คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : power of mind พลังจิต : การฝึกเเรก
วันรุ่งขึ้นฉันมาโรงเรียนกับท่าทีหวาดระแวงตลอดทางเพราะกลัวว่าซาคามากิจะมาทำร้ายเพราะไม่มีรินกับนางิสะอยู่ด้วย พอฉันมาถึงโรงเรียนก็เจอกับนางิสะที่ยืนยิ้มแป้นเป็นลูกแตงโมอยู่หน้าโรงเรียนและพูดขึ้น
“อรุนสวัสดิ์เมื่อคืนหลับสบายไม”เขาถาม
“นายคิดว่าฉันหลับสบายงั้นสิที่ต้องมาเจอกับเรื่องพวกเนี่ย(-_-)”
“งั้นมั้ง”เขาตอบกวนๆก่อนจะเดินนำเข้าไปในโรงเรียนแล้วก็ยิ้มตลอดเวลาที่เดินเขามีเรื่องดีใจอะไรนักหนาเนี่ย(-_-)
“แล้วทำไมนายต้องยิ้มตลอดเวลาด้วยเนี่ย...นายประสาทรึเปล่าอ่ะ”ฉันถาม
“ที่ฉันยิ้มมันทำให้เธอสงสัยขนาดนั้นเลยเหรอ(-_-)”เขาถามกลับ
“ก็ใช่นะสิ...มันทำให้เป็นจุดสนใจนาไม่รู้เหรอ(-_-)”ฉันบอกพร้อมกับหันไปรอบๆพวกผู้หญิงพอเห็นเขายิ้มก็กรี๊ดกราดกันใหญ่
“ชั่งมันเหอะวันนี้ตอนเย็นไปเจอกันที่สวนสาธารณะนะ...ไปล่ะ”เขาบอกและเข้าห้องเรียนไป และฉันก็เดินเข้าห้องเรียนของตัวเองและหันไปปะทะสายตากับคนที่นั่งท่าทางเซ็งโลกอยู่และก็เดินไปที่ที่นั่งของตัวเอง รินก็เดินมาหาฉันและพูดว่า
“วันนี้ตอนเย็นหลังเลิกเรียน...”
“มาเจอกันที่สวนสาธารณะ ฉันรู้แล้วนางิสะบอก”ฉันพูดแทรกเพราะว่ารู้ว่าเขาจะพูดประโยคเดียวกันกับนางิสะ
“ก็ดีเพราะฉันขี้เกียจพูดงันไปล่ะ”เขาพูดและเดินไปที่ที่นั่งตัวเอง ชั่วโมงโฮมรูมจบลงและก็เรียนจนเลิกเรียนและก็นั่งเคลียร์รายชื่อและงานหัวหน้าห้องอีกก่อนจะไปที่สวนสาธารณะและพอมาถึงก็เจอกับนางิสะและรินยืนอยู่และรินก็พูดว่า
“ไปกันเถอะ”เขาพูด
“เดียวสินายนัดไว้ว่าที่นี้ไม่ใช่เหรอแล้วจะไปไหนอีกอ่ะ”ฉันถาม
“ไปที่ที่ปลอดภัยไงถ้าฝึกที่นี้คนมาเห็นเข้าเขาก็ตกใจกันหมดสิ”รินตอบและเราก็เทเรพอร์ตมาในหมู่บ้านร้างแห่งหนึ่ง น่าจะในชนบทมั้งมีป่าช้าอยู่ด้วยและนางิสะให้รินสอนฉันแทนเพราะเขาบกว่ามีธุระและการฝึกแรกก็เริ่มขึ้น
“มาเริ่มกันเลยนะ...การฝึกนี้จะเป็นการฝึกจิตของเธอก่อนเธอต้องตั้งจิตให้มั่นและนึกไปยังสิ่งของที่อยู่ตรงหน้าว่ามันกำลังลอยอยู่และทำให้มันลอยขึ้นจริงๆเธอต้องอย่าเกร็งเข้าใจนะเอาล่ะเริ่มได้”เขาบอกและสั่งให้ฉันเริ่มการฝึกซึ่งน่าจะเป็นการฝึกที่น่ากลัวพอตัวเลยล่ะเพราะว่าสิ่งของตรงหน้า มะ...มันคือกะ...ก้อนหินแต่ไม่ใช่ก้อนหินก้อนเล็กแต่เป็นก้อนหินก้อนใหญ่ขนาดมหึมาเลยที่เดียว อ๊ากกกกกนะ...นี้เขาจะฆ่าฉันทางอ้อมรึไงห๊ะ!!!!(-[]-“)
“รีบฝึกเข้าสิ...แล้วก็อีกอย่างฉันไม่ได้จะฆ่าเธอทางอ้อมด้วยJ”เข้าพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ปะ...ปีศาจในคราบเทพบุตรชัดๆ(-_-)ชักกลัวแล้วสิ
“ได้ยินนะว่าเธอกำลังนินทาฉันในใจน่ะ”เขาพูด ตายล่ะลืมซะสนิทว่าเขามีความสามารถที่ได้ยินความคิดของคนอื่นได้
“ฮึ่ย!!! L”โกรธๆโมโหๆ เช๊อะ
“J”แนะยังมีหน้ามายิ้มอีก
“แบร่!!”แล้วฉันก็เริ่มฝึกจริงจังเอาล่ะจิตนาการก้อนหินเชือกมัดก้อนห้หินให้ลอยขึ้นปล่อยใจให้สบายผ่อนคายเข้าไว้ยืมมือไปข้างหน้าลืมตาขึ้นจงลอยจงลอย และแล้วก้อนหินก็เริ่มขยับไปขยับมาทีล่ะนิดและก็ลอยขึ้นลอยขึ้นเรื่อยๆและสูงขึ้นสูงขึ้นเรื่อยๆและลอยไปมาบนฟ้าได้และค่อยวางมันลงและยิ้มภูมิใจและหันไปถามริน
“เป็นไงเป็นไงเก่งใช่เปล่า^^”ฉันถาม
“ก็โอเคแต่แค่นี้ไม่พอเธอต้องยกอีกก้อนไปพร้อมกัน”เขาบอก
“อะ...อะไรนะไม่เอาอ่ะวันนี้พอแค่นี้ก่อนดีกว่าฉันอยากกลับบ้านไปเถอะนะๆๆๆ”ฉันอ้อนเสียงหวาน
“ไม่ได้เธอต้องฝึกก่อน”เข้าบอกและยืนหน้าเข้ามาใกล้ๆและจู่ๆใจฉันก็แต่แรงและเหมือนว่าความร้อนทั่วร่ายกายมาอยู่ที่หน้า เฮ้ยๆอะไรเนี่ยนี้ฉันกำลังหวั่นไหวกับมะ...หมอนี่เหรอไม่ได้เด็ดขาดตั้งสติไว้ตั้งสติไว้ฮารุกะ
“นะ...นี่ออกไปห่างๆเลยนะฉันจะกลับบ้านพาฉันไปส่งที่บ้านเดี่ยวนี้นะL”ฉันพูดพร้อมกับเอามือดันหน้าอกเข้าให้ออกห่างๆ
“หึ...หวั่นไหวง่ายจังนะเธอเนี่ยแค่แกล้งเล่นเองตลกหน้าเธอชะมัด”พูดจบเขาก็เดินไปและยิ้มไปด้วยนะ...นี่เขาแกล้งฉันเหรอหน่อยแหนะหมอนี่รู้จักฉันน้อยไปแล้วฮึ่ย!แล้วฉันก็วิ่งตามเขาและกระโดขี่หลังเขาและงับใบหู้เขาทำให้เขาร้องออกมา
“โอ๊ย!นี่ยัยบ้าลงไปเด้วยนี่เลยนะ”เขาบอก
“อันไอ่อง”ฉันพูดทั้งทีงับหูเขาอยู่
“นี่จะไม่ลงใช่มั้ยได้จัดให้”เขาพูดและเขาก็งับแขนที่ลัดคอเขาอยู่ทำให้ฉันบนอย่างรวดเร็วและวิ่งหนีพร้องหันหลังไปแลบลิ้นใส่เขาแผนแก้แค้นสำเสร็จ
ติดตามตอนตอนไปนะคะ^^
ความคิดเห็น