UNagain ขอเกิดใหม่,พระเจ้า(ไม่)ให้

ลำดับตอนที่ #56 : Ep.56 - Silly

UNagain.56 – Silly

“จงปรากฏต่อหน้าข้า【โมกขศักดิ์】”

“.........”

สภาพที่เห็นคือชายโพกผ้ายื่นมือออกไปในท่าจังก้า

กระนั้นผลลัพธ์กลับเป็นความว่างเปล่าโดยมีมวลอากาศปลิวว่อนขนาบกับตัวพื้น เกลนิ่วหน้า ก่อนจะชักมือไปเบื้องหน้าอีกครั้ง

“จงปรากฏต่อหน้าข้า【โมกขศักดิ์】”

“..........”

———เงียบกริบไร้ซึ่งการตอบรับ

ท่ามกลางสีหน้างุนงงของผู้คน เกลกลับเหงื่อแตกพลั่กสลับร่ายมุทราไปมาอย่างตื่นตระหนก นี่มันอะไรกัน? เกลนึก เพราะในความจริงตัวเขาได้สวดบริกรรมแล้วร่ายมุทราถูกแล้วแท้ๆ แต่ทำไมผลลัพธ์ถึงกลับกลายเป็นว่างเปล่าไม่เกิดสิ่งใดขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะทันได้ตระหนักนั้นเอง ชิมาสุคำรามลั่น

“บัดซบ! นี่เจ้าคิดจะดูถูกข้าไปถึงเมื่อไหร่!?”

“หะ? เปล่านะ นี่น่ะ—”

“รับมือ!”

ไม่พูดพร่ำทำเพลอีกฝ่ายซึ่งเข้าใจผิดอย่างสุดหัวใจ ก็วาดหอกทอนบงกิริออกเป็นวงแหวนสามวงขึ้นเบื้องหน้า พรึ่บ! ราวกับตอบสนองต่อท่วงท่าเหล่านั้น เปลวเพลิงฟ้าพลันปรากฏขึ้นแทนสุญญากาศที่ถูกตัดไปกลายเป็นเสาเพลิงร้อนขนาดใหญ่ขึ้นสามหลักทะยานเข้าใส่เป้าหมาย

ชี่!

เพลิงผลาญไหม้ถูกเนื้อหนังเกลถึงหนึ่งในสี่ส่วน แขนซ้ายพลันแปรเปลี่ยนเป็นดำดุจเถ้าถ่าน กระนั้นก็ไม่ถึงกับแหลกเป็นผุยผง ชายหนุ่มฝืนสกัดกั้นความเจ็บปวดปลีกตัวกลิ้งออกจากประตูร้าน

กึง!

บานพับสั่นไหวอย่างแรงโดยมีเขาประคับประคองแขนซ้ายเอาไว้เข่าอ่อนทรุดลงไปกองกับพื้น สิ่งนี้คงเป็นท่าพลังจิตของอาวุธอาคมชิ้นนี้ เกลตั้งสติให้มั่น จากนั้นจึงเหยียดกายขึ้นมองชิมาสุก้าวอาดออกจากบาร์มาประจันหน้าตน มันว่า

“เห็นทีแขนซ้ายเจ้าคงจะใช้การไม่ได้แล้วล่ะ หากคิดยอมแพ้ก็จงป่าวประกาศออกมาเสีย”

“.....ไม่จำเป็น อย่างนายแค่ขาสองมือหนึ่งก็พอ”

“นี่เจ้า!? ได้! เช่นนั้นก็อย่าหาว่าข้าแล้งน้ำใจ”

ทอนบงกิริถูกวาดเป็นวงอีกครั้ง ทว่าหนนี้เกลก็ปริปากร่าย【พานี • ทัลวาล】ที่ถนัดออกมาเช่นกัน นี่คือการแข่งความเร็วของทั้งคู่อย่างเด่นชัด เกลร่ายจบวงแหวนแรกพลันปรากฏ เกลร่ายมุทราวงแหวนสองจึงตามติด เกลยื่นมือรับวงแหวนสามจึงปรากฏ

———ทั้งคู่แผดร้องออกมาดังลั่น

“ตายยยยยย..!”

บรึ้ม!

———พลันเกิดแรงระเบิดขนาดใหญ่ขึ้นเบื้องหน้า หนึ่งคือเสาเพลิงพร้อมเผาทุกสิ่งให้เป็นจุล กับอีกหนึ่งคือลำน้ำขนาดใหญ่ซึ่งคมกริบคล้ายกับวอร์เตอร์คัท ทั้งนี้แม้อาวุธอาคมของอีกฝ่ายจะมีระดับสูงกว่า แต่ความรุนแรงของผลลัพธ์กลับกลายเป็นเท่าเทียมกัน

.....สาเหตุก็เป็นเพราะไฟแพ้น้ำ

นี่คือหลักง่ายๆตามกฏฟิสิกส์

แสงสว่างรวมถึงแรงปะทุนั้นส่งผลให้ทั้งคู่กระเด็นออกไปกันคนละทางโดยไร้ซึ่งอาการบาดเจ็บ กระนั้นหนนี้กลับเป็นชิมาสุที่วิตก ตัวมันนั้นมั่นใจในวิชาอาคมนี้เป็นอย่างมาก กอปรกับที่ไม่เคยมีผู้ใดรอดพ้นจากท่าพลังจิตนี้มาก่อนนอกลิโป้แล้ว จึงทำให้มันมีความลำพองใจอยู่หลายส่วน

ทว่ายามนี้เขากลับถูกชายนิรนามรับมือได้อย่างสูสีคู่ขี้

———แรงใจของชิมาสุพลันเหือดลงในชั่วขณะ

“ที่แท้มันเป็นใครกัน?” ชิมาสุเปรยขึ้นเช็ดมุมปากซึ่งบาดเจ็บภายใน ก่อนจะเหยียดกายยืนขึ้น “ช่างมันปะไร! เพียงเท่านี้ข้าก็รู้แล้วว่าเจ้าคือยอดฝีมือจริง”

มันฉีกยิ้มเผยแววกระหายเลือดออกมาอย่างเต็มเปี่ยม

“มาสู้กัน! ข้าอยากรู้นักว่าใครจะเหนือกว่ากัน..!?”

ชิมาสุเปล่งเสียงกร้าวทะยานกายซ้ำเข้าใส่เกล ชายหนุ่มเมื่อเห็นดังนั้นจึงเบิกตากว้างรีบกลิ้งหลบขนาบกับพื้น ฉึบ! ฉึบ! ฉึบ! สามหอกพลันแทงลงดินสุดตัวติดต่อกัน โดยมีเกลคอยอยู่ห่างไกลไม่เกิน 1 นิ้ว

“ไอ้เวรเอ๊ย!”

เขาสบถออกมาอย่างเหลืออดหวดดาบอาคมเคลือบพลังจิตสวนกลับไป เคร้ง! บังเกิดแรงปะทุส่งให้ร่างของชายหนุ่มดีดกระเด็นออกไป กระนั้นขณะลอยตัวอยู่กลางอากาศเกลก็บิดพริ้วกายสะบัดท่าพลังจิตออกไปเป็นกระสุนน้ำสามนัดซ้อนสนองคืนตอบกลับไป

ป่ง! ป่ง! ป่ง!

“อึก..!” กระสุนน้ำกระทบกับหอกอาคมดังสนั่น ร่างเจ้าของมันถึงกับถลาไปไกลสองเมตร ก่อนจะถอยครูดปักหอกลงกับพื้น มันหอบหายใจเล็กน้อยแล้วว่า “ไม่เลว” เบาๆ

———โดยที่ทั้งสองคนไม่รู้ตัว

การปะทะของสองยอดฝีมือในยามนี้นั้นกลับกลายเป็นโดดเด่นเรียกความสนใจให้แก่ทุกผู้คนได้อย่างไม่น่าเชื่อ มีกลุ่มวงตั้งพนันและเสียงโห่ร้องเชียร์ออกมาอย่างครึกครื้นปนหวาดหวั่น และมีบ้างที่วิ่งหนีกลัวลูกหลงไปมาปนหวาดกลัว

.....สรุปง่ายๆก็คือสับสนอลหม่าน

นี่คือสงครามกลางเมืองของคนสองคน

ขณะทั้งคู่เตรียมทะยานเข้าใส่กันนั้นเอง จู่ๆก็มีเสียงที่สามแทรกขึ้นกลางคัน

“พอแค่นี้แหละ!”

“หา!?”

“.....!?”

ชิมาสุกระตุกคิ้วมองไปอย่างมีโทสะ ส่วนเกลก็เลิกคิ้วอย่างฉงน เมื่อหันไปเบื้องหน้าคนทั้งสองต่างก็มีอากัปกิริยาเดียวกันโดยไม่ได้นัดหมาย

กระนั้นเป็นเกลเองที่มีอาการแปลกออกไปอยู่ซักเล็กน้อย

———ต้นเหตุนั้นย่อมมาจากชายเบื้องหน้า

“นี่พวกเจ้าคิดจะทำตัวเป็นศาลเตี้ยรึไง! หา..!?”

ขุนพลศึกในตำนานนามว่า【ลิโป้】

۞۞۞