คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : บทนำ
3.13 น. โรงพยาบาลรัฐบาลเล็กๆแห่งหนึ่ง จันทบุรี….
"อุแว้….อุ๊แว้….." เสียงเด็กร้องไห้จ้าดังลั่นห้องทำคลอด พยาบาลคนสวยอุ้มเด็กไปทำความสะอาด หญิงสาววัยสามสิบต้นๆ ยิ้มอย่างมีความสุขก่อนจะหลับตาพริ้มอย่างเหนื่อยอ่อน……ภาระที่ยิ่งใหญ่ถูกปลดเปลื้องเสียแล้ว
"ได้ลูกสาวค่ะ….." เสียงนั้นยังคงดังก้องในสมองของหล่อน…..
"คุณแม่คะ….ขอโทษนะคะ….." เสียงของนางพยาบาลคนเดิมปลุกหล่อนตื่นจากความฝันอันยาวนาน ฉากห้องคลอดเปลี่ยนไปเป็นห้องพักคนไข้ธรรมดา แสงแดดแรงกล้าส่องผ่านเข้ามาในห้อง หล่อนยิ้มหวานให้กับนางพยาบาลผู้ช่วยทำคลอดเมื่อคืน…..
"ไม่ทราบว่าจะตั้งชื่อลูกสาวว่าอย่างไรดีคะ?" นางพยาบาลถามพลางปรับเตียงของช่อฟ้าให้สูงขึ้นเพื่อสะดวกในการรับประทานอาหารเช้า
"อืมม์……คงจะต้องรอคุณพ่อเขาเดินทางมาก่อนน่ะค่ะ…." ช่อฟ้าเอ่ยสีหน้าเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด นางพยาบาลคนเดิมฉีกยิ้มกว้าง
"น่าเสียดายนะคะ….ช่วงเวลานี้ คุณพ่อน่าจะอยู่ใกล้ๆ จะได้เห็นหน้าลูกสาวเวลาคลอด….." เธอพูด ช่อฟ้ายิ้มเล็กน้อย
"ค่ะ"
"เอ่อ….ลูกของดิฉันละคะ"
"อ๋อ…..อยู่ในห้องพักเด็กแรกเกิดน่ะค่ะ แต่เดี๋ยวจะนำมาให้คุณแม่ป้อนนมค่ะ" นางพยาบาลคนเดิมพูดและยกถาดอาหารวางบนโต๊ะของช่อฟ้า เธอค่อยๆ เปิดฝาภาชนะใส่อาหาร กลิ่นหอมโชยชวนกิน ช่อฟ้าค่อยๆ ตักอาหารรับประทานอย่างช้าๆ ข้าวต้มร้อนๆ ถูกส่งผ่านริมฝีปากอวบอิ่มของเธอก่อนจะลงสู่กระเพราะอาหาร
"อร่อยมั้ยคะ" นางพยาบาลคนเดิมถาม
"ใช้ได้ค่ะ"
"โรงพยาบาลเล็กๆ ก็อย่างนี้แหละค่ะ อาหารการกินอาจจะสู้โรงพยาบาลในกรุงเทพไม่ได้ แต่เรื่องการบริการและการรักษา รับรองไม่น้อยหน้าใครคะ….." เธออวดต่อ ช่อฟ้ายิ้มบางๆ
เอี๊ยด…..เอี๊ยด…..
ประตูสีเข้มเปิดออกอย่างช้าๆ นางพยาบาลรูปร่างท้วมผมซอยสั้นอุ้มทารกเพศหญิงซึ่งเพิ่งคลอดได้ไม่นาน ผู้เป็นแม่รีบกุลีกุจอรับทารกน้อยมาไว้ในอ้อมแขน ช่อฟ้าจูบหน้าผากเด็กน้อยเบาๆ ด้วยความรัก หยาดน้ำตาของผู้เป็นแม่ไหลรินด้วยความปลื้มใจ
"คุณแม่มือใหม่ก็อย่างนี้แหละค่ะ….เห็นหน้าลูกทีไร น้ำตาพลอยจะไหลทุกที…." นางพยาบาลรูปร่างท้วมพูด
"คุณเป็นคนกรุงเทพหรือคะ"
"ใช่ค่ะ….."
"ลำบากแย่เลยนะคะ…..ดันมาคลอดที่ต่างจังหวัดด้วย…..แล้วนี่มีญาติอยู่ที่นี่มั้ยคะ"
"ก็มีเพื่อนเป็นทำธุรกิจอยู่ที่นี่น่ะค่ะ…..และดิฉันก็โชคดีที่ได้เจอนางพยาบาลใจดีอย่างพวกคุณ" ช่อฟ้าเอ่ยชม นางพยาบาลทั้งสองหัวเราะเสียงใส
"แม้….คุณก็…."
"คุณน่ะดีนะคะที่ไม่เรื่องมากแบบผู้หญิงกรุงเทพห้องข้างๆ ลูกสาวของเขาก็เพิ่งคลอดก่อนหน้าลูกคุณไม่กี่ชั่วโมงเองค่ะ แม้หนูห้องนั้นเกิดก่อนเที่ยงคืน….คนเป็นแม่เล่นหลับเป็นตายเลย….."
"พอตื่นมาตอนเช้าก็อาละวาดใหญ่เลยค่ะที่พวกเราไม่พาลูกไปให้แกดู….แกโวยวายหาว่าเราเอาลูกแกไปทำอะไรมิดีมิร้าย……"
"อื้มๆ แล้วไงต่อคะ"
"ก็นะ….พวกเศรษฐีจากเมืองหลวงก็อย่างนี้แหละค่ะ….ไม่สิ…..คนนี้คงไม่ใช่เศรษฐีจากกรุงเทพ ต้องเรียกว่าเศรษฐีจากจีนถึงจะถูกค่ะ….หน้านี่ขาว หมวยขนาดนั้น โฮะ โฮะ" นางพยาบาลรูปร่างท้วมคนเดิมยกมือปิดปากหัวเราะชอบอกชอบใจที่ได้ถ่ายทอดประสบการณ์ที่เพิ่งเจอให้คนอื่นฟัง
"แล้วทำไมเขามาคลอดที่นี่ละคะ" ช่อฟ้าถามด้วยความแปลกใจ แม่หนูตัวน้อยนอนหลับตาพริ้มในอ้อมแขนของมารดา
"ก็เห็นเขาว่ากันว่า….มาดูธุรกิจเพรชพลอยที่นี่น่ะค่ะ แต่ดันมาคลอดลูกสาวที่อำเภอแห่งนี้เสียก่อน…." ช่อฟ้าฟังนางพยาบาลเล่าเรื่องพลางลูบศีรษะของลูกสาวเบาๆ
"อ้อๆ…."
กรี๊ด……กรี๊ด เสียงกรีดร้องด้วยความไม่พอใจดังมาจากข้างห้อง นางพยาบาลทั้งสองลุกขึ้นและรีบเอ่ยลาช่อฟ้าทันทีอย่างรู้หน้าที่
"พวกเราต้องไปแล้วค่ะ….ท่าทางคนเศรษฐีคนนั้นจะไม่พอใจอะไรอีกแน่ๆ เลยค่ะ ถ้าว่างๆ พวกเราจะแวะเข้ามาเยี่ยมใหม่นะคะ….." นางพยาบาลรูปร่างท้วมเอ่ยปากลาคนไข้ซึ่งคุยกันอย่างถูกคอ
"ค่ะ…." ช่อฟ้ารับคำเบาๆ นางพยาบาลสองคนเดินออกจากห้องพักของเธอไปเสียแล้ว ช่อฟ้าวางลูกสาวคนเดียวไว้บนเตียงไม่ให้ห่าง ส่วนตัวเองเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือซึ่งวางอยู่บนโต๊ะข้างๆ เตียงนอน
"ตู๊ด….ตู๊ด…." ช่อฟ้ารอคนรับโทรศัพท์อย่างใจจดใจจ่อรอให้ปลายสายรับ
"สวัสดีครับ…." กนกกรอกเสียงผ่านโทรศัพท์มือถือค่อนข้างเป็นพิธีการพอสมควรเนื่องจากเขาอยู่ในที่สาธารณะและกำลังเจรจาธุรกิจอย่างเคร่งเครียดกับนักธุรกิจสาวสวยสะพรั่ง
"ฟ้าเองนะคะ….."
"อ้าว! ฟ้าเป็นไงบ้าง งานทางนู่นน่ะ….." ผู้เป็นสามีถามถึงงานเป็นอันดับแรกจนช่อฟ้ารู้สึกอดน้อยใจไม่ได้
"ก็ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ…..ก็แค่คลอดลูกแล้ว….." เธอบอกเสียงเรียบ
"อ้าว! ลูกพ่อคลอดแล้วหรือนี่…..ฟ้าไม่เป็นไรนะ…..เดี๋ยวเย็นนี้ผมจองเครื่องบินไปจันทบุรีทันทีเลย….รอผมก่อนนะคนดี…." น้ำเสียงตื่นเต้นพูดรวน ช่อฟ้าอมยิ้มพลางก้มมองลูกสาวในอ้อมแขนอีกครั้ง
"ค่ะๆ รีบมาช่วยตั้งชื่อลูกสาวนะคะ…."
"ว่าแต่มีใครไปดูแลฟ้ารึยัง" กนกถาม
"ยังเลยค่ะ…..ก็มีแต่นางพยาบาลที่นี่ที่คอยดูแลฟ้าน่ะ….เดี๋ยวสักบ่ายๆ นกก็มาแล้วค่ะ…." ช่อฟ้าพูดเสียงใส ลูกสาวตัวน้อยลืมตามองเธอและหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอย่างเด็กอารมณ์ดีภายใต้อ้อมแขนของมารดา
"คุณกนกค่ะ….ตอนนี้เรากำลังคุยเรื่องธุรกิจนะคะ ไม่ใช่เวลาส่วนตัว" นักธุรกิจสาววัยแรงเด่นเสียงตรงคำว่าส่วนตัว กนกเงยหน้ามองมรกตเล็กน้อยอยก่อนจะหันไปพูดกับภรรยาเสียงอ่อยๆ
"ฟ้าครับ…..เดี๋ยวผมคงต้องวางสายแล้วล่ะ พอดีกับกำคุยเรื่องธุรกิจอยู่น่ะครับ….แล้วเจอกันนะครับ….รักฟ้านะครับ" คำหวานสุดท้ายเล่นเอาหญิงสาวหน้าแดงด้วยความเขินอาย เธอปิดโทรศัพท์และยกตัวเด็กน้อยขึ้นมาแทบหน้าอก
"แม่รักลูกนะจ๊ะน้องไฟท์"
ความคิดเห็น