[Fic MHA] ความตายสีดำ

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7 ถอยทัพ

ตอนที่ 7 ถอยทัพ

" เธอก็ด้วยสินะ ความตายสีดำ เนโร! "

ออลไมท์ที่อยู่ในสภาพใกล้จะคืนร่างพูดขึ้นก่อนจะง้างหมัดสแมชของเขาแต่ว่าร่างกายที่กำลังแก่ขึ้นของเขาทำให้เริ่มไม่ไหว

" ถึงจะเป็นออลไมท์แต่ถ้าแก่ลงเรื่อยๆก็ทำอะไรไม่ได้หรอกนะคะ "

" ถ โถ่เว้ย "

ออลไมท์ร้องออกมาด้วยความเจ็บใจเพราะตอนนี้เขาแก่ลงจนทำอะไรไม่ไหวแล้ว

" ร เรากำลังแก่ลง "

เสียงของนักเรียนหัวฟางคนนึงพูดขึ้นก่อนจะล้มลงไปนอนกับพื้นตอนนี้เหลือเพียงแค่สองคนที่ยืนอยู่เท่านั้น

" นี่รุ่นพี่เทมปุระ คนที่ตัวเป็นน้ำแข็งนั่นน่ะ...ช่วยจัดการทีนะ ไม่งั้นทางนี้จะลำบาก "

" เออ เข้าใจแล้ว "

โทมูระตอบกลับไปก่อนจะตั้งเป้าหมายไปที่เด็กหนุ่มหัวสองสีที่ร่างกายเป็นน้ำแข็งอยู่ครึ่งตัว

" เอาล่ะ มาเล่นกันเถอะค่ะ....ออลไมท์ "

ตัดมาที่มุมมองของมิโดริยะอิซุคุเด็กหนุ่มหัวเขียวผู้เป็นผู้สืบทอดของออลไมท์

' ทำไมถึงมีแค่เรากับโทโดโรกิคุงที่ไม่เป็นอะไรเลยล่ะ ไม่สิเจ้าวิลเลินนั่นก็ด้วย'

มิโดริยะเริ่มใช้สมองสุดฉลาดของเขาคิดในใจก่อนจะได้ยินว่าเนโรบอกให้โทมูระจัดการโทโดโรกิ

' จริงสิก่อนหน้านี้เจ้านั่นกินน้ำแข็งไปด้วยนี่นา '

' แล้วทำไมเราถึงไม่เป็นอะไร- จริงด้วยเราพึ่งตกน้ำมานี่นาแล้วแล้วก็โทโดโรกิคุงที่ใช้ร่างครึ่งน้ำแข็งตลอด '

' แบบนี้นี่เองเข้าใจแล้ว! '

มิโดริยะเหมือนจะคิดอะไรได้ขึ้นมาก่อนจะเดินหันไปหาโทโดโรกิที่กำลังรับมือกับโทมูระอยู่

" โทโดโรกิคุงน้ำแข็งไง! สร้างน้ำแข็งขึ้นมารอบๆพวกเราเร็วเข้า! "

" ข เข้าใจแล้ว! "

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของมิโดริยะ โทโดโรกิก็กระทืบเท้าก่อนจะสร้างภูเขาน้ำแข็งยักษ์ขึ้นมารอบๆ

ทันใดนั้นไอเย็นจากภูเขาน้ำแข็งก้เริ่มทำให้คนภายในระยะตัวเย็นขึ้นมาก่อนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม

" ซวยล่ะสิ "

โทมูระที่เห็นว่าพวกนั้นเริ่มกลับมาเป็นปกติแล้วก็กระโดดถอยหลังกลับมารวมกับเนโร

" คราวนี้ซวยของจริงแล้วค่ะ รุ่นพี่เทมปุระ พอมีแผนอะไรบ้างไหม "

" แผนที่มีก็ล่มหมดแล้ว กำแพงน้ำแข็งนี่ปิดทางของเราหมดแล้วมีแต่ต้องหนีเท่านั้น ตอนนี้เกมโอเวอร์แล้วล่ะ "

ย้อนกลับไปก่อนที่โทโดโรกิจะสร้างผู้เขาน้ำแข็งแปปนึง ตอนที่เนโรกำลังจะฆ่าออลไมท์

" ท ทำไมเธอถึง "

" ฉันไม่ฆ่าคุณหรอกค่ะ วางใจได้แต่แค่เจ็บนิดหน่อยเท่านั้นเอง "

เมื่อพูดจบเนโรก็เรียกสแตนด์ของรูปร่างมนุษย์ทั้งสองตัวของเธอออกมาก่อนจะง้างหมัด

" นิดหน่อยเท่านั้นแหละ ออลไมท์! "

เนโรตะโกนออกมาก่อนจะปล่อยหมัดทั้งสองออกไปแต่ว่าไม่ทันจะถึงตัวออลไมท์ก็ใช้แรงเฮือกสุดท้ายพุ่งตัวหลบซะก่อน

" แค่กๆๆ "

ออลไมท์ไอออกมาเป็นเลือดก่อนที่จะมองไปที่เนโรที่กำลังยิ้มอยู่ แต่ก่อนที่จะปล่อยหมัดต่อไปก็มีภูเขาน้ำแข็งโผล่ขึ้นมาซะก่อน

เนโรตกใจก่อนจะกระโดดถอยกลับไปรวมกับโทมูระและคุโรกิริและกลับมาปัจจุบัน  

" จะถอยเลยไหมคะ "

" อ่าแน่นอนแต่ว่าก่อนอื่น ไหนๆออลไมท์ก็ดูจะใกล้ตายแล้วด้วย "

เมื่อพูดจบโทมูระก็พุ่งตัวพร้อมกับง้างนิ้วทั้งห้าของเขาไปหาออลไมท์ 

ปัง

แต่ทันใดนั้นเองอยู่ๆก็มีกระสุนปืนพุ่งเข้าไปที่มือขวาของโทมูระอย่างกับล็อคเป้าก่อนที่เขาจะล้มลง

" หัวหน้าห้อง 1A อีดะ เท็นยะ....กลับมาแล้วครับ! "

เสียงของนักเรียนยูเอคนนึงดังขึ้นมาก่อนจะตามมาด้วยโปรฮีโร่อีกนับสิบคน

ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง

" แย่ล่ะสิ Man in the Mirror! "

เปล้ง เปล้ง เปล้ง เปล้ง

โปรฮีโร่ที่ใช้อัตลักษณ์ล็อคเป้ายิงปืนของเขามาใส่เนโรก่อนที่เธอจะใช้สแตนด์มาปัดกระสุนไว้ได้ทัน

จึก จึก

" กรี้ดดดด "

เนื่องจากความเร็วของ Man in the mirror นั้นไม่ได้เร็วอะไรมากทำให้เนโรโดนยิ้งเข้าไปที่ขาซ้ายและขวาก่อนที่เธอจะร้องออกมา

ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง

เจ้าโปรฮีโร่นั่นยังยิงมาไม่หยุดแต่ก็ต้องขอบคุณคุโรกิริที่เอาวาร์ปเกทของเขามาบังไว้ให้

" ถึงคราวนี้จะพลาด แต่คราวหน้าแกตายแน่! สัญลักษณ์แห่งสันติภาพ...ออลไมท์! "

เมื่อพูดจบทั้งโทมูระและเนโรก็ถูกอัตลักษณ์วาร์ปเกทของคุโรกิริพากลับมาที่บาร์ในสภาพบาดเจ็บ

" แพ้หมดท่าเลย....โนมุก็ปลิวออกนอกโลกไปแล้ว พวกลูกน้องก็โคตรกระจอก! "

" เห้ยยัยหงอกตายยัง! เห้ยได้ยินที่พูดไหมเนี่ย เห้ยย "

เสียงตะโกนของโทมูระดังขึ้นเรื่อยๆโดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้เนโรนั้นหมดสติไปแล้ว

---------------

บังอาจมายิงน้องงงงง ไอ้ฮีโร่ขี้โกงเอ้ยยยยย