ดินแดนแห่งความมืด

ลำดับตอนที่ #3 : เทพอีกองค์

"สึนะตื่นได้แล้ว"

เสียงของชายหนุ่มผู้เป็นคนดูแลเรียกเทพ(??)ที่หลับอยู่

"งืมๆ5นาที"

เสียงที่หวานที่พูดอย่างงัวเงีย

"จะตื่นดีๆมั้ย"

"งืมๆ'

แล้วเจ้าเทพ(??)ก็เอาหัวเองซุกไปไหนหมอน

และเมื่อผู้ดูแลหมดความอดทน...

ผู้ดูแลจึงพลิกตัวของสึนะมาและ...

เพี้ย!

"อู้ย~เจ็บนะรีบอร์น"

"แค่นี้เอง แล้วไปอาบน้ำไป่~"

"=3="

แล้วเทพผู้ถูกกระทำก็เดินไปห้องน้ำ

ซ่า~ซ่า~

"เสร็จยัง"

"ไปแล้ว ไปแล้ว"

แล้วสึนะก็วิ่งออกมาทันทีและ...

ตุ้บ!

"แย่จริงนะแก ลุก!"

"แหะๆ"

แล้วเทพผู้ซุ่มซ่ามก็ลุกขึ้นจากรีบอร์น

(สึนะ)

ตอนล้มรู้สึก อืม...นะ
(รู้สึกไงอ่ะ)

"ไปได้แล้ว-//-^"

"มีอะไรหรอ"

"ไปกินข้าวโว้ย-_-//"

"อื้ม~"

แล้วรีบอร์นก็เดินนำออกไปด้านนอกห้อง ไปยังห้องอาหาร

"ดีสึนะ"

ชายปริศนาที่มีหน้าตา(เกือบ)คล้ายสึนะแต่มีตาที่คมและเป็นสีน้ำตาลอมส้ม และสูงกว่า

"อะ.."

"นายเป็นใครรีบอร์นถาม"

"ท่านเทพครับ OoO!!1"

"หืม~"

แฝดผมพูด(ไม่รู้จะเรียกอะไร:สึนะ)

"ท่านเทพมะ..มี2องค์"

"นี้ท่านไมนอสครับ ท่านเทพตัวจริงอยู่นี้ครับ"

รีบอร์นพูดพร้อมชี้มาทางผม

นี้แสดงความเคารพมาก

"มีอะไรเจ้าสัตว์กินพืช"

แล้วคุณฮิบาริก็เดินมานั่งที่ตัวเอง

"ตุณฮิบาริ "

"มีเทพ2คนคงเป็นไม่ได้ ให้ฉันเป็นแทนล่ะกัน"

"ไม่ได้หรอมั้งฮิบาริ เคียวยะ"

ชายมาใหม่อีกคน ผู้ที่เป็นผู้ปกครองเมืองคนก่อน

ง่ะ...ใครอีกเนี้ย

"จีอ๊อดโต้เป็นคนรุ่นก่อนน่ะ"

"แต่ฉันไม่ได้แกนะรียอร์น"

"จะยังไงดีครับท่าน"

"อืม~ไงดีล่ะ....ให้ดูกันไปก่อนแล้ว"

ดูจริงๆ หันมามองผมตลอด

"นี้นายนะ ตามฉันมา"

"อา~..ครับ"

แล้วผมก็ต้องเดินตามคุณจีอ๊อตโต้ไป


"เชิญ"

แล้วคูณจีก็เปิดประตูให้และผายมือเชิญ

"คะ..ครับ"

แล้วเมื่อคุณจีปิดประตูก็นั่งบนเตียงแล้วผมล่ะ...
ยืนหน้าประตู

"มานี้สิ"

"คะ..ครับ"

"นี้ฉันจะบอกให้นะว่า ฉันก็อ่านใจได้เหมือนรีบอร์น"

"คะ..ครับ"

ซะ..ซวย

"ไม่หรอกน่า~"

"แหะๆ"

"นายชื่ออะไร ฉันจีอ๊อดโต้"

"ซาวาดะ สึนะโยชิ"

"นายน่ะ จะต้องแข่งกับแฝดนายนะบอกไว้ก่อน เพราะมี2คน"

"ถ้าไม่ล่ะครับ"

"ก๊ไม่รู้สิ ถ้าเป็นคนเก่งก็อาจจะได้ทำงานในปราสาทนี้..แต่.."

"แต่...."

"แต่ถ้าห่วยก็ไปอยู่ดินแดนแห่งความตาย นายน่าจะเจอคนที่นั้นแล้วนะ
แซนซัส กับสวอโล่น่ะ"

"ครับ"

"แล้วแต่นายนะว่าจะอยู่หรือไป แต่อย่างนายน่าจะพอรอด"

"T_T"

"ฉันช่วยนายเองไม่ต้องห่วง แต่ก็ลองไปคิดดูล่ะกัน มีเวลาถึงพรุ่งนี้นะ
ไปกินอะไรได้แล้ว"

ผมไปไม่ถูก

"จริงๆเลยนะ^_^"

"แหะๆ"

แล้วเมื่อผมกินอะไรเสร็จรีบอร์นก็ปล่อยผมตามสบาย

ผมก็ต้องขึ้นห้องมาคิดอะไรให้พ้นจากรัศมีอ่านความคิ

จะทำไงดี อยู่ หรือ ไป

ถ้าจะไปก็จะได้ไปอยู่....แต่คุณจีเขาก็จะช่วยอยู่นี้นา

พูดถึงคุณจีเวลายิ้มเท่ดี อยากได้อย่างนั้นจัง

"ทำไงดี!!"

พ่อครับ แม่ครับ

เฮ้อ~
...................................................................................................................................................................................
ทำไมมันวุ่นอย่างนี้~