คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #65 : Ep.65 - Silly
UNagain.65 – Silly
“เอ่อ...ประทานโทษนะครับท่าน หากไม่รบกวนจนเกินไป
ผมขอทราบสกุลท่านได้ไหม?”
“ฟันขาว”
“อะเหื้อ..!”
เกลทรุดลงกับพื้นโดยมีพรรคพวกในทีมจ้องมองอย่างงุนงง ชายตรงหน้าทัก “เจ้าเป็นอะไรเรอะ?” จนเขาสะดุ้งเฮือกได้แต่โบกมือพั่บๆแทนคำปฏิเสธ กลับกันชายหนุ่มจึงถาม
“ท่านคือวีรชน【พระยาพิชัยดาบหัก】สินะ?”
“หือ? เจ้ารู้จักข้า?”
“แน่นอน ก็ท่านน่ะเป็นบรรพบุรุษผู้กู้บ้านเมืองไว้ การที่ลูกหลานไทยรู้จักย่อมไม่แปลก”
“ลูกหลานไทย? นี่เจ้าเป็นคนไทยสยามเรอะ?”
“ครับ”
บทสนทนาของทั้งคู่ ส่งผลให้ทั้งสามได้แต่งุนงง ทั้งนี้เป็นเพราะ
ไอริสคือลูกครึ่งจีนฝรั่งเศส ส่วนมาคัสคือคนมาเลเซีย และหลินเป็นลูกจีนแท้ดั้งเดิม
หากพวกเขารู้จักวีรชนไทยได้ก็นับว่าแปลก
———เกลช่วยพยุงวีรชนเบื้องหน้า
“ห่างไปไม่ไกลนี้มีเมืองอยู่แห่งหนึ่ง ผมว่าท่านควรไปพักผ่อนที่นั่นก่อนซักระยะ”
“ประเสริฐ ข้าต้องขอขอบใจเจ้านัก”
ชายหนุ่มยิ้มจางๆไม่ตอบคำ ส่วนมาคัสก็เข้ามาช่วยพยุงปีกชายฉกรรจ์
กระทั่งเรียบร้อยดี ทั้งหมดจึงตัดสินใจมุ่งหน้ากลับเมืองทั้งอย่างนั้น
“เรียบร้อยแล้วค่ะ เช่นนั้นเราจะดูแลผู้ป่วยให้นะคะ”
“ขอบคุณ”
หลังจากเซ็นเอกสารประวัติเรียบร้อย นายทองดี
ฟันขาวก็ถูกพาไปยังห้องพักพยาบาลแทน จากคำให้การของหมอ
ดูเหมือนสองปีมานี้พวกเขาจะมีอาคมฟื้นอวัยวะอยู่
ดังนั้นหากไม่มีอะไรผิดพลาด ขาของท่านวีรชนก็คงกลับคืนดังเดิม
———ระหว่างนี้เขาก็ตัดสินใจไปดูแพทตี้แฟนสาวของบ๊อบ
หล่อนอยู่ในห้องพักพิเศษ รอบตัวเธอมีสายวัดชีพจรระโยงรยางค์ไปทั่ว อุปกรณ์ทางการแพทย์ที่เกลไม่เคยเห็นล้วนปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาทั้งสิ้น
แม้จะเป็นเช่นนั้น แต่หญิงสาวก็ยังคงพริ้มหลับ
เกลไม่พูดอะไร เขาละสายตาออกจากห้องกระจกแล้วเดินออกไปอย่างแช่มช้า
ติ้ง! ทันทีที่ออกจากโรงพยาบาล
เขาก็พบกับพรรคพวกในทีมยืนรออยู่ หลินทัก
“คุณลุงเป็นไงบ้าง?”
“ไม่เป็นไรแล้วล่ะ
หมอบอกจะเริ่มการผ่าตัดและลงอาคมให้วันนี้เลย ถ้ายังไงพรุ่งนี้ก็ค่อยมาดูอาการแกอีกทีละกัน”
หลินผงกศีรษะรับ จากนั้นทั้งสี่จึงมุ่งหน้าไปรายงานตัวที่ศูนย์ทหาร กระทั่งเสร็จภารกิจ
ทั้งสี่จึงแยกย้ายกลับไป แล้วตอนนั้นไอริสก็ทัก
“จริงสิ พลทหารเกล,นายพักอยู่ที่โซนไหนเหรอ?”
“ชั้นเป็นคนทุกที่ จะนอนไหนก็ได้ทั้งนั้นแหละ”
ชายหนุ่มตอบลวกๆพลางโบกมือลาทั้งสามซึ่งแสดงสีหน้างงงวย
เกลเดินล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วมุ่งหน้าไปยังบ้านพักของลิโป้
กระทั่งถึงที่หมายเขาจึงหันซ้ายขวายืนยันว่าแถวนี้ไม่มีใครอยู่
ครืด!
บานประตูเลื่อนเปิดออกเผยให้เห็นขุนศึกจีนตำนานอยู่ตรงหน้า
มันเลิกคิ้วมองผู้มาใหม่
“อ้าว? เป็นเจ้าเองเรอะ? มาตรงเวลาดีนี่”
“อ่าๆ ก็ผู้นำเศียรขอมาทั้งทีนี่นะ”
เกลตอบเสียงเรียบพลางยีผมตัวเอง จากนั้นลิโป้จึงว่า “นั่งก่อนสิ” พลางผายมือไปทางเก้าอี้ไม้ใกล้ๆ
ชายหนุ่มไม่ปฏิเสธนั่งลงแต่โดยดี พร้อมกันนั้นอีกฝ่ายจึงโยนรูปถ่ายมาให้ 3 ใบ
เกลนิ่วหน้า
“นี่อะไร?”
“ภารกิจน่ะ คนเหล่านี้เป็นผู้ก่อการร้ายบ้าง
ผู้กระทำผิดกฎของเมืองอย่างร้ายแรงบ้าง ส่วนใหญ่จะเป็นพวกผู้มีอำนาจน่ะ”
“เข้าใจล่ะ พวกมาเฟียหรืออันธพาลอะไรแบบนี้สินะ? แล้วจะให้ชั้นทำอะไรล่ะ?”
“ฆ่าพวกมันทิ้งเสีย”
“............”
เกลชะงักมือที่กำลังเอื้อมไปแตะรูปถ่าย
เขาแหงนมองดวงตาของลิโป้อีกครั้ง
ช่างมืดมิด ดวงตาทั้งหมดล้วนเป็นสีดำสนิท
———ไม่มีแม้แต่อาการลังเลเลยซักนิด
“มีอะไรงั้นเรอะ?”
“.....เปล่าหรอก”
เกลคว้ารูปถ่ายสามใบขึ้น จากนั้นจึงว่า “ภารกิจนี้ชั้นจะทำเอง” พลางเลื่อนดูภาพของทั้ง 3 คนอีกครั้งอย่างถนัดถนี่ ภาพแรกเป็นชายอ้วนฉุวัย
50 ด้านหลังโพสการ์ดกระดาษมันเขียนไว้ว่า
【ประยุทธ์ • เจ้าพ่อค้ามนุษย์】
เมื่อเห็นแบบนี้เกลจึงผงกหน้างึกงัก
หากชายคนนี้เป็นเจ้าพ่อค้ามนุษย์จริง เขาก็คงฆ่าทิ้งได้ทันทีโดยไม่รู้สึกผิด
กระทั่งถัดมาอีกใบหนึ่งกลับเป็นชายฉกรรจ์วัย 30 หลังภาพมีเขียนกำกับไว้
【โอดะ โนบุนากะ • กบฏ】
“ใครวะน่ะ? ช่างเถอะ” ในเมื่อถูกตราหน้าเป็นกบฏ การจะถูกสังหารทิ้งก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
เกลนึกอย่างสบายใจ กระทั่งภาพใบสุดท้ายได้เปิดออกสู่สายตา
.....เกลก็ถึงกับตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วเสี้ยววิ
ในรูปใบนั้นเป็นภาพของหญิงสาวผมบลอนซ์
———มันเขียนกำกับไว้ว่า
【คลาร่า • กบฏ】
۞۞۞
ความคิดเห็น