ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    พลิกรักร้ายยัยลูกสาวมาเฟีย [B.A.P SECRET T-ARA] END

    ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 8

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 391
      0
      4 พ.ย. 56

    :) Shalunla


    “เมื่อกี้นายว่าไงนะ... ฉันฟังไม่ค่อยถนัด” ฉันถามและทำหน้าอยากรู้ไป เพราะเสียงพึมพำของเขามันทำให้ฉันอดสงสัยไม่ได้

    “เธอจะมายุ่งเรื่องของฉันทำไม? เด็กก็อยู่ส่วนเด็กสิ!” นายแดฮยอนพูดก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โซฟาตัวเดิม

    “บอกแค่นี้ก็ไม่ได้!! จะใจร้ายไปไหนกันนะ ยังไงนายก็ต้องช่วยพี่จีอึนของฉันอยู่แล้ว!!” ฉันพูดรวมหัวรวมหางของนายแดฮยอน  เพราะไม่ว่ายังไงฉันต้องจับนายนั้นให้ได้

    “ไม่ต้องมายุ่งกับฉันเลยนะ!! ฉันไม่ช่วยเธอหรอก!! ให้ตายก็ไม่ช่วย!!” นายแดฮยอนยังคงปฏิสธมาจนถึงที่สุด ผู้ชายอะไรไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย ผู้หญิงพวกนั้นชอบกันไปได้ไงกันนะ? สวยงง??

    “แค่แกล้ง... แกล้งน่ะเข้าใจไหม? ไม่ได้ให้เป็นแฟนกันจริงๆสักหน่อย!! ที่สำคัญถ้าฉันจะมีพี่เขยอย่างนาย...เอาเส้นหนมจีนผูกคอตายยังคุ้มกว่าอีก!!

    “เมื่อกี้เธอพูดว่าไงนะ? มันจะไม่ดูถูกฉันมากไปหน่อยเหรอ?” นายแดฮยอนโวยวายเรียกศักดิ์ศรีของตัวเองคืนมา ว่าแล้วแผนนี้ต้องสำเร็จ นายติดกับฉันแล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ

    “ก็บอกให้นายใช้สมองอันน้อยนิดของนายประมวลผลข้อมูลและคำพูดต่างๆที่ฉันพูดไปไงล่ะ!! ใครจะอยากได้พี่เขยหน้าอย่างนายกันห๊ะ!!

    “หน้าอย่างฉันมันทำไม?”

    “ก็หน้าม้อไงล่ะ! ยังไม่รู้ตัวอีก เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ฉันจะฟังคำตอบของนายแล้วกันนะ แล้วก็อย่าลืมบอกลาสาวๆในสต็อกไว้ด้วยนะ เพราะถ้านายปฏิเสธความลับบางอย่างของนายจะถูกกระจายออกไปอย่างเร็วยิ่งกว่า 3G” พอฉันเติมเชื่อให้ไฟเสร็จก็รีบเผ่นออกมาจากห้องของนายแดฮยอนทันที และขึ้นรถกลับไปบอกข่าวที่ดีแสนดีให้พี่สาวสดรักของฉันรู้

     

    ณ บ้านจีอึน

       เมื่อถึงบ้านฉันก็ต้องเจอกับแขกบางคนโดยบังเอิญ ทั้งขาว หุ่นดี และที่สำคัญสูงพอๆกับนายจุนฮง หรือฉันฝันไปคิดว่านายจุนฮงมาที่บ้านฉัน ไม่ๆ!! ตื่นๆ!!

    “ใครมาค่ะป๊า...” ฉันตัดสินใจไม่เดามั่ว เพราะมันอาจทำให้ฉันประสาทแตกตาย ฉันเดินเข้ายืนข้างๆนายคนนั้นและถามผู้เป็นพ่ออันบังเกิดเกล้าของฉัน

    “ก็คริสไงล่ะ... จำได้ไหม?” ป๊าพูดมาฉันแทบช็อกคริสเนี่ยะนะจะขาวแล้วสูงขนาดนี้ หึ! แต่คงได้แค่นั้นแหล่ะ หน้าตาคงปลวกไม่กินเช่นเดิม คิดแล้วฉันก็เงยหน้าขึ้นไปมองชายข้างๆ

    “โอ้วแม่เจ้า!!!” ฉันถึงกับอุทานออกมาโดยไม่ตั้งใจ คนอะไรจะหล่อขนาดนี้ หรือว่าฉันจะตาฝาดไปนะ?? นายคริสที่อ้วนดำไม่ล้ำแล้วยังเตี้ยเมื่อหลายปีก่อนกลับมาจะหล่อยิ่งกว่าเทวดา OMG!! ใครก็ได้ปลุกฉันที ปลุกฉันให้ตื่นทีเถอะ ขอร้อง

    “จียอนไม่ได้เจอกันนานเลยนะ... เป็นไงบ้าง? โตขึ้นสวยกว่าเก่าเยอะเลยนะ” ห๊ะ... ช..ชมฉันว่าสวยเหรอ แม่จ้าหนูอยากเป็นลม ไม่ๆๆ!!! ตื่นๆ เราต้องรักนวนสงวนความแรดเอาไว้ก่อน มันต้องไม่ใช่คนนี้

    “ไม่ต้องมาทัก!! ฉันยังจำได้นะ นาย!!!...เคยเอารองเท้าฉันไปทิ้งเพื่อเอาคืนที่ฉันแกล้งนาย อย่าคิดว่าจำไม่ได้นะ!!” ฉันทำเป็นไม่สนใจ และยังด่านายคริสนั้นกลับไปอีก

    “โถ่... นั้นมันก็นานมาแล้ว ตอนนี้ฉันมีเงินพอจะซื้อให้เธอใหม่เป็นสิบคู่เลยนะ” นายคริสพูดและทำท่าเจ้าเลห์ ซึ่งนอกจากมันจะไม่เทห์แล้วยังทำให้ฉันกลัวพฤติกรรมเหล่านั้นของเขาอีก

    “ฉันไม่ต้องการเงิน.... สกปรกของนาย!! แล้วก็กลับไปได้แล้ว จะบ่ายอยู่แล้วไม่กลับบ้านกลับช่อง ไม่มีบ้านให้อยู่หรือไง?”

    “มีนั้นแหล่ะ... แต่ยังไม่อยากกลับตอนนี้ จะให้ทำไงได้ล่ะ?”

    “งั้นก็ไปอยู่ที่ๆนายชอบสิ ไปไกลๆเลยนะ ชิ้ว!” ฉันทั้งปัด ทั้งไล่ แต่หนังหน้านายคริสคงจะทนจนคำพูดที่กระแทกแรงๆของฉันไปแล้วเด้งกลับมาได้แน่นอน ถึงไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับคำพูดพวกนั้นเลย

    “ก็ฉันชอบอยู่ที่นี่ ขอบใจนะที่เชิญ”

    “ชิ! อยากอยู่ก็อยู่!! ฉันไปเองก็ได้!!” พอฉันว่าจบก็สะบัดก้นหนีขึ้นไปห้องของตัวเองทันที พอเข้าไปถึงก็เห็นพี่จีอึนกำลังนอนอมความทุกข์อยู่บนเตียง

    “พี่เจอนายคริสหรือยังค่ะ?” ฉันเดินเข้าไปถามพี่สาวของฉัน และนั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆเตียง

    “เจอแล้ว... ไม่เห็นจะเปลี่ยนไปตรงไหนเลย” นี่พี่สาวฉันใช่ตาหรืออะไรดูกันแน่ นายคริสกลับมาหล่อยิ่งกว่าเทพบุตรยังบอกว่าไม่เปลี่ยน ตายล่ะพี่สาวฉัน!!

    “ไม่เปลี่ยนยังไงค่ะ ทั้งสูง ขาว ยาว เข่าดี หล่อแบบตกส้วมขี้ยังดูเท่ขนาดนั้น”

    “ตกลงแกอยู่พวกใครกันแน่ห๊ะ!!

    “ก็อยู่พวกพี่นั้นแหล่ะค่ะ! ใครจะทิ้งพี่สาวผู้บังเกิดเกล้าคนนี้ลง”

    “งั้นก็เลิกยกยอนายนั้นได้แล้ว พอได้ยินแล้วรู้สึกคันๆ” พี่จีอนพูดไม่พอ ยกมือขึ้นมาเกาตามแขนของตัวเอง

    “นายนั้นเป็นคนนะค่ะ ไม่ใช่เห็บ! พี่หนิก็พูดเกินไป”

    “เธอนั้นแหล่ะพูดเกินไป!! ตกลงว่าเป็นไงพอมีทางแก้ให้พี่ไหม?”

    “มีอยู่แล้วค่ะ! แต่ต้องถามความคิดเห็นจากอีกฝ่ายก่อน”

    “ความคิดเห็น!? เธอจัดการหาเรื่องไม่ให้พี่ต้องแต่งงานได้แล้วเหรอ?” พี่จีอึนถามมาอย่างงงๆ

    “ได้อยู่แล้วค่ะ! พี่ไม่ต้องห่วง พี่จะมีวันจะได้แต่งงานกับคนอย่างนั้นแน่นอน”

    “แต่อีกไม่กี่วันโรงเรียนจะปิดเทอมแล้วนะ! พี่กลัวว่าจะโดนรวบหัวรวบหาง”

    “ไม่ต้องห่วงค่ะ!! เรื่องนี้ไม่ถึง2วันพี่พ้นจากนรกขุมนี้แน่!” ฉันพูดให้กำลังใจพี่สาวของฉัน

     

    ณ คอนโดแดฮยอน

    @ จุนฮง

       ไอ้คริส! มันกลับมาเกาหลี? มันกลับมาทำไม? กลับมาเพื่ออะไร? มันรู้ที่อยู่ของพวกเราไหม? มันคิดจะทำอะไรกันแน่? คำถามต่างๆมากมายวนไปวนมาในหัวของผมจนตอนนี้มันกำลังจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ

    “โอ้ย!! ปวดหัวเว้ย!!” ผมโวยวายออกมาเป็นภาษาพูด เพื่อระบายอารมณ์ของตัวเองที่มันกำลังจุกอยู่ใรอกจนทำให้ผมหายใจไม่ออก

       โป๊ก!! เพราะเสียงร้องของผมมันทำให้ใครบางคนแถวนี้รำคราญจนโยนหมอนมาใส่หัวผมเต็มๆ อะไรมันช่างเป็นเพื่อนที่แสนดีขนาดนี้ โถ่..ไอ้เวร กูก็เครียดเรื่องมึงนั้นแหล่ะ!!

    “เงียบๆหน่อยเว้ย! กูจะดูมิกกี้เมาส์!” โถ่... กูอุตส่าห์เป็นห่วงมึงจนสมองแทยจะระเบิดอยู่แล้วยังมีอารมณ์มามุ้งมิ้งอีกนะมึง ถึงแม่หน้ามึงจะไม่ให้ก็เถอะ!

    “แทนที่มึงจะดูมิกกี้เมาส์ กูว่ามึงเอาเวลาไปคิดก่อนดีไหมว่าไอคริสกลับมาเกาหลีคราวนี้มันมีแผนอะไร”

    “ไม่เห็นจะมีอะไร จียอนก็บอกแล้วว่าจะมาแต่งงานกับพี่สาวตัวแสบของยัยนั้น”

    “แล้วมึงก็ยอมงั้นเหรอ?”

    “ถ้ากูเอาตัวกูเข้าไปเกี่ยวด้วย มึงไม่คิดเหรอว่าเรื่องมันจะบานปลายไปมากกว่านี้! ปล่อยให้พวกนั้นจบกับเราแค่นี้! อย่าให้กูต้องได้เจอกับมันอีกจะดีกว่า!

    “แต่มึงจำไม่ได้เหรอไงที่มันพูด!!” ผมเตือนสติมัน! เพราะผมจำคำพูดที่มันพูดได้อย่างชัดเจน เพราะคำพูดนั้นทำให้ผมอยากอยู่ข้างๆและให้กำลังใจเพื่อนของผมคนนี้

    “จำไม่ได้.. กูไปหาอะไรแดกดีกว่า คุยกับมึงแล้วกูหมดอารมณ์ดู!” พอมันว่าผมจบมันก็เดินไปหาอะไรบางอย่างในครัวมากิน

    “กูก็เป็นห่วงมึงนั้นแหล่ะ!!” ผมพูดไล่หลังมัน ผมไม่คิดว่ามันจะลืม และไม่คิดจะลืมคำพูดนั้นด้วย คำพูดของเด็กอายุไม่กี่ปีที่ทำให้ชีวิตของไอ้แดฮยอนต้องจมอยู่ในก้นบึ้งของขุมนรกที่เรียกว่าความกลัว และความทรมานอย่างแสนสาหัส

     

    @ แดฮยอน

       ผมเดินมาเปิดตู้เย็นแล้วต้องหยุดครุ่นคิดคำพูดของไอ้จุนฮง ใช่!ผมจำมันได้ จำมันได้ดีตลอดมาด้วย วันที่ผมขึ้นศาล วันนั้นผมเจอกับจุนฮงโดยบังเอิญเพราะพ่อของมันทำงานอยู่ที่นั้นก่อนที่จะไปปล่อยมันเอาไว้ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ไกลถึงสวิต วันนั้นมันก็นั้งอยู่ในการตัดสินคดีเหมือนกัน ผมไปเป็นพยานคดีฆ่าตกรรมของแม่ตัวเอง แต่เพราะผมอายุน้อยเกิดไปพยานอย่างผมจึงไม่สามารถทำให้คนผิดรับโทษได้ หรือเพราะมันใช่เงินยัดปากคนในศาลกันแน่!

    “คนโง่อย่างแก...ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหนก็แพ้อยู่ดี ไม่ต้องห่วงนะเพราะฉันจะทำให้แกแพ้อย่างตลอดกาล... และทรมานจากการที่เห็นคนที่แกรัก... จากไปทีละคน ทีละคน จนตายไปในที่สุด”

       ตอนนี้มันกลับมาทำตามสัญญาแล้วงั้นเหรอ? สัญญาที่จะทำให้ฉัน...ทรมานจนตายไปในที่สุด!! เสียใจด้วยนะ ชีวิตของฉันเสียมามากเกิดกว่าจะเสียอะไรไปได้อีกแล้ว ...คริส

     

    ....ทักทายจ้า....
    .....ไรท์คัมเเบ็คแล้วค้าา.....

    แต่คงต้องอัพช้าหน่อยนะเพราะช่วงนี้กำลังเปิดเทอม
    เทอมนี้ต้องขยันเรียนหน่อยเพราะต้องสอบเข้าม.4
    ยังไงก็เม้น+โหวตให้กำลังใจไรท์ด้วยนะ
    (ไม่แน่อาจสร้างปาฏิหารได้ ^^)
    ไรท์เปลี่ยนพร์อชไหมด้วย คงจะอ่านง่ายขึ้นะ
    "ก็บอกแล้วว่าไรท์คัมแบ็ค"
    มาใหม่จัดใหญ่กว่าเดิมจ้าา ^^

    ไรท์จะแนะนำเด็กใหม่ให้รู้จัก
    คริส ลีดเดอร์exo-m นั้นเอง
    งานนี้คริสเราร้ายนิดนะ 
    อซฟ อย่าทำร้ายเค้านะ
    ร้ายไม่มากหรอกจ้าาา (แต่ภาพนี้หล่อไปนะ)






    ซองกยู ลีดเดอร์ Infinite
    เป็นพี่ชายบังเกิดเกล้า 

    หรือที่อึนจีเรียกว่า 'เฮีย' นั้นแหล่ะ
    ฝากพี่เขยของไรท์ด้วยนะจ๊ะ (เขิน)



     








    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×