[Fic MHA] ความตายสีดำ

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 บาร์ของวิลเลิน

ตอนที่ 3 บาร์ของวิลเลิน

ที่ไหนซักแห่งในโลกกระจกตอนนี้เนโรกำลังคิดเรื่องการที่ตัวเองโดนแดดไม่ได้อยู่

" แล้วจะกลบจุดอ่อนนี่ยังไงดีนะ "

เด็กสาวผมขาวคิดในใจเพราะว่าตอนนี้เธอจะเคลื่อนไหวได้สดวกแค่ตอนกลางคืนไม่ก็ตอนมีเมฆเท่านั้น

แต่ว่าอยู่ๆเด็กสาวก็ได้ความคิดที่น่าจะเข้าท่าขึ้นมาในหัว นั่นก็คือการโดนลูกธนูนั่นบาดอีกรอบไงล่ะ

เด็กสาวหยิบลูกธนูดอกเดิมที่เหลือแต่ส่วนแหลมออกมาจากกระเป๋าเด็กสาวมองไปที่มันซักพักก่อนจะถอนหายใจออกมา

หลังจากที่ทำใจซักพักเด็กสาวก็เอาลูกธนูดอกนั้นมาจิ้มนิ้วของตัวเองทันที

' อึก เจ็บ '

ถึงจะไม่ได้เจ็บปวดแบบครั้งก่อนแต่ก็ยังปวดมากอยู่ดี หลังจากผ่านไปชั่วโมงกว่าๆความเจ็บปวดก็หายไป

' คราวนี้ได้แค่ตัวเดียวงั้นหรอ  '

เด็กสาวคิดในใจก่อนจะเรียกสแตนด์ใหม่เพียงตัวเดียวออกมายืนข้างตัวเอง

' ตัวนี้มีแค่ชื่อกับความสามารถไม่มีความทรงจำผู้ใช้เก่าด้วยแหะ '

เด็กสาวคิดใจใจก่อนจะลองใช้ความสามารถของเช้าสแตนด์รูปร่างมนุษย์ตัวใหม่ของเธอทันที

ทันใดนั้นพอเริ่มใช้ท้องฟ้าก็มีเมฆฝนโผล่ออกมาทันทีก่อนที่เมฆเหล่านั้นจะลอยไปบังแสงจากดวงอาทิตย์จนหมด

' ที่นี้ก็ตัดปัญหาไปได้อย่างนึงแล้ว...ไม่สิพวกนั้นคงมีอุปกรณ์ที่สร้างแสงแดดได้แน่ๆ '

' แต่ก็ชั่งมันละกัน...จะเอาชนะวิทยาศาสตร์ด้วยแฟนตาซีให้ดู '

เด็กสาวคิดในใจก่อนจะหาซอยมืดๆแล้วเดินออกมาจากกระจกและจากนั้นก็ใช้พลังของสแตนด์ทำให้ฝนตก

" อ้าวเห้ยฝนตกเฉยเลย พยากรณ์อากาศบอกวันนี้ไม่มีฝนนี่นา "

เสียงของประชาชนธรรมดาคนนึงพูดขึ้นหลังจากที่ฝนเริ่มตกลงมาและท้องฟ้าเริ่มมืด

เด็กสาวกางร่มสีดำของตัวเองออกมาก่อนจะเดินเข้าไปในซอยที่อยู่ใกล้ๆจุดที่เธออยู่

ภายในซอยนั้นมีบาร์ตั้งอยู่ร้านนึงด้วยไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นร้านของพวกวิลเลิน

จริงๆแล้วเมื่อวานระหว่างที่เธอกำลังเดินเล่นอยู่ก็บังเอิญไปเจอเข้าน่ะนะเห็นมันน่าสนใจดีด้วย

กริ้งๆ

เมื่อเด็กสาวเปิดประตูร้านเข้าไปก็เจอเข้ากับวิลเลินที่ร่างกายเป็นประตูมิติสีม่วงใส่ชุดสูทกำลังเช็ดแก้วไวน์อยู่

ตรงที่โต๊ะมีชายผมฟ้าอ่อนใส่เสื้อสีดำมีฮูตกำลังนั่งทำอะไรซักอย่างอยู่ด้สนแถมที่หน้าของเขายังมีมือติดอยู่ด้วยล่ะ

" หือ เห้ยๆนี่ไม่ใช่ที่สำหรับเด็กนะ "

ชายผมฟ้าที่เห็นเด็กสาวเดินเข้ามาในร้านก็ตะโกนไล่ทันทีแต่อยู่ๆเขากลับเงียบไปพร้อมกับร่างกายของเขาที่เริ่มสั่น

" ชิการาคิ โทมูระ เป็นอะไรไป! "

" เห๋ พี่ชายชื่อเทมปุระงั้นหรอ น่ารักดีนะคะ "

เนโรล้อเลียนชื่อของโทมูระก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าเค้าเตอร์ก่อนจะยิ้มให้นายวาร์ปเกทหรือคุโรกิริ

" คุ...โร.....กิ.....ริ "

เสียงแหบแห้งของโทมูระดังขึ้นเรียกคุโรกิริก่อนที่นายวาร์ปเกทจะสะดุ้งเมื่อเห็นสภาพของโทมูระที่ตอนนี้กลายเป็นคนแก่ไปแล้ว

" ทำให้แก่ อย่าบอกนะว่านี่เธอ ฆาตกรในข่าวงั้นหรอ! "

" ค่าาาา หนูเองแหละ ฮิฮิ "

เด็กสาวตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มพร้อมกับเสียงหัวเราะก่อนจะหันไปมองโทมูระที่กำลังแก่ลงเรื่อยๆ

" ต้องการอะไร "

คุโรกิริถามกลับไปก่อนที่เด็กสาวจะทำหน้าคิดอยู่ซักพักก่อนจะขอเมนูจากคุโรกิริ

" อืมมม มีโกโก้ปั่นไหมคะ "  

" แค่นั้นหรอ เข้าใจแล้วแต่ก่อนอื่นทำให้เขากลับเป็นเหมือนเดิมก่อน "

เปาะ เมื่อได้ยินแบบนั้นเด็กสาวก้พองแก้มก่อนจะดีดนิ้วพร้อมกับยกเลิกพลังของ Grateful Dead ทันที

" ยังไม่หายเลยนี่นา "

" เอาน้ำแข็งให้เขากินสิคะ เดียวก็หายเองแหละ "

คุโรกิริพยักหน้าก่อนจะเดินไปหยิบน้ำแข็งมาและเอาไปในโทมูระกินก่อนที่เขาจะกลับเป็นเหมือนเดิม

" ยัยเด็กเวร! "

เมื่อเป็นเหมือนเดิมโทมูระก็พุ่งเข้าใส่เนโรพร้อมกับง้างนิ้วทั้งห้าของเตรียมจับเด็กสาวแต่ว่า

" อัก "

อยู่ๆเขาก็โดนหมัดจากไหนไม่รู้ต่อยเข้าเต็มหน้าจนกระเด็นไปชนคุโรกิริเลยทีเดียว

" นี่ๆคุณหมอกสีม่วง ขอโกโก้ปั่นหน่อยค่าาา "

เด็กสาวย้ำอีกครั้งก่อนที่คุโรกิริจะยกดทมูระที่หมดสติไปนั่งที่โต๊ะก่อนจะทำโกโก้ปั่นให้กับเนโร

" เสร็จแล้ว "

" ขอบคุณค่ะ "

เด็กสาวรับมาก่อนจะดื่มมันอย่างอะเหร็ดอร่อย หลังจากดื่มเสร็จแล้วเด็กสาวก็เดินออกจากร้ายไปก่อนจะทิ้งท้ายไว้ว่า

" เดียวคราวหน้ามาอีกนะคะ "

------------------------

ในเรื่องนี้เราให้คุโรกิริไม่เป็นอะไรนะ เพราะยังไงเขาก็ไม่มีร่างกายอยู่แล้ว(มั้ง)แค่แก่ลงก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

ไ