คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : DANGEROUS : XX : CHAPTER 1 ใครมาก่อน...40% [เข้ามารอหน้าห้องน้ำ ฮาาาา]
Mr.Mr. - SnSd
더 당당하게 넌 Mr. Mr. (날 봐) Mr. Mr. (그래 바로 너 너 너)
ทอ ทังทังฮาเก นอน Mr. Mr. (นัล บวา) Mr. Mr. (คือเร พาโร นอ นอ นอ)
แข็งแกร่งหน่อยสิ มองมาที่ฉัน นายนั่นแหละ
날 가슴 뛰게 한 Mr. Mr. (최고의 남자) Mr. Mr. (그게 바로 너)
นัล คาซึม ตวีเก ฮัน Mr. Mr. (ชเวโกเอ นัมจา Mr. Mr. (คือเก พาโร นอ)
ลองทำให้ใจฉันสั่นไหวสิ นายเป็นผู้ชายที่เจ๋งที่สุด นายนั่นแหละ
상처로 깨진 유리조각도 별이 되는 너 Mr. Mr. Mr. Mr.
ซังช่อโร เกจิน ยูรีโจกักโด พยอรี ดเวนึน นอ Mr. Mr. Mr. Mr.
นายที่เสกให้เศษแก้วอันแหลมคม ให้กลายเป็นดาวได้
나를 빛내줄 선택 받은 자! 그게 바로 너 Mr. Mr.
นารึล บิทเนจุล ซอนเทก บาดึน จา คือเก พาโร นอ Mr. Mr.
นายคือผู้ที่ถูกเลือกที่จะมาทำให้ฉันเจิดจรัส
Mr. Mr. Mr. Mr. Mr. Mr. Mr. Mr.
Mr. Mr. Mr. Mr. Mr. Mr. Mr. Mr.
VALEN TALK
“ว่าไง..หาเรื่องเข้าตัวเองจริงๆนะแก” มาไวเพื่อซ้ำเติม?
เฮ้อ เหนื่อยนะว่าไหม สถานะไม่จำกัดกับผู้ชายที่ชื่ออีรอสเนี่ย มีเพื่อนอย่างไอ้ไอด้วย อย่างที่รู้กัน ฉันต้องไปหาอีรอสที่คอนโด…ถามว่าจะไปมั๊ย? ก็จะตอบว่า….อ่านกันต่อไปเถอะ J
“ไม่ได้หาเรื่องเข้าตัว ฉันแก้ปัญหาในแบบของฉัน J ไม่ต้องห่วงหรอกน่า แกไม่ใช่คนที่ต้องไปหามัน…หรือจะไป?” ก็ถามไปอย่างนั้นแหละ ไอมันก็คงตอบไม่ต่างจากเดิมนักหรอก “ถ้าฉันไป อีรอสมันคงบีบคอฆ่าฉันตายแน่ๆ แต่ถ้าแกไป คงกระดิกหาง หูตั้งเข้ามาคลอเคลียเลียไม่หยุดเหอะ!” พูดไปก็ทำท่าทางเหมือนหมาที่บ้านฉันนะ -_-;
เดี๊ยวนะ…
“พรุ่งนี้ฝากชุนด้วย…” พึ่งนึกขึ้นได้…
ภาระในชีวิตของฉันนะ…
“ฉันมีนัดแล้วยะ! ไปแทนไม่ได้แน่!” ไอมีนัด? =_=
“อย่างแก?”
“คิ้วลดมาหน่อยก็ได้ สวยอย่างฉันก็ต้องมีนัดวันหยุดปะ!?” ไม่ -_-
“กับใคร?”
“คนสำคัญ J” ตอบตรงมาก
“ชื่อ -_-“
“แกไม่รู้จักหรอก เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ฉันไม่ว่างช่วยแกสับรางแน่นอน”
-_-^^
“ไม่ได้เรียกสับราง แล้วฉันก็ไม่ได้อยากนัดชุน..”
“เหตุผลแกก็ฟังขึ้นถ้าจะฟัง แต่อีรอสคงจะไม่ฟัง”
“…” นั่นสินะ..
“จะให้ช่วยอะไรรึเปล่า”
“แน่อยู่แล้ว..” คนเราจะต้องไม่มีทางตันในชีวิต J
“สลับตัวกัน”
“อะไรนะ!?”
“พรุ่งนี้แกต้องไปกับชุน ส่วนฉันก็ไปกับใครก็ตามที่แกนัดนั่นแหละ”
“แกยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันนัดกับใคร!”
“เดี๊ยวก็รู้เอง J”
“ฉันยังไม่ได้บอกจะเอาด้วย!”
“อย่าลืมล่ะ! ฉันรีบไปก่อน”
ปกติฉันก็ไม่ใช่คนชอบคิดไปเองหรอกนะ แต่เรื่องนี้ฉันขอคิดเอง J และยังไงพรุ่งนี้ฉันก็ยังไม่อยากมีปัญหากับอีรอส…
ที่เป็นเพื่อนละมั้ง J
DEM คอนโด
หน้าห้อง C3741…
-_-;; อืม…
เปิด..ไม่เปิด..เปิด..ไม่เปิด…เปิดดีมั๊ย -_-;;;
เฮ้อ จะว่าไม่กล้าก็ได้มั้ง กลัวเปิดไปเจอ…อะไรที่เป็น’อันตราย’กับตัวฉัน =_=;;; ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ใช่ว่าฉันไม่มีคีร์การ์ด แต่ถ้าเปิดเข้าไปกับกดออดให้อีรอสมาเปิดมันก็ไม่ต่างกันนิ ฉันก็คงโดน…ทำโทษล่ะมั้ง? ก็ประมาณหอมแก้ม จูบ ก็แค่นั้นเอง…
อย่าหาว่าฉันโลกสวยสดใสเลย โลกของฉันมันมืดจนมองเห็นสิ่งที่อีรอสทำเป็นแค่การลงโทษต่างหาก……
ออด…
……
เงียบ? คือนอนแล้วหรือเรียกร้องความสนใจ?
ออด…
…….
ให้เดาก็คงยืนยิ้มอยู่หน้าประตู ลุ้นว่าฉันจะเอาคีร์การ์ดเสียบเปิดเอง
….เสียใจ ไม่ใช่คนที่มีความคิดเหมือนคนทั่วไป J
“แย่ ไม่มีใครเปืด กลับดีกว่านะ” พูดเหมือนคุยกับตัวเอง ก็ไม่ได้บ้า แต่หน้าหนาไปหน่อย J ฮึ! จะให้ฉันหลุดไปในกับดักหมาป่ามันก็ดูง่ายไป ขอพยายามดิ้นให้หลุดก่อนแล้วกัน
อ่อ ฉันเคยมาที่คอนโดอีรอสจริง แต่มากับเพื่อนหรอกนะ มาเองคนเดียวแค่สองครั้ง ครั้งแรกตอนที่อีรอสป่วยทำอะไรไม่ได้ กับตอนนี้ที่ดูจะทำอะไรได้มากเลย…
“….”
ยังเงียบ…ก็ดีสิ!
ขวับ!..
..หมับ!!!
ระหว่างที่ฉันรีบหมุนตัวกลับก็มีมือยื่นมาขว้าแขนไว้แล้วดึงกลับไปเจอหน้าคนที่ฉันกำลังไม่อยากเจอพอดี!..
“บอกแล้วอย่าเบี้ยว ไม่งั้นจะถูกลงโทษ J”
END: VALEN TALK
EROS TALK
เป็นไง? หน้ามึนแบบนี้ก็ดูจะสามารถจัดการตัวแสบได้ดีเลย ใครบอกวาเลนท์หน้ามึน? เราก็เหมือนกัน เหมาะกันดีนะ J
รู้ไหมว่าผมรอรากจะงอกแล้ว! ไม่รู้วาเลนท์มัวทำอะไรอยู่ แต่แค่มาถึงก็คิดจะกลับแบบหน้ามึนๆ ถอดใจหลังจากการกดออดหนึ่งครั้ง?! เหอะ คงอยากจะมาน่าดู งั้นขอแสดงความเสียใจด้วยแล้วกัน…
คิดว่าได้กลับ?
“ว่าไง จะลงโทษแบบไหนดีล่ะ J” ผมใจดีใช่ไหมที่ถามก่อน…
“มีอะไรให้ต้องลงโทษ?”
ประโยคแบบนี้นี่คือจะให้ปิดด้วยปาก?
“เข้ามาคุยในห้องดีกว่า” พูดจบผมก็รีบดึงวาเลนท์เข้ามาในห้องแล้วปิดประตูลงกลอนอย่าแน่นหนาแบบใส่รหัส ก็จนกว่าผมอยากจะเปิดนั่นแหละ J
“นะ..นี่! คุยข้างนอกก็ได้ แล้วจะล็อกทำไม!?”
น้ำเสียงสั่นๆบวกกับตื่นตกใจแบบนี้มันเข้าทางผมชัดๆ
“หาอะไรกินมั๊ย? มือดึกมาม่า?” ก็นะ ผมอยากให้เธอผ่อนคลายมากกว่า ให้เหมือนตอนที่เรา’ดูเหมือนเพื่อนกัน’มากกว่านี้ แต่คงมีความเป็นไปได้เท่ากับศูนย์นั่นแหละ ก็จริงๆแล้วตอนที่เราเหมือนเพื่อนกันมันมีคนอื่นที่ทำให้เราเหมือนเพื่อนกัน….มากกว่าสองคนด้วยสิ ลองเดาดูไหมล่ะ
“…” วาเลนท์เงียบพร้อมหลิ่วตามองผมแบบไม่ค่อยไว้ใจ ถ้ากัดปาด้วยจะไม่ทนแล้ว…
“อะไรเล่า ปะ ไปกินมาม่ากัน ไม่งั้นอาจจะได้กินอย่างอื่น” พอผมพูดจบเท่านั้นแหละ หายวับไปเลย
อืม แล้วคิดว่าผมจะกินมาม่าอย่างเดียวจริงๆเหรอ J
“อิ่มแล้วนะ ฉันอืดจะตายแล้วเนี่ย หยุดเลย” เสียงบ่นพร้อมกับการลูบท้องแบนราบเรียบของเธอ ก็ทำให้ผมให้นิยามใหม่…
ตัวแสบ = ตัวแสบที่น่ารัก ก ไก่ พันตัว…
ฟังจากประโยคแล้วก็ดีขึ้นใช่ไหมล่ะ ดูเหมือนการกินมาม่ากระชับมิตรจะได้ผล ระหว่างรอต้มมาม่าก็ดูทีวี ระหว่างกินมาม่าก็พูดถึงสมัยพึ่งเจอกัน ระลึกความหลังไปเรื่อย ระลึกตอนเหมือนเป็นเพื่อนกันก่อนจะไม่ใช่ J
“กลับก่อนแล้วกัน ไว้พรุ่งนี้เจอกันที่ม.นะ” เผลอแป็บเดียวจะหนีกลับแล้ว -_-^
“นี่ที่มาคงไม่ได้มากินฟรีใช่ไหม!? ฉันอยากให้เธอมาอยู่เป็นเพื่อนนอนนะเว้ย ไม่ใช่เพื่อนกิน!”
“เพื่อนนอนอะไร!?! คิดอะไรอยู่ไอ้บ้า!” เอ้า! บอกอยากมีเพื่อนก็หาว่าบ้า
“เธอนั่นแหละคิดอะไร ฉันหมายถึงแบบเพื่อนคุยตอนนอนเว้ย ไม่ใช่’เพื่อนนอน’!”
“อ่าว! ตะ..แต่พรุ่งนี้มีสอบเช้า กว่าจะไปถึงก็ไม่ทันพอดี”
ข้ออ้างฟังไม่ขึ้น ใช่ไม่ได้…
“ไปกับฉันสิดี ฉันขับรถเร็วกว่าเธอแน่นอน รับรองไม่สาย ไปอาบน้ำได้แล้วไป! ฉันจะรออาบต่อ” แล้วก็ดันตัววาเลนท์เข้าไปในห้องน้ำพร้อมปิดประตูตามหลัง…
“เฮ้ย! ไม่อาวว” แล้วก็ดันโพล่หน้าบึ้งๆออกมา
“ไม่ปฏิเสธต่างหาก เถอะน่า เพื่อนไม่คิดอะไรกับเพื่อนหรอก”
“จริงเหรอ…” สายตาที่แทบจะจิกผมซะกระจุย
“ถ้าไม่ไปกำลังจะคิด ไม่คิดบ้างไงว่าชุดที่ใส่อยู่มันล่อเสือขนาดไหน แล้วตอนที่นั่งกินมาม่าฉันเห็นไปถึงไหน กลืนมาม่าแทบไม่ลง”
“อะ..ไอ้..ไอ้”
“บ้า โรคจิต วิปริต แต่เพศไม่ผิดนะ รีบเข้าไปก่อนจะไม่ได้เข้า!” พอผมพูดจบประโยค วาเลนท์ก็หายวับไปอีกรอบ แต่คราวนี้ดูจะเร็วกว่านะ…
เยี่ยมเลย เสียงน้ำกระทบพื้นและเสียงร้องเพลงเบาๆ ผ่อนคลายเหมือนจะลืมว่ามีผมอยู่ในห้องนี้ วาเลนท์คงจะลืม……
ผ้าเช็ดตัว…
เสื้อเชิ้ตของผมที่น่าจะทำหน้าที่เป็นชุดนอนของเธอคืนนี้…
อืม ไม่เป็นไร…
ผมยินดีเอาเข้าไปให้เธอถึงในห้องน้ำเลย J
-40%-
มาน้อยจริง แต่จะมาต่อพรุ่งนี้น้าา มี 150% อะ ยาวเลย ฮาาาา อยากรู้ปะว่าในห้องน้ำเกิดอะไร อิอิ
FARNIORS
เมนต์เถอะน้าาา ^^
ความคิดเห็น