แรงริษยา

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3

ตอนที่ 3

          “ปิ่นว่าถ้าคุณแม่เห็นพี่ภพ คุณแม่ต้องดีใจแน่ๆเลยค่ะ” ปิ่นเพชร หันไปพูดกับวรภพที่กำลังมุ่งหน้าเดินไปยังห้องพักแม่ของเธอที่นอนป่วยอยู่

                วรภพหันไปยิ้มก่อนพูดว่า”ขนาดนั้นเลยรึจ๊ะ ปิ่น”

                “แน่นอนค่ะพี่ภพ พี่ไม่ได้มาเยี่ยมท่านนานแล้ว”

                คนทั้งคู่สนทนากันได้ไม่นานก็มาหยุดยืนที่ประตูห้อง ที่หมายของคนทั้งคู่ ปิ่นเพชรไม่รอช้าที่จะเปิดประตูเข้าไป

                “แม่ค่ะ ดูซิปิ่นพาใครมาด้วย”ปิ่นเพชรเอ่ยขึ้นหลังจากที่เปิดประตูเข้าไป แต่สิ่งที่เห็นทำให้คนทั้งสองประหลาดใจยิ่งหนัก ภายในห้องปรากฏให้เห็นแต่เพียงเตียงคนไข้ที่ว่างเปล่า มีหญิงสาวทำความสะอาดเดินออกมาจากห้องน้ำ

                “น้าค่ะ คนไข้ไปไหนค่ะ”

                “เห็นคุณหมอกับพยาบาลพาไปห้องฉุกเฉินน่ะ เห็นว่าอยู่ๆคนไข้ก็ช็อต”ทันทีที่พนักงานทำความสะอาดพูดจบ สติของปิ่นเพชรก็ดับวูบลง

                ปิ่นเพชรลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าตัวเองได้นอนอยู่บนเตียงคนไข้แล้ว มีวรภพยืนอยู่ข้างๆเธอด้วยอาการที่เป็นห่วง

                “แม่!! แม่เป็นยังไงบ้างค่ะพี่ภพ......ปิ่นจะไปหาแม่”ทันทีที่พูดจบปิ่นเพชรก็รีบลุกจากเตียงเพื่อที่จะวิ่งไปหาแม่ของเธอที่ห้องฉุกเฉิน แต่วรภพจับไว้ได้

                “ปิ่น ทำใจดีๆไว้น่ะ คุณแม่ท่านไปสบายแล้วน่ะปิ่น”

                “แม่ ....ไม่จริง แม่ยังอยู่กับปิ่น พี่ภพโกหกปิ่น”ใบหน้าของปิ่นเพชรขณะนี้เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาที่ไหลเอ่อ นองแก้ม จนไม่อาจที่จะควบคุมมันไว้ได้

                “ปิ่น ยอมรับความจริงน่ะ ท่านไปสบายแล้ว ไม่ดีเหรอท่านจะได้ไม่ทรมานกับโรคบ้าๆ ยังไงปิ่นก็ยังมีพี่น่ะ” ทันทีที่วรภพพูดจบ ก็ดึงร่างบางของปิ่นเพชรมากอดไว้

                “ปิ่นไม่เหลือใครอีกแล้วพี่ภพ”

                “มีซิปิ่น ปิ่นยังมีพี่อยู่ทั้งคนน่ะ พี่สัญญาว่าพี่จะอยู่กับปิ่นตลอดเวลา พี่จะไม่มีวันทิ้งปิ่นไปไหน พี่สัญญา”

                “พี่ภพ”

                “พี่ภพค่ะปิ่นอยากไปหาแม่ค่ะ”

                ภายในห้องฉุกเฉินปรากฏให้เห็นร่างของสุจิรา ที่บัดนี้เป็นเพียงแค่ร่างที่ไร้วิญญาณ นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง ทันทีที่ปิ่นเพชรเห็นทำให้เธออดที่จะร้องให้อีกครั้งไปได้ เธอเข้าไปโอบกอดร่างของสุจิราที่ไร้วิญญาณอย่างแน่น แน่นอนกอดนี้ต้องเป็นกอดสุดท้ายระหว่างเธอกับสุจิราแม่ของเธอที่ล่วงลับไปแล้ว

                “แม่ค่ะ ทำไมค่ะแม่ ทำไมแม่ต้องจากปิ่นไปเร็วขนาดนี้ด้วย”

                “แม่ ปิ่นสัญญาค่ะปิ่นจะทำทุกอย่างเพื่อทวงเอาสิ่งที่เป็นของเรา 2 คนกลับมาให้ได้ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงน่ะค่ะ ครอบครัวนั้นจะต้องได้รับสิ่งตอบแทนอย่างสาสมค่ะแม่”

          ณ งานศพของสุจิรา

                มีผู้คนไม่มากนักที่มางานศพของสุจิรา จะมีก็แต่เพื่อนที่รู้จัก และพ่อแม่ของวรภพเพียงเท่านั้น ปิ่นเพชรต้องการที่จะจัดงานแบบไม่วุ่นวายนัก เธอตั้งใจที่จะ สวด3 วัน แล้วจะเผาเลย

                “ปิ่น คุณไม่เป็นอะไรใช่มั๊ย เข้มแข็งไว้น่ะ พี่เชื่อว่าคุณแม่อยากเห็นปิ่นเข้มแข็ง”วรภพเข้ามาปลอบปิ่นเพชรที่ขณะนี้เธอยังไปหยุดร้องไห้จนทำให้ใบหน้าของเธอซีดเผือด ดวงตาบวมเปล่ง

                “ค่ะ พี่ภพ ปิ่นจะเข็มแข็งเพื่อคุณแม่ ปิ่นจะไม่อ่อนแอแล้วค่ะ”ปิ่นเพชรพูดพลางเอามือมาปาดน้ำตาออกจากแก้ม เธอพยายามที่จะลบเลือนรอยคราบน้ำตาออกจากใบหน้าของเธอ

                “ดีแล้ว คนเก่งของพี่”

                “ปิ่นจะเป็นคนใหม่ค่ะพี่ภพ ปิ่นจะไม่อ่อนแออีกต่อไป ปิ่นจะเข็มแข็งค่ะ”

                “เดี๋ยวปิ่น ......ปิ่นบอกว่าจะเป็นคนใหม่ แล้วปิ่นคนใหม่นี่ยังรักพี่อยู่รึป่าวจ๊ะ”

                “พี่ภพอ่ะ  คนใหม่คนเก่าก็รักพี่ภพคนเดียวค่ะ”บทสนทนาครั้งนี้ของคนทั้งคู่ทำให้ปิ่นเพชรพอที่จะลบเลือนความเศร้าภายในจิตใจได้บ้าง จนเผยรอยยิ้มออกมา

                หลังจากเสร็จสิ้นงานศพของของสุจิราปิ่นเพชรก็ไม่ลืมสัญญาที่ให้ไว้กับสุจิรา เธอเริ่มต้นที่จะแก้แค้นครอบครัวที่ทำกับแม่ของเธอ เธอต้องการที่จะให้คนในครอบครัวพิทักษ์สกุลวงศ์ พบแต่ความหายนะ ล้มเหลว จะได้สาสมกับที่ครอบครัวนี้ทำกับสุจิราแม่ของเธอ

ณ บริษัท P.T Group

                “สวัสดีค่ะ ฉันต้องการพบคุณมนัสค่ะ ไม่ทราบว่าอยู่ชั้นไหนค่ะ”ปิ่นเพชรเอ่ยถามประชาสัมพันธ์ทันที่ที่ย่างกรายเข้ามาในบริษัท

                “อยู่ชั้น 12 ค่ะ”

                “ขอบคุณค่ะ”ทันทีที่ได้รับคำตอบจากประชาสัมพันธ์บริษัท ปิ่นเพชรก็รีบที่จะเดินไปยังจุดหมายของเธอ ห้องของประธานบริษัท คุณมนัส แต่เธอก็พบกับเลขาหน้าห้อง

                “สวัสดีค่ะคุณเนตรดาว วันนี้มาถึงบริษัทเลยน่ะค่ะ”เลขาเอ่ยทักปิ่นเพชรอย่างคุ้นเคย ด้วยดวามที่เข้าใจว่า เธอคือเนตรดาวลูกสาวของคุณมนัส

                “สวัสดีค่ะ มาขอพบคุณมนัสค่ะ”ปิ่นเพชรเอ่ยขึ้น แต่ก็สร้างความประหลาดใจให้อีกฝ่ายยิ่งนัก

                “ขอพบอะไรกันค่ะ คุณเนตรดาวเป็นลูกสาวท่านพบได้เลยค่ะ เชิญเลยค่ะ ท่านกำลังว่างพอดีค่ะ”ปิ่นเพชรไม่รอช้าที่จะเข้าไปในห้องคุณมนัสตามคำเชิญของเลขาหน้าห้อง

                “สวัสดีค่ะ คุณมนัส”ปิ่นเพชรเอ่ยขึ้นทันทีที่เข้ามาในห้อง

                “อะไรกันดาว เรียกพ่อซะเต็มยศเลยน่ะลูก มีอะไรล่ะมาหาพ่อถึงบริษัท ฮึม.....”ทันทีที่ได้ยินมนัสถึงกับอดหัวเหราะไม่ได้ที่เห็นลูกสาวของตัวเองเรียกซะเต็มยศ อย่างคนไม่รู้จักกัน

                “ฉันไม่ใช่เนตรดาวลูกสาวของคุณ ฉันชื่อปิ่นเพชรค่ะ เป็นลูกสาวของคุณสุจิรา ไม่ทราบว่าคุณยังจำชื่อนี้ได้รึปล่าวค่ะ”ทันทีที่ปิ่นเพชรพูดจบถึงกับทำให้มนัสตกใจยิ่งนักเพราะไม่คิดว่าจะมีวันนี้

                “นั่งก่อนซิ”มนัสกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมมากกว่าตอนแรกที่เธอเข้ามาในห้องนี้

                “แกกลับมาทำไม แม่แกเลี้ยงไม่ไหวแล้วรึไง”มนัสกล่าวถามปิ่นเพชร ทำให้ปิ่นเพชรโกรธแค้นมากยิ่งขึ้นที่คำทักทายฟังดูแล้วช่างโหดร้ายยิ่งหนัก

                “อะไรกันค่ะ ทักทายลูกสาวดีๆหน่อยซิค่ะคุณพ่อ”

                “ใครเป็นพ่อแก ฉันมีลูกสาวคนเดียวคือเนตรดาว”

                “อย่างนั้นเหรอค่ะ หนูว่าเข้าเรื่องเลยดีกว่า ที่มาเนี้ยก็ไม่ใช่อะไรเหรอกค่ะ ก็แค่มาบอกให้ทราบว่าคุณแม่เสียแล้วค่ะ หนูอยากให้น้องสาวของหนูไปกราบท่าน”

                “แล้วมันเกี่ยวอะไร แม่แกเสียก็เรื่องของแกไม่เกี่ยวกับยัยดาว ถ้าแกมีเรื่องแค่นี้แกกลับไปซะแล้วไม่ต้องมาเหยียบที่นี่อีก ฉันไม่อยากเห็นหน้าแก”มนัสกล่าวด้วยอาการที่โกรธยิ่งหนักทันทีที่นึกถึงภาพในอดีตที่หวนกลับมาในความคิดของเขา

                “เกี่ยวแน่ค่ะ เพราะหนูอยากเข้าไปอยู่ที่บ้านกับคุณพ่อกับพี่ดาว หนูคิดถึงค่ะ”   

“ไม่มีวันแกอย่าคิดะได้กลับมาอยู่ที่บ้านแกไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน ออกไปได้แล้ว”

                “คุณพ่อเลือกเองน่ะค่ะ ที่จะให้เรื่องเป็นแบบนี้ สงสัยต้องให้พี่ดาวช่วยซ่ะแล้ว”

                “แกจะทำอะไร”มนัสถามด้วยเสียงสั่นเพราะกลัวว่าเนตรดาวจะเป็นอันตราย

                “คุณพ่อไม่ต้องกลัวค่ะ หนูไม่ทำอะไรพี่ของหนูหรอก ถ้าคุณพ่อให้หนูเข้าไปอยู่ที่บ้าน”

                “นังงูพิษ แกออกจากห้องฉันไปเดี๋ยวนี้แล้วไม่ต้องมาอีก”

                “หนูต้องกลับมาแน่ค่ะ เพราะครอบครัวหนูอยู่นี่”ทันทีที่พูดจบปิ่นเพชรก็เดินออกจากห้องไปทิ้งให้มนัสนั่งกลุ้มใจกับการกลับมาของหล่อน เขาควรจะทำอย่างไรดี วันที่เขากลัวก็ถึงจนได้ ปิ่นเพชรกลับมาทวงสิทธ์ของเธอ

                “คุณผู้หญิงค่ะ คุณผู้ชายเรียนสายด้วยค่ะ”ทันทีที่แม่บ้านเห็นอรอนงค์ก็ยื่นโทรศัพท์ให้หล่อนทันที

                “ค่ะคุณพี่ มีอะไรค่ะ”อรอนงค์กล่าวตอบรับด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ

                “อร สุจิราเสียแล้ว”มนัสกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล

                “อะไรน่ะค่ะ คุณสุเสียแล้วงั้นเหรอค่ะ .....แล้วคุณพี่ทราบเรื่องได้ไงค่ะ”สิ่งที่มนัสเอ่ยขึ้นถึงกับทำให้อรอนงค์ตกใจยิ่งหนักเพราะไม่คิดว่าเรื่องนี้จะกลับมาอีกครั้งในชีวิตของเธอ

                “เมื่อครู่.... ปิ่นเพชรมาหาผมที่บริษัท”

                “ใครกันค่ะปิ่นเพชร”

                “น้องของเนตรดาว คุณจำได้ใช่มั๊ยอร เค้าจะกลับมาอยู่กลับเรา”

                “คุณพี่จะให้ปิ่นเพชรกลับมาไม่ได้น่ะค่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้นความแตกแน่ค่ะคุณพี่”

                “แล้วอรจะให้พี่ทำยังไง”

                “คุณพี่อย่าให้เด็กที่ชื่อปิ่นเพชรกลับเข้ามาน่ะค่ะ ถ้ายัยดาวรู้เรื่องทั้งหมด ต้องเป็นเรื่องแน่ๆเลยค่ะที่เราปิดบั้งเค้า”

                “พี่รู้แล้ว งั้นแค่นี้ก่อน”

                “ค่ะคุณพี่”อรอนงค์ตอบรับมนัสพร้อมกับวางหูลง ตอนนี้ความคิดของเธอกำลังสับสนไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี ปิ่นเพชรกำลังจะกลับมาที่นี่อีกครั้ง ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเนตรดาวก็ต้องรู้เรื่องที่เธอไม่ใช้แม่แท้ๆของเค้าอย่างแน่นอนแล้วจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ ถ้าเนตรดาวรู้เรื่องนี้ขึ้น