คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Part' 9 :: เรื่องผิดใจ
9
ณ บ้านของมินฮยอก
Minhyuk’ Part
ผมกลับมานั่งคิด นอนคิด จนเกือบจะตีลังกาคิดแล้วด้วยซ้ำ ผมไม่รู้ว่าควรจะไปเป็นครูสอนพิเศษให้คริสตัลดีไหม ถ้าถามหัวใจมันคงตอบแค่อย่างเดียวว่า ‘อยากไป’ มากถึงมากที่สุด แต่ถ้าคิดในความเป็นจริงแล้ว ..เธอจะยอมให้ผมสอนเธอหรือเปล่า แค่หน้าของผมเธอก็ยังไม่อยากจะเจอ แค่เฉียดตาเธอนิดเดียวเธอก็แทบจะมุดดินหนีผมอยู่แล้ว ตอนนี้ผมสับสนจริงๆ
ก็อก ก็อก ก็อก ..เสียงเคาะประตูดังขึ้นสามทีเป็นสัญญาณว่ามีใครกำลังจะเข้ามาภายในห้องของผม ผมรีบปรับสีหน้าให้อยู่ในสภาพปกติทันทีก่อนคนที่จะเข้ามาจะสงสัย
แอ๊ด.. เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับร่างของชายคนหนึ่งอายุราวพ่อของผม และมันก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือพ่อของผมเอง..
“เป็นอะไรหรือเปล่าลูก” พ่อปิดประตูห้องอย่างค่อยๆ ก่อนจะเดินมาถามผมพร้อมใช้มือหนึ่งตบข่าผมเบาๆ
“ผมไม่เป็นอะไรครับ..” ผมตอบพลางหลบตาของพ่อ เพราะผมกลัวว่าพ่อจะมองเห็น! กลัวว่าพ่อจะเห็นความจริงทุกอย่างในดวงตาคู่นี้
“มีอะไรก็บอกพ่อมาเถอะ ..มาเปิดใจคุยกับแบบผู้ชายสักครั้ง” พ่อผมพูดพลางเดินไปนั่งที่เตียงนุ่มของผมอย่างเป็นธรรมชาติ
แล้วความซวยก็เดินทางมาเยื่ยมผมจนได้ ..ผมควรทำไงดี! ผมควรบอกกับพ่อยังไงดี ..ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มจะตรงไหน เริ่มจากเรื่องอะไร เริ่มจากส่วนไหนก่อนดี ..ทุกอย่างมันผสมกันจนเป็นสลัดผักรสเริ่ดในหัวผมหมดแล้วในตอนนี้
“ผม... ผม... ผมอยากมีเวลาพักผ่อนครับ” หลังจากที่อ้ำอึ้งอยู่นานผมก็ตอบไป ไม่รู้ว่าตอนนี้สมองผมมันกำลังคิดอะไร นี่มันคิดมากจนประมวลผลผิดไปหมดแล้วเหรอเนี่ยะ???
“พ่อเองก็อยากให้ลูกพักเหมือนกัน ..ลูกเหนื่อยมามากแล้ว ..ไม่ต้องคิดอะไรมากแล้วนะมินฮยอกลูกพ่อ แค่ตั้งใจเรียนและเตรียมตัวแต่งงานก็พอ” พ่อให้กำลังใจผมอีกครั้ง ว่าแต่.. แต่งงาน ?!!
“แต่งงานเหรอครับ..”
“ใช่! พ่อกับแม่อยากให้ลูกมีความสุขไงล่ะ”
“อีกนานเท่าไหร่ครับ..”
“เมื่อลูกเรียนจบชั้นม.6 แล้วอีกอย่าง.. พ่อจะให้ว่าที่เจ้าสาวของลูกไปทำความรู้จักไว้ก่อน ลูกโอเคไหม?”
“มันใกล้แล้วหนิครับ.. เอ่อ..โอเคครับ” ผมกะจะทักท้วงไป แต่พอมาคิดดูดีๆแล้วมันก็เหมาะสำหรับผมแล้ว
“งั้นพ่อไปล่ะ ..พักผ่อนเถอะนะไอ่ลูกชาย” พ่อตบบ่าผมอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
ตอนนี้ผมเดินไปนอนบนเตียงตามคำพ่อ ..ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ตอนนี้เหลือแค่อีกเทอมหนึ่งแล้ว แค่เทอมเดียวเท่านั้นผมก็จะได้อยู่ข้างคริสตัล ไม่สิ!อีกนานเท่าไหร่ไม่รู้ เมื่อเธอคนนั้นเข้ามาผมก็ต้องเลิกคิดเรื่องของคริสตัล และเอาตัวเองออกมาจากเรื่องวุ่นวายเหล่านั้น ผมกำลังจะหลุดพ้นแล้วจริงๆสินะ
“ฮัลโหลพี่เจสสิก้าครับ” ระหว่างี่ผมนอนคิดเรื่องต่างๆอยู่นั้น เสียงในหัวใจของผมตอนนี้มันบอกว่าให้ผมอยู่ดูแลคริสตัลให้มากที่สุด เท่าที่จะทำได้ ผมตัดสินใจหยิบโทรศัพท์กดเบอร์พี่เจสสิก้า ถึงรู้ว่ามันจะเสียมารยาทที่โทรไปตอนค่ำแต่ผมก็ไม่แคร์อะไรอีกแล้ว หลังจากวินาทีนี้เป็นต้นไปผมขอทำตามเสียงของหัวใจตัวเอง..
ร้านอาหารจีนแห่งหนึ่ง
Rr. เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูของเจสสิก้าดังขึ้นในขณะที่เจ้าของกำลังนั่งทานอาหารอยู่กับชายร่างสูงที่นั่งตรงกันข้ามเธอ เธอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูทันทีเมื่อพบว่าปรายสายนั้นคือ มินฮยอก
“ว่าไงมินฮยอก โอเคใช่ไหม?” เจสสิก้าพูดด้วยความหวัง ในขณะที่ชายตรงหน้ากำลังงงงวยอยู่หับการกระทำของเธอ
“ขอบใจนะมินฮยอก! ไว้พี่จะติดต่อไปอีกทีแล้วกัน แค่นี้นะ” เมื่อพูดเสร็จเจสสิก้าก็กดเบอร์โทรของอีกคนทันที กลางสายตาที่สงสัยของคริสซึ่งตอนนี้กลายเป็นหัวหลักหัวต่อที่เจสสิก้าไม่สนใจแล้ว
“จงฮยอน!! มินฮยอกตกลงแล้วนะ!” เจสสิก้าพูดพลางฉีกยิ้มกว้าง
“อื้ม! เข้าใจแล้ว งั้นเจอกันวันพรุ่งนี้นะ” เจสสิก้าพูดคำสุดท้ายก่อนจะวางสายและยังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่เลิก จนถึงทางกลับบ้าน
“สิก้า.. เป็นอะไรเห็นยิ้มหน้าบานตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว” เมื่อคริสขับรถมาส่งถึงหน้าบ้าน คริสก็ถามเรื่องคาใจของเขาทันที
“ไม่มีอะไรมากหรอก.. เรื่องคริสตัลหน่ะ ขอบใจนะที่มาส่ง” เจสสิก้าพูดพลางทำท่าจะเดินลงจากรถไป
หมับ! แต่คริสคว้าแขนของเจสสิก้าเอาไว้ก่อน เจสสิก้าหันมามองหน้าคนตัวใหญ่ข้างๆอย่างงงๆ ก่อนจะถามเขาไปตรงๆ
“นายสงสัยอะไรงั้นเหรอ”
“เธอมีอะไรปิดบังฉันหรือเปล่า? คริสตัลทำไมเหรอ? ทำไมเธอถึงดีใจขนาดนั้นหลังจากคุยกันมินฮยอกแล้ว” คริสถามมา เจสสิก้าครุ่นคิดสักพักก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปกระซิบใส่หูคริส
“มินฮยอกหน่ะ ..เขาจะมาเป็นครูสอนพิเศษให้กับคริสตัล นี่เป็นความคิดของจงฮยอนเลยนะ..นายว่าไง?”
“อะไรน่ะ!” คริสถามอย่างตกใจ ทำให้ร่างบางข้างๆตกใจไปด้วย
“ทำไมเหรอ? นายไม่ดีใจงั้นเหรอ?”
“นี่เธอไม่คิดจะปรึกษาฉันเลยใช่ไหมสิก้า! นี่เรายังเป็นเพื่อนกันหรือเปล่า หรือว่าเธอเห็นว่าจงฮยอนสำคัญกับเธอแค่คนเดียวเธอถึงไม่เคยถามหรือขอความคิดเห็นอะไรฉันเลย!!” คริสพูดมาด้วยน้ำเสียงโมโห ทำให้เจสสิก้าตกใจไม่น้อยกับอาการของเขา
“อะไรกันคริส มันก็โอเคแล้วนี่”
“โอเคแค่เธอกับจงฮยอนน่ะเหรอ? หึ! นี่เธอไม่เคยเห็นฉันอยู่ในสายตา ไม่เห็นความสำคัญของฉันแล้วสินะ! หรือว่าฉันควรจะเดินออกไปจากชีวิตพวกเธอสองคนสักทีเธอถึงจะพอใจ!”
“คริส!! นายอย่าคิดมากสิ! ยังไงเราก็ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ เราเป็นเพื่อนกันมา10ปี และมันยังคงเป็นอย่างนั้นไม่เปลี่ยน”
“ถึงแม้เธอจะแต่งงานกับจงฮยอนไปแล้วงั้นเหรอ! เมื่อไหร่สิก้า! เธอต้องการปั่นหัวฉันไปถึงเมื่อไหร่!”
เพี๊ยะ! มือเรียวยาวของเจสสิก้าฟาดลงบนหน้าของคริสอย่างแรง จนหน้าคริสหันไปตามแรกของมือเธอด้วย ตอนนี้มันไปแล้ว... ไม่เหลือแล้วอีกแล้วคริสผู้ชายที่อบอุ่นของเธอ ทำไม!! ทำไมเรื่องทั้งหมดมันถึงได้เป็นอย่างนี้ไปได้..?
“จำเอาไว้ว่าสิ่งที่ฉันทำไปมันไม่ใช่เพราะฉัน แต่มันเป็นเพราะคริสตัลน้องสาวคนเดียวของฉัน!” เจสสิก้าพูดขึ้นกับคริสด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเป็นอย่างมาก.. ใช่แล้วตอนนี้เธอกำลังผิดหวังในตัวเพื่อนรักของเธอมาก
“กลับไปสงบสติอารมณ์และคิดดูให้ดีๆว่าใครกันแน่ที่เปลี่ยนไป!! ขอร้องล่ะ เราหยุดเจอกันสักพักเถอะนะ เผื่อว่าอะไรมันจะดีขึ้นมาบ้าง..” เจสสิก้าพูดขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอไม่ยอมหันมาสบตากับคริส เพราะกลัวน้ำตาของเธอจะไหลออกมา ก่อนที่เธอจะเดินลงมาจากรถและเดินเข้าบ้านไปโดยไม่หันกลับไปมองเขาเลย
ห้องของเจสสิก้า
เมื่อเดินมาถึงห้อง เจสสิก้าก็ทิ้งตัวลงนอนกับเตียงที่นุ่ม และปล่อยให้น้ำตาของเธอไหลลงมากอย่างไม่ขาดสายราวกับสายฝนที่ตกในคืนฤดูหนาว ดังเช่นหัวใจที่ถูกแช่แข็งของเธอในตอนนี้ เพื่อนทั้งสองคนของเธอที่เธอมีอยู่ ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสามจะจบลงแค่นี้งั้นเหรอ? จะจบลงแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆแค่นี้เองหน่ะเหรอ?!
“ฉันไม่ยอมหรอก! ฮึก! ฉันไม่ยอมให้มันจบลงแค่นี้แน่นอน ฮือๆ” เจสสิก้าบ่นพึมพัมกับตัวเอง และใช้กำปั้นเล็กๆของตัวเองทุบลงกับเนื้อเตียงนอน เพื่อที่จะระบายอารมณ์ของเธอในตอนนี้ออกมา
‘พวกเราจะไม่มีวันทิ้งกัน ต่อให้โลกแตกเราก็จะอยู่ด้วยกัน’
แล้วจู่ๆเสียงหนึ่งก็ดังออกมา เสียงของคนสามคนที่พูดขึ้นพร้อมกันอย่างพร้อมเพรียง และน้ำเสียงนั้นดูมีความสุขมาก ซึ่งต่างจากความรู้สึกของเธอในตอนนี้ มันคือเสียงจากตุ๊กตาตัวหนึ่งที่เธอได้รับเป็นขอขวัญจากจงฮยอนและคริส
เจสสิก้าลุกขึ้นนั่งและหยิบตุ๊กตาตัวนั้นขึ้นมาดู ก่อนจะกดให้มันพูดอีกครั้ง
‘พวกเราจะไม่มีวันทิ้งกัน ต่อให้โลกแตกเราก็จะอยู่ด้วยกัน’ เจสสิก้ากดให้มันพูดเป็นรอบที่สิบ และน้ายังคงไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย
ณ บ้านของคริส
ฝั่งของคริสเมื่อกลับมาถึงบ้าน เขาก็รีบขึ้นห้องของตัวเองและมีสภาพไม่ต่างจากเจสสิก้า เพียงแต่ความรู้สึกของเขาในตอนนี้นั้นคือความรู้สึก น้อยเนื้อต่ำใจเพื่อน เธอคนนั้นที่เขารักเปลี่ยนไปแล้ว มันไม่มีเจสสิก้าคนเดิมแล้ว เธอแสดงออกมาอย่างชัดเจนเลยว่าตอนนี้เขาไม่มีความสำคัญกับเธอเลย
“ฉันต้องทำยังไงสิก้า.. เธอถึงจะได้มองฉันอย่างที่มองจงฮยอนบ้าง..” คริสบ่นกับตัวเองด้วยอารมณ์อิจฉาริษยา ตอนนี้เขารับรู้สถานะของตัวเองแล้ว
...และหลังจากนี้มันคืออะไร เขาจะทำยังง เขายังอยากที่จะมองหน้าเธออยู่ ยังอยากที่จะหัวเราะและพูดคุยกับเธออย่างเดิมอยู่ เขาควรทำยังไงดีหลังจากนี้ เขาควรทำยังไง?!
Rr. ในระหว่างที่เขากำลังนั่งเครียดอยู่กับตัวเอง เสียงโทรศัพท์เจ้ากรรมก็ดังขึ้น คริสรีบหยิบมันมาแนบหูทันที เมื่อพบว่าคนที่โทรมาหาเขานั้นคือ อดีตคู่หมั่น ของเขา ..กยูริ !
“เธอมีอะไร” คริสพยายามดันเสียงให้เป็นปกติที่สุด
(เป็นยังไงบ้างล่ะ! ฉันเคยบอกนายแล้วว่ายัยนั่นไม่เคยจริงใจกับนาย! เธอแค่เห็นนายเป็นสะพานเพื่อเชื่อมไปยังที่ๆเธอต้องการนั้น! เลิกโง่ได้แล้วคริส!) เสียงปรายสายด่าทอเขาอย่างไม่ปรานี!
ใช่!! ก่อนหน้านี่กยูริโทรมาหาคริส และพยายามยุให้คริสล้างแค้นเจสสิก้า เป้าหมายของเธอในตอนนี้คืออะไรกัน?!! จุดมุ่งหมายของเธอคืออะไร ไม่ใช่การทำลายหัวใจของคริสงั้นเหรอ?! เธอคนนี้ช่างร้ายกาจยิ่งกว่าสัตว์มีพิษชนิตใดๆบนโลกนี่ซะอีก!
“เธออย่าพยายามเลยกยูริ! เริ่มต้นใหม่ซะ! เธอเองก็ยังสาวยังสวยอยู่ เลิกยุ่งกับพวกเราได้แล้ว!!”
(นายนี่มันคือผู้ชายที่โง่ที่สุดเที่ฉันเคยได้เจอมาเลยจริงๆ! ฉันไม่แปลกใจแล้วว่ำไมเจสสิก้าถึงไม่สนใจนายเลย! เพราะนายเป็นอย่างนี้ไงล่ะ! เพราะว่านายทั้งโง่และงี่เง่า! เก็บเอาไปคิดซะว่านายจะร่วมมือกับฉันเพื่อล้างแค้นคนที่ทำให้นายเจ็บปวด หรือจะยังคงจมปลักอยู่กับความรักโง่ๆของนายอย่างเดิม ..ที่ฉันยื่นข้อเสนอให้เพราะว่าฉันหวังดีหรอกนะ)
ติ๊ด! เมื่อต่อว่าเสร็จกยูริก็ตัดสายไป ตอนนี้จิตใจของคริสกำลังสับสน ถ้าจะพูดให้ดีมันก็จริงของกยูริ! เขาจะยอมโง่จมปลักอยู่กับคนที่ไม่รักเขาได้ยังไง ในเมื่อตอนนี้เธอก็แสดงออกมาอย่างชัดเจนแล้วว่าเธอไม่ต้องการเขาอกีแล้ว
‘เจสสิก้าไม่ต้องการผู้ชายที่ชื่อคริสอีกต่อไปแล้ว เลิกโง่ได้แล้วคริส!! เลิกจมปลักกับอะไรที่ไม่ใช่ของนาย และไม่มีวันเป็นของนายซะ!!’
___________________________________________________
สุขสันต์วันเด็กจ้ารีดเดอร์ที่รัก(?)
มาส่งให้แล้วหลังจากหายไปนาน
ครั้งนี้ของเม้นเพิ่มหน่อยน๊าา (ไม่งั้นดอง!)
นี้ไม่ใช่คำขอ แต่เป็นคำขู่ (โดนไล่ถีบ)
ความคิดเห็น