คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2: ขอเอาคืนบ้าง
ดาดฟ้าชั้นบนสุดของอาคารเรียนในโรงเรียนดังแห่งหนึ่ง ดูเงียบเหงา มีเพียงเด็กนักเรียนหญิงผมยาวปะบ่ายืนเหม่อลอย ปล่อยจิตใจให้ล่องลอยไปกับสายลม โบสีน้ำเงินที่รวบผมข้างหลังไว้อย่างลวกๆปลิวไสว…แสงสีส้มอ่อนสะท้อนนัตน์ตาคมของเธอเป็นประกาย....
"สวัสดีครับ" เด็กผู้ชายแต่งตัวดีคนหนึ่งเอ่ยทักทายเด็กหญิงตัวน้อยข้ามรั้วบ้าน ต้นไม้ลีลาวดีจากบ้านหลังใหญ่ส่งกลิ่นหอมโชยไปทั่วบริเวณบ้านทั้งสองหลัง เสียงนกน้อยกู่ร้องจากต้นไม้ใหญ่ ก้อมเมฆก้อนใหญ่ล่องลอยเต็มท้องฟ้าคราม สายลมเอื่อยๆ พัดผ่านใบหน้าของคนทั้งคู่
"สวัสดีครับ" เด็กผู้ชายแต่งตัวดีคนหนึ่งเอ่ยทักทายเด็กหญิงตัวน้อยข้ามรั้วบ้าน ต้นไม้ลีลาวดีจากบ้านหลังใหญ่ส่งกลิ่นหอมโชยไปทั่วบริเวณบ้านทั้งสองหลัง เสียงนกน้อยกู่ร้องจากต้นไม้ใหญ่ ก้อมเมฆก้อนใหญ่ล่องลอยเต็มท้องฟ้าคราม สายลมเอื่อยๆ พัดผ่านใบหน้าของคนทั้งคู่
"สวัสดีครับ" เด็กผู้ชายแต่งตัวดีคนหนึ่งเอ่ยทักทายเด็กหญิงตัวน้อยข้ามรั้วบ้าน ต้นไม้ลีลาวดีจากบ้านหลังใหญ่ส่งกลิ่นหอมโชยไปทั่วบริเวณบ้านทั้งสองหลัง เสียงนกน้อยกู่ร้องจากต้นไม้ใหญ่ ก้อมเมฆก้อนใหญ่ล่องลอยเต็มท้องฟ้าคราม สายลมเอื่อยๆ พัดผ่านใบหน้าของคนทั้งคู่
"ใครน่ะ" เด็กเล็กกว่าเอ่ยปากถามท่าทางกล้าๆ กลัวๆ จนเด็กชายอดหัวเราะออกมาไม่ได้ ยิ่งสร้างความตื่นตระหนกให้กับเธอมากยิ่งขึ้น
"ย้ายมาใหม่หรือครับ" น้ำเสียงอบอุ่นเอ่ยถาม ดวงตาเป็นประกาย ร่างเล็กตรงหน้าพยักหน้า
จะได้เพื่อนใหม่แล้ว....
"ชื่ออะไรน่ะ" น้ำเสียงห้วนสั้นเอ่ยถาม พร้อมกับมองเงยหน้าสบตามองฝ่ายตรงข้าม
"ต้นหอมครับ รู้จักมั้ยต้นหอม" เขาลองถามเธอ เด็กหญิงพยักหน้าอีกครั้ง
"รู้จัก แต่ไม่ชอบ" เด็กหญิงตอบพร้อมกับทำหน้าเหยแกเมื่อนึกถึงผักซึ่งไม่เป็นที่โปรดปราน
"ทำไมละครับ" เด็กชายเอ่ยถามเพื่อนใหม่ข้างบ้านอีกคราแต่เด็กหญิงส่ายหน้าจนผมกระจาย เด็กชายหัวเราะเบาๆ กับท่าทีที่เธอแสดงออกมาได้อย่างน่ารัก เรื่องราวมากมายของเขาและเธอกำลังจะถูกถ่ายทอดออกมาต่อจากนี้ไป....
"นี่ เราบอกว่าไม่ให้ยืมไง" เด็กสาวมอต้นผมสั้นแค่บ่าตะคอกใส่เพื่อนนักเรียนชายร่วมห้องท่าทางโมโหพร้อมกับดึงสมุดการบ้านกลับ ต่างคนต่างยื้อ ไม่มีใครยอมใคร....ริ้วรอยแห่งความโกรธปรากฏเต็มใบหน้า
แควก ! ! !
"พวกนายทำสมุดฉันขาด" เด็กสาวตะโกนใส่หน้าเพื่อนนักเรียนร่วมห้องด้วยความโกรธจัด ร่างกายสั่นเทิ้มหากแต่พวกเขากลับไม่สนใจ
"ช่วยไม่ได้ ถ้ายอมให้ลอกดีๆ สมุดก็คงไม่ขาดหรอก" เพื่อนร่วมห้องตอบอย่างไม่แยแส เด็กสาวแสดงสีหน้าไม่พอใจพร้อมกับเดินตรงเข้าไปผลักนักเรียนชายที่พูดจนล้มไปคนหนึ่ง พวกนั้นซึ่งมีมากกว่าจึงผลักเธอกลับอย่างแรงส่งผลให้ร่างเล็กเสียหลักล้มคว่ำกับพื้น
" โอ๊ย !" น้ำเสียงที่เปร่งออกมาบ่งบอกถึงความเจ็บอย่างรุนแรง นักเรียนชายในกลุ่มหัวเราะอย่างสะใจ หนึ่งในนั้นหยิบกระเป๋าของเด็กผู้หญิงร่วมห้องเปิดออกแล้วเทหนังสือและอุปกรณ์การเรียนทิ้งพร้อมโยนกระเป๋าใส่หน้าเธออย่างแรง น้ำตาค่อยๆ เอ่อท้น....แต่เธอกลับยกมือปาดตาก่อนที่น้ำใสๆ จะไหลออกมา ร่างสูงโปร่งของใครบ้างคนเดินเข้ามาขว้างหน้าเธอ พวกนั้นมองที่ร่างสูงโปร่งนั้นอย่างหวาดๆ พร้อมกับเดินจากไปอย่างรวดเร็ว มือเรียวขาวของใครบ้างคนยื่นออมา เด็กสาวจับมือแล้วพยุงตัวขึ้นอย่างช้าๆ โดยมีร่างสูงยืนอมยิ้มอย่างเอ็นดู
"เกือบไปแล้วแม่คนเก่ง" ท่าทีกระฟัดกระเฟียดของเด็กสาวทำให้ผู้อาวุโสกว่าอดหัวเราะออดมาไม่ได้ "มันน่าฆ่านักพวกบ้า ไม่มีปัญญาทำการบ้านแล้วมาขอลอกคนอื่น" เธอตะโกนร้องว่าเพื่อนร่วมห้องด้วยความโมโห ใบหน้าเนียนเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเข้ม
"เรานั่นแหละที่จะโดนพวกนั้นฆ่าก่อน ถ้าพี่มาไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้นนะ" แซวพร้อมกับลูบศีรษะปลอบขวัญสาวน้อยตรงหน้าและช่วยเธอเก็บอุปกรณ์การเรียนรวมทั้งหนังสือเข้ากระเป๋าเหมือนเดิม เด็กสาวปัดมือของเขาออกแล้วเดินนำหน้าออกจากห้องไปลิ่วๆ
"โอ๋ๆ โกรธพี่หรอกครับ พี่แซวเล่นๆ เองน้า...." เด็กหนุ่มพูดไล่หลังแล้วรีบสาวเท้าเดินตามเด็กผู้หญิงไป เขาเร่งฝีเท้าขึ้นเดินเคียงข้างกับเธอ สาวน้อยหยุดเดินหันหน้ากลับมามองเขาเล็กน้อยก่อนจะพึมพำเบาๆ
"วันนี้เค้าอยากกินไอติม พี่เลี้ยงเค้าด้วย" กอดอกหันหลังให้กับเด็กหนุ่ม เขาหัวเราะเบาๆพร้อมกับเดินอ้อมไปด้านหน้าของเด็กสาว
"สุขสันต์วันเกิดครับน้องไฟท์" ต้นหอมพูดพร้อมกับส่งกล่องสีน้ำเงินเล็กๆ ที่แฝงไปด้วยความหมายดีๆให้กับเด็กสาว เธอยกมือไหว้ขอบคุณ อารมณ์โกรธหายไปในพริบตา ปรากฏรอยยิ้มจางๆ เต็มใบหน้า
"เปลี่ยนใจแล้ว พี่ไม่ต้องเลี้ยงเค้าแล้ว เค้าเลี้ยงพี่เอง" ไฟท์เดินนำหน้า เขาหัวเราะเบาๆอีกครั้งกับการเปลี่ยนใจอย่างฉับพลันของสาวน้อย
" ยืนยิ้มอะไรอยู่ครับ พี่หาน้องไฟท์ตั้งนาน มาอยู่ที่นี่จริงๆด้วย " เด็กหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มของโรงเรียนเรียกสาวน้อยจากด้านหลังเบาๆ เธอสะดุ้งตัวเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปส่งยิ้มหวานให้เขาอย่างอ่อนโยน ห้าโมงกว่าแล้ว....ท้องฟ้าปรากฏแสงสีส้มอ่อนชวนมอง ดวงอาทิตย์ดวงใหญ่แผ่รัศมีความร้อนจางๆ ไปทั่วบริเวณ ทั้งเขาและเธอต่างยืนมองพระอาทิตย์ตกดินด้วยกันบนดาดฟ้าของโรงเรียนใหญ่ โดยเว้นระยะห่างจากกันเพียงเล็กน้อยเพื่อไม่ให้คนอื่นดูน่าเกลียดจนเกินไป...แสงแวบวับปรากฏอย่างต่อเนื่อง โดยที่ทั้งคู่ไม่เห็น หญิงสาวในเครื่องแบบนักเรียนสีเข้ม บ่งบอกให้รู้ว่าเป็นนักเรียนโรงเรียนเดียวกันกดซัดเตอร์อย่างต่อเนื่อง ภาพเด็ดสำหรับข่าวอาทิตย์นี้จะปรากฏหลาอยู่ในหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์โรงเรียน หลายคนจะแตกตื่นแค่ไหนเมื่อได้เห็นภาพของประธานนักเรียนหนุ่มชี้ชวนให้รุ่นน้องดูพระอาทิตย์ตกดินท่าทางสนิทสนมเกินรุ่นพี่และรุ่นน้อง
เช้าวันต่อมา....คงจะเป็นชาวที่สดใสสำหรับใครต่อใครหลายคน หากแต่กับไฟท์....มันไม่ใช่เสียสักนิด เรื่องราววุ่นวายเกิดจากความเข้าใจผิดของนักข่าวประจำ GN หนังสือพิมพ์โรงเรียน สร้างความว้าวุ่นใจให้กับสาวน้อยเป็นอย่างมาก
"นี่มันหมายความว่าอย่างไง" เพื่อนร่วมห้องซึ่งไว้ผมหน้าสีม่วงเก๋ไก๋ตะคอกถามไฟท์พร้อมกับโยนหนังสือพิมพ์โรงเรียนใส่หน้าเธอด้วยความโมโห ใบหน้าแดงเข้มเกือบๆ เท่าริมฝีปากบางที่ถูกแต่งเติ้มด้วยลิปสติกราคาแพง
"อะไร" น้ำเสียงยียวนกวนโมโหถามด้วยสีหน้าใสซื่อบริสุทธิ์ แอบอมยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
เดี๋ยวเถอะยัยล่อร่า....มาหาเรื่องกันแต่เช้า
"ยังมาตีหน้าซื่ออีก เมื่อวานทำอะไรกับพี่ประธานที่ดาดฟ้าหอประชุม" ล่อร่าตะคอกใส่เพื่อร่วมห้องท่าทางโมโหจัด เพื่อนสนิทของล่อร่าอีกสี่คนเดินตรงเข้ามาหาไฟท์ท่าทางต้องการจะมีเรื่อง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นที่มุมปากของสาวน้อยอีกครั้ง
"เปล๊า....ไม่ได้ทำอะไรนี่" เสียงสูงเอ่ยปฏิเสธหน้าตาและหยักไหล่ แสดงให้รู้ว่า เธอน่ะไม่รู้เรื่องจริงๆ
เผียะ !
ฝ่ามือเรียวของเด็กสาวผมหน้าม้าฟาดมาเต็มแรงที่ใบหน้าของไฟท์อย่างหมดความอดทน ไฟท์หน้าชาด้วยความเจ็บ ก่อนมืออีกหลายคู่จะจิกผม จับศีรษะของไฟท์โขกกระแทกกับขอบโต๊ะอย่างแรง เลือดสีแดงสดไหลซิบๆออกมาจากหน้าผากมน โดยที่เจ้าตัวไม่ทันได้ป้องกันตัว หนังสือหลายเล่มฟาดตีมาที่ร่างของเธอ ไฟท์ยกมือขึ้นป้องกัน แต่ดูเหมือนจะไร้ประโยชน์ โบว์ผูกผมสีน้ำเงินหลุดติดมือล่อร่าไป
"ทำอะไรกัน" เสียงตวาดอย่างดังทำให้ทุกร่างหยุดการเคลื่อนไหว
"ไฟท์เป็นไงบ้าง ว๊าย! เลือดออกด้วย " แพรเด็กสาวเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนหยักศกหน้าตาน่ารักเกินตัวตรงปรี่เข้ามาดึงเพื่อนออกมาจากกลุ่ม Devil ปีศาจตัวร้ายของโรงเรียน เป็นโชคร้ายของไฟท์ที่พวกกลุ่ม Devil เรียนอยู่ห้องนี้ ห้องคิงส์ของสายชั้น ล่อร่า สาวรูปร่างอวบอึ้มลูกครึ่งไทย – อเมริกาซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มปีศาจเป็นหนึ่งในทีมเชียร์ลีดเดอร์ของโรงเรียน ชอบตั้งตัวเป็นแฟนคลับของนักเรียนชายหน้าตาดีๆ อย่างเช่นต้นหอม....ประธานนักเรียนคนปัจจุบัน
"ฉันถามว่าพวกเธอทำอะไรกัน ทำร้ายคนในห้องเรียนแบบนี้ได้ยังไง" เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลทองซึ่งเป็นทั้งหัวหน้าห้องและเป็นหัวหน้าสารวัตรนักเรียนตะคอกถามล่อร่า ซึ่งเธอก็ทำหน้าตาตายและไม่ยอมตอบคำถามของเขา ล่อร่าและเพื่อนในกลุ่มยกขบวนทำท่าจะเดินอกจากห้องไปโดยแม้แต่จะปรายสายตามองฮาร์ตแม้แต่นิดเดียว
"เดี๋ยว" เสียงประกาศิตของของใครบ้างคนร้องตะโกนขึ้นมา กลุ่ม Devil หยุดชะงักหันหน้ามองหน้าไฟท์
ไฟท์ก้าวไปยืนตรงหน้าล่อร่า เลือดสีแดงไหลหยดน้อยๆตามปอยผมสีดำขลับ เหงื่อผุดพรายเต็มใบหน้าเนียน ฝ่ามือของไฟท์ฟาดกระทบใบหน้าของล่อร่าอย่างแรง ส่งผลให้ใบหน้าขาวตกกระเป็นรอยแดงขึ้นมาเล็กน้อย
เผียะ ! ! ! อีกครั้งสำหรับการเอาคืนจากเหตุการณ์เมื่อครู่....
"นี่ถือว่าเป็นการเอาคืนที่เธอตบหน้าฉัน" ล่อร่าตะลึงอึ้งค้างไปพักใหญ่ ไม่นึกว่าไฟท์จะกล้าตบเธอกลับจริงๆ โดยปกติสาวน้อยชื่อ 'ไฟท์' มักจะเป็นคนเงียบๆและมีความอดทน ไม่เคยมีเรื่องมีราวอะไรกับใคร แต่เมื่อเปลี่ยนห้องย้ายขึ้นมาเจอกับกลุ่ม Devil ทั้งห้าคน ความอดทนอันเป็นคุณสมบัติที่ดีของสาวน้อยก็มีอันต้องสูญหายไปโดยปริยาย
"เธอ" ล่อร่าชี้หน้าทำท่าจะขยับปากว่าเพื่อนร่วมห้อง สมาชิกในกลุ่ม Devil อีกสี่คนที่เหลือทำเสียงไม่พอใจ จะเข้าเล่นงานไฟท์อีกรอบ
"ทำไม" ตะคอกถามเสียงดังพร้อมกับปัดมือของล่อร่าออก ทำให้สาวร่างอวบฟิวส์ขาด โกรธจัด เงื้อมมือทำท่าจะตบหน้าไฟท์อีกรอบ เสียงประตูห้องเปิดออก...ปรากฏร่างสูงเพรียวของอาจาย์ประจำชั้น
"หยุดเดียวนี้นะ พวกเธอทำอะไรกัน" มาดามแอนนี่ อาจารย์สอนวิชาประวัติศาสตร์ฝรั่งเศษและอาจารย์ที่ปรึกษาประจำห้อง A-1 เอ่ยถามนักเรียนในห้องสียงดัง นักเรียนชายหน้าตาไม่คุ้นเคยซึ่งยืนอยู่ข้างหลังอาจารย์สะดุ้งตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงตวาดลั่น....
ความคิดเห็น