=หัวโขมยแห่งบามอส= มารักกันเถอะชาวป้อมอัศวิน

ลำดับตอนที่ #6 : ~~สาบาน~~

ตึก ตึก ตึก ตึก เสียงลงเท้าหนักๆบริเวณทางเดินดังขึ้น พร้อมกับหยุดลงเมื่อถึงจุดหมาย



มือใหญ่ผลักประตูห้องพยาบาลออกอย่างรวดเร็ว แล้วเดินอย่างรวดเร็ว ไปยังจุดหมาย เสียงของผู้ที่อยู่ในห้องพยาบาลกันก่อนอยู่แล้วดังขึ้น



\"โร  เฟรินมันเป็นอะไร \" คิลถามเสียงเครียดหลังจากที่ให้โรดูอาการเป็นที่เรียบร้อยแล้ว



\" ไม่มีอะไรหรอกเเค่เเพ้เเอลกอฮอล์หนะ \"



\"แค่เเพ้แล้วทำไมมันเหมือนยคนกำลังจะตะ....\"พูดยังไม่ทันจบคาโลก็วิ่งเข้ามาก่อน



\"แฮ่กๆๆ....เฟรินเป็นยังไงบ้าง\" คาโลถามไปฮอบไป อย่างที่คนฟังรู้ทันทีว่ามันคงวิ่งมาอย่างไมได้พักเลย ชักอยากแกล้งมันเเล้วสิ



\"ไม่เป็นอะไรมากเเล้วหละคาโล นายไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวชั้นดูเเลเฟรินเอง\" โรพูดเรียบๆ แต่คนฉลาดอย่างคาโลย่อมรู้ว่ามันจงใจจะยั่วเขา



เเค่ไหน



\"ไม่เป็นไรหรอก ฉันดูแลเองได้



\" ฉันจะบอกอะ ไรซักอย่างนะ คาโล นาย..ในตอนนี้ไม่มีคุณสมบัติดีพอที่จะดูแลเฟรินได้ ดังนั้น ช้นจะรับฝากดูแลเฟรินจนกว่าเเกจะสามารถ



ปรับปรุงตัว ให้มีคุณสมบัติดีพอ ที่จะดูแลเธอได้\"



\"แต่......\"พูดจบก็ยิ้มยั่วทำให้คาโลไม่ค่อยจะไว้ใจมันเท่าไหร่



\"อย่านานนักนะคาโล ไม่อย่างนั้น ฉันไม่มั่นใจ ว่านายจะได้เฟรินคืน....ตลอดไป\"พูดจบก็เดินออกไปทันทีปล่อยให้คิลกับคาโลยืนอึ้ง



กันสองคน  หลังจากที่หายอึ้งแล้วคิลก็หันมาพูดกับคาโล



\" คาโลชั้นว่าแกควรจกะปรับความเข้าใจกับเฟรินซะทีนะ ชั้นในฐานะคนกลางมันอึดอัดว่ะ บอกตามตรง\"



คิลพูดจบก็ตบบ่าคาโลแล้วเดินตามโรออกไป







     หลังจากที่ทั้งสองออกจากห้องไปแล้วคาโลจึงเดินไปนั่งที่ข้างเตียงของเฟริน ก่อนที่จะค่อยๆประทัยรอยจุมพิษบนหน้าผากของนาง



ผู้เป็นที่รักดั่งยอดดวงใจ ของเขาเพียงคนเดียว เฟริโอน่า เกรเดเวล สุดที่รักของฉัน  



  \"เฟริน ชั้นขอโทษนะที่เป็นต้นเหตที่ทำให้เธอต้องป่วยอีกเเล้ว  ขอโทษนะที่ชั้นไม่มีเวลาให้ ขอโทษนะที่ชอบทำเย็นชาใส่เธออยู่เรื่อย



โดยไม่รู้เลยว่าภายใต้รอยยิ้มของเธอ ซ่อนความเจ็บปวดไว้เเคไหน \" คาโลพร่ำขอโทษเฟรินซ้ำไปซ้ำมาอยวู่อย่างนั้น พร้อมๆกับมือที่จับกุม



มือน้อยของหญิงที่เป็นที่รักไว้ตลอดเวลา  โดยไม่รู้เลยว่าเฟรินนั้นตื่นเรียบร้อยเเล้วเเถมได้ยินคำพูดทุกคำของคาโลอีกด้วย



เพียงแต่ไม่ยอมลืมตาขึ้นมาเท่านั้นเอง  [ มันเเกล้งหลับ]



\"เฟริน  ชั้นรักเธอนะ \" เฟรินที่<แกล้ง>หลับอยู่ก็ลุกขึ้นมานั้งทันที



\"เฟรินตื่นแล้วเหรอ  เอาน้ำมั้ย โดยไม่รอฟังคำตอบคาโลก็เดินไปหยิบน้ำมาให้ทันที



\"ขอบใจ \" พูดพรางรับเเก้วน้ำมาจากคาโล



\"ชั้นหลับไปนานไหมคาโล\" เฟรินถามขึ้น  เพื่อกลบเกลื่อนที่อยู่ตัวเองก็ลุกพรวดขึ้นมา พรางปั้นหน้าตาใสซื่อเหมือนคนเพิ่งตื่นจริงๆ



นี่ถ้าเขาจัดให้รางวัลนักเเสดงหญิงยอดเยี่ยม เธอคงจะได้รางวัลนั้นเเหงๆ



\"ไม่นานหลอกแค่ 2-3 ชั่วโมงเอง\" คาโลตอบอย่างเป็นเอกลักษณ์ แต่น้ำเสียงก็เต็มไปด้วยความอ่อนโยน



\"แล้วคนอื่นๆ ไปไหนกันหมดหละ\"  



\"งานสรรสรรค์เลิกเเล้วทุกคนก็เเยกย้ายกันไปนอน\"  พอเห็นเฟรินทำหน้าอย่างสียดายอย่างสุดซึ้งก็พูดต่อ



\"ส่วนงานเลี้ยงคราวหน้าค่อยจัดใหม่เพราะคราวนี้งานเลี้ยงล่มอย่างไม่เป็นท่า\"



\"งั้นเหรอ \" เจ้าตัวยุ่งถามด้วยน้ำเสียงที่ดูดีกว่าเดิม \" แล้ว.........\"



พูดยังไม่ทันจบ คนตัวเล็กก็โดนคนตัวโตกว่ากอดจนเเน่นเหมือนกับว่ากลัวว่าเธอจะเดินหนีเขาไปอีก



\"คาโล ปล่อยสิ ชั้นอึดอัดนะ\" คนตัวเล็กดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนคนตัวโตกว่าอย่างไม่ยอมสงบง่ายๆ



\"เฟริน อย่าทำเเบบนี้อีกนะ ชั้นขอร้อง อย่าเป็นอะไรไปอีกนะ อย่าหนีชั้นไปไหนอีกเลย คนตัวโตกว่าค่อยๆคลายอ้อมกอดเเข็งเเรงพลางจ้อง



มองลึกลงไปในดวงตาสีน้ำตาลกลมโต



แล้วก็ก้มลงไปฉกความหวานจากริมฝปากบาง พรางถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดที่เขามีต่อเธอ  คนตัวเล็กกว่าที่ดิ้นในตอนเเรกๆ ก็เริ่มสงบแล้ว



หลับตาลงรับความหวานที่อักฝ่ายมอบให้อย่างอ่อนโยน





    จุมพิษของเจ้าชายแห่งคาโนว่ล จุมพิษที่มอบให้แด่หญิงคนรักเพื่อ สาบานในความรักที่ตนมอบให้ บัดนี้เขาขอมอบเเด่เธอผู้เดียว...



..ตลอดไป....



@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@







................................... จบภาค  เฟรินกับ คาโลแล้วค่ะ.............ติดตามต่อไปนะคะว่าต่อไปจะเป็นเรื่องของใคร ..............................