ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Cupid is Love กามเทพสื่อรัก

    ลำดับตอนที่ #2 : ไม่เหลือใครอีกแล้ว

    • อัปเดตล่าสุด 5 เม.ย. 50


              แสงจัทร์ทอแสงนวลออกมายามค่ำคืน ในวันนี้เป็นวันที่ หนุ่มสาวคู่รักหลายคู่ ต่างก็มีความสุข ฉันเชื่อว่าหลายคู่ หลายคนต่างก็เฝ้าวันนี้เหมือนกับฉัน วาเลนไทน์

              ในวันวาเลนไทน์ของทุกปี มันสำคัญกับฉันมากกว่าของคนอื่นๆเลยรู้มั๊ย เพระว่าเป็นเป็นวันที่ ฉันและอาริ แฟนของฉัน เริ่มเป็นแฟนกัน และวันนี้ก็เป็นวันที่พิเศษมาก เพราะเป็นวันครบรอบการคบกันของฉันกับอาริ ครบรอบ 2ปี

              ฉันไม่รู้เลยว่า อาริ ยังจะจำวันนี้ได้อีกรึปล่าว แต่แน่นอนวันนี้ฉันจำได้ มันเป็นความทรงจำที่ดี ที่สุดของฉันกับอาริ ถึงแม้ว่าฉันจะเจ็บปวดตลอดเวลาที่คบกับเค้าแต่ฉันก็ดีใจที่เค้ารักฉัน ไม่เป็นหรอก หากเค้าจะมีคนอื่นบ้าง ฉันก็เต็มใจ ถ้ามันทำให้เค้ามีความสุข แล้วก็ยังรักฉันอยู่จนวันนี้

              อยากบอกว่ารัก รักเธอ รักเธอ มากขึ้นทุกที ไม่มี น้อยลงซักวัน
             
              เสียงโทรศัพท์ ของฉันดังขึ้น ปรากฎให้ถึงเบอร์โทรเข้า อาริ แน่นอนอาริต้องโทรมาเหมือนทุกปี ว่าเค้าจะเป็นฝ่ายมารับฉันที่บ้านเพื่อนไปฉลองกันที่ร้าน สดใส (ร้านเบเกอร์รี่ ที่ฉันและอาริพบกัน และรักกัน)

              "ค่ะ อาริ" เสียงของฉันแสดงว่าฉันดีใจมากแค่ไหนที่อาริโทรมา

              "มิกิ วันนี้ผมไม่ไปรับมิกิน่ะ" 

              "อ้าว ทำไมล่ะอาริ รึว่าไม่ว่าง เดี๋ยวมิกิไปเองก็ได้ ไม่เป็นไร"

              ฉันยังคงพูดกับอาริ ด้วยเสียงที่สดใสเหมือนเคย โดยไม่คิดเลยว่า ทำไมปีนี้ อาริ ถึงไม่มารับฉันเหมือนทุกที แต่ไม่เป็นไรหรอก อาริคงมีเหตุของเค้า

              "มิกิ มิกิไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น" 
         
              เสียงของอาริฟังแล้วดูขึมกว่าทุกครั้งที่พูดกันแต่นั้นก็ไม่ทำให้ฉันนึกสงใสอะไรไปมากกว่าที่ อาริ บอกว่า ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น ฉันไม่เข้าเลยว่ามันหมายความว่าอะไร

              "อาริ วันนี้เป็นวันสำคัญของเราน่ะ เราไม่ฉลองกันเหรอ"

              "ผมฉลอง แต่ว่าไม่ได้ฉลองกับมิกิหรอก"

              ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่า อาริ จะพูดคำนี้ออกมา ถึงแม้ว่าอาริ จะเจ้าชู้ขนาดไหน แต่อาริก็ไม่เคยที่จะละทิ้งการฉลองวันวาเลนไทน์กับฉันเลย แล้วทำไม ครั้งนี้

              "มะ มะหมายความว่ายังไงเหรออาริ มิกิไม่เข้าใจ ว่าฉลอง แต่ไม่ใช้กับมิกิ แล้วอาริจะฉลองกับใคร"

              "มิกิ อย่ามาทำเป็นไม่เข้าใจ ผมรู้ว่ามิกิเข้าใจทุกอย่าง ผมอยากให้เรื่องของเราจบลงแค่นี้ ตกลงน่ะมิกิ"

              จบลงแค่นี้งั้นเหรอ นี้คือ คำพูดที่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ยินจากปากของอาริ อาริบอกเลิกฉัน ฉันควรจะทำยังไง ฉันรู้สึกว่าตอนนี้โลกของฉันเริ่มหมุนเคว้งคว้างไปหมด ทุกอย่างดูมืดมน

              "อาริ เรารักกันไม่ใช่เหรอ มิกิรักอาริ อาริรักมิกิ เรารักกัน"

              "มิกิ อย่าพูดพล่ามอะไรอีกเลย จริงอยู่ที่มิกิรักผม แต่ ผมอยากให้มิกิรู้ไว้น่ะว่า ผมไม่เคยรักมิกิเลย แม้แต่คิดผมก็ไม่เคย"

              อาริพูดว่าไม่เคยรักฉัน แล้วคำว่ารักที่อาริคอยบอกฉันทุกวันล่ะ มันคืออะไร มันหมายความว่าอะไร ถึงแม้ว่าฉันจะผิดหวังมากับความรักหลายต่อหลายครั้งแล้วก็ตาม แต่ครั้งนี้เป็นครั้งที่เจ็บปวดมาก เจ็บปวดที่สุด หยาดน้ำตาของฉัน เริ่มไหลรินลงอาบแก้มอย้างไม่มีทีท่าว่ามันจะหยุด

              "อาริ มิกิเคยไปทำอะไรอาริเหรอ บอกมิกิมาซิ มิกิเคยไปทำอะไรให้อาริต้องเจ็บปวดรึไง"

              "มิกิ ไม่เคยทำหรอก พอได้แล้วมิกิ ยูมิ เพื่อนของมิกิต่างหากที่ทำ ผมแค่ต้องการแก้แค้นยูมิก็เท่านั้น เข้าใจมั๊ย"

              อะไรน่ะ อาริ เห็นความรักของฉันเป็นเพียงแค่เครื่องมือแก้แค้นของเค้า เท่านั้นเองน่ะเหรอ ฉันไม่เคยมีความสำคัญกับเค้าเลยใช่มั๊ย ฉันไม่เคยไปทำอะไรกับเค้าเลย ทำไมฉันต้องกลายเป็นเพียงแค่เครื่องมือของอาริในการแก้แค้น
    ของอาริกับยูมิด้วย
    ล่ะ 

              "อาริ นี่ก็หมายความว่าที่อาริ มาคบกับมิกิ เพียงเพราะแค่ต้องการแก้แค้นที่ยูมิ ทนความเลวร้ายของอาริไม่ได้ใช่มั๊ย"

              ฉันเริ่มที่จะควบคุมสติของฉันไม่ได้ทำไม ทำไม ชีวิตของฉันจะต้องพบเจอกับเรื่อง เลวร้ายตลอด ความรัก มันเป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่หรอกเหรอก ความรักเป็นสิ่งที่สวยงามไม่ใช่หรอกเหรอ แต่ทำไม ฉันถึงไม่เคยได้พบเจอกับความรักที่สวยงามกับคนอื่นเค้าบ้าง หยาดน้ำใสๆ ที่ไหลรินออกมาจากดวงตาของฉันที่เป็นประกาย เริ่มที่จะบังคับให้มันหยุดไม่ได้อีกแล้ว ทำได้แค่เพียงเอามือปาดเท่านั้น

              "มิกิ ทำไมมิกิ พูดเหมือนกับว่าผมเลวร้ายมากนักรึไง อย่างน้อยคนที่เลวร้ายคนนี่แหละที่ทำให้มิกิรักอย่างหัวปัก หัวปำได้"

              ในตอนนี้ฉันเริ่มที่จะทนไม่ไหวกับสิ่งที่อาริพูดออกมา ถึงแม้ว่าฉันจะรักอาริ มากแค่ไหนก็ตาม แต่ฉันก็เป็นมนุษย์คนหนึ่งที่ยังคงมีความรู้สึก โกรธ เกลียด  ฉันยอมรับเลยว่า ในตอนนี้ฉันโกรธเอาริมากที่พูดกับฉันแบบนี้

              "อาริ ทำไมอาริพูดแบบนี้ล่ะ อาริคนที่อ่อนโยนของมิกิ หายไปไหน อาริคนนั้นตายไปแล้วงั้นเหรอ ทำไมอาริถึงได้พูดจาดูถูกมิกิขนาดนี้ล่ะ"

              "อาริ พูดซิอาริ พูดซิว่ารักมิกิ โกหกมิกิก็ได้ มิกิยอม"

              "มิกิ ผมบอกแล้วไงว่าให้ หยุดพล่ามได้แล้ว ผมไม่มีเวลาอะไรมากหรอกน่ะ ผมบอกว่าไม่รัก ก็คือ ไม่รัก เข้าใจมั๊ย มิกิ"

              ทำไม กามเทพที่เค้าว่ากันว่าจะคอยดูแลความ แล้วไหนล่ะ กามเทพของฉันไปอยู่ที่ไหน ทำไมปล่อยให้ฉันต้องเดียวดาย เจ็บปวดได้ถึงขนาดนี้ ความรักที่เคยสวยงามสำหรับฉันในตอนนี้มันเริ่มที่จะมืดมน มีแต่ความน่ากลัว

              "อาริ มิกิรักอาริ มิกิไม่สนใจหรอกว่า อาริรักมิกิรึป่าว มิกิขอเพียงว่าเรา2คนยังคบกันอยู่ได้มั๊ย มิกิยอมทุกอย่าง"

              "มิกิ ทำไมเข้าใจอะไรยากขนาดนี่น่ะ ไม่เคยเข้าเลยรึไงสิ่งผมบอก ว่าเราจบกันแล้ว"
     
              "อาริ อาริ ตอบซิอาริ อาริ...."

              ถึงแม้ว้าฉันจะเรียกอาริดังซักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมาจากอาริอีกเลย นอกจากเสียง ตัดสาย ตัดเยื่อใย ตัดความรัก อาริ เป็นฝ่ายที่ตัดเป็นลงทุกอย่าง ทำไม อาริต้องมาหลอกฉันด้วย ทำไม อาริต้องเห็นความรักของฉันเป็นเพียงแค่เรื่องสนุก ฉันไม่เข้าใจ

              ฉันเดินออกจากบ้านอย่างไร้จุดหมายเพียงเพราะต้องการที่จะพบอาริ ที่ไหนซักแห่ง แต่ฉันก็ไม่พบอาริเลย อาริ เป็นคนที่ฉันรักมาก ฉันไม่เคยที่เพื่อใจ ที่จะรักเค้า ถึงแม้ว่า เพื่อนของฉัน ยูมิ จะบอกฉันเป็นร้อยครั้งแล้วก็ตาม

              ฉันเดินมาในที่ที่สุดท้ายที่ฉันคิดว่าน่าจะเจอใครสักคนที่นี้ ร้านสดใส ร้านที่เป็นความทรงจำที่ดีระหว่างฉันกับอาริ ฉันเดินเข้าไปในร้าน มองไปรอบๆ ปรากฏให้เห็นถึงลูกโป่งรูปหัวใจ ที่ตกแต่งได้เข้ากับเทศกาล วันวาเลนไทน์ มีคู่รักหลาย กับนั่งพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ร้านทั้งร้านตกแต่งด้วยของที่เป็นสีชมพู 

              ฉันเดินเข้าไปภายในร้าน และทำให้สายตาของฉันต้องไปสดุดอยู่กับหนุ่มสาวคู่หนึ่ง ที่นั่งอยู่ในที่ประจำของฉันกับอาริ อาริ ฉันเจอเค้าแล้ว อาริมาฉลอกอย่างที่เค้าบอก เค้ามากับผู้หญิงอีกคนซึ่งฉันไม่รู้จัก ผู้หญิงคนนั้น นั่งตรงที่ฉันเคยนั่งประจำ 

              น้ำตาของฉันเริ่มไหลอีกครั้ง ฉันวิ่งออกจากร้านสดใสอย่างรวดเร็วเพียงเพราะต้องการที่จะลืมภาพนั่น ไม่นานความรู้ของฉันก็กลับมาพร้อมกับความเจ็บปวด ฉันรู้สึกว่ามีผู้คนมากมายมาห้อมล้อมฉันอยู่ ฉันพยามยามที่จะลุกแต่ทำไม ฉันเพียงแค่รู้สึก ทำไมฉันมองไม่เห็นพวกเค้าล่ะ เกิดอะไรขึ้นขึ้น ฉันเจ็บเหลือเกิน เจ็บมาก   ฉันรู้สึกก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบลงไปอีกครั้งพร้อมกับความมืดมิด 
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×