คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #110 : Ep.28 - Advancer
UNagain.28 – Advancer
“ผู้ชนะได้แก่กริชแห่งหมู่ตึกบูรพาครับ..!”
เฮเฮเฮเฮเฮ!
“บัดซบ!” เป็นอังกอร์ที่กระแทกเสียงคำรามขึ้น
“ศิษย์เจ้ามันขี้โกงชัดๆ! ถ้าให้สู้แบบเต็มร้อยยังไงกังจาก็ไม่แพ้มันแน่..!” ชายฉกรรจ์ชี้นิ้ว ส่วนต้วนฮุ่ยกลับส่ายหน้าแล้วเอ่ยปกป้อง
“วาจาโสโครก ศิษย์เจ้ามันแพ้หลิวฟงมาก่อน ทั้งนี้ตามกฎเขาก็ให้เวลารักษาก่อนการแข่งแล้วหนึ่งชั่วโมง
การที่มันแพ้อีกนั้นหาใช่ความผิดศิษย์ข้าไม่”
กรอด!
อังกอร์ได้แต่กัดฟันแน่น ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งอย่างไม่สบอารมณ์
มันเห็นตลอด ตั้งแต่ที่กังจาแพ้หลิวฟงจนเจ็บสาหัส จากนั้นกริชกลับประกาศยอมแพ้ต่อคริซซี่
ใช่ เพียงเท่านี้มันก็รู้แล้วว่าเขาต้องการออมแรงไว้เพื่อทุ่มสุดตัวเอาชนะกังจา
ไอ้ตัวสารเลวนั่น! บัดซบ!
บัดซบ! กึง! ตอนนั้นขอบเก้าอี้จึงถูกมันบีบจนแตกหัก
———ผิดกับต้วนฮุ่ยที่กำลังยิ้มเยาะ
“ตำแหน่งรองชนะเลิศอันดับสองเป็นของคุณกริชครับ!”
เฮเฮเฮเฮเฮ!
ทุกคนโห่ร้องยินดี ไวโอเล็ตเอ่ย “เจ้าเล่ห์ชะมัดเลยเจ้านั่น” แพทตี้ซึ่งนั่งข้างได้แต่หัวเราะ
“นั่นสินะคะ ถึงจะเป็นอย่างนั้น
แต่เขาก็สามารถชนะศิษย์พี่กังจาได้ น่าตกใจจริงๆ”
“.....หมั่นไส้”
บัทเตอร์ฟรายว่าอย่างนั้นโดยมีทุกคนยิ้มเจื่อน ก็ศิษย์พี่เล่นตกรอบเพราะเจอหลิวฟงตั้งแต่แรกนี่นะ
แพทตี้คิดในใจ จากนั้นจึงว่า “ถ้างั้นก็เหลือแต่คู่สุดท้ายแล้วสินะคะ?”
“จ้ะ พรุ่งนี้จะเป็นรอบชิงชนะเลิศระหว่างคริซซี่กับหลิวฟงเหนือ”
ซีซี่ตอบ
กระทั่งเมื่องานเทศกาลของวันนี้จบลงทั้งหมดจึงตัดสินใจลุกจากที่นั่งแล้วไปหาอะไรกินกัน
ส่วนกริชในตอนนี้กลับโบกมือข้างหนึ่งแล้วยิ้มจางๆให้แก่ผู้คน
หลังจากนี้เขาจะได้รางวัลพิเศษจากเจ้าสำนัก
รางวัลนั้นน่าจะเป็นบทร่ายอาคมซักบทสองบท
———พอคิดอย่างนั้นชายหนุ่มก็เหยียดยิ้ม
.
.
.
“ตายหมดเลยสินะ?”
ท่ามกลางซากปรักหักพังจำนวนมาก ตรงจุดนั้นกลับเผยให้เห็นชายผู้หนึ่งกำลังเฝ้ามองอยู่
มันสวมใส่ชุดดำทั้งตัว โดยปล่อยให้ชายเสื้อปลิวไสวลากพื้นทั้งอย่างนั้น
มันยกมือขึ้นอย่างแช่มช้าแล้วว่า
“เซอร์เบอรัส”
วูบ! ทันใดนั้นเบื้องหน้าของชายนิรนามจึงปรากฏเพลิงผืนหนึ่งก่อตัวขึ้นเป็นสุนัขขนาดใหญ่
หากถามว่าใหญ่แค่ไหน? คำตอบก็คือราว 10 คนโอบและสูงราวตึกสี่ชั้น
มันมีทั้งสิ้นสามศีรษะ หากให้ขนานนามว่าสุนัขก็คิดว่าผิดอยู่บ้างไม่มากก็น้อย
สมควรเรียกว่า <สัตว์ประหลาด> เสียมากกว่า
ครืนนนน!
เพราะน้ำหนักที่มาก บวกกับผืนดินที่เป็นซากปรักหักพังไม่มั่นคง
ดังนั้นทันทีที่มันปรากฏตัวพื้นเบื้องล่างก็พลันสั่นสะท้านจวนจะล่มสลายไปได้ทุกมั่ว
พอเห็นดังนั้นชายผู้เรียกมันมาจึงตวาด
“สุนัขโง่! เปลี่ยนกายหยาบเจ้าซะ..!”
ราวกับเข้าใจภาษาคน ทันใดนั้นมันจึงทะยานตัวขึ้นฟ้าอย่างสง่างาม
ร่างฟูฟ่องปรากฏแสงสีขึ้นปกคลุม จากนั้นทั่วสรรพางค์มันสั่นเครือแล้วหดเล็กลงเรื่อยๆทุกขณะ
ตุบ! กระทั่งตกถึงพื้น
เบื้องหน้าของชายนิรนามจึงปรากฏหญิงสาวผมดำขึ้นแทน
เธอไว้ผมทรงโพนี่เทล
เช่นดียวกับก้นกบที่มีหางหมาป่าพ่วงท้ายไว้กำลังสะบัดไปมา
เหนือศีรษะทั้งสองเองก็ปรากฏหูสัตว์ของสุนัขขึ้นราวกับว่าหล่อนเป็นเลเยอร์ในงานคอสเพลย์ก็ไม่ปาน
———น่าเสียดายที่สิ่งนี้กลับเป็นของจริง
“เจ้าโง่!” ชายนิรนามว่า
ก่อนจะมะเหงกลงศีรษะเธอ
“อั๊ยยย..!? ทำอะไรของท่านน่ะ!
ข้าเจ็บนะ!”
“เจ้าแปลงร่างดีๆไม่เป็นรึไง? ไฉนจึงต้องกระโดดให้วุ่นวายด้วย?
ดูซะ! ว่าโอลิมปัสใกล้จะพังอยู่รอมร่อแล้ว!”
มันตะเพิดเสร็จจึงเดินนำสาวหูหมาไป
“อ๊ะ! รอข้าด้วยสิท่านฮาเดส..!”
หล่อนวิ่งตามหลังไป ใช่ นายของเซอร์เบอรัสก็คือฮาเดส
———คนๆนี้ก็คือหนึ่งในเจ้านรกแห่งโพลีทีส!
ทว่าตอนนั้นฮาเดสกลับหยุดฝีเท้าจนหญิงสาวผงะเอาจมูกเข้ากลางของมันอย่างจัง
“แอ๊ฟ!?” หล่อนเปรยเบาๆ ก่อนจะลูบจมูกตัวเองไปมา ‘เจ็บๆๆๆ’ เธอพูดอย่างนั้น ส่วนฮาเดสกลับเลิกฮู้ดออกพลางจับจ้อง
สิ่งนั้นก็คือศีรษะของอพอลโล่
“หลานท่านไม่ใช่เหรอน่ะ?”
เซอร์เบอรัสเลิกคิ้ว ส่วนฮาเดสกลับยักไหล่ “หลานข้าแล้วยังไง? ต่อให้เป็นบิดาหรือพี่ข้า
การที่พวกมันมาแพ้ให้แก่มารตนเดียวนั้นนับว่าเป็นที่เสื่อมเสียยิ่ง” ชายหนุ่มเผยแววตาด้านชา พร้อมกระแทกสันเท้าลงไป
โผล๊ะ!
ศีรษะของอพอลโล่แตกเป็นเสี่ยงจนสมองไหลเยิ้ม
“พวกมันก็แค่เศษสวะ”
ฮาเดสสะบัดผ้าคลุม แล้วทัก “เจ้าจงหาสิ่งมีชีวิตกับสมบัติในโอลิมปัสเสีย
จงใช้จมูกนั่นให้เป็นประโยชน์” พอเอ่ยจบ
เขาจึงก้าวไปนั่งบนบัลลังก์ทองของซุสซึ่งมีกระดานหมากเล่นค้างตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า
นอกจากศพของเทพตะวัน รอบๆห้องโถงนี้ก็ปรากฏให้เห็นเหล่าบริวารที่ล่วงลับ
เทพบางส่วนก็เช่นกัน ทั้งหมดล้วนตกตายกันสิ้น
———กระนั้นเขากลับไม่เห็นซุสกับโพไซดอน
เพราะเป็นเจ้าแห่งนรกก็เลยต้องอยู่ในปรโลก ดังนั้นเหตุการณ์ที่ฮิราบุกถล่มโอลิมปัสฮาเดสจึงรอดตัวไป
มันตระหนัก ว่าหากเหล่าพี่ของมันยังพ่ายแพ้จนต้องหลบหนี
แล้วไหนเลยมันจะสู้นังมารร้ายนั่นได้?
“ฮิรา...เป็นนามที่ไม่คุ้นเอาเสียเลย” ฮาเดสพึมพำ
การที่อีกฝ่ายถึงกับบุกโอลิมปัสมาฆ่าล้างโคตรนั้นจะต้องมีเป้าหมายอะไรบางอย่างอยู่แน่
———ซึ่งตรงจุดนั้นเขาเองก็ยังไม่ทราบว่าฮิราต้องการจะทำอะไร
“โอ๊ะโอ๋? ไม่คิดเลยนะว่าจะมีแขกไม่ได้รับเชิญมาด้วย”
“.........!?”
ฮาเดสตระหนกวูบก่อนจะหันหลังไปตามที่มาของเสียงปริศนา
ทันใดนั้นชายหนุ่มกลับขมวดคิ้ว ก่อนจะค่อยๆลดมือลงอย่างใจเย็น
กระนั้นเขาก็ไม่ประมาท เจ้าของเส้นผมสีขาวโพลนว่า
“เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”
“มาดูสภาพของโอลิมปัสน่ะว่ายังอยู่ดีไหม?” อีกฝ่ายว่า ก่อนจะทำทีหันซ้ายขวา แล้วเอ่ย “แต่ดูท่าจะเลวร้ายกว่าที่คิดนะ” ชายผู้สวมเชิ้ตขาวกับกางเกงขาสั้นสีน้ำตาลเสยผม ฮาเดสว่า
“นี่ไม่ใช่เรื่องของเจ้า อย่าสอดไม่เข้าเรื่อง”
“สั่งข้า? นี่เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?”
———มันยิ้มเหี้ยมออกมา
“ข้าคือ【ฉีเทียนต้าเซิ่น】เรื่องถล่มสวรรค์น่ะไว้ใจข้าได้เลย!”
۞۞۞
ความคิดเห็น