คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 : ชีวิตมันต้องสู้ (10%)
ตอนที่ 2 ชีวิตมันต้องสู้…
คุณรู้จักเกม Limitless soul online ไหม? แน่นอนว่าทุกๆคนย่อมรู้จักกับเกมนี้ไม่ว่าจะเชื้อชาติใด มาจากประเทศไหนหรือ หลังเขาแค่ไหน ก็ต้องรู้จักมันแน่นอน (เวอร์ชะมัด) เพราะอะไรนะหรอ? ก็เพราะมันคือเกมโลกเสมือนจริงที่เดียวในโลกนี้ที่สามารถเข้าไปโลดแล่นได้อย่างอิสระเสรี ไร้ข้อจำกัดของกฎเกณฑ์และ ความน่าเบื่อในชีวิตประจำวัน
ถ้าจะให้พูดโดยรวมแล้ว มันคือสถานที่ในฝันของทุกเพศและทุกวัยที่ชื่นชอบการผจญภัย การเดินทางและความท้าทาย
จึงไม่แปลกเลยที่บริษัทผู้พัฒนาและดูแลเกม Limitless soul จะได้กำไรถล่มทลายภายในไม่กี่วันที่เกมเปิดตัว….
และนั้นก็เป็นช่วงเวลา 1 ปีเศษที่ผ่านมา….
“ที่นี้มันที่ไหนวะนี้!” เสียงอันตื่นตระหนกของชายหนุ่มผู้หนึ่งดังกังวานไปทั่ว “ไอ้ตาลุงบัดซบ! บ้า! โรคจิต! วิปริตตัวพ่อ ตาแก่วัยทอง!!” คำด่าทอนดังออกมาจากปากชายร่างสูง เจ้าของเลือนผมสีดำสนิทกับดวงตาทับทิมแดง อย่างต่อเนื่อง แน่นอนชายหนุ่มผู้นี้คือฟาเรย์ ที่คงไม่ต้องบอกก็รู้แล้วว่าตอนนี้เขานั้นหงุดหงิดแค่ไหน
“ก็ว่าอยู่มันแปลกๆ อยู่ๆก็ยิ้มให้ซะดูดีที่ไหนได้ตั้งใจส่งมาที่แบบนี้เองเรอะ!” ว่าแล้วฟาเรย์ก็ทรุดตัวลงนั่งอย่างอารมณ์เสีย มันเกิดอะไรขึ้นนะหรือ ก็ง่ายๆบอกเพียงว่าตาลุงโรคจิตนั้นดันส่งฟาเรย์มาสถานที่นึงที่ไม่ใช่อาคารเริ่มต้น….
อ่า…ซวยแท้…
“ถึงจะบอกว่าไร้ขอบเขตก็เถอะ แต่ไม่นึกว่าจะรวมพนักงานต้อนรับด้วย บ้าชัดๆ” ฟาเรย์อดสรรญเสริญผู้สร้างเกมไม่ได้ ก่อนที่จะเริ่มนั่งทำใจได้และทำการศึกษาระบบกับตัวเองว่าพอจะมีอะไรช่วยเขาออกจากสถานะการณ์แบบนี้ได้บ้าง
“ถ้าจำไม่ผิด ผู้เล่นทุกคนจะมีปลอกแขนของระบบสินะ” ฟาเรย์ยกแขนขวาขึ้นมาพลางมอง ปลอกแขนรูปร่างเรียบง่ายสีดำ กำลังเรืองแสงสีขาวอ่อนๆ
“สีดำซะด้วย ระบบรู้ใจจังแฮะ” ว่าแล้วฟาเรย์ก็ลูบไปที่ปลอกแขนของเขา “โชคยังดี อย่างน้อยๆไอ้เราก็อ่านระบบเบื้องต้นมานิดๆหน่อยๆ ไม่งั้นมาเจอแบบนี้ได้นั่งเครียดตายตั้งแต่เริ่มเกมครั้งแรกแน่”
ความคิดเห็น