คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #58 : Ep.58 - Silly
UNagain.58 – Silly
“แล้วนายล่ะเป็นใคร? ทำไมถึงต้องเอาผ้าปิดหน้าแบบนั้น?”
“นั่นมันเรื่องของชั้น”
พอวีดได้คำตอบหยาบๆกลับมา ใบหน้าของเขาจึงยู่ลงเล็กน้อย แล้วว่า “อย่าเล่นลิ้นนะ ตอบชั้นมาดีๆเหอะ
ว่านายมาจากกองกำลังส่วนกลางน่ะ”
“กองกำลังส่วนกลาง? ฮะฮะ! นี่นายคิดว่าชั้นเป็นพวกไอแซครึไง?”
“.....หมายความว่าไง?”
หนนี้กลับกลายเป็นวีดที่นิ่วหน้าเหงื่อแตกพลั่กอีกครั้ง
เกลถอนหายใจเอ่ยอย่างใจเย็น “ชั้นมาจากเมือง <จัสมิน> ถึงจะเป็นอสุภะ แต่ก็ไม่ใช่พวกเดียวกับไอแซคหรอกนะ”
———วีดถึงกับเงียบกริบ ก่อนจะแยกเขี้ยวคำรามว่า
“ถ้างั้นเราก็เป็นศัตรูกัน!”
“เป็นศัตรูกันตั้งแต่นายเอาดาบมาจี้ชั้นแล้วล่ะ”
เขาตอบเสียงเรียบ ก่อนจะเดินผ่านอีกฝ่ายไปโดยไม่สนใจ
ทว่าพอพ้นมาได้ก้าวหนึ่ง เกลก็ชะงักกึก แล้วหันกลับมากล่าว “จริงสิ
นายเป็นพวกไอแซคนี่นะ ไหนๆแล้วก็พาไปหาฐานอีกสองแห่งด้วยเลยได้ไหม?”
“นี่แกรู้..!?”
ฟุ่บ! เกลตวัดนิ้วชี้ไปยังกลางศีรษะของอีกฝ่าย
เล็บแหลมคมของอสุภะจรดห่างจากสมองเพียงแค่ไม่กี่นิ้ว เขาว่า “ก็ไม่ได้บังคับ แต่ถ้ารู้ก็ช่วยบอกมาหน่อยเถอะ” ก่อนจะเปรยยิ้มบางออกมาให้เห็น
———ไม่ได้บังคับบ้านแกสิ!
วีดลอบกู่ร้องในใจพลางหลั่งเหงื่อเย็นชโลมไปทั่วสรรพางค์ เขากลืนน้ำลายเอื๊อก
แล้วเปล่งเสียงตะกุกตะกักออกไป
“ก–ก็ได้ ชั้นจะพาแกไปที่ฐาน”
“ฉลาดนี่”
“แต่ว่า..! แค่ไปส่งเฉยๆนะ
แล้วพอเสร็จหน้าที่แกก็ต้องปล่อยชั้นไป!”
เกลฉีกยิ้มกว้างชูสามนิ้ว แล้วกล่าว “ขอสัญญาเลย” พลางลดมือที่จี้ขมับของวีดลง
เขากล่าวย้ำ “ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ” ชายหนุ่มว่าเสร็จก็โดดลงจากหน้าผาสู่ผืนดิน
เกลปัดฝุ่นตามตัวดังเปาะแปะ
———กระนั้นพอหันหลังกลับไปสิ่งที่พบอยู่ก็คือความว่างเปล่า
“ฮ–เฮ้ย!” ทันใดนั้นเสียงของวีดก็ดังขึ้น
เมื่อมองตามก็พบว่าอีกฝ่ายยังอยู่บนหน้าผาดังเดิม ชักช้าซะจริง เกลลอบสบถอย่างนั้น
แล้วตวาดออกไป “ลงมาได้แล้ว! อย่ายื้อเวลาให้เปล่าประโยชน์!”
“ม–ไม่ใช่นะ! ชั้นไม่ได้คิดจะดึงเวลาซะหน่อย”
“ถ้างั้นก็ลงมาซักที! ถ้าไม่มีข้ออ้างดีๆล่ะก็เตรียมหัวหลุดได้เลย!”
“.....คือที่ลงไปไม่ได้เนี่ยมัน.....อ๊าาาา!
ปัดโธ่เว้ย! ยอมแล้วก็ได้! ยอม!”
วีดเผยท่าทางหัวเสียปนอับอายออกมา จากนั้นจึงว่า
“ช–ชั้นแปลงเป็นอสุภะไม่ได้น่ะ”
“.........”
เหมือนมีสายลมหอบหนึ่งพัดผ่านไป——
คำพูดของเขาส่งผลให้ชายหนุ่มได้แต่อุทานออกมาเบาๆ
“.....หะ?”
“เข้าใจล่ะ ที่บอกว่าเป็นอสุภะตอนแรกเนี่ยโม้สินะ?”
“ม–ไม่ได้โม้ซักหน่อย! ก็ดูสิ!
นี่น่ะมัน《คาร์ม่า》15 จุดเลยนะ ชั้นสามารถเป็นดัคน่าได้เลยนะ!”
“เป็นอะไรก็เป็นไปเหอะ แต่ปลอกคอน่ะต้องถอดซะก่อนนะ”
“อ–อั่ก..!”
———คำพูดของเกลทำให้วีดถึงกับเม้มปากแน่น
ใช่ คนๆนี้ยังคงสวม <ปลอกคอ> อยู่ เพราะงั้นแม้จะรู้บทร่ายของอาคม《อสุภะ》แต่ก็ไม่อาจใช้งานวิชาดังกล่าวได้อย่างถ่องแท้
ด้วยเหตุนี้เองวีดจึงถูกเกลหิ้วพาดบ่าราวกับฟูกหมอนข้างก้อนหนึ่ง
ระยะห่างจากฐานที่หน้าผากับฐานที่แอเรีย C อีกแห่งนั้นไม่ไกลนัก ดังนั้นพอเดินทางไม่นานทั้งคู่ก็มาถึง
สถานที่แห่งนี้เป็นลานโล่งดูสะอาดตา ไม่ใช่แหล่งหลบซ่อนในเงาแบบปากถ้ำเมื่อครู่
เบื้องหน้าเป็นค่ายปราการขนาดใหญ่ มียามเดินวนเวียนเฝ้าอยู่ 3-4 คน
“ที่นี่แหละ ทีนี้นายก็ปล่อยชั้นลงได้แล้ว”
วีดโพล่งขึ้นขณะตัวลอยอยู่บนไหล่ของชายหนุ่ม
เกลยักไหล่ผล็อยอีกฝ่ายลงพื้นดัง ปั่ก! ท่ามกลางเสียงร้อง
“แอ๊ก..!?” ของเจ้าตัว วีดถึงกับหลังหงอเป็นกุ้งชั่วขณะ
ก่อนจะส่งสายตาเคืองๆมาให้ กระนั้นก็หาได้ใส่ใจไม่ เกลเหลือบมองกองกำลังตรงหน้า พร้อมกันนั้นก็ร่ายบริกรรมเรียกสคิมิต้าร์【พานี • ทัลวาล】ออกมา
ป่ง! ป่ง!
ป่ง!
โดยไม่ลังเลกระสุนน้ำจากท่าพลังจิตพลันโถมเข้าใส่กลางขมับของพวกมันอย่างหมดจด
กลุ่มยามสามในสี่ถึงกับล้มน็อคแน่นิ่งไปกองกับพื้นยากระบุเป็นตาย
ส่วนอีกหนึ่งนั้นกลับยกหอกอาคมในมือขึ้นต้านกระสุนน้ำไว้ได้ทันท่วงที
เห็นแบบนั้นแล้ว เขาจึงหรี่ตาลงอย่างผิดคาด มันว่า
“ใครกัน!? โผล่หัวออกมาซะ!”
ราวกับตอบรับคำเชิญนั้น ชายหนุ่มพลันถีบเท้าทะยานเข้าใส่ด้วยดาบอาคม เคร้ง! เสียงใสของโลหะดังกังวาลก้องโดยมีหนึ่งดาบหนึ่งหอกปะทะต้านแรงกันอยู่
ยามของกลุ่มไอแซคแค่นเสียงหนัก ตวัดหอกหมุนควงดาบในมือเกลให้ทิ่มจรดพื้น ก่อนจะเบี่ยงวิถีฟาดด้ามหอกจากมุมอับเหนือศีรษะ
“ฝันไปเถอะ!”
เกลคำรามตอบก้มเตะตัดขาอีกฝ่ายจนเสียหลักล้มลงกับพื้น
ส่งผลให้ท่าจู่โจมคลาดเคลื่อนเป็นจั่วลมแทน จังหวะนี้เป็นโอกาส
เกลไม่ลังเลควงดาบในมือสาดประกายดาบอันเย็นเยียบตัดผ่านลำคอของมัน
ฉัวะ!
ร่างไร้ศีรษะล้มลงนอนนิ่งอยู่กับพื้น
———ผลลัพธ์คือเกลเป็นฝ่ายชนะ
อีกด้านหนึ่ง ณ
ปราสาทแดงแห่งเมืองจัสมินซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นที่ประทับของฮิรามาก่อน
ทว่ายามนี้มันกลับดูโอ่อ่าเสียซะยิ่งกว่าเก่า จากสามชั้นก็เพิ่มเป็นหกชั้น ทั้งอาณาเขตและกำลังพลเฝ้าระวังเองก็เยอะขึ้นถนัดตา
สถานที่แห่งนี้ได้แปรเปลี่ยนไปจากเดิมจนแทบไม่เหลือเค้า
.....แน่นอนว่าผู้ปกครองเองก็เช่นกัน
ก๊อก! ก๊อก!
“เข้ามา”
น้ำเสียงเย็นชาตอบรับ จากนั้นบานเลื่อนโชจิแบบญี่ปุ่นตะวันออกจึงเปิดกว้าง
เผยให้เห็นลิโป้ยืนตระหง่านอยู่ตรงนั้น เขาว่า
“ภารกิจสำรวจ ข้าได้ส่งคนไปทำหน้าที่แล้ว”
“หืม? เป็นใครกัน?”
“ก็แค่สมาชิกใหม่น่ะ”
———ลิโป้เผยรอยยิ้มจางๆก่อนจะปิดบานเลื่อนเข้าสู่ตัวห้อง
แล้วหยุดยืนอยู่ต่อหน้าคู่สนทนา “มันผู้นี้มีฝีมือเทียบเท่าชิมาสุเลยทีเดียว”
“โฮ่..? น่าสนใจนี่”
อีกฝ่ายตอบเสียงเรียบพลางชงชาในมือตนอย่างสงบนิ่ง
กระบวยชาในมือกวักผิวน้ำในแก้วเซรามิกอย่างแช่มช้า
กระทั่งได้ที่เขาจึงยื่นชาร้อนให้แก่ลิโป้อย่างใจเย็น
“ท่านทูตมังกรดำ เชิญ”
“ล่วงเกินท่านแล้ว ท่านทูตมังกรขาว”
ลิโป้ตอบเสร็จก็รับชาถ้วยนั้นขึ้นจิบ พลางเปรยว่า “มิเลวๆ” ออกมาเบาๆ
กระทั่งถอนริมฝีปากจากขอบแก้ววางลงผืนโต๊ะ ลิโป้จึงทัก “ฝีมือชงชาเจ้าช่างคล้ายคลึงกับท่านฮิรายิ่งนัก”
“หึหึหึ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก
ท่านผู้นำน่ะฝีมือดีกว่าผมเยอะเลยล่ะ” เจ้าตัวแย้งขึ้นอย่างนอบน้อม
ก่อนจะกล่าวสำทับ “นี่ก็ผ่านมาครึ่งปีแล้ว
ไม่ทราบว่าเวลานี้ท่านผู้นำไปอยู่แห่งหนใดกันแน่”
“ล่าสุดท่านว่าออกไปตามหา【ประตูภพ】ที่แดนเหนือนี่นะ”
“แต่เล่นทิ้งเมืองไปคนเดียวทั้งแบบนี้น่ะมัน.....”
“หึหึ ท่านฮิราน่ะแข็งแกร่งซะยิ่งกว่าข้ากับเจ้ารวมกันเสียอีก
ท่านทูตมังกรขาวอย่างเจ้าไม่ต้องเป็นห่วงหรอก และอีกอย่าง––”
ลิโป้เว้นคำพลางเหลือบมองไปยังปีกขนนกเบื้องหลังของชายหนุ่ม
ใช่แล้ว คนๆนี้เป็นเทวทูตแบบเดียวกับฮิรา! จะต่างกันก็แค่ปีกของเขาเป็นสีขาวบริสุทธิ์ราวกับหงส์
และฮิราเป็นสีดำด้านดุจอีกา ลิโป้คิดอย่างนั้น แล้วกล่าวต่อ——
“เจ้าน่ะเป็นถึงเทวทูตคนที่สองเมืองเชียวนะ หนนี้น่ะต่อให้ถูกพวกโจรถ่อยนั่นจู่โจมจริง
ก็ใช่ว่าพวกมันจะทำสำเร็จได้โดยง่าย”
“ผมก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น”
“หึหึ เช่นนั้นข้าขอตัวล่ะ” ลิโป้ลุกขึ้นจากเสื่อทาทามิ
โดยทูตมังกรขาวก็ฉีกยิ้มขึ้นว่า “โชคดี ท่านลิโป้แห่งสองเศียร”
มันว่าอย่างนั้น ส่งผลให้ลิโป้ชะงักกึกแล้วหัวร่อตอบกลับไป——
“เจ้าก็เช่นกัน เทวทูตโคแห่งสองเศียร”
“........”
โคประทับรอยยิ้มไว้แล้วมองส่งอีกฝ่ายจนหายลับไป
۞۞۞
ความคิดเห็น