะเถอะ ยอมๆไปเหอะ"

ผู้ดูแลสึนะพูดปลอบ

"นายไม่เข้าใจหรอกรีบอร์น"

"ฉันเข้าใจ เข้าใจดีด้วย ว่ามันเป็นไง"

"แล้วมันยังไงล่ะT_T"

แล้วรีบอร์นก็ลูบหัวปลอมผม ผมไม่ใช่หมานะ!

"นายน่ะไม่มีทางเป็นหมาได้หรอก~55+"

"เชอะ"

ว่าแล้วผมก็ล้มลงนอน

"เดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟัง เรื่องของฉันน่ะ"

แล้วรีบอร์นก็ล้มตัวลงนอนตาม

"เรื่องมันมีอยู่ว่า...."

แล้วผมก็นอนหันหน้าไปหารีบอร์น

"มีเด็กชายคนนึงที่อยู่ตัวคนเดียวในแถบยุโรป แล้วเด็กคนน่ะนายรู้มั้ยว่า่ได้รับข้อเสนอ
จากชายคนหนึ่งที่เชิญชวนไปดินแดนนึง"

"แล้วพ่อกับแม่เด็กคนนั้นล่ะ"

สึนะทำหน้าอยากรู้อยากเห็น

"ถูกฆ่า"

รีบอร์นหันมาหาสึนะ

"โหดร้าย"

"ในโลกมาเฟียมันเป็นแค่เรื่องธรรมดา"

"เล่าต่อ"

"แล้วเมื่อเด็กชายคนนั้นมาถึงดินแดนที่จะไปแล้ว
ก็ได้เจอกับการที่ต้องแข่งขันเพื่อเอาชีวิตรอด"

"นี้~แล้วเด็กชายน่ะอายุเท่าไหร่"

"7 ขวบ"

"OoO!!!"

"ผู้ที่แข็งแกร่งเท่านั้ที่จะมีชีวิตรอดในตอนนั้น เด็กชายคนนั้นใจจริงแล้ว..
อยากจะสละสิทธิ์ใจจะขาด  แต่ใครที่ทิ้ง หนี ในการแข่งขันครั้งนั้น บทลงโทษคือ...
ฆ่า..อย่างทรมาน"

"O_O!!"

"เด็กคนนั้นน่ะจึงตัดสินใจลงเพราะผู้ชนะจะได้ทุกอย่าง
ความฝันเด็กคนนั้นคือ ได้เจอคนที่รัก"

"แล้ว...."

"แล้วผลสุดท้ายที่เด็กคนนั้นได้คือ...ได้ติดอยู่ที่นี้ และไม่ได้สิ่งตอบแถน
แต่ตอนนี้ฉันได้มาแล้วถึงจะไม่ครบตามที่ต้องการก็เถอะ"

"แล้วเด็กคนนั้นคือใคร"

"รีบอร์น ฉันนี้แหละ"

"ซาวาดะ สึนะโยชิ"

นายนี้ นายหัวเงิน

"มีอะไรกับสึนะ ไอ้หัวปลาหมึก"

"ไอ้รีบอร์น"

"เอ่อมีอะไรครับ"

"ฮะๆดีทุกคน"

แล้วนั้นใคร มาจากทางด้านหลังคุณปลาหมึก

"555+"

"หัวเราะอะไรรีบอร์น"

"รีบอร์นฉันขอร้องนะ"

ลืมไปว่าถูกอ่านใจได้ตลอด

"ฉันยามาโมโตะ ทาเคชิ  แล้วนี้โกคุเดระ ฮายาโตะ"

คุ้นๆ

"ฉันเคยบอกนายแล้วไง"

"อ๋อ~"

"จีอ๊อดโต้ให้มาตาม ไปตัดสินใจได้แล้ว"<<โกคุ

"ครับ"

"ตัดสินใจดีๆนะ สึนะ"<<ยามา

"ครับ"

"ไปกันได้แล้ว"

"อื้ม"


ณ ห้องประชุมมืด

"นายจะอยู่หรือไป"

"ผม..ผม.."

"ว่าไงล่ะ^_^"

"O_O!!"<<ทุกคนในห้องยกเว้นสึนะ ฮิบาริและรีบอร์น

"ผมจะ....ไปครับ"

แล้วผมก็ต้องก้มหน้ายอมรับ

"งั้นทางเราคงจะต้อง..."

"งั้นก็ให้สึนะไปตามพ่อมดเพื่อชดใช้ความผิดสิ"

คุณจีขัดขึ้นก่อนที่ตาแก่ที่นั่งอยู่ด้านขวาท่านจี

"แล้วนายล่ะโยชิ"

"ถ้าสึนะไป ฉันก็จะอยู่และขอ...ให้สึนะเป็นผู้ดูแลฉัน"

"อย่างนั้นคงไม่ได้ เพราะสัตว์กินพืชอย่างนายยังไม่ได้เป็นที่ยอมรับ "

"สรุป นายจะไม่รับใช่มั้ย"

"ครับ"

"งั้นซาวาดะ สึนะโยชิ นายจะต้องไปตามหาพ่อมดที่อยู่ในป่ามืดมน และพากลับมาด้วย"

"ครับ"

"เลิกประชุม"

คุณจีว่า

ความกังวลหายไปหมดแล้ว (มั้ง)รู้สึกดีขึ้นเยอะ

"สึนะ"

คุณจีกวักมือเรียก

"มีอะไรครับ"

"นี้คือรูปของพ่อมดนั้น แล้วชื่อ ก็ด้านหลัง ออกเดินทางพรุ่งนี้ แล้ว..."

จุ๊บ~

"สู้ๆนะ^_^"

"={]="

เมื่อกี้คุณจี เขา..เขา..ปากชนปาก

"สึนะกลับห้องไปนอนไป"

"อื้ม"

แล้วผมก็เดินกลับห้องตัวเอง (ผมจำทางได้แล้ว)

"โร-คุ-โด มุ-คุ-โร่"

หัวสับปารดสีม่วงอมน้ำเงิน อืม~พอจำได้

สึนะ สู้!

แล้วผมก็ล้มตัวลงนอน (ไม่อาบน้ำ)

..........................................................................................................................................





(รีบอร์น)

"ฝันดีนะ สึนะ"

ผมยืนพิงประตูห้องสึนะตั้งแต่สึนะเข้าไปแล้ว

มุคุโร่ พ่อมดที่ชั่วร้ายที่สุด

นายไม่เหมาะกับงานนี้เลยสึน

แต่ยังไงก็

"เป็นกำลังใจให้นะ"

แล้วรีบอร์นก็เดินหายไปในทางเดินแห่งความมืด