ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เทพอีกองค์
"สึนะตื่นได้แล้ว"
เสียงของชายหนุ่มผู้เป็นคนดูแลเรียกเทพ(??)ที่หลับอยู่
"งืมๆ5นาที"
เสียงที่หวานที่พูดอย่างงัวเงีย
"จะตื่นดีๆมั้ย"
"งืมๆ'
แล้วเจ้าเทพ(??)ก็เอาหัวเองซุกไปไหนหมอน
และเมื่อผู้ดูแลหมดความอดทน...
ผู้ดูแลจึงพลิกตัวของสึนะมาและ...
เพี้ย!
"อู้ย~เจ็บนะรีบอร์น"
"แค่นี้เอง แล้วไปอาบน้ำไป่~"
"=3="
แล้วเทพผู้ถูกกระทำก็เดินไปห้องน้ำ
ซ่า~ซ่า~
"เสร็จยัง"
"ไปแล้ว ไปแล้ว"
แล้วสึนะก็วิ่งออกมาทันทีและ...
ตุ้บ!
"แย่จริงนะแก ลุก!"
"แหะๆ"
แล้วเทพผู้ซุ่มซ่ามก็ลุกขึ้นจากรีบอร์น
(สึนะ)
ตอนล้มรู้สึก อืม...นะ
(รู้สึกไงอ่ะ)
"ไปได้แล้ว-//-^"
"มีอะไรหรอ"
"ไปกินข้าวโว้ย-_-//"
"อื้ม~"
แล้วรีบอร์นก็เดินนำออกไปด้านนอกห้อง ไปยังห้องอาหาร
"ดีสึนะ"
ชายปริศนาที่มีหน้าตา(เกือบ)คล้ายสึนะแต่มีตาที่คมและเป็นสีน้ำตาลอมส้ม และสูงกว่า
"อะ.."
"นายเป็นใครรีบอร์นถาม"
"ท่านเทพครับ OoO!!1"
"หืม~"
แฝดผมพูด(ไม่รู้จะเรียกอะไร:สึนะ)
"ท่านเทพมะ..มี2องค์"
"นี้ท่านไมนอสครับ ท่านเทพตัวจริงอยู่นี้ครับ"
รีบอร์นพูดพร้อมชี้มาทางผม
นี้แสดงความเคารพมาก
"มีอะไรเจ้าสัตว์กินพืช"
แล้วคุณฮิบาริก็เดินมานั่งที่ตัวเอง
"ตุณฮิบาริ "
"มีเทพ2คนคงเป็นไม่ได้ ให้ฉันเป็นแทนล่ะกัน"
"ไม่ได้หรอมั้งฮิบาริ เคียวยะ"
ชายมาใหม่อีกคน ผู้ที่เป็นผู้ปกครองเมืองคนก่อน
ง่ะ...ใครอีกเนี้ย
"จีอ๊อดโต้เป็นคนรุ่นก่อนน่ะ"
"แต่ฉันไม่ได้แกนะรียอร์น"
"จะยังไงดีครับท่าน"
"อืม~ไงดีล่ะ....ให้ดูกันไปก่อนแล้ว"
ดูจริงๆ หันมามองผมตลอด
"นี้นายนะ ตามฉันมา"
"อา~..ครับ"
แล้วผมก็ต้องเดินตามคุณจีอ๊อตโต้ไป
"เชิญ"
แล้วคูณจีก็เปิดประตูให้และผายมือเชิญ
"คะ..ครับ"
แล้วเมื่อคุณจีปิดประตูก็นั่งบนเตียงแล้วผมล่ะ...
ยืนหน้าประตู
"มานี้สิ"
"คะ..ครับ"
"นี้ฉันจะบอกให้นะว่า ฉันก็อ่านใจได้เหมือนรีบอร์น"
"คะ..ครับ"
ซะ..ซวย
"ไม่หรอกน่า~"
"แหะๆ"
"นายชื่ออะไร ฉันจีอ๊อดโต้"
"ซาวาดะ สึนะโยชิ"
"นายน่ะ จะต้องแข่งกับแฝดนายนะบอกไว้ก่อน เพราะมี2คน"
"ถ้าไม่ล่ะครับ"
"ก๊ไม่รู้สิ ถ้าเป็นคนเก่งก็อาจจะได้ทำงานในปราสาทนี้..แต่.."
"แต่...."
"จริงๆเลยนะ^_^"
"แหะๆ"
แล้วเมื่อผมกินอะไรเสร็จรีบอร์นก็ปล่อยผมตามสบาย
ผมก็ต้องขึ้นห้องมาคิดอะไรให้พ้นจากรัศมีอ่านความคิ
จะทำไงดี อยู่ หรือ ไป
ถ้าจะไปก็จะได้ไปอยู่....แต่คุณจีเขาก็จะช่วยอยู่นี้นา
พูดถึงคุณจีเวลายิ้มเท่ดี อยากได้อย่างนั้นจัง
"ทำไงดี!!"
พ่อครับ แม่ครับ
เฮ้อ~
...................................................................................................................................................................................
ทำไมมันวุ่นอย่างนี้~
เสียงของชายหนุ่มผู้เป็นคนดูแลเรียกเทพ(??)ที่หลับอยู่
"งืมๆ5นาที"
เสียงที่หวานที่พูดอย่างงัวเงีย
"จะตื่นดีๆมั้ย"
"งืมๆ'
แล้วเจ้าเทพ(??)ก็เอาหัวเองซุกไปไหนหมอน
และเมื่อผู้ดูแลหมดความอดทน...
ผู้ดูแลจึงพลิกตัวของสึนะมาและ...
เพี้ย!
"อู้ย~เจ็บนะรีบอร์น"
"แค่นี้เอง แล้วไปอาบน้ำไป่~"
"=3="
แล้วเทพผู้ถูกกระทำก็เดินไปห้องน้ำ
ซ่า~ซ่า~
"เสร็จยัง"
"ไปแล้ว ไปแล้ว"
แล้วสึนะก็วิ่งออกมาทันทีและ...
ตุ้บ!
"แย่จริงนะแก ลุก!"
"แหะๆ"
แล้วเทพผู้ซุ่มซ่ามก็ลุกขึ้นจากรีบอร์น
(สึนะ)
ตอนล้มรู้สึก อืม...นะ
(รู้สึกไงอ่ะ)
"ไปได้แล้ว-//-^"
"มีอะไรหรอ"
"ไปกินข้าวโว้ย-_-//"
"อื้ม~"
แล้วรีบอร์นก็เดินนำออกไปด้านนอกห้อง ไปยังห้องอาหาร
"ดีสึนะ"
ชายปริศนาที่มีหน้าตา(เกือบ)คล้ายสึนะแต่มีตาที่คมและเป็นสีน้ำตาลอมส้ม และสูงกว่า
"อะ.."
"นายเป็นใครรีบอร์นถาม"
"ท่านเทพครับ OoO!!1"
"หืม~"
แฝดผมพูด(ไม่รู้จะเรียกอะไร:สึนะ)
"ท่านเทพมะ..มี2องค์"
"นี้ท่านไมนอสครับ ท่านเทพตัวจริงอยู่นี้ครับ"
รีบอร์นพูดพร้อมชี้มาทางผม
นี้แสดงความเคารพมาก
"มีอะไรเจ้าสัตว์กินพืช"
แล้วคุณฮิบาริก็เดินมานั่งที่ตัวเอง
"ตุณฮิบาริ "
"มีเทพ2คนคงเป็นไม่ได้ ให้ฉันเป็นแทนล่ะกัน"
"ไม่ได้หรอมั้งฮิบาริ เคียวยะ"
ชายมาใหม่อีกคน ผู้ที่เป็นผู้ปกครองเมืองคนก่อน
ง่ะ...ใครอีกเนี้ย
"จีอ๊อดโต้เป็นคนรุ่นก่อนน่ะ"
"แต่ฉันไม่ได้แกนะรียอร์น"
"จะยังไงดีครับท่าน"
"อืม~ไงดีล่ะ....ให้ดูกันไปก่อนแล้ว"
ดูจริงๆ หันมามองผมตลอด
"นี้นายนะ ตามฉันมา"
"อา~..ครับ"
แล้วผมก็ต้องเดินตามคุณจีอ๊อตโต้ไป
"เชิญ"
แล้วคูณจีก็เปิดประตูให้และผายมือเชิญ
"คะ..ครับ"
แล้วเมื่อคุณจีปิดประตูก็นั่งบนเตียงแล้วผมล่ะ...
ยืนหน้าประตู
"มานี้สิ"
"คะ..ครับ"
"นี้ฉันจะบอกให้นะว่า ฉันก็อ่านใจได้เหมือนรีบอร์น"
"คะ..ครับ"
ซะ..ซวย
"ไม่หรอกน่า~"
"แหะๆ"
"นายชื่ออะไร ฉันจีอ๊อดโต้"
"ซาวาดะ สึนะโยชิ"
"นายน่ะ จะต้องแข่งกับแฝดนายนะบอกไว้ก่อน เพราะมี2คน"
"ถ้าไม่ล่ะครับ"
"ก๊ไม่รู้สิ ถ้าเป็นคนเก่งก็อาจจะได้ทำงานในปราสาทนี้..แต่.."
"แต่...."
"แต่ถ้าห่วยก็ไปอยู่ดินแดนแห่งความตาย นายน่าจะเจอคนที่นั้นแล้วนะ
แซนซัส กับสวอโล่น่ะ"
"ครับ"
"แล้วแต่นายนะว่าจะอยู่หรือไป แต่อย่างนายน่าจะพอรอด"
"T_T"
"ฉันช่วยนายเองไม่ต้องห่วง แต่ก็ลองไปคิดดูล่ะกัน มีเวลาถึงพรุ่งนี้นะ
ไปกินอะไรได้แล้ว"
ผมไปไม่ถูก
"จริงๆเลยนะ^_^"
"แหะๆ"
แล้วเมื่อผมกินอะไรเสร็จรีบอร์นก็ปล่อยผมตามสบาย
ผมก็ต้องขึ้นห้องมาคิดอะไรให้พ้นจากรัศมีอ่านความคิ
จะทำไงดี อยู่ หรือ ไป
ถ้าจะไปก็จะได้ไปอยู่....แต่คุณจีเขาก็จะช่วยอยู่นี้นา
พูดถึงคุณจีเวลายิ้มเท่ดี อยากได้อย่างนั้นจัง
"ทำไงดี!!"
พ่อครับ แม่ครับ
เฮ้อ~
...................................................................................................................................................................................
ทำไมมันวุ่นอย่างนี้~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น