ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : OPENING!!!!
นิวยอร์ค 2014 04:34 am
ในมุมมืดของนิวยอร์คเมืองแห่งความศิวิไลน์ยังมีความเสื่อมโทรมทียังไม่ได้รับการบูรณะ คนจรจัด เด็กกำพร้า หรือแม้แต่โจรมุมตึกที่เราเห็นในหนังสือกาตูนขาย-มหา
ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้าไปในสลัมแห่งหนึ่่ง เขาใส่ชุดสบายๆ เสื้อยืดสีแดง กางเกงขาเดฟสีดำดูธรรมดาๆ แต่ก็ดูดีกว่าผู้คนที่อยู่ที่นี่ไม่น้อย ผู้คนในสลัมต่างจับจ้องมาที่เขาเป็นตาเดียว
ชายฉกรรจ์ 4-5 คน เดินเข้าหาชายหนุ่มคนดังกล่าว ท่าทางไม่เป็นมิตร ชายหนุ่มเริ่มหันไปมองพวกชายฉกรรจ์ แล้วยิ้มออกมา
"เฮ้ย!แกน่ะ"ชายในกลุ่มคนหนึ่งพูดขึ้น แล้วชี้มาทางชายหนุ่ม
"ผมเหรอ"ชายหนุ่มยิ้มยวนยี ชี้นิ้วมาทางตัวเอง
"เออ!แกนั่นแหละมีตังค์เท่าไรส่งมาให้หมดไม่งั้นเจ็บตัวแน่"ชายฉกรรจ์ขู่กรรโชกทรัพย์
"อัธพาลเหรอเนี่ย...ว้าว!!!ขอลายเซ็นหน่อยได้ไหม ผมเพิ่งเดินทางมานิวยอร์คน่ะ ไม่นึกว่าที่นี่จะมีอัธพาลด้วย"ชายหนุ่มยิ้มออกมาอีกครั้ง ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบปากกาออกมา"เซ็นให้หน่อยนะ"
"เจ้าบ้า!!!ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นแกนะ"ชายฉกรรจ์อีกคนพูดด้วยท่าทางโมโหที่โดนกวนบาทา เขาง้างหมัดต่อยใส่ชายหนุ่มทันที
"ก็นึกอยู่แล้ว"ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงเย็นชาปากกาในมือพุ่งเข้าใส่ชายที่ต่อยเท่ามา ปากกาแทงทะลุเนื้อปักคาแขนขวาของชายฉกรรจ์แน่นเลือดพุ่งออกมาดั่งก๊อกแตก"โป๊ะเช๊ะ!!!"ชายหนุ่มตะโกนออกมาด้วยความดีใจ
"อ๊าก!!!ไอ้บ้านี่ เล่นมันเลยพวกเรา"ชายฉกรรจ์ที่โดนปากกาปักคาแขนดึงปากกาออกแล้วเดินไปพิงผนังบ้านใกล้ๆนั้น"เจ็บโว๊ย!!!"
ชายฉกรรจ์ที่เหลือพุ่งเข้าใส่ชายหนุ่มแล้วปล่อยหมัดใส่ไม่ยั้ง ชายหนุ่มโยกตัวหลบอย่างเป็นจังหวะ เมื่อสบโอกาสก็ปล่อยหมัดสวนไปบ้างแต่ก็ไม่ได้รีบโจมตี ใช้สเต็ปหลบแล้วสวนไปเรื่อยๆ จนพวกชายฉกรรจ์ ได้แผลฟกช้ำไปคนละหลายดอก
"เฮ้ย!!!พวกมึงมีมีดไม่ใช่รึไงว่ะ"ชายฉกรรจ์ที่โดนปากกาแทงพูดขึ้น
"เออ...จริงว่ะ"ชายฉกรรจ์ที่เหลือแทบจะพูดเป็นเสียงเดียวกัน พวกเขาควักมีดพับออกมาจากกระเป๋าชี้ไปทางชายหนุ่ม
"มีด...อัธพาลในนิวยอร์คใช้มีดเหรอเนี่ย พวกอัธพาลแถวบ้านฉันยังใช้ไม้หน้าสามอยู่เลย แบบเนี้ย"ชายหนุ่มเดินไปคว้าไม้หน้าสามใกล้ๆมามันยาวประมาณ 2 ฟุต เห็นแล้วเสียวจะโดนฟาดหัวแตก
"C'mon"ชายหนุ่มกระดิกนิ้วเรียกด้วยท่าทียียวน ท่าทางแบบนี้ละที่ทำให้คนฉุนขาดได้ง่ายๆเลยทีเดียว
พวกชายฉกรรจ์ตวัดมีดใส่ชายหนุ่มอย่างว่องไว แต่เพียงเขาตวัดไม้เล็กน้อยก็ฟาดมือของชายฉกรรจ์คนหนึ่งจนต้องไปนอนกุมมือตัวเองได้แล้ว
ชายฉกรรจ์คนหนึ่งแอบย่องไปด้านหลังแล้วแทงมีดใส้ชายหนุ่ม เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ชายฉกรรจ์อีกคนทางด้านทางแทงเข้ามาพอดี ชายหนุ่มจึงเบี่งตัวหลบ จนทั้งคู่ใช้มีดแทงกันเอง
"กำ...กระจอกกันจริงๆเลยนะครับ กุ๊ยแถวบ้านผมยังเก่งกว่าอีก"
"อ...ไอ้บ้าเอ๊ย"ชายที่ถูกปากกาแทงทำหน้าเครียดแค้นเขาควักปืนออกมา เล็งไปที่ชายหนุ่ม"สวดอ้อนวอนต่อพระเจ้าซะ ก่อนจะไปลงนรกน่ะนะ ไอ้เด็กเปรต"
"แย่จังนะครับ ที่ผมไม่ได้นับถือพระเจ้า"ชายหนุ่มยิ้มออกมานิดๆ แต่มันเป็นรอยยิ้มที่น่ากลัวที่สุดสำหรับชายอีกคน
"ถ้าอยากสวดออกไปสวดเองเถอะครับ"พริบตามือในมือของชายฉกรรจ์กลับมาอยู่ในมือของชายหนุ่ม"ลาก่อนครับ คุณกุ๋ยกระจอก"
ปัง!!!ปัง!!!ปัง!!!
"นี่เป็นเสียงที่เพราะที่สุดในเช้านี้แล้วละ"
ในมุมมืดของนิวยอร์คเมืองแห่งความศิวิไลน์ยังมีความเสื่อมโทรมทียังไม่ได้รับการบูรณะ คนจรจัด เด็กกำพร้า หรือแม้แต่โจรมุมตึกที่เราเห็นในหนังสือกาตูนขาย-มหา
ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้าไปในสลัมแห่งหนึ่่ง เขาใส่ชุดสบายๆ เสื้อยืดสีแดง กางเกงขาเดฟสีดำดูธรรมดาๆ แต่ก็ดูดีกว่าผู้คนที่อยู่ที่นี่ไม่น้อย ผู้คนในสลัมต่างจับจ้องมาที่เขาเป็นตาเดียว
ชายฉกรรจ์ 4-5 คน เดินเข้าหาชายหนุ่มคนดังกล่าว ท่าทางไม่เป็นมิตร ชายหนุ่มเริ่มหันไปมองพวกชายฉกรรจ์ แล้วยิ้มออกมา
"เฮ้ย!แกน่ะ"ชายในกลุ่มคนหนึ่งพูดขึ้น แล้วชี้มาทางชายหนุ่ม
"ผมเหรอ"ชายหนุ่มยิ้มยวนยี ชี้นิ้วมาทางตัวเอง
"เออ!แกนั่นแหละมีตังค์เท่าไรส่งมาให้หมดไม่งั้นเจ็บตัวแน่"ชายฉกรรจ์ขู่กรรโชกทรัพย์
"อัธพาลเหรอเนี่ย...ว้าว!!!ขอลายเซ็นหน่อยได้ไหม ผมเพิ่งเดินทางมานิวยอร์คน่ะ ไม่นึกว่าที่นี่จะมีอัธพาลด้วย"ชายหนุ่มยิ้มออกมาอีกครั้ง ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบปากกาออกมา"เซ็นให้หน่อยนะ"
"เจ้าบ้า!!!ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นแกนะ"ชายฉกรรจ์อีกคนพูดด้วยท่าทางโมโหที่โดนกวนบาทา เขาง้างหมัดต่อยใส่ชายหนุ่มทันที
"ก็นึกอยู่แล้ว"ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงเย็นชาปากกาในมือพุ่งเข้าใส่ชายที่ต่อยเท่ามา ปากกาแทงทะลุเนื้อปักคาแขนขวาของชายฉกรรจ์แน่นเลือดพุ่งออกมาดั่งก๊อกแตก"โป๊ะเช๊ะ!!!"ชายหนุ่มตะโกนออกมาด้วยความดีใจ
"อ๊าก!!!ไอ้บ้านี่ เล่นมันเลยพวกเรา"ชายฉกรรจ์ที่โดนปากกาปักคาแขนดึงปากกาออกแล้วเดินไปพิงผนังบ้านใกล้ๆนั้น"เจ็บโว๊ย!!!"
ชายฉกรรจ์ที่เหลือพุ่งเข้าใส่ชายหนุ่มแล้วปล่อยหมัดใส่ไม่ยั้ง ชายหนุ่มโยกตัวหลบอย่างเป็นจังหวะ เมื่อสบโอกาสก็ปล่อยหมัดสวนไปบ้างแต่ก็ไม่ได้รีบโจมตี ใช้สเต็ปหลบแล้วสวนไปเรื่อยๆ จนพวกชายฉกรรจ์ ได้แผลฟกช้ำไปคนละหลายดอก
"เฮ้ย!!!พวกมึงมีมีดไม่ใช่รึไงว่ะ"ชายฉกรรจ์ที่โดนปากกาแทงพูดขึ้น
"เออ...จริงว่ะ"ชายฉกรรจ์ที่เหลือแทบจะพูดเป็นเสียงเดียวกัน พวกเขาควักมีดพับออกมาจากกระเป๋าชี้ไปทางชายหนุ่ม
"มีด...อัธพาลในนิวยอร์คใช้มีดเหรอเนี่ย พวกอัธพาลแถวบ้านฉันยังใช้ไม้หน้าสามอยู่เลย แบบเนี้ย"ชายหนุ่มเดินไปคว้าไม้หน้าสามใกล้ๆมามันยาวประมาณ 2 ฟุต เห็นแล้วเสียวจะโดนฟาดหัวแตก
"C'mon"ชายหนุ่มกระดิกนิ้วเรียกด้วยท่าทียียวน ท่าทางแบบนี้ละที่ทำให้คนฉุนขาดได้ง่ายๆเลยทีเดียว
พวกชายฉกรรจ์ตวัดมีดใส่ชายหนุ่มอย่างว่องไว แต่เพียงเขาตวัดไม้เล็กน้อยก็ฟาดมือของชายฉกรรจ์คนหนึ่งจนต้องไปนอนกุมมือตัวเองได้แล้ว
ชายฉกรรจ์คนหนึ่งแอบย่องไปด้านหลังแล้วแทงมีดใส้ชายหนุ่ม เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ชายฉกรรจ์อีกคนทางด้านทางแทงเข้ามาพอดี ชายหนุ่มจึงเบี่งตัวหลบ จนทั้งคู่ใช้มีดแทงกันเอง
"กำ...กระจอกกันจริงๆเลยนะครับ กุ๊ยแถวบ้านผมยังเก่งกว่าอีก"
"อ...ไอ้บ้าเอ๊ย"ชายที่ถูกปากกาแทงทำหน้าเครียดแค้นเขาควักปืนออกมา เล็งไปที่ชายหนุ่ม"สวดอ้อนวอนต่อพระเจ้าซะ ก่อนจะไปลงนรกน่ะนะ ไอ้เด็กเปรต"
"แย่จังนะครับ ที่ผมไม่ได้นับถือพระเจ้า"ชายหนุ่มยิ้มออกมานิดๆ แต่มันเป็นรอยยิ้มที่น่ากลัวที่สุดสำหรับชายอีกคน
"ถ้าอยากสวดออกไปสวดเองเถอะครับ"พริบตามือในมือของชายฉกรรจ์กลับมาอยู่ในมือของชายหนุ่ม"ลาก่อนครับ คุณกุ๋ยกระจอก"
ปัง!!!ปัง!!!ปัง!!!
"นี่เป็นเสียงที่เพราะที่สุดในเช้านี้แล้วละ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น