คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : ถ้าเริ่มเกมมันจะยุ่งยากขนาดนี้นะ!
ตอนที่ 1 ถ้าเริ่มเกมมันจะยุ่งยากขนาดนี้นะ!
‘ยินดีต้อนรับสู่ Limitless soul online ค่ะ’
เสียงหวานใสของระบบคอมพิวเตอร์ดังขึ้น ปลุกให้ชายชายหนุ่มผู้หนึ่งที่ลืมตาขึ้นมา และพบว่าตอนนี้เขากำลังนั่งบนเก้าอี้สีขาวไฮเทคตัวหนึ่งกลางห้องสีดำมืดสนิทพร้อมกับโต๊ะไม้ธรรมดาๆข้างหน้าที่มีเครื่องโน๊ตบุ๊คตั้งอยู่
เขาหันมองไปมาเพื่อสำรวจบริเวณโดยรอบดวงตาสีทับทิมแดงกรอกไปมาอย่างสนอกสนใจ จนกระทั้งมาสะดุดตาเข้าที่จุดหนึ่ง นั้นคือ…
เส้นเชือกที่มัดบ่วงเป็นปมห้อยลงมาอยู่ระหว่างคอของเขา…
“เห้ย!!!” ไม่ต้องอะไรมากร่ายชายหนุ่มดีดเป็นสปริงออกมาจากเก้าอี้ทันทีแต่นั้นก็เป็นเพียงความคิดเพราะตอนนี้ร่างกายของเขาไม่สามารถขยับไปไหนได้เลยเนื่องจากมีเชือกมากมายมาจากไหนไม่รู้มัดรอบตัวเขาอยู่
มันอะไร วะนี้!
“ไม่ต้องตกใจ….เชิญทำตัวตามสบาย” เสียงของชายวัยกลางคนคนหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหน้าทำให้เขาต้องเงยหน้าขึ้นมามอง
บุคคลที่อยู่ตรงหน้าเขาคือชายวัยกลางคน ผมดำยาวที่ถูกรวบอย่างหลวมๆกับแว่นตาดำสนิทกำลังนั่งเอนหลังเก้าอี้อย่างสบายอารมณ์พร้อมกับเท้าที่พาดขึ้นมาวางบนโต๊ะไม้สร้างบรรยากาศเหมือนเจ้าพ่อมาเฟียก็ไม่ปาน
“ขอพูดอีกครั้งละกัน ยินดีต้อนรับสู่ Limitless soul online โปรดทำตัวสบายๆเราต้อนรับด้วยความตื่นเต้นเสมอ”
ตื่นเต้นกะผีอ่ะดิ!!
ชายหนุ่มที่ถูกมัดอยู่คิดในใจ พนักงานต้อนรับบ้าอะไร รับลูกค้าแบบฮาร์ดคอร์สุดๆ
ถึงกระนั้นแล้วร่างสูงเจ้าของเลือนผมสีดำสนิทกับดวงตาสีทับทิมแดงก็ยังคงทำหน้านิ่งต่อไปแล้วจึงกล่าวออกมาเบาๆ
“แล้วไงต่อครับ” ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงและสีหน้าธรรมดาสุดเหมือนไม่ใส่ใจกับเรื่องที่เห็นเมื่อกี้อีกแล้ว(แกล้งทำอยู่นั้นเอง)
ชายวัยกลางคนเลิกคิ้วสูง เท้าที่พาดบนโต๊ะถูกยกออกไปแล้วแทนที่ด้วยใบหน้าของเขาเข้ามาแทน บนใบหน้านั้นเองก็แสดงความแปลกไม่น้อยก่อนที่จะเอ่ยต่อมา
“โฮ่…เมื่อกี้ยังร้องลั่นห้องอยู่เลยไหงมาตีหน้านิ่งซะล่ะ?ก็บอกแล้วไงทำตัวสบายๆ” ชายวัยกลางคนยิ้มให้กับชายหนุ่มอย่างเจ้าเล่ห์
ชายหนุ่มเมื่อโดนจี้จุดถึงกับสะดุ้งทันที
‘เออ…ว่ะ…เมื่อกี้ตัวดีดสปริงเลยนี้หว่า แหะๆ’ เขายิ้มตอบกลับมาแห้งๆ
“โถ่ลุง…เล่นต้อนรับกันซะแบบนี้เป็นใครก็ต้องมีปฏิกิริยาการตื่นตัวเป็นธรรมดา ดิ” พูดเสร็จชายหนุ่มก็ส่งใบหน้าท่าทางยียวนกวนเบื้องล่างเป็นที่สุดแก่ชายที่ถูกเรียกว่าลุงตรงหน้าแบบจริงใจ
‘ไอ้นี้…ทำหน้ากวนดีแท้…แบบนี้สิยิ่งอยากแกล้งอยู่’ ตาลุงคิดในใจและตีหน้ายิ้มต่อไปมีเพียงแต่อารมณ์มนตอนนี้เกิดประกายความหมั่นไส้ชายหนุ่มตรงหน้าสุดๆ
“หึๆ….มันแน่นอนอยู่แล้วนี้เป็นมิติต้อนรับพิเศษสำหรับผู้เล่นบางคนที่มีปัญหาตั้งแต่สมัครเกมก่อนจะเข้ามา เอ็งคงรู้ดีสินะว่าทำอะไรไว้ก่อนเข้ามา หืม…”
ชะ…อุ้ย!
ชายหนุ่มดวงตาทับทิมสะดุ้งยกสองอีกครั้งเมื่อนึกไปยังเหตุการณ์การสมัครเกมครั้งแรกของเขา
ทำไงได้ล่ะมันครั้งแรกนี้!
“ฮ่าๆ หน้าตาออกแสดงออกมาขนาดนี้คงพูดถูกสินะ…ไหนดูสิไปทำอะไรไว้” ว่าแล้วตาลุงแว่นดำก็หันไปให้ความสนใจกับเครื่องโน๊ตบุ๊คข้างๆแล้วรัวพิมพ์คำสั่งอย่างรวดเร็ว
“ไม่นะ! ลุงอย่าแฉ ผมไม่อยากเห็นมันอีก!!!” ชายหนุ่มดิ้นพรากๆพยามจะหยุดให้ชายตรงหน้าเขาแต่มันก็สายเกินไปแล้ว เมื่อชายวัยกลางคนเลื่อนมือไปกดปุ่มสีน้ำเงินข้างโต๊ะทำเกิดจอภาพขนาดใหญ่ข้างหลังที่กำลังแสดงแบบฟอร์มการสมัครเกม Limitless soul online
ต้องรู้ไว้ก่อนว่าแบบฟอร์มสมัครเกมนี้จะต้องนำไปเป็นสิ่งยืนยันในการซื้อเครื่องแคปซูล L-sin A.G004 ซึ้งเป็นเทคโนโลยีล่าสุดและล้ำสมัยที่สุดของยุคนี้ ในการเชื่อมต่อเข้าสู่โลกเสมือนจริงที่ตอนนี้โลกเสมือนที่ว่าคือเกม Limitless soul online เกมจากค่ายบริษัท L-sin ผู้ที่เป็นสร้างเกมและแคปซูลนั้นเอง จึงทำให้การตลาดทางเศรษฐกิจอิเล็กทรอนิกส์เกิดการเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างมาก และตอนนี้โลกกำลังค่อยๆก้าวสู่ความเจริญไปอย่างไร้ขีดจำกัด
กลับเข้าเรื่องอีกที หลังจากที่ตาลุงแว่นดำกดปุ่มสีน้ำเงินแล้วแบบฟอร์มการสมัครเกมของชายหนุ่มก็โผล่ขึ้นมาทันที
·__________________________________________________________________________________·
ชื่อผู้ใช้ : เฟลิกส์ ฟาเดสซิล
รหัสผ่าน : ***********
อีเมล : เค้าลืมแล้วอ่ะ =3=
รู้จัก Limitless soul online
อย่างไร : ไม่รู้สิอยากหาอะไรทำแก้เบื่ออ่ะ พอดีผมเบื่อวันๆอยู่ด้วย ก็เลย
หาอะไรเล่นก็แค่นั้น ถามอะไรมากยุ่งยากตายชัก
ทำไมถีงอยากเล่น
Limitless soul online : เอ้า! อ่านที่ผมบอกข้างบนสิก็บอกไปแล้วว่าเบื่อๆไม่มีอะไรทำ
อยากหาสิ่งแปลกใหม่ ในโลกเสมือนจริงแห่งนี้ แต่ก็นะคอยดู
เถอะ ฉันคนนี้จะเป็นผู้เล่นที่โด่งดังใน Limitless soul!!
เบอร์ติดต่อ : 0x-xxx-xxxx (โทรมาแทนละกันขี้เกียจสมัครเมลใหม่)
.__________________________________________________________________________________.
ชายหนุ่มดวงตาทับทิมหรือ อีกชื่อหนึ่งของเขาคือ เฟลิกส์ ถึงกับหน้าเหวอเมื่อเห็นแบบฟอร์มสุดติ๊งต๊องของเขาที่กรอกไปไม่กี่วันที่ผ่านมา
ใครมันจะไปรู้ล่ะว่ามันจะมีผลออกมาให้เจอสภาพแบบนี้!
“ฮ่าๆๆ ก๊ากกก ขำโว้ยย เอ็งมันเกรียนเรียกทวดเลยว่ะไอ้หนู ฮ่าๆ” ตาลุงหัวเราะก๊าก “ใครที่ไหนมันจะกล้าเขียนข้อความแบบนี้ลงไปในเอกสารสำคัญนี้แกไม่สนใจอะไรก่อนมาเล่นรึไงห๊ะ?” ชายวัยกลางคนพยายามอั้นขำสุดชีวิตแต่ก็อดไม่ได้ที่จะหันมาถามเหตุผลที่ ชายหนุ่มผมดำนามเฟลิกส์ ตรงหน้าเขาต้องเขียนแบบนี้ไป
เฟลิกส์ตีหน้าใสซื่อ “ก็นี้คือ Limitless soul จิตวิญญาณที่ไร้ขอบเขตผมก็ตอบไปตามจิตวิญญาณของผมเอง เพราะมันไร้ขอบเขตไม่มีกฎเกณฑ์ แล้วจะมัวมานั่งเก๊กหล่อพิมพ์ดูดีไปทำไม๊” เฟลิกส์เผยยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ (แต่มันเอกสารสำคัญนะวะครับ = =)
ในวินาทีนั้นเองที่มุมปากของตาลุงตรงหน้าเฟลิกส์ก็คล้ายๆจะมีรอยยิ้มผุดขึ้นมาแต่ก็เพียงเสี้ยววิ เท่านั้น
‘ไอ้เด็กนี้….น่าสนใจ หึๆ’
“ว่าแต่เมื่อไหรจะปล่อยผมไปเนี๊ย อยากเล่นเกมจะตายแล้วนะลุง”
เมื่อเฟลิกส์รู้สึกว่าคงหมดปัญหาแล้วเขาเองก็พยายามที่จะหนีจากที่นี้สุดชีวิตเพราะตั้งใจเข้ามาเล่นเกมแท้ๆดันมาเจอโต๊ะไต่สวนนักโทษซะงั้น เกมนี้มันน่าสนุกตั้งแต่เริ่มจริงๆ
“อืม…งั้นก่อนอื่นก็…” ว่าแล้วตาลุงแว่นดำตรงหน้าก็ดีดนิ้วเสียงดัง
ฉึบ!
เส้นเอ็นใสๆที่ขาดออกไประหว่างลำคอของเฟลิกส์ ทำให้สีหน้าของชายหนุ่มออกการ เงิบ ทันที
'มันจ่อคอเราตั้งแต่ตอนไหนฟระ!'
ชายหนุ่มคิดเสียงดังแต่ก็ได้แต่ทำปากพะงาบๆ เหลือบตาไปมองตาลุงมาแว่นดำตรงหน้าเขาที่ยิ้มโชว์ฟันขาวมาให้
'ขอเปลี่ยนเรียกเป็น ตาลุงวิปริต แทนได้ไหม…'
“ฮ่าๆ ก็แค่เส้นเอ็นที่ไว้ชั้นบั้นคอคนเล่น เวลาพวกมันตอบคำถามไม่โดดใจน่ะ ไม่ต้องคิดอะไรมากหรอก เอ็งผ่านได้แล้วล่ะ”
“แค่เนี๊ยะ?” เฟลิกส์เลิกคิ้วสูง “นี้ที่ผมโดนจับบูชายันตรงนี้เพราะเรื่องแบบฟอร์มแค่นั้นเรอะลุง!”
พูดเสร็จร่างสูงบางเจ้าของดวงตาทับทิมก็ดิ้นพรากๆเป็นเด็กอยากได้ลูกอม ทำเอาตาลุง(วิปริต)ได้แต่ทำตาปริบๆ
“ก็เออนะสิ” ตาลุงส่ายหน้าให้กับท่าทีของชายหนุ่ม “ว่าแต่…แกจะไม่ตั้งชื่อก่อนเรอะ?”
“เออ…เกือบลืมแหะๆ โทษทีลุง” เฟลิกส์หยุดดิ้นแล้วหันมายิ้มแปร้น
“งั้นชื่อ…เฟลิกส์ ละกัน”
“มีแล้ว…”
อ้าวใครมัน ตั้งชื่อตามตูวะ!
“งั้น…เฟรย์”
“มีแล้วเหมือนกัน”
“เฟลูววส์”
“ทุเรศวะ เปลี่ยนเหอะ”
“คิริโตะ”
“ผิดเรื่องแล้วไอ้บ้า”
“ฟู๋เฟิง”
“หน้าแกออกจะฝรั่งจ๊า ตั้งไม่ดูหน้าเลยเหอะ”
“ เฟลิกส์3310”
“ ลาวมาก แล้วจะเอาไว้ปาใส่หัวหมารึไง”
อ้าว สรุปนี้คือตามใจลุงแกเรอะ!
“แล้วจะให้ใช้อะไรล่ะลุง นี้ก็ไม่ได้นู้นก็ไม่ได้เรื่องมากยังกับวัยทองไปดะ..”
ชิ้งงง!
พูดยังไม่ทันจบประโยค ชายหนุ่มก็ชะงักกึก เนื่องด้วยคอหอยของเขามีบางสิ่งยาวๆเงาๆโผล่ออกมาจ่อ ถึงจะมองไม่เห็นแต่เด็กประถมเองคงยังคิดออกว่าสิ่งนั้นคืออะไรเป็นแน่
“เมื่อก็เอ็งว่าอะไร ทองๆนะ…” บรรยากาศและสีหน้าของตาลุงตรงหน้าเขาที่คงโดนจี้ปมด้อยไปหมาดๆ (คนแก่ก็งี้) กำลังยิ้มหวานอย่างโรคจิตที่สุดจนเฟลิกส์เผลอผงะวูบ
โอ้ยย ไอ้ลุงโรคจิตวิปริต!
“อะ...เปล่าวครับคุณพี่…ไม่มีอะไรครับฟังผิดรึเปล่าว ฮ่าๆ” เฟลิกส์พยายามขำกลบเกลือนอย่างสุดความสามรถ
เหมือนสีหน้าของ ตาลุงแว่นดำตรงหน้าจะดีขึ้นเป็นที่น่าพอใจ จึงทำให้ของคมๆเงาๆที่จ่อคอหอยเฟลิกส์ค่อยสลายไป…
“เอ้า…มาเริ่มกันต่อ แกแค่ลองเลือกคำสั่ง random ชื่อก็จบ” ตาลุงชี้ไปที่ปุ่มสีน้ำเงินอ่อน
“โฮะ...ลืมบอกไป เกมนี้หน้าตาจะถูกปรับเปลี่ยน 20% และแน่นอนว่าปรับไปทางด้านดีไม่ต้องกลัวหน้าตาทุเรศขึ้น และอีกส่วนหนึ่งคือความเจ็บปวดในเกม จะเป็นแค่ 4 ใน 10 ของโลกจริงเท่านั้น แต่ก็เจ็บอยู่ดีเพราะงั้นอย่าตายบ่อยละ”
พูดๆจบประโยคยาวๆวแล้วตาลุงก็ถอนหายใจดัง พรืด “บอกตามตรงนะไอ้จิตวิญญาณไร้ขอบเขตในหัวของเอ็ง ข้าคิดว่าในหัวของเอ็งมันคงขาวโพลนไม่หลงเหลือความฉลาดอะไรซะแล้วมั้ง”
“โธ่ลุง! ผมเพิ่งเล่นเกมนี้ครั้งแรกใครมันจะไปรู้ล่ะ” ชายหนุ่มบ่นอุ๊บ
“แล้วแกคิดว่าคนที่มาเล่นเกมนี้ตอนตั้งชื่อมันเคยเล่นมาก่อนแล้วเรอะ!”
ตาลุงแว่นดำตะคอกเข้าใส่หน้าเฟลิกส์เต็มๆ
“คร๊าบๆ ยอมครับยอม” เฟลิกส์พูดไปเบ้ปากไปก่อนที่จะหันไปกดหน้าต่าง random ที่เด้งมาบนหน้าเขาแต่ทว่า…
“เออ ลุงฮะเล่นจับผมมัดแบบนี้ใครมันจะไปกดได้ละ”
“อ้าวหรอ โทษทีข้าลืมไปน่ะฮ่าๆ” ว่าแล้วเชือกที่มัดเฟลิกส์ไว้ก็คลายออก
“ว่าแต่ รออีกนานไหมลุง อยากเล่นแล้ว!!” เมื่อไร้พันธการร่างสูงก็ดีดสปริงยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว
“......” แต่ดูเหมือนว่าชายวัยกลางคนตรงหน้าเขาจะไม่ตอบมีเพียงแต่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์อีกครั้งที่โผล่ขึ้นมาแทน
‘หึๆ ข้ารรู้แล้วว่าจะทำยังไงกับแกดี’
“ระบบทำการ random เรียบร้อยคะ ชื่อที่ท่านได้คือ ฟาเรย์ จะทำการยืนยันไหมค่ะ” เสียงใสจากระบบดังขึ้นมาอีกครั้งกับชื่อที่สุ่มได้จากข้อมูลชื่อจริงตามแบบฟอร์ม
“โฮ่…ชื่อดีเกินคาดนะ” ตาลุงเลิกคิ้วสูงเมื่อได้ยินชื่อที่ทางระบบสุ่มให้
“แล้วแกจะเอาไหม ถ้าไม่เอาข้าจะได้ตั้งให้”
“เอาอยู่แล้วน่าลุง ขืนลุงตั้งให้มีหวังได้เป็นเผ่าพันธุ์เดียวกับสัตว์เลื้อยคลานแน่” ฟาเรย์บ่นอุ๊บ ก่อนที่จะยื่นมือไปกดยืนยัน
‘ยินดีด้วยกับคุณ ฟาเรย์ และขอต้อนรับสู่ Limitless soul online อีกครั้งคะระบบจะทำการส่งคุณเข้าสู่อาคารเริ่มต้นคะ หากมีข้อมูลสอบถามเพิ่มเติมโปรดสอบถามพนักงานที่อาคารคะ’
เสียงใสของระบบดังขึ้นต่อเนื่อง เล่น เฟลิกส์หรือตอนนี้ชื่อใหม่ของเขาคือ ฟาเรย์ เกือบฟังไม่ทัน
“ขอบคุณที่ใช้บริการ… อีก 5 วินาที ระบบจะทำการเคลื่อนย้าย” น้ำเสียงสุภาพแปลกหูดังขึ้นมาจากปากตาลุงตรงหน้าเขาที่ค่อยๆถอดแว่นดำออกมา
“หวังว่าแกจะทำให้โลกแห่งจินตนาการนี้เคลื่อนไว้ไร้ขอบเขตนะ” เมื่อไร้อกรอบแว่นดำที่ปิดบังใบหน้าไว้เผยให้เห็นดวงตาสีแดงเพลิง กร้านโลกที่คล้ายกับ เฟลิกส์ อยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว
ชายหนุ่มเมื่อได้ยินดังนั้น ก็ยิ้มตอบ ก่อนที่ร่างสูงเลือนผมดำสนิทจะค่อยๆเลือนแสงสีขาวนวลออกเป็นสัญญาณว่าใกล้เวลาที่เจาจะออกเดินทางแล้ว…
“แน่นอนอยู่แล้ว ตาลุงโรคจิต!” ชายหนุ่มยกนิ้วให้พร้อมกับคำพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนที่จะสลายหายไป
ตาลุงเมื่อได้ฟังคำนั้นก็อดยิ้มไม่ได้แต่รอยยิ้มนั้นเป็นกลับรอยยิ้มที่แสนจะเจ้าเล่ห์
“แต่อย่าเพิ่งตายก่อนล่ะ ฮ่าๆ”
__________________________________________________________________________
จบแล้วครับ ขอบคุณมากครับที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ฮะๆ
ขอแจ้งนิดนึงนะครับว่า ช่วงนี้ผมจะอัพช้าลงหน่อย เนื่องจากใกล้วันสอบแล้ว เคลียงานค้างกันมือเป็นไฟเลย(ฮา) แต่ก็ไม่ลืมที่จะหยิบเครื่องโน๊ตบุ๊คมานั่งแต่งในช่วงพักเที่ยงครับ ฮ่าๆ
ยังไงก็ติดตามกันต่อไป ว่า ฟาเรย์ของเราจะพบเจออะไรบ้างกับตอนที่ 2 รับรองสนุกแน่(มั้ง)ครับ
ความคิดเห็น