คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ฮัตโตริ เฮย์จิ กับรักแรกใต้ต้นซากุระ
10 ปีก่อน
คนญี่ปุ่นเติบโตขึ้นมาด้วยวัฒนธรรมและความเชื่อมาตั้งแต่สมัยโบราณ
กับคนโอซาก้าไม่ใช่ข้อยกเว้น โดยเฉพาะเอกลักษณ์ของคนคันไซก็ที่พวกเขาภาคภูมิใจ
ฮัตโตริ เฮย์จิ เองไม่ได้เชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติ กับเรื่องผีสางยิ่งแล้วใหญ่ ถึงเขาจะมีเพื่อนสมัยเด็กที่กลัวผีขึ้นสมอง แต่เขาไม่ได้รับเชื้อบ้าพวกนั้นมาด้วย
และเมื่อได้เจอกับตัวเอง
มันเลยเป็นเรื่องมหัศจรรย์
การเคลื่อนไหวใต้ต้นซากุระดึงสายตาของเขาเอาไว้
เด็กสาวคนนั้น
เธอแต่งหน้าเล็กน้อย สวมชุดกิโมโนสีขาวแดง ทั้งที่สีของชุดตัดกับรอบข้างเสริมตัวตนของเธอให้โดดเด่นจนไม่อาจละสายตา
เด็กสาวถือดาบคาตานะอย่างมั่นคง ดวงตาทั้งสองปิดอยู่อย่างใจจดใจจ่อ ไม่ได้สังเกตรอบตัว เพียงยกดาบขึ้น เคลื่อนแขนจนชายผ้าพริ้วไสว ร่ายรำได้อย่างสง่างามไร้ที่ติ
กลีบซากุระที่ร่วงโรย ตกแต่งภาพเบื้องหน้าราวกับภาพฝัน
ดวงตาของเด็กชายเบิกกว้างไม่กล้ากะพริบตา
เหมือนโลกทั้งใบถูกตัดขาด เหลือแค่เธอและเขา
แต่เมื่อเสียงแผ่นไม้แตกออก
ร่างของเด็กชายก็หงายหลังตกกระแทกพื้นจนสลบไป
และเมื่อตื่นมาก็ราวกับภาพฝัน
เด็กสาวสวมชุดกิโมโนสีแดงกับต้นซากุระต้นเดิม
แต่ที่เสริมเติมแต่งเข้ามา คือแสงอรุณยามเย็น สาดทอแสงทั่วร่างเด็กสาวจนกลืนเป็นเนื้อเดียวกัน หากก่อนหน้านี้ เด็กสาวคนนั้นโดดเด่นงดงามท่ามกลางซากุระจนดูไม่ใช่เรื่องจริง เด็กสาวคนนี้ก็ ราวกับผืนผ้าใบล้ำค่า เป็นภาพวาดที่ประเมินค่าไม่ได้
เทมาริและเสียงเพลง
คาตานะและการร่ายรำ
เด็กชายคนหนึ่งเหมือนได้เจอบุคคลแห่งโชคชะตา เขาไม่แน่ใจว่าทั้งสองคนเป็นคนๆ เดียวกันรึเปล่า แต่เขาจดจำตัวตนของเด็กสาวทั้งสองไว้ภายในส่วนลึกของความทรงจำ อย่างน้อยพวกเธอคงมาจากคณะเดียวกัน หรืออาจจะอาศัยอยู่แถวนี้ก็ได้
รักแรกของผู้ชายน่ะ เป็นสิ่งที่พิเศษ
บางคนสามารถทำเรื่องเลวร้ายได้เพียงเพราะหวังเพียงความสุขของหญิงสาวคนสำคัญ บางคนก็ยอมถูกหลอกทั้งชีวิต เพื่อขอให้ได้อยู่เคียงข้างเธอไปตลอดชีวิตเช่นกัน
ถึงจะเจอกันเพียงครั้งเดียว
เฮย์จิวัยสิบขวบก็ไล่ตามภาพจำครั้งอดีตมาเสมอ
และสิ่งที่หญิงสาวหลงเหลือไว้ อาจจะหนึ่งคนหรือสองคน
ก็มีเพียง ลูกแก้ว และ สมุดบันทึกขนาดเล็ก เท่านั้น
สิ่งที่เขียนอยู่ในสมุดบันทึกก็เหมือนแค่การฝึกเขียนตัวคันจิ แต่ลายมือก็ชัดเจนราวกับผู้ใหญ่เขียน เป็นเอกลักษณ์และเป็นตัวบ่งบอกความเป็นตัวตน
ลายมือถึงต่อให้สิบปี ก็เปลี่ยนแปลงได้ยาก
นอกเหนือจากนั้น สิ่งที่เขียนในสมุดบันทึก ก็เหมือนตารางเวลา มีรายชื่อสถานที่กับเวลากำกับ เขียนไว้กันลืมเท่านั้น
แต่เพียงเท่านั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับการจะใช้มันเพื่อตามหา
เฮย์จิ เก็บความรักครั้งแรกเอาไว้ภายในความทรงจำ ทุกครั้งยามที่แวะมาเกียวโต ก็จะนำของสองสิ่งนี้ติดตัวมาด้วยเสมอ
มันอาจจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ไม่มากก็น้อย
อย่างที่ผู้คนกล่าวเอาไว้ สิ่งที่อยู่ใกล้ตัว ไม่เพียงพอให้จารึกได้เท่ากับสิ่งที่เอื้อมคว้าไม่ได้ที่ห่างไกลออกไป ทุกคนต่างวิ่งหาความฝันในวันวาน
เด็กชายเฮย์จิในวันนั้น ก็เติบโตขึ้น พร้อมกับเริ่มหยิบจับเคนโด้มาเป็นสิ่งที่ตัวเองชอบ ถึงจะชอบอยู่แล้วก็ตาม แต่ก็ชอบมากกว่าเดิมเมื่อนึกถึงการร่ายรำดาบในวันนั้น
เขาก็คาดหวังว่าอาจจะได้พบเจอเธอในการแข่งเคนโด้ก็เป็นได้
เป็นรักแรกที่ทั้งหวานและขมในเวลาเดียวกัน
2 ปีก่อน
หลายปีผ่านไป เด็กชายเติบโตเป็นเด็กหนุ่ม พร้อมชื่อเสียงในฐานะนักเคนโด้ของโรงเรียน เขายังคงไม่ละทิ้งความฝันของเขา และคาดหวังว่าชื่อและใบหน้าของตัวเอง อาจจะเคยผ่านตาหญิงรักแรกเข้าในสักวัน
และเด็กหนุ่มที่ฉลาดกว่าวัยเดียวกัน ฮัตโตริ เฮย์จิ ก็ต้องเป็นที่หมายปองของสาววัยรุ่น ถึงเจ้าตัวจะไม่ได้รู้ตัวก็ตาม
แต่ไม่ใช่กับเพื่อนสาวคนสนิท ที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก
และคิดไปมากกว่าคำว่าเพื่อน
“รอบนี้ก็จะไปอีกแล้วเหร่อ? ”
“ใช่เส่! มาเกียวโตทั้งที จะผ่านของขึ้นชื่อประจำเมืองได้ยังไงกันเหล่า!”
“อย่าลืมกลับมาให้ทันเวลาด้วยล่า!” เธอตะโกนคล้อยหลังไป เฮย์จิเพียงโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ
คาสึฮะมองเพื่อนสมัยเด็กสวมหมวกกันน็อคขี่มอเตอร์ไซค์ออกไปด้วยข้ออ้างไร้สาระ
เธอรู้ดีว่าที่จริงเฮย์จิไม่ได้ตั้งใจไปหาซื้อของซะหน่อย แต่เพราะเจ้าของสมุดบันทึกกับถุงเครื่องรางที่เจ้าตัวพกมาด้วยทุกครั้งเมื่อมาเกียวโตต่างหาก
ก็เป็นอีกครั้ง ที่ความประทับใจแรกพบชนะคนที่ผ่านอะไรหลายอย่างมาด้วยกัน
แต่จะทำยังไงได้เล่า
มากี่ครั้ง เฮย์จิก็ยังหาสาวคนนั้นไม่เจอ เธอก็ยังมีโอกาสไม่ใช่รึไง
ถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่อายุมากกว่าจริง ก็หวังว่าเฮย์จิจะแค่ปลาบปลื้มเขาเฉยๆ อย่างน้อยให้เขานับถือเธอในฐานะไอดอล คงจะทำใจง่ายกว่านี้
อย่างเฮย์จิน่ะ ให้ผู้หญิงที่เขาแอบรัก ไม่อาจเอื้อมจะดีที่สุด
เธอไม่ได้อยากเป็นผู้หญิงขี้อิจฉา
อิจฉา เพราะรู้สึกแพ้ตั้งแต่ยังไม่ทันสู้เลย
‘เมื่อถึงเวลานั้น ไม่ใช่ฉันไม่ต้องการคุณ เชื่อฉันสิ ฉันแค่จะไม่วิ่งไล่ตามคุณอีกแล้ว’
ความเชื่อ
มันคือความเชื่อ
คาสึฮะ ยอมรับว่าตัวเองก็เป็นหญิงสาวที่เพ้อฝัน เธอเชื่อเรื่องโชคชะตา เชื่อเรื่องลางสังหรณ์ เชื่อพรหมลิขิต เชื่อสิ่งที่ผู้คนต่างคิดว่าเป็นไปไม่ได้ ผีสางและสิ่งเหนือธรรมชาติ
เชื่อแม้กระทั่งบอกว่า ความพยายามไม่เคยทรยศใคร มีแต่คนที่ยอมแพ้เท่านั้นที่จะไม่มีโอกาสได้รับชัยชนะ
ทั้งคู่ เป็นเพื่อนสมัยเด็กกัน แถมยังผ่านเรื่องต่างๆ ด้วยกันมาตั้งมากมาย แต่ไม่เคย นอกจากความเป็นเพื่อนแล้ว เฮย์จิน่ะ ซื่อบื้อจะตายไป ก็เหมือนเรื่องหญิงรักแรกของเขานั่นแหละ
คนที่ไม่เคยเจอกัน ไม่เคยเห็นหน้า กลับหลงรักเขาไปซะแล้ว
ณ ตอนนี้ เธอเลยยังสู้ต่อ สู้ต่อเพราะยังเห็นโอกาส
เห็นถึงความสัมพันธ์ที่เป็นเพียงของพวกเธอ
หากเฮย์จิไม่เชื่อเรื่องโชคลาง
งั้นเธอก็จะเป็นฝ่ายเชื่อแทนเขา
หากเขาไม่เชื่อเรื่องสายสัมพันธ์
งั้นเธอก็จะทำให้เขาเชื่อ ว่าสายสัมพันธ์ของพวกเธอนั้นจะไม่มีวันตัดขาด
ต่อให้ในฐานะเพื่อน หรือมากกว่านั้นก็ตาม
ความคิดเห็น