คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คาถาที่.......2 การพบกันครั้งแรกของบรรดาเหล่าลูกครึ่ง
การพบกันครั้งแรกของบรรดาเหล่าลูกครึ่ง
ช่วงนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองฮอตอย่างบอกไม่ถูก ทำไมนะหรอ เพราะวันนี้นอกจากไปทำงานกลุ่มแล้วผมตรงรีบกลับร้านเพื่อไปโลกเวทมนต์ให้ทันเวลา 2 ทุ่มเพื่อที่จะเข้าปฐมนิเทศนักเรียนฝึกหัดรุ่นใหม่ในค่ำคืนนี้ ทำไมชีวิตมันวุ่นวายแบบนี้ว่ะครับ มีอะไรพิเศษกว่าชาวบ้านใช่ว่าจะสบายเลยนะครับเนี่ย คนหล่อล่ะเหนื่อยจริงๆ -3-
กำหนดการโดยคร่าวๆหลังจากที่นักเรียนฝึกหัดทุกคนได้พบกับผู้ดูแลแล้วในวันถัดไปจะเป็นวันปฐมนิเทศหลักสูตรและกฏระเบียบต่างๆของโรงเรียนเวทมนต์ฝึกหัด โดยที่จะต้องเข้าร่วมประชุมพร้อมกับผู้ดูแลของตัวเอง
“สายไป2นาทีนะเด็กน้อย” ดูมันบ่น ไม่สายเว้ยอย่ามาหลอกคนอย่างคิมฮีชอลซะให้อยาก - -+
“เพิ่งจะทุ่มครึ่งเองนะครับคุณผู้ดูแลสายตรงไหนไม่ทราบครับ” พยายามข่มอารมณ์และกัดฟันถามมันอย่างใจเย็นไม่อยากให้เสียเรื่อง อยากไปงานปฐมนิเทศแบบอารมณ์ดีๆไม่ใช่อารมณ์บ่จอยจั๋งซี่ ห่วย-*-
“หืม? แกล้งนิดแกล้งหน่อยไม่ได้เลยหรอเด็กน้อย” ฟอด~ แล้วมันก็ขโมยหอมแก้มผมไปหนึ่งที เออ ให้มันได้อย่างงี้สิครับ
“เยอะไปล่ะ แล้วเมื่อไหร่จะรีบไปสักทีล่ะครับ รีบนักไม่ใช่รึไง”
“อะไรกันผมไม่รีบสักหน่อย แค่อยากเจอหน้าเด็กน้อยไวๆตะหาก” เอิ่ม..หูผมฝาดไปรึเปล่าครับ มันจะมาอยากเจอผมทำไม- -///
“เขินหรอครับเด็กน้อย” พูดอย่างเดียวไม่พอเอามือมาเขี่ยๆแก้มอีกตะหาก ใครเขินกันไม่มีเฟ้ย นี่หน้าผมไม่ได้แดงใช่ไหม ทำไมมันร้อนๆ ไปจากตรงนี้ดีกว่า
“ละเมอรึไง” แล้วผมก็รีบชิ่งไปที่ประตูทันทีก่อนที่จะโดนเนียนใส่มากกว่านี้
“เดินช้าๆก็ได้ครับเด็กน้อย ประตูมันไม่หนีหรอกน่า”
“ประตูมันไม่หนีก็จริง แต่เวลามันไม่เคยรอใครนะเว้ย-*-“ นั่นแหละครับถึงจะได้ไปโลกเวทมนต์สักที เปลืองเวลาเสียมากเลยจริงไหมครับทุกคน
---ห้องประชุม โรงเรียนเวทมนต์ฝึกหัด---
“ขอให้ผู้ดูแลทุกท่านนั่งข้างๆนักเรียนของตัวเองด้วยนะ เมื่อทุกท่านพร้อมแล้วเราถึงจะเริ่มแจกเอกสารการปฐมนิเทศครั้งนี้นะครับ” เสียงพิธีกรการประชุมกล่าวพูดประโยคเดิมซ้ำๆตั้งแต่ผมเดินเข้ามาถึง ห้องประชุมที่นี่ค่อนข้างใหญ่อลังการมาก ส่วนใหญ่จะเป็นงานตกแต่งที่เป็นรูปเถาไม้ เอิ่ม ม..ม ถ้าเทียบกับศิลปะบนโลกคงเป็นงานยุคอาร์ตนูโนวล่ะมั้งครับ (art nouveau) *เผื่อใครสงสัยเอาไปเสิร์ทในอากู๋ได้เลยนะคร้าบบ : คุณแรมป์
“มานั่งนี่มา” แล้วไอ่คุณผู้ดูแลก็ลากแขนผมไปมาตั้งแต่มาถึงด้วย คนนะครับไม่ใช่ตุ๊กตา ถึงจะไม่ใช่คนแท้ๆก็เถอะ-3-
“ลากเพลินเลยนะครับคุณผู้ดูแล”
“ผมก็เห็นว่าเหมือนตุ๊กตาดีนะครับ แต่ถ้าเป็นตุ๊กตาคงไม่เหมาะเป็นภรรยาถ้าจะเหมาะกว่า”
“........” แบบ สตั้น พูดไม่ออกบอกไม่ถูกไม่รู้จะสรรหาอะไรมาด่าให้มันสะเทือนดี ได้แต่ปล่อยไปมันลากไปนั่งตรงแถวกลางๆห้อง เนื่องจากห้องปฐมนิเทศเป็นแบบโต๊ะแบบโต๊ะห้องประชุม ความยางของโต๊ะนี่ เกือบๆ 200 ที่นั่งได้ล่ะมั้ง
“เอ่อ...ขอโทษน่าค่ะ ข้างๆมีคนนั่งรึยังค่ะ”เสียงเด็กผู้หญิงพูดขึ้น เป็นการดึงความสนใจจากพวกเราได้ดีทีเดียว เมื่อผมหันไปก็พบเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆตาโตๆ ผิวขาวๆ จากชุดที่เธอสวมน่าจะเป็นพวกลูกครึ่งฝั่งสวรรค์ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจสักเท่าไหร่ว่าเป็นเผ่าไหน
“อื้อ ได้สิ ว่าแต่เธอเป็นลูกครึ่งอะไร” ผมถามในสิ่งที่สงสัยออกไป ตัวเล็กมากจนผมรู้สึกเหมือนเป็นน้องสาวเลย (ลืมฮันเกิงไปแล้วสินะ:คุณแรมป์)
“อ่า ลูกครึ่งกามเทพค่ะ หรือคิวปิดนั่นแหละค่ะ” เธอตอบพร้อมกับยิ้มน้อยๆก่อนนั่งลงข้างๆ
“เห๋?? ลูกครึ่งกามเทพเหมือนกันเลย” เสียงของคนที่อยู่ข้ามพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น ทำให้ผมต้องหันไปดู ร่างบวมๆนั่นหน้าตาแอ๊บแบ๊วกว่าเด็กผู้หญิงที่อยู่ข้างๆผมซะอีก ถ้าไม่ใช่น้ำเสียงนั่นผมต้องนิดว่าเป็นผู้หญิงแน่ๆเลยล่ะครับ
“หืม? ผิดคาดแหะ ปีนี้มีลูกครึ่งคิวปิดถึง2คนเชียว เท่าที่ได้ข่าวปีที่แล้วไม่มีเลยสักคนนะเนี่ย” เสียงเจ้าผู้ดูแลของผมที่นั่งอยู่ข้างพูดขึ้น ถ้ามันไม่พูดจะดีมากเลยล่ะครับ ผมจะได้ทำเป็นลืมว่ามันนั่งอยู่ตรงนี้ แต่ไม่แปลกหรอกเพราะพวกกามเทพนะไม่ค่อยสุงสิงกับพวกเผ่าอื่นเท่าไหร่ แบบหมายถึงไม่คบหรือรักข้ามเผ่านะ ดูเหมือนพวกนี้จะชอบดูคนอื่นเค้าได้กันมากกว่านะ เท่าที่ได้ยินมา
“ก็ตามนั้นแหละครับ จริงๆปีนี้มี4นะครับแต่อีก2ท่านผมไม่แน่ใจว่ามาถึงยัง อ้อ ผมแจจุงครับเป็นผู้ดูแลของเด็กคนนี้” เขาตอบพร้อมกับยิ้มบางๆและชี้ไปที่ร่างอวบที่นั่งอยู่ข้างๆ น่าแปลกที่มันดูสง่ามากและผมก็รู้สึกถูกชะตากับเขาอย่างบอกไม่ถูก
“อ้อ ผมซองมินครับยินดีที่ได้รู้จัก” ร่างอวบข้างๆเข้าแนะนำตัวพร้อมกับยิ้มกว้างอย่างสดใส นายนี่ดูไร้เดียงสาซะจริงเลยนะ
“แล้วสาวน้อยข้างๆที่มองพวกเราตาเป็นมันนี่ชื่ออะไรเอ่ย” ไอ่ผู้ดูแลของผมพูดพร้อมกับยิ้มขำๆให้สาวน้อยข้างๆผม
“ชื่อ มาอิ ค่ะ สนใจจะบริการแผลงศรของหนูไหมค่ะ”
“โอ้ ยินดีเลยครับ ไว้เดี๋ยวขอติดต่อหลังไมค์หน่อยนะครับน้องมาอิ” ดูมันแก่ปูนนี้มันยังจะคิดล่อลวงเด็กอีกครับ ทำไมผู้ดูแลผมมันถึงหน้าม่อแบบนี้ครับ- -'
“โอ๊ย!!~” ไม่ใช่เสียงใครอื่นนอกจากไอ่ผู้ดูแลหัวเถิกที่โดนผมหยิกเข้าที่ท้องเพื่อเป็นการห้ามพฤติกรรมที่ไม่ดีต่อเยาวชน
“คิคิ พี่สาวเป็นแฟนกับพี่ที่นั่งข้างๆหรอกค่ะ” น้องมาอิถามพร้อมกับยิ้มเบิกบานให้ผม
“พี่เป็นผู้ชายครับ ชื่อฮีชอล ส่วนนี้เป็นผู้ดูแลพี่ ชื่อหัวเถิก อยู่ห่างๆเอาไว้นะเพราะตานี่มันหื่นมาก” ขอใส่สีดีไข่หน่อยล่ะกัน สะใจวัยโจ๋จริงๆเลย 555+
“ไม่ใช่หัวเถิกครับ ฮันเกิงครับ หรือจะเรียกป๋าก็ได้นะครับ-.,-“ ผมว่าผมเอามันไปเก็บยัดตู้จะดีกว่านะครับ เริ่มจะเยอะ
“ฮ่าๆ ได้หรอค่ะ แต่เสียดายจังสองคนไม่ใช่แฟนกัน มาอิแผลงศรให้นะค่ะ” น้องครับช่วยหยุดความคิดนั้นเดี๋ยวนี้ ไม่รู้ตัวหรอมันจ้องน้องไม่ใช่พี่
“เห๋ๆ อะไรกัน งั้นมินมินเอาด้วยสิ น้องมาอิจังมาแข่งกันใครแผลงศรใส่ได้ก่อนคนนั้นชนะเอาไหมๆ” ฝั่งตรงข้ามเกิดนึกสนุกมาถ้ากันแข่งเกมส์ซะอย่างนั้น เดี๋ยวนะครับพวกท่านทั้งหลายเอาชีวิตจริงมาเล่นแบบนี้ได้ยังไง
“คิคิ ตกลงค่ะ เป้าหมายคือพี่ฮีชอลกับผู้ดูแลพี่ป๋าฮันเกิง ส่วนกติกากับรางวัลเดี๋ยวเราไปตกลงกันหลังไมค์นะค่ะ”
“เดี๋ยวๆๆทั้งสองคนผมยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะว่าจะยอม” ทำไมเจ้าตัวด้วย ถามผมด้วยโว๊ยว่ายอมไหม แหม สนุกหันอยู่สองคนเลย
“ไม่ได้ค่ะ พี่เป็นtarget(เป้า) ไม่มีสิทธิออกความคิดเห็นนะค่ะ อิอิ” อ่าวเป็นงั้นไป นี่มันชีวิตของตูจริงรึเปล่าว่ะเนี่ย
“แล้วพี่จะรอลุ้นนะครับน้องมาอิว่าพี่จะโดนอะไร” ดูมันจะไปตื่นเต้นกับเค้าทำไม เปลี่ยนใจง่ายเหมือนเกินนะ เมื่อกี้ยังจะจีบเค้าอยู่ไม่ใช่เรอะ แล้วตูจะหงุดหงิดมันทำไมว่ะ-*-
“แหม คุยกันสนุกครึกครื้นเชียวนะคะ ขอร่วมวงด้วยได้ไหมเอ่ย?” โอ๊ว ว คราวนี้เป็นสาวสวยหุ่นดีเซ็กซี่ซะไม่มี อีกล่ะ ไอ่คนข้างๆผมนี่ก็หันไปมองตาเป็นมันเชียว ทำไมถึงได้เป็นคนแบบนี้นะ วีธีพูดกับการกระทำนี่สวนทางกันเลยนะแก เห้นเรื่องความรักเป็นเรื่องเล่นรึไง
“ได้สิครับโอบา ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับตั้งแต่จบมหาลัยไป” หืม? รู้จักกันด้วยแหะ แสดงว่าเป็นผู้ดูแลเหมือนกันแน่เลย
“อ้อ ฮันเกิงนี่นักเรียนของฉัน อีทึกเป็นลูกครึ่งเทวดานะ ปีนี้ได้อยู่สวรรค์สบายเลยนะเนี่ย” เธอบอกพร้อมกับชี้ไปหาผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆเธอ เขาดูเป็นมิตรแล้วก็เรียบร้อยมาก จังหวะที่ผมหันไปมองเขา เขาก็ก้มหัวเชิงทักทายผมนิดนึงด้วย ท่าทางจะดูเป็นคนดีจังเลยนะเนี่ย
“อะไรกันเป็นแม่มดไปอยู่สวรรค์ข้ามขั้นไปแล้วนะ” นี่ไอ่ผู้ดูแลครับ บนโต๊ะนี้ยังมีอีกหลายคนนะเว้ย หันสนใจคนรอบข้างบ้างเว้ย ทำไมผมหงุดหงิดมันอีกแล้วว่ะครับ รู้สึกหมั้นไส้มันจริงๆเลยครับ
“นิดนึง ว่าแต่ข้างๆนายนะ มองตาเขียวปั๊ดแล้วนะ จะตบฉันไหมเนี่ย 55555+” เอิ่ม ม ม นี่ผมทำสายตาแบบไหนออกไปทำไมเธอถึงเข้าใจอะไรผิดแบบนั้น-*-
“อะไรกัน หึงหรอเด็กน้อย อย่าทำสายจาแบบนี้สิเดี๋ยวคนอื่นกลัวหมดน้า” แล้วก็ลูบๆหัวผม ไม่พอยังกอดหัวโยกอีกตะหาก เยอะตลอด
“ฮิ้ว ว ว สวีตกันแบบนี้หนูอิจฉานะค่ะ อิอิ” เอิ่ม ผมลืมไปได้ไงว่ายังมีสาวน้อยมาอิอยู่อีกคน แล้วน้องจะมาสนับสนุนให้ผู้ชายได้กันเองทำไม ไม่เข้าใจผู้หญิงสมัยนี้จริงๆเลย
“คิคิ มินก็เห็นด้วยกับมาอินะ” เอาเข้าไป แต่ละคน ฮีชอลล่ะเพลียจริงๆ-3-
“ฮะ..แฮ่ม..ตอนนี้ทุกคนก็มาพร้อมกันแล้วนะครับผมลีซูมานผอ.โรงเรียนเวทมนต์ขอกล่าวสวัสดีคณะผู้ดูแลและนักเรียนฝึกหัดทุกท่านที่มาร่วมงานปฐมนิเทศในครั้งนี้” ทันทีที่ผอ.อืม อย่างน้อยเค้าก็เรียกตัวเองว่าแบบนั้นอ่ะนะ พูดขึ้น เสียงพูดคุยจากทุกจุดของโต๊ะประชุดก็เงียบลงราวก็ถูกสั่งสาป จนผมไม่แน่ใจว่ามีคนอื่นอยู่ในห้องด้วยจริงๆ ถ้าผมตาบอดก็นะคงเชื่อสนิทใจเลยล่ะถ้าสายตาของผมไม่เห็นทุกคนที่นั่งนิ่งราวกับรูปปั้นขนาดนี้
“จริงๆผมวันนี้ผมมีงานประสัมมนากับเหล่าอาจารย์ ดังนั้นวันนี้แค่จะมาทักทายเท่านั้น ส่วนที่เหลือผมจะให้ผู้ช่วยของผมเป็นคนดูแลต่อแล้วกัน” ทันทีที่เค้าพูดจบก็มีแมวตัวสีดำกระโดดขึ้นมาบนตัวโต๊ะประชุมทันที ก่อนจะค่อยๆกลายร่างอยู่ในร่าง พ่อมด เอ่อ อ หรือแม่มด หว่า?
“สวัสดีครับทุกคนผมเป็นผู้ช่วยของผอ.ลีซูมาน จริงๆผมไม่ใช่ทั้งพ่อมดและแม่มด แต่ผมเป็นตุ๊กตาเวทย์ที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อทำงานให้กับโรงเรียนโดยตรงดังนั้นขอให้ทุกคนจำผมเอาไว้ให้แม่นนะครับ เพราะต่อไปถ้าทุกคนต้องการความช่วยเหลืออะไรภายในโรงเรียนนี้ขอให้ติดต่อผมเป็นคนแรกนะครับ^^” ร่างของเขาดูตัวเล็กมากน่าจะสูงสัก 150 ซม.ได้ทั้ง แต่ว่ายืนบนโต๊ะประชุมแบบนี้มันเสียมารยาทไม่ใช่หรอครับคุณผู้ช่วย
“เอาล่ะฉันคงต้องไปแล้ว ฝากที่เหลือด้วยนะแรมป์” ผอ.พูดจบก็ลูบหัวผู้ช่วยสองสามทีแล้วก็เดินออกจากห้องไป และทันทีที่ผอ.หลุดออกจากห้องเท่านั้นแหละ ผู้ช่วยผอ.ก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้าทันที
“โย่วสวัสดีอีกครั้งนะทุกคน วันนี้คุณแรมป์จะทำหน้าที่อธิบายกฎระเบียบต่างๆของที่นี่ให้ฟังนะ แต่ก่อนอื่นขอให้ทุกคนตัวปกติก่อนนะครับ แบบนี้มันอึดอัด เงียบเกินไป-3- แล้วก็เรียกผมว่าแรมป์เฉยๆก็พอนะครับ“ เอิ่ม ม เท่านั้นแหละทั้งห้องอึ้งเลยกับท่าทางที่เหมือนเด็ก อืม จริงๆขนาดตัวก็เหมือนนะ 555+
“เอ่อ..งั้นผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหมฮะ?” เสียงผู้ชายที่อยู่ท้ายโต๊ะพูดขึ้น เค้าดูตัวเล็กกว่าผมอีกอ่ะ แต่หน้าตาอย่างกับลิง เหงือกบานมาก อย่าไปบอกใครนะว่าคนคิดแบบนี้-..-
“อ้อ ได้สิครับคุณฮยอกแจ”
“เอ๋? ทำไมรู้ชื่อผมด้วยล่ะครับ” เขาถามกลับอย่างสงสัย นั่นสิแรป์ไปรู้ชื่อเค้าได้ไง? เป็นอัปดุลหรอ?
“อ้อ เพราะว่าผมเป็นผู้ช่วยที่ทำหน้าที่ เด็กฝึกหัดปี1 ที่นี่ทุกคนไงครับ ดังนั้นเมื่อวานนี้ผมได้เอาแฟ้มประวัติทุกคนมานั่งดูแล้วก็ท่องชื่ออยู่ทั้งวันเลยล่ะ 5555+” โอเค เก็ทเลย ลงทุนมากนั่งท่องทั้งวัน
“แรมป์เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายหรอฮะ?” ถามได้ถูกประเด็นมาฮยอกเจ้าลิงเหงือก
“คำตอบคือไม่มีเพศนะครับ เพราะอย่างที่เคยบอกผมเป็นแค่ตุ๊กตาเวทย์ ส่วนวิธีพูดที่พูดแบบนี้เพราะที่ผมอยู่มันมีแต่ผู้ชายนะครับเลยติดมา”
“แปลกดี”เสียงใครสักคนในห้องพูดขึ้น
“อ้อ ผมขอแนะนำอีกคนก่อนนะครับ เดี๋ยวเขาจะกลายรูปปั้นไปซะก่อน ตอนนนี้เขายืนอยู่ทางด้านหลังห้องนะครับ” คุณผู้ช่วยตัวกะเปี๊ยกพูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปทางด้านหลัง ทำเอาเราทุกคนในห้องประชุมหันไปมองกันเป็นตาเดียว อละสิ่งที่ผมเห็นคือผู้ชายร่างสูงหน้าตานิ่งขรึม ก็ดูหล่อดีอ่ะนะ แต่ดูเก๊กไปหน่อย จะเหมือนรูปปั้นอย่างที่บอกจริงๆด้วย-.-
“เขาคือกรรมการคุมกฎของเรานั่นเอง ตอนนี้เขาเป็นนักเรียนอยู่โรงเรียนเวทมนต์นะครับ เป็นรุ่นพี่ของพวกเธอ แต่พวกเธอต้องผ่านการเรียน4ปี ของโรงเรียนเวทมนต์ฝึกหัดไปให้ได้ก่อนนะครับถึงจะได้เรียนที่เดียวกับคุณซีวอน”
“แล้วไม่มีจบก่อนกำหนดหรอครับ” คราวนี้เป็นคำถามจากเด็กผู้ชายหน้าโต๊ะล่ะ
“เป็นคำถามที่ดีครับ คำตอบคือไม่ครับ ต่อให้พวกคุณทุกคนจะอัจฉริยะแค่ไหน กฎคือกฎครับ ขอให้ทุกคนเคร่งครัดกับมันด้วยนะครับ ถ้าโดนคุณซีวอนลงโทษผมไม่รู้ด้วยนะ ถือว่าเตือนแล้ว อิอิ” นั่นมีอิอิด้วย พูดเรื่องเครียดได้หน้ามึนมาก จะว่าไปคิ้วหมอนี่น่ากลัวนะ สงสัยต้องระวังไม่ไปแหกกฎไว้เป็นดี เพราะแค่คนที่นั่งอยู่ข้างๆนี่ก็จัดการด้วยยากเหลือเกินล่ะ
“จัดการอะไรหรอเด็กน้อย” ไอ่ผู้ดูแลหัวเถิกมันกระซิบ เวร นี่มันสนใจผมอยู่หรอว่ะเนี่ย อุตส่าคิดเบาๆแล้วนะ-*-
“จริงๆกฎก็ไม่มีอะไรมาก ทุกคนอ่านในระเบียบการกันมาหมดแล้วใช่ไหมครับ?”
“ครับ/ค่ะ” เสียงทุกคนในห้องตอบกันอย่างพร้อมเพรียง โดยทุกคนมีผู้ดูแลนั่งอยู่ข้างๆอย่างเงียบ บางทีผุ้ดูแลของบางคนแทบจะกลายเป็นอากาศธาตุไปแล้ว เอาปากไปทิ้งไว้ไหนกันครับบบบ
“งั้นขอให้ผู้ดูแลทุกคนพาเด็กๆของตัวเองไปเยี่ยมชมอาคารกันเลยนะครับ จะไปเป็นกลุ่มก็ได้ ส่วนผมจะไปอู้ล่ะ อย่าไปฟ้องผอ.นะครับ เมี๊ยวว” แล้วก็กลายร่างกลับเป็นแมววิ่งออกนอกห้องไปเลย เอิ่ม ม นั่งมาตั้งนาน มีสาระแค่นี้ เพื่อ(?) ทีหลังอย่าจัดเลยนะปฐมนิเทศเนี่ย ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย
“เอาน่าถึงจะบอกว่าปฐมนิเทศแต่จริงๆก็แค่มาแนะนำตัวแค่นั้นแหละเด็กน้อย เวลาเรามีปัญหาจะได้ไปหาถูกคนไง เพราะผู้ช่วยแต่ล่ะชั้นปีก็คนละคนกันนะ”
“ไม่ได้ถาม” หันไปว่าไอ่หัวเถิกข้าๆมันหนึ่งทีด้วยความหมั้นไส้
“ก็เห็นคิดซะดังเลย อุตส่าห์อธิบายให้ทำไมใจร้ายอย่างนี้ล่ะครับ” แล้วมันก็ทำตาละห้อยแล้วเอาหัวมาถูแขนผมอีกตะหาก อี๋ ขนลูกอ่ะ
“อันแน่ๆ สวีตกันอีกแล้วนะ คนอื่นเข้าแยกย้ายไปจะหมดแล้วนะคะ อยู่ในโลกส่วนตัวกันสองคนอีกแล้ว” แล้วผมก็โดนคุณน้องนางอามิล้ออีกรอบแล้ว - -/// ใครจะไปสวีตกับมันครับน้อง มีแต่มันลวนลามพี่
“เอ่อ ผมว่าทุกคนไปเดินดูห้องด้วยกันไปไหม? เหลือกันแค่นี้เอง” โอว เสียงระฆังนางฟ้ามาโปรด นี่แหละคือสิ่งที่รอคอย เบื่อนั่งในห้องจะแย่แล้วด้วย แล้วคนที่พูดไม่ใช่ใครอื่น อีทึกนั่นเอง ในที่สุดก็มีบทพูดสักทีนะแม่นางฟ้า บุคลิกนายแลเหมาะจะเป็นพี่ใหญ่ของบรรดาพวกเรามากเลย-.-
“ก็ดีเหมือนกันนะ ฉันขอเช็คจำนวนประชากรหน่อยล่ะกัน ช่วยยกมือแล้วก็พูดชื่อทีนะสำหรับคนที่เหลือ ให้เด็กๆยกนะผู้ดูแลไม่ต้อง แล้วก็บอกชื่อผู้ดูแลของตัวเองด้วยนะ” คุณโอบาพูดเสนอแนวทางให้ทุกคน เพื่อจะได้เริ่มสำรวจกันสักที
“งั้นผมเริ่มก่อนนะฮะ ผมฮยอกแจ เป็นลูกครึ่งแวมไพร์ ผู้ดูแลของผมคือคุณชินดงฮะ” เจ้าลิงเหงือกพูดขึ้น
“ผมซองมินฮะ เรียกมินมินก็ได้ฮะ เป็นลูกครึ่งกามเทพ ผู้ดูแลแจจุงฮะ” มินมินผู้อวบอิ่มพูดขึ้น
“อามิค่า เป็นลูกครึ่งกามเทพเหมือนพี่มินมิน ผู้ดูแลชื่อคิมจองฮุนคะ” หันไปมองคนข้างๆสาวน้อย อืม ม หน้าตาดีไป รู้สึกเหมือนโดนแย่งรัศมีความเปร่งประกาย
“ผมคยูฮยอน ลูกครึ่งซาตาน ผู้ดูแลยูโนวยุนโฮครับ” โอะ มานิ่ง แต่หน้าตามันดูเจ้าเล่ห์มากเลยครับ
“แล้วคุณผู้คุมกฎข้างหลังจะไม่แนะนำตัวหน่อยหรอฮะ” เจ้าลิงเหงือกไปยุ่งกะมันทำไม ปล่อยให้มันยืนเป็นรูปปั้นแบบนั้นแหละดีแล้ว
“ซีวอน เป็นพ่อมดแท้” มันเน้นคำว่าแท้มาก-*- ลูกครึ่งแล้วไงว่ะ เท่นะเว้ย
“เอาล่ะๆทุกคนป่ะในเมื่อรู้จักกันครบแล้วออกไปสำรวจกันเถอะ” ดูเหมือนคุณโบอาจะเป็นผู้ดูแลที่แลดูมีประโยชน์ที่สุดเลยนะครับ เอาเถอะไปสำรวจโรงเรียนกัน ฮูเล่ๆๆ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่3 มาแล้ว จริงๆจะพิมพ์ตั้งแต่เมื่อวาน แต่โดนลูกสาวก่อกวนทั้งวันเลย เลยได้มาพิมพ์วันนี้
ช่วงนี้ได้ลงบ่อยหน่อย เพราะมหาลัยคุณแรมป์เพราะมีงานกีฬาเยาวชนแห่ง เดี๋ยวตอนดึกๆจะลงอีกตอนนะครับ พักเบรกไปทานข้าวนิดนึง
ตอนนี้คนเยอะแย่งกันพูดวุ่นวายไปหมดเลย 5555+ พยายามแบ่งๆกันออกทีละคนจะได้ไม่สับสนกันเนอะ
ส่วนน้อง angle คุณแรมป์ จัดบทให้แล้วนะครับ ไม่ทราบว่าจะถูกใจไหมเอ่ย ให้บทไปเยอะเลยทีเดียวได้ออกเรื่อยๆแน่นอน
ส่วนคนอื่นๆที่สนใจเสนอชื่อมาได้เลยนะครับ ยังมีบทที่ไร้ชื่ออยู่อีกเยอะ-.-
ส่วนตอนหน้าคุณแรมป์จะพาซุปตาคนไทยมาเข้าฉาก มาช่วยลุ้นด้วยกันนะครับว่าใครจะมา รับรองทุกคนต้องรู้จักแน่นอน
นี่คือโฉมหน้าเจ้าตัวป่วนจนฟิคไม่เดินนะฮ๊าาา
ภาพห้องประชุมที่ฮีชอลใช้เขาปฐมนิเทศนะครับ หรูหรามาก
--------------ประกาศ ณ วันที่แก้ทู้ 555+
คือยังไม่ได้ลงฟิคต่อนะครับ เพราะไวไฟเน่า
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น