คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Part' 11 :: เปิดตัวครูสอนพิเศษ
เวลา 16:40 น.
ณ บ้านเจสสิก้า
หลังจากที่สลบไปนานในที่สุดเธอก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ หลังจากที่ลืมตาได้อย่างเต็มตาแล้วเธอก็หันไปมองรอๆ เพื่อสำรวจสถานที่ที่เธอกำลังนอนอยู่ในตอนนี้ ทำให้เธอรู้ว่าที่นี่คือห้องของเธอเอง และคนที่นั่งหลับหัวฟุบอยู่กับเตียงที่เธอนอนข้างๆนั้นคือ ‘จงฮยอน’ คนสุดท้ายที่เธอเจอก่อนจะสลบไป
“จง..” เจสสิก้ายกมือขึ้น ท่าจะปลุกจงฮยอน แต่ทำให้เธอต้องชะงักทันที เมื่อสายของเธอดันหันไปเจอกับโทรศัพท์ที่ตั้งเฉิดฉายอยู่ข้างๆมือของจงฮยอน
เจสสิก้าค่อยๆเลือนมือไปหยิบโทรศัพท์แห่งความลับของจงฮยอนออกมาช้าๆ พลางสายตายังมองไปที่เจ้าของโทรศัพท์เพื่อสังเกตุการณ์อยู่ตลอดเวลา
มับ!!
มือของเจสสิก้าตอนนี้รู้สึกได้ถึงความร้อนของอีกคน ใช่!! ตอนนี้จงฮยอนรู้ตัวแล้ว ถึงแม้ว่าเปลือกตาของเขายังคงปิดอยู่ก็ตาม ...
แล้วอย่างนี้เจสสิก้าจะแก้ตัวกับเขายังไงล่ะเนี้ย..?
“คิดจะทำอะไร?” จงฮยอนพูดขึ้นหลังจากที่ลุกขึ้นนั่งให้ดีแล้ว
“ป..เปล๊า..” เจสสิก้ายังคงแถไป
“จะเอาโทรศัพท์ฉันไปทำอะไร เพื่ออะไร”
“เป็นอะไรไปอีกคนล่ะห๊ะ! นายนี่ความลับเยอะจริงๆนะย๊ะ!”
“ถ้ารู้ว่าปากดีอย่างนี้ปล่อยให้นอนตายที่หน้าบ้านซะก็ดี” จงฮยอนพูดเชิงงอลเจสสิก้า ทำให้อีกคนร้อนรนขึ้นมาทันที
“นายเป็นคนพาฉันขึ้นมาเหรอ?” เจสสิก้าถามไป แต่พูดด้วยน้ำเสียงน่ารักเชิงง้อ
“เปล่าหรอก! ป้าแม่บ้านหน่ะ เจ๊แกแบกขึ้นมาเองเลย ..แกร่งมากๆ” จงฮยอนพูดประชด และนั้นมันทำให้เจสสิก้ายิ้มซะจนหน้าบาน
“ขอบใจนะ.. ความจริงแล้วจงฮยอนของเราคนนี้น่ารักที่สุดเลย” เจสสิก้าพูดพลางใช้มือทั้งสองข้างบีบแก้มจงฮยอนเล่น
“อย่ามาเล่นแก้มฉันนะ!” จงฮยอนขู่พลางปัดมือเจสสิก้าออกไป
“จ้า.. เข้าใจแล้ว” เจสสิก้าพูดยิ้มๆ ตอนนี้ต้องบอกได้เลยว่าเธอไม่สามารถหุบยิ้มไปเลยจริง เพราะคนตรงหน้าเธอนี่มันน่ารักเกินห้ามใจจริงๆ
“ไหนมาดูซิไข้ลดหรือยัง” เมื่อจบบทสนทนาที่แสนน่ารักนั้นแล้ว จงฮยอนก็ดึงร่างของเจสสิก้าเข้ามาหาตัวก่อนจะให้มืออีกข้างหนึ่ง แตะหน้าผากของเจสสิก้าเพื่อวัดไข้
ตึก ตึก...
เสียงหนึ่งที่จงฮยอนรับรู้ได้ฝ่ายเดียว ดังออกมาจากอกข้างซ้าย และชัดขึ้นเมื่อเขาเลื่อนสายตามองลงไปที่หน้าของเจสสิก้าชัดๆ ทั้งใบหน้าขาวๆ ทั้งกลิ่นหอมๆที่ออกมาจากตัวของร่างเล็กตรงหน้า ใจของเขาก็เต้นแรงอย่างบอกไม่ถูกเลยจริงๆ
“เอ่อ.. ตัวก็ไม่ค่อยร้อนแล้วนี่..” เมื่อได้สติจงฮยอนก็รีบพูดไป ก่อนจะหลบหน้าเจสสิก้า
“เป็นอะไรไปห๊ะ!” เจสสิก้าที่เห็นอาการแปลกๆชองเพื่อนก็ใช้มือหันหน้าจงฮยอนกลับมามองหน้าเธออย่างจัง
นี่เธอไม่รู้อะไรเลยจริงๆใช่ไหม?
“ก็เป็นหมอเคลื่อนที่ของเธอไง!” จงฮยอนตอบไปอย่างไวก่อนจะปัดมือเจสสิก้าออกจากแก้มทั้งสองข้างของเขา
“แล้วจะหน้าแดงทำไมห๊ะ ฮ่าๆ ^^ ก็เป็นซะอย่างนี้ไงล่ะนายถึงได้สอบปฏิบัติไม่ผ่าน” เจสสิก้าพูดพลางหัวเราะออกมา
จริงๆเลยนะเพื่อนของเธอนี่ ..ชอบอ่อนไหวเวลาอยู่ใกล้กับผู้หญิง
“ฉันสอบปฏิบัติไม่ผ่านงั้นเหรอ? หมอหน่ะเหรอ?”
“ผีเข้าหรือไง! หรือนายคิดว่าการที่นายเป็นหมอเคลื่อนที่แบบนี้นายก็เป็นเองได้เลย ฉันเข้าใจนายนะที่นายสอบไม่ผ่านฉันเลยให้นายเป็นหมอของฉันไง ..นายควรขอบใจฉันน่ะ จงฮยอนอ่า.”
“จริงสินะ เธอคงไม่อยากให้คนไม่มีประสบการณ์มาดูแลเธอหรอก! ฉันน้อยใจแล้วนะ” TT^TT
“โอ้.. เอาเหอะ ยังไงนายก็ยังเป็นวิศวะที่หล๊อหล่อหนิเนอะ แล้วยังเป็นเพื่อนฉันอีก ไม่เหมือนกับใครบ้างคน!!”
“เธอหมายถึง... คริสเหรอ...”
“อย่าไปพูดเลย ขอบใจที่อุตส่าห์ดูแลฉัน” พอได้ยินชื่ออีกคนเท่านั้น หน้าเจสสิก้าก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดเลยทันที
“ไม่เป็นไรหรอก ..ก็ฉันเป็นหมอเคลื่อนที่ของเธอหนิ!” จงฮยอนพูดพลางใช้มือข้างหนึ่งลูบแขนเพื่อนเพื่อปลอบใจ แต่ภายในใจของเขาเองก็ไม่ได้ต่างไปจากเจสสิก้าเลยสักนิด!
แอ๊ดด..
“พี่สิก้า!!!” ไวยิ่งกว่าความเร็วเสียง หลังจากเสียงประตูเปิดออก เสียงของใครสักคนก็ดังขึ้น และคนที่ที่วิสาสะเดินเข้ามาแบบไม่บอกไม่กล่าวนี้ก็คือ ‘คริสตัล’ น้องสาวตัวแสบของเจสสิก้านั้นเอง
“เอ่อ.. พ.. พี่จงฮยอนมานานแล้วเหรอค่ะ?”
“ก็ใช้ได้แล้วแหล่ะ.. ว่าแต่ทำไมวันนี้กลับช้าจัง?” จงฮยอนหันไปถามคริสตัล
“อ๋อ.. คือวันนี้ฉันต้องไปพบครูที่ห้องปกครองน่ะค่ะ” คริสตัลพูดพลางก้มหน้าด้วยท่าสำนึกผิด
“เอาอีกแล้วเหรอ?!!” ทั้งเจสสิก้า และจงฮยอนตะโกนออกมาพร้อมกัน พร้อมกับสีหน้าที่แสดงออกมาเหมืแนกันอย่างกับแฝด
“แต่ครั้งนี้.... ฉันไม่ได้เริ่มก่อนนะ!!” คริสตัลพยายามแถไปอีก
“แล้วมันต่างกันตรงไหน บอกพี่มาซิ! มีเรื่องได้ไม่เว้นแต่ละวัน! ทำตัวอย่างกับเด็กผู้ชายแล้วเมื่อไหร่จะมีแฟนกับเขาสักทีห๊ะ แฟนจะได้ไปประชุมผู้ปกครองแทนพี่” เจสสิก้าบ่นน้องสาว พลางน้องสาวเดินมานั่งที่เตียงของเธอด้วยท่าเซ็งๆ
“ก็ทุกทีพี่ก็ให้มินฮยอกไปประชุมแทนอยู่แล้วหนิค่ะ!” คราวนี้คริสตัลงัดไม้เด็ดไม่ให้พี่สาวบ่นเธอด้วยการงอล! ถึงแม้ว่าผลตอบรับมันจะออกมาน้อย แต่จงฮยอนต้องเข้าข้างเธออยู่แล้ว
“ใช่! มินฮยอกก็ไม่เช่นแฟนคริสตัล ..ถึงแม้จะตามจีบมานานก็เถอะ” จงฮยอนพูดพลางหันหน้าที่หาเจสสิก้า เหมือนจะดุแต่ความจริงแล้วคำพูดนั้นมันมีเจตนาทำร้ายคริสตัลเต็มๆ
“อะไรของพี่เนี่ยพี่จงฮยอน!! เราพวกเดียวกันไม่ใช่เหรอ!” คราวนี้คริสตัลหันไปโวยวายใส่จงฮยอน ก็เล่นซะคริสตัลหน้าแดงไปหมด ไม่ใช่เพราะเขินและเป็นเพราะโมโหต่างหากเมื่อได้ยินชื่อนั้น
“พี่ไม่รู้นะ ฮ่าๆๆ” จงฮยอนพูดยิ้มๆ แต่มือของคริสตัลนั้นก็พุ้งไปที่แขนจงฮยอนด้วยความหมั่นใส้เช่นกัน เป็นพี่ภาษาอะไรไม่เข้าข้างน้อง
Rr.
ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังทะเลาะ(มั้ง)กับอีกหนึ่งที่นั่งดูการต่อสู้อย่างสะใจ เสียงโรศัพท์ของจงฮยอนก็ดังขึ้นขัดจังหวะ
“สวัสดีครับ” จงฮยอนกดรับและรีบเอาขึ้นแนบหูทันที ในขณะที่อีกมือหนึ่งกำลังดันหัวของคริสตัลที่จะต่อยเขาอยู่
“อะไรนะครับ!!” จงฮยอนพูดขึ้นอย่างตกใจ ทำให้คนอื่นๆเครียดไปด้วย
“ครับๆ!! ผมจะไปเดี๋ยวนี้!” เขารีบกดวางและเก็บของของตัวเองที่ตั้งอยู่บนเตียงเจสสิก้าทันที ด้วยท่าทางรีบร้อน
“เป็นอะ..” เจสสิก้าที่ดูท่าทางเป็นห่วงถามไป แต่ไม่ทันได้ถามจบจงฮยอนก็เดินออกไปจากห้องซะก่อน ทำเอาสองพี่น้องงงกับอาการของผู้ชายคนนี้ไปตามๆกัน
“พี่จงฮยอนเป็นอะไรไปอีกคนแล้วหล่ะเนี้ย??” คริสตัลเองก็ได้แต่มองตามไปและทำหน้าสงสัย
เช้าวันต่อมา
ก็อก ก็อก ก็อก !!!
เสียงเคาะประตูห้องคริสตัลดังขึ้นรัวๆ ราวกับว่าเกิดไฟไหม้อยู่ข้างๆบ้าน และเสียงนั้นมันทำให้คนตัวเล็กที่กำลังนอนสบายอยู่บนเตียงต้องรำคาญเพราะกวนเวลานอนของเธออีกด้วย
“อย่าเคาะ! คนจะนอน!” คริสตัลตะโกนออกไปพร้อมกับเอาหมอนมาอุดหัวตัวเองให้พ้นจากเสียงรบกวนเหล่านั้น
แก๊ก! เสียงหนึ่งที่เหมือนประตูเปิดออกแล้วดังขึ้น พร้อมกับเจสสิก้าที่วิ่งเข้ามาดึงร่างน้องสาวให้ลุกขึ้นจากภวังค์
“ตื่นเดี๋ยวนี้นะยัยคริสตัล!!”
“อะไรของพี่เนี่ย!! ฉันจะนอน!!” คริสตัลยังคงไม่ฟังผลักพี่สาวเองออกไป และกลับมานอนต่อ
“แกต้องตื่นมาเรียนหนังสือเดี๋ยวนี้!” เจสสิก้ายังคงไม่เลิกละความพยายาม ไปปลุกน้องสาวตัวเองอีกครั้ง
“นี้มันวันเสาร์นะ! ฉันไม่ต้องไปโรงเรียน ไม่ต้องเรียนเศษ ไหว้ล่ะ! ขอฉันนอนเหอะพี่สิก้า” คริสตัลพูดเช่นนั้น แต่ก็ใช้ความรุนแรงผลักพี่สาวตัวเองออกไป และลับมานอนที่เดิมตามสเต็ป
ตอนนี้ดวงตาของเธอจะไม่เปิดเลยด้วยซ้ำ!
“ขี้เซานักใช่ไหมยัยตัวดี!” เจสสิก้าที่ลงมานั่งเล่นอยู่บนพื้นห้องเพราะแรงผลักของน้องก็พูดขึ้น อย่างมีเลห์นัย ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
“ยัยคริสตัลไม่ตื่นเลยทำไงดีอะจงฮยอน!” เมื่อออกมาถึงหน้าห้องแล้วเธอก็ยังบ่นกับคนร่างสูงข้างๆอีก
“ไม่ตื่นอีกเหรอ?! ตอนนี้ก็รอนานแล้วด้วย!” จงฮยอนเองก็เครียดไม่แพ้เจสสิก้าเลยเช่นกัน
“คิดสิคิด!! นายฉลาดที่สุดแล้วนะ!” เจสสิก้าสั่งจงฮยอน จงฮยอนทำท่าคิดสักพัก ก่อนจำหน้าดีใจเหมือนคิดไอเดียได้แล้ว
“คิดออกแล้ว! ในเมื่อเราปลุกไม่ตื่นงั้นต้องใช้คนอื่นปลุก!” จงฮยอนยิ้มอย่างเจาเลห์ ก่อนจะกรระซิบใส่หูของเจสสิก้า
10 นาทีต่อมา
ประตูห้องคริสตัลค่อยๆเปิดออกอย่างช้าๆ พร้อมกับขาขาวของใครบางคนที่เดินเขามาในห้อง รูปร่างสูงโปร่ง ใส่เสื้อเชิ้ตกางเกงขายาว ดูสุภาพ ดวงตานั้นค่อยๆหรี่เล็กลงเมื่อเห็นสภาพผู้หญิงตรงหน้าที่กำลังนอนอยู่อย่างสบายใจ
“คริสตัล.. นี่มัน10โมงเช้าแล้วนะ ตื่นได้แล้ว” เสียงนุ่มละมุนดังขึ้นช้าๆ พร้อมกับสัมผัสจากมือใหญ่ที่ค่อยๆเขย่าร่างเล็กเบาๆ
“อือ..” เสียงครางเบาๆดังขึ้น เป็นสัญญาณว่าเธอกำลังจะตื่นจากภวังค์แล้วตอนนี้ “10โมงแล้วเหรอ? แต่นี้มันวันเสาร์นะ..” คนขี้เซายังคงหาเรื่องเกี่ยงไม่ลุกขึ้นจากเตียง
“แต่วันนี้เธอมีเรียนพิเศษกับฉันนะ” เสียงนุ่มลึกดังขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ดูเหมือนเสียงจะดังขึ้นใกล้กว่าครั้งก่อน
“ฉัน... ฉันคือใคร?” คริสตัลยังคงไม่หมดคำถาม ยังถามอีกคนไปอีก ในขณะที่ตาของเธอเองก็ยังคงปิดสนิทอยู่เช่นกัน
“ฉัน... มินฮยอกไง คัง มินฮยอก” เสียงนั้นพูดขึ้น และพูดย้ำอีกทีจนคนขี้เซารู้ตัวแล้วว่าตอนนี้เธอไม่ได้ฝัน แต่เธอยังไม่กล้าลืมตาขึ้นมามองหน้าคนตรงหน้าเธอ
เธอรับไม่ได้ที่ต้องยอมรับผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนที่เธอเกลียดมาปลุกเธอถึงห้อง
“เดี๋ยวนะ! มินฮยอก!” เมื่อรู้สึกตัวดีๆแล้วคริสตัลก็ตาสว่างยิ่งกว่ากินมะนาวไปสามสิบลูก
ถูกต้อง! ตอนนี้มินฮยอกกำลังปลุกเธออยู่!
เมื่อได้สติและเห็นหน้าอีกคนชัดเจนแล้ว คริสตัลก็รีบพลิกตัวหนีทันที ส่วนมินฮยอกเองก็รีบเดินออกห่างจากเตียงของคริสตัลเช่นกันเพราะเกรงว่ามันจะทำให้คริสตัลโกรธเข้าไปอีก
“เข้ามาได้ไง!” คริสตัลรีบถามไป
“พี่เจสสิก้าให้เข้ามา บอกให้มาปลุกเธอ”
“ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!” คริสตัลพูด มินฮยอกเองที่ได้ยินก็เดินไปทางประตูเพื่อจะออกไปจากห้องตามที่คริสตัลสั่ง แต่.. ประตูห้องมันดันเปิดไม่ออกซะนี่!!
“ประตูเปิดไม่ออกอะ!” มินฮยอกหันไปพูดกับคริสตัล
คริสตัลที่ดูไม่ไว้ใจคนตรงหน้าก็เดินมาเปิดเอง และปรากฎว่ามันเปิดไม่ออกจริงๆ
“เปิดนะ!! ใครอยู่ข้างนอก!!” เมื่อหมดความอดทนแล้ว คริสตัลก็ทุบประตูและตะโกนออกไป
“ไม่เปิด! ยังไงถ้าวันนี้เธอไม่ติวหนังสือก็อย่างหวังเลยว่าจะได้ออกมา!” เสียงเจสสิก้าดังตอบมา
“นี่พี่สิก้าเองเหรอค่ะ! เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ!” คริสตัลยังคงพยายามต่อไป
“ไม่รู้แหล่ะ! ยังไงถ้าวันนี้เธอและมินฮยอกไม่พูดดีๆกันสักครั้ง ไม่งั้นก็อย่าหวังเลยว่าจะได้ออกมา!” นี่ไม่ใช่เสียงเจสสิก้า แต่เป็นเสียงจงฮยอน เจ้าของแผนการนี้
“โห!! พี่จงฮยอนก็เล่นด้วยเหรอค่ะ! คิดแผนกันซะอย่างนี้ไม่พากันไปจดลิขสิทธิ์เลยหล่ะ!” คริสตัลยังคงตะโกนออกไป และพยายามเปิดประตู ในขณะที่มินฮยอกยังคงอึ้งกับภาพลักษณ์ที่เขาไม่เคยได้เห็นของคริสตัล
“มองอะไร! ไม่อยากออกไปหรือไงห๊ะ!!” คริสตัลหันมาตะหวาดมินฮยอก
“เอาความจริงแล้วฉันก็อยากอยู่กับเธอเหมือนกันนะ แล้สทำไมฉันต้องออกไปด้วยหล่ะ” มินฮยอกพูดพลางทำท่าครุ่นคิด ตอนนี้ความคิดของเขาคืออยากรู้นิสัยที่แจริงของผู้หญิงที่เขารักตรงหน้ามากกว่าว่าเป็นยังไงกันแน่
“ห๊ะ! นายพูดว่าไงนะ!”
“ตอนนี้ก็นับได้ว่าฉันเป็นครูของเธอ เพราะฉนั้นเธอต้องเชื่อฟังฉันสิ! ไปอาบน้ำได้แล้วยัยขี้เซา” มินฮยอกเดินไปนั่งที่เก้าอี้อย่างวางมาด ทำเอาคริสตัลหัวเสียไม่น้อยที่เห็นภาพลักษณ์เจ้าเลห์ของคนตรงหน้า
“นี่นายกล้าสั่งฉันงั้นเหรอ?” แล้วคริสตัลก็กลับไปโหมดเย็นชาเช่นเดิม
“ดูสิ! กล้าใส่กระโปรงสั้นจู๋ขนาดนั้นในห้องที่มีผู้ชายอยู่ได้ยังไง ถ้าฉันเกิดทนไม่ไหวระงับอารมณ์อย่างว่าไม่ได้ แล้วเธอจะมาโทษฉันไม่ได้นะ” คราวนี้มินฮยอกพูดพลางมองมาที่ขาอ่อน ที่พ้นเนื้อผ้าที่คริสตัลกำลังสวมอยู่
เสื้อเชิ้ตตัวยาวแค่ขาอ่อน กับกางเกงขาสั้นที่ไม่ยาวไปกว่านั้นมาก สรุปแลวคือชุดของเธอตอนนี้มันไม่ควรใส่ต่อหน้าผู้ชายเลยสักนิด
“อย่ามองนะ!” คริสตัลก้มลงมองสภาพตัวเอง และชี้หน้าสั่งมินฮยอก แต่เธอสั่งตาคู่นั้นของมินฮยอกไม่ให้มองไม่ได้ เธอเลยต้องจำใจวิ่งเข้าห้องน้ำไป
“จริงๆเลยเธอคนนี้ นิสัยน่ารักเป็นบ้าเลย” มินฮยอกพูดและยิ้มออกมา ตอนนี้เขากลับเข้าโหมดมินฮยอกที่แสนดีคนเดิมแล้ว
นี่เขาไม่เคยรู้นิสัยที่แท้ของคริสตัลเลย ยัยเด็กขี้เซา ขี้เกลียดเรียนคนนี้ช่างต่างกับคนที่เขารู้จักจริงๆ
_________________________________________________________________________________
มาส่งตอนต่อไปให้แล้วจ้าาา
คืออยากจะบอกว่า.. ยัยคริสตัลขี้เซามากไปไหม? ไรท์เองยังรำคาญ
เผลอหลุดนิสัยตัวเองมาให้มินฮยอกเห็นซะแล้ว
คงไม่มีแล้วมินฮยอกที่นอบน้อมต่อคริสตัล
ส่วนเจสสิก้ากับคริสก็ยังไม่คืนดีกันอีก (แอบรู้สึกดี บ้างไหม?)
ตอนต่อไปเป็นยังไง มาอ่านความคิดไรท์ก็ไม่มีทางรู้
(เพราะไรท์ยังไม่ได้คิด ฮ่าๆ)
แต่คราวนี้มาเร็ว อันนี้มันก็แล้วแต่อารมณ์ของไรท์
ไม่แน่ไรท์อาจจะคิดแผลงๆ ทำให้เกิดปลากฎการณ์ดองฟิคขึ้นมาก็ได้
แต่!! อย่าเพิ่งเอารองเท้ามาปาใส่หน้าไรท์ หรือว่าเผาบ้านไรท์นะ!
มันแค่ไม่แน่นอน ฮ่าๆ อันนี้มันแล้วแต่ยอดคอมเม้นจ้า (ยิ่งอยู่ยิ่งลด)
ยอดสูงที่สุดอยู่ที่ 11 คอมเม้นน๊าา หายไปไหนหมดเอ๋ย..
จงกลับมา ฮ่าๆๆ (อิไรท์นี่บ้า! พูดมากเกิ๊นไปล่ะ)
Talk ตัวเล็กไปไหม? แต่ไรท์ชอบ ห้ามไม่ได้ (*แล้วบอกเพื่อ?*)
**___________________________________________________________________**
ความคิดเห็น