ดินแดนแห่งความมืด

ลำดับตอนที่ #12 : ปราสาทมืดมัว

"..ปล่อยสึนะลง"

น้ำเสียงดีโน่ที่เป็นน้ำเสียงเหมือนออกคำสั่ง สั่งรีบอร์น

"เดี๋ยวนี้ไม่เค่รพกันเลยนะ"

รีบอร์นยิ้มมุมปากพร้อมปล่อยสึนะลง

สึนะผู้ไม่รู้เรื่องรู้ราวมองหน้าแต่ละคนตาแป๋ว

แล้ทำให้ทั้งหมดเกิดอาการหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย

"โคลมทำไมเธอถึงให้สึนะใส่ชุดนี้"

ดีโน่พูดขึ้นเพื่อปิอบังสึนะที่มองมา

"ก็ไม่มีชุดอื่นนี้ค่ะ"

โคลมตอบ

ดีโน่ทำหน้านึกอะไรบางอย่าง

"จิงด้วยที่นี้ไม่ค่อยมีหญิงสาว"

"นี้ ดีโน่ นายต้องไปกับเรา นี้คือคำสั่งของท่านจีอ๊อตโต้"

โกคุเดระสั่ง

"ก็ให้ฉันกลับปราสาทฉันก่อนค่อยไปก็ได้"

ดีโน่พูดด้วยท่าทางสบายๆ

"คงไม่ได้ ท่าจีอ๊อตโต้สั่งมาฮะๆ"

ยามาโมโตะว่าพร้อมมองดูสึนะเป็นระยะๆ

"งั้น..."ดีโน่ทำหน้าครุ่นคิด"พวกนายไปกับฉันก่อนแล้วค่อยไปที่นั้นพร้อมกัน"

ดีโน่สรุป

"อย่างนั้นก็ได้"

โกคุเดระตอบตกลง

ซึ่งสร้างความแปลกใจให้กับทุกคนยกเว้นสึนะผู้กลายเป็นสึนะจัง

"นี้โกคุไม่โวยวายหน่อยหรอ"

ยามาโมโตะกระซิบถาม

"...."

โกคุเดระไม่ตอบแต่กลับจ้องไปที่สึนะ ที่กำลังมองทุกคนตาแป๋ว

"งั้นก็ออกเดินทางเลยล่ะกัน"เหลือบเห็นยามะและโกคุจ้องสึนะ"โคลมพาสึนะไปเปลี่ยนชุดสำหรับเดินทาง"

"ค่ะ"

โคลมรับคำสั่งพร้อมพาสึนะไปที่ ที่อยู่ของตน

"เดี๋ยว� แล้วต่อไปนี้เธอเป็นคนดูแลสึนะ"

ดีโน่สั่ง

"ค่ะ"

โคลมรับคำแล้วเดินจากไป

"หวงจิง"

ยามาโมโตะพูดเบากับตัวเอง

"มันก็แน่อยู่แล้ว� แล้วพวกนายไม่ต้องมาคิดนะ"

ดีโน่สั่งแล้วเดินเข้าเต็นตัวเองไป

"คุณรีบอร์น โกคุเดระ ยามาโมโตะ ตามมาทางนี้ครับ"

แล้วก็มีทหารคนหนึ่งพาสามคนไปอีกที่

1 ชั่วโมงผ่านไป

"ท่านดีโน่ครับ เสร็จแล้วครับ"

ลูกน้องคนหนึ่งเดินมาบอก

"อืม"

แล้วดีโน่ก็เดินไปหาสึนะและโคลมที่ยืนรออยู่ ใต้ต้นไม้

"สึนะจัง"

ดีโน่เรียก

"พี่ดีโน่^_^"

สึนะหันไปพร้อมยิ้มหวานให้

"สนใจพวกเราหน่อยสิ"

โกคุเดระเดินมาเรียกร้องความสนใจตามด้วยยามาโมโตะ

สึนะหันไปตามเสียงเรียกร้องความสนใจ พร้อมเอียงคอมองด้วยความสงสัย

"ไปกันเถอะสึนะ"

ดีโน่จับมือสึนะแล้วพาเดินไปและตามด้วยโคลมผู้ดูแลสึนะ

"น่ารักดีเนอะ^_^//"

ยามาโมโตะว่า แต่สายตายังจับจ้องแผ่นหลังของร่าเล็กที่เดินไป

"อืม =u=//"

โกคุเดระมองด้วยสายตาหวาน

"เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว"

แล้วทั้งสองก็เจอฝาเท้าเต็มๆแผ่นหลัง

"ไปกันได้แล้ว"

รีบอร์นเดินล่วงกระเป๋ากางเกงตามสึนะไป

"ตามนั้นแหละนะ ฮะๆ"

ยามาโมโตะพูดขึ้นหลังจากลุกขึ้นได้ แล้วปัดดินออก

"โกคุจังเร็วหน่อยสิ เดียวก็ถูกทิ้ง"

ยามาโมโตะว่าพร้อมเดินตามรีบอร์น

(มันห่วงกันจิงพวกนี้่)

"ร้อนมั้ยสึนะ" ดีโน่ถามพร้อมชูร่มขึ้น

"ร้อน....เป็นยังไงอ่ะ??" สึนะเอีงคอทำหน้าสงสัย

"--///"<<ดีโน่ โคลม รีบอร์น และยามาโมโตะ

"ร้อนก็แบบ...อย่างนี้.." พูดพลางเอามือมาพักให้หน้ากัวเอง"แล้วก็..ฟู่ๆ..แฮ่ๆ..อย่างงี้ )3(~~"

แล้วก็ทำท่าเป่าลมออกจากปาก

มันสอนอะไรฟะ =[]=!! ++ ดีโน่ โคลม รีบอร์น

"อย่างนี้ต่างหากเฟ้ย!!"

โกคุเดระเดินลากขามา(พยายามมาก)

"ตามหลักการแล้วนะครับ การร้อนเกิดจากการโดนความร้อนทำให้อุณหภูมิในร่างกายเกิดขึ้น และทำให้ร่างกายของเราขับน้ำออกมา ซึงนั้นเรียกว่า'เหงื่อ' และ บลาๆๆ"

โกคุเดระว่าแล้วเอารูปภาพคนมาแสดงประกอบ

"ฮ้าว~" ดีโน่ รีบอร์น

"@o@" โคลม สึนะ

"-_,-ZzZz"ยามาโมโตะ

"ก็อย่างนี้แหละครับ ^_^"

โกคุเดระยิ้มอย่างภูมิใจ

"สึนะตอนนี้นาย เอ๊ย! เธอรู้สึกยังไง"�

รีบอร์นถาม

"ก็เฉยๆฮะ"

สึนะตอบแล้วทำหน้าสงสัย

"เฉยๆ ตืออะไรฮะ"

สึนะเอียงคอถามรีบอร์น

"--//" ทุกคน

"เอางี้นะ เดี๋ยวฉันจะให้อาจารย์หลวงที่วังฉันสอนแล้วกันตอยกลับ"�

ดีโน่ว่า

"อืม(._.)('_')"

"เฮ้อ~"ทุกคน

แล้วทั้งหมดก็เริ่มเดินทาง

โดยที่ทั้งหมดนั่งอยู่บนรถม้าที่อึดอัด

เนื่องจากทั้งสามผู้มาใหม่ขออยู่ด้วย

"เฮ้~ยามาโมโตะนายนั่งยังไงของนายเนี้ย"

โกคุเดระโวยวาย

"ก็นั่งปกตินั้นแหละน่า~^_^;;"

พูดหร้อมหันมาหาสึนะและยิ้มให้

"เอ่อ...มานั่งทางนี้ก็ได้นิค่ะ"�

โคลมพูดขึ้น

"งั้นเดี๋ยวฉันเสียสละไปเอง"�

ยามาโมโตะอาสา แค่ยกก้นออกจากที่นั่งนิดเดียวก็ถูกดึงลงไปนั่งที่เดิม

"ไม่ต้องมาเนียน"

โกคุเดระหันไปว่า

"วุ่นวายจอง เฮ้อ~"

แล้วรีบอร์นก็ทำท่าจะลุก

"ท่านอาจาร์ยไม่อยู่คุยกับผมหรอครับ^_^+++"

ดีโน่กัดฟันพูด

"'งั้นหรอ++++^_^"

รีบอร์นยิ้มเย็น

"ช่วยเงียบได้มั้ยค่ะ สึนะหลับแล้ว"

โคลมว่า

"++++++++-_-" ทุกคนยกเว้น(โคลมและสึนะ)

"มองอย่างนั้นทำไมค่ะ"�

โคลมแสร้งทำหน้าสงสัย เพราะรู้อยู่แล้ว

ก็เพราะว่าตัวเองเอาแขนไปโอบไหล่สึนะและให้สึนะซบไหล่

"ถึงเป็นผู้หญิง..ฉันก็ไม่ยอมหรอกนะ++^_^" ยามาโมโตะ

"วิชาของมุคุโร่พี่ชายเธอฉันรู้หมดแล้ว+++-*-" โกคุเดระ

"ก็สึนะหลับนิค่ะ ยังไงก็ต้องการที่พักพิง"

โคลมยิ้มเจ้าเล่ห์

"แต่ก็ไม่ใช่เธอเสมอไป" รีบอร์น

"แต่ฉันอยู่ฝั่งนี้กับสึนะ นะค่ะ"

พูดพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์

"งั้น ฉันจะไปนั่งฝั่งนั้นแล้วกัน"

แล้วดีโน่ก็ลุกขึ้น

"ลองแกลุกอีกนิดได้ไขสันหลังแตกแน่"

รีบอร์นเอาปืนไปจี้ที่หลังดีโน่

"โหดเหมือนเดิม"

ดีโน่จึงกลับมานั่งที่เดิม

"งั้นฉันเองก็ได้"

ยามาโมโตะเสนอตัว

"แกน่ะหยุดคิดเลย ไอ้เนียน"

"ก็ไม่อยากให้สึนะอยู่กับโคลม ก็ให้สึนะอยู่กันฉันแทนสิ ^.,^"

ยามาโมโตะยิ้มกรุ่มกริ้ม

"ลองสิ ถูกฆ่าหมกข้างทางแน่" รีบอร์น ดีโน่ โกคุเดระ

"งืมๆ"

เสียงครางของสึนะเรียกให้ทุกคนหันไปมอง

"!!!!" ทุกคน

ที่ทุคคนช็อกไม่ใช่สึนะตื่นแล้วทำอะไรๆ(อะไรมันคืออะไรๆ// ไร)

สึนะกอดเอวโคลมแล้วเอาหร้าไปถูกับเนินอกของโคลม

"สงสัยว่าสึนะจะไม่ไปจากฉันแล้วล่ะ ^///^"

โคลมพูดพลางกอดสึนะพร้อมลูบผมสีน้ำตาลที่ฟูอย่างเบามือ

อิจฉาาา O[ ]O!!! ++ ดีโน่ รีบอร์น ยามาโมโตะ โกคุเดระ

"ยัยบ้าเธอทำอะไรสึนะ!"

โกคุเดระถามขึ้น

"ไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ^_^"

โคลมตอบแบบยิ้มๆ

"เอาสึนะมา"

แล้วรีบอร์นก็ดึงตัวสึนะมาทันที

"อ๊ะ!"

โคลมร้องด้วยความตกใจไม่นึกว่ารีบอร์นจะกล้าทำอะไรแบบนี้

เนื่องจากร้อยวันพันปีก็ไม่เคยสนเรื่อง รักๆแบบนี้

"@o@ ถึงแล้วหรอฮะ"

สึนะตื่นขึ้นถาม

"ยังหรอ"

รีบอร์นว่าพร้อมยิ้มน้อยๆ

"อ้าว~เมื่อกี้สึนะ นั่งตรงนั้นแล้วมานี้ได้ไงอ่ะ"

สึนะเงยหน้าถามรีบอร์น

"เธอดิ้นน่ะ แล้วไม่ต้องถามว่าดิ้นคืดอะไร เดี๋ยวเธอเรียนแล้วเธอจะรู้เอง"

รีบอร์นยิ้มมุมปากเมื่อสึนะทำหน้างอนเนื่องจากรู้ทัน

")=3=)" สึนะ

และสองคนนี้ก็ลืมคนรอบข้างไปเสียแล้ว

"เฮ้! รีบอร์นนายทำอย่างนี้ได้ไง!"

โกคุเดระเริ่มโวยวาย

เพราะว่า...

"ไม่ดีเลยนะ..ให้สึนะนั่งตักนายน่ะ++^_^"

ยามาโมโตะยิ้มเย็น

"ใครดีใครได้"

รีบอร์นยิ้มเจ้าเล่ห์

"พะ..พี่มุคุ"

โคลมอุทานขึ้น

"ไอ้หัวสัปปะรด" รีบอร์น ยามาโมโตะ โกคุเดระ ดีโน่

"สึนะที่น่ารักของผม~"

มุคุโร่ดึงสึนะมากอด พร้อมหอมแก้มทั้งสองข้างฟอดใหญ่

"ผมคิดถึงคุนม๊ากมาก~"

มุคุโร่กอดแน่น

"ไอ้หัวสัปปะรด!!!"ทุกคน

"แง๊~"

สึนะตกใจกอดมุคุโร่

"คุนคิดถึงผมม๊ากมากเหมือนกันหรอเนี้ย"

สึนะตกใจต่างหากเฟ้ย++ความคิดทุกคน

เมื่อสึนะหายตกใจรีบพลักตัวออกจากมุคุโร่ทันที

"คุนเป็นใครคุนหัวสัปปะรด"

สึนะเริ่มน้ำตาคลอเพราะคนตรงหน้าไม่มีเค้าโคลงเมื่อ'มนุษย์' แบบที่ตัวเองรู้จัก

"คุนลืมผมแล้วหรอสึนะ"

มุคุโร่ปล่อยมือ แล้วทำหน้าเศร้า

สึนะกลับไปหาดีโน่ทันที

"เห็นมั้ยว่าสึนะกลัวแก ไอ้สัปปาเน่า"

โกคุเดระว่า

"โคลม เกิดอะไรขึ้น"

มุคุโร่หันไปหาโคลม

"สึนะความจำเสื่อมค่ะ ตอนนี้ก็มีแต่สึนะคนใหม่ที่เป็นผู้หญิงค่ะ"

โคลมว่า

"เข้าใจแล้ว �ขอโทดนะครับที่เมื่อกี้เสียมารยาท"

มุคุโร่ยิ้ม

สึนะเหลือบมองและวหลบตาทันที

"ผม โรคุโด มุคุโร่ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"

มุคุโร่พยายามสร้างภาพความเป็นมิตร

สึนะค่อยๆลุกจากอ้อมกอดดีโน่แล้วมองมุคุโร่อย่างกล้ากลัว

"ไม่ต้องกลัวหรอครับ"

มุคุโร่ยิ้มอ่อนโยน

"^_^"

สึนะยิ้มตอบ

ฟุ้บ!

แล้วมุคุโร่ก็หายไป

พลังหมดแล้วสินะ++โคลม

"มะ..."

สึนะอึ้ง

"ถึงปราสาทแล้วครับ"

"แล้วทหารรับใช้ก็มาเปิดประตู"

"อยู่ในนั้นอึดอัดเป็นบ้า ^_^"

ยามาโมโตะพูดพลางบิดตัวไปมา

"มะ..กี๊ผีหลอก"�

สึนะหน้าซีดทันที

"แล้วสึนะรู้หรอว่าผีคืออะไร"

รีบอร์นหันมาถาม

"(-_- ) ( -_-)"

"แล้วรู้ได้ไงว่าคือผี"

รีบอร์นลูบหัวสึนะ

"......"

สึนะไม่ตอบอะไร

"เข้าไปข้างในได้แล้ว"

ดีโน่เดินมาบอกพร้อมจูงมือสึนะไป