คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [Fiction : Kihae* ] Chapter2 : ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ เวลาเธอไม่มีใคร
Chapter2 : ฉันจะคอยอยู่เป็นเพื่อนเธอ ยามที่เธอไม่มีใคร
“พี่ฮยอก!! พี่ซองมินไข้ขึ้นอีกแล้ว”
“ฮะ!! จริงหรอ”
“เดี๋ยวผมพาพี่ซองมินไปโรงพยาบาลนะ”
“เดี๋ยวฉันไปเอง แกอยู่นี่แหละคยู”
“ไม่เอา ผมจะไปด้วย”
“แล้วเดทของฉันกับนายอะ อึนฮยอก วันนี้นายบอกว่าจะพาฉันไปเลี้ยงไอติม เป็นการไถ่โทษไง”
“ไว้ก่อนนะดงแฮ ซองมินไม่สบายมากจริงๆ ต้องพาซองมินไปโรงพยาบาล”
“ผมไปด้วยดิพี่” พอพูดจบ ทั้งอึนฮยอกและคยูก็รีบพาซองมินไปโรงพยาบาล ทิ้งให้ร่างบางให้ยืนอยู่ตรงนั้นคนเดียว ‘ฮยอก ทำไมคนที่นายสนใจไม่ใช่ฉัน แต่เป็นลี ซองมินล่ะ ถ้าเป็นฉันที่ไม่สบาย นายจะเป็นห่วงแบบนี้ไม๊’ ร่างบางยังคงยืนอยู่ในห้องนอน ของเหลวที่เรียกว่าน้ำตา ไหลออกมาไม่ขาดสาย ‘ไม่เห็นมานานแล้วสินะ ของเหลวที่เรียกว่าน้ำตา’
ก๊อกๆ
“ใครอะ” ร่างบางส่งเสียงถามพร้อมกับปาดน้ำตา
“คีบอมครับ พี่ทงแฮ” พอได้ยินแค่นั้น ร่างบางคิดว่า คงไม่ต้องปกปิดอีกต่อไป เพราะคีบอมคือคนที่เค้าไว้ใจมากที่สุด ร่างบางวิ่งไปเปิดประตูแล้วโผกอดร่างสูง ทำเอาร่างสูงแทบตั้งตัวไม่ทัน ร่างบางปล่อยโฮชุดใหญ่ ทั้งโวยวาย ทำให้ร่างสูงที่กำลังยืนอึ้ง เรียนสติกลับคืนมา แล้วโอบร่างบาง อย่างน้อย ‘ทำได้แค่นี้ก็ดีใจ’ ร่างสูงคิด (เน่าอีกแล้วอะ5)
“คีบอม ฮยอกเป็นอะไรไป ฮยอกบ้าไปแล้วหรอ ฮยอกเค้า..”ร่างบางร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของร่างสูง หน้าของร่างบางซุกไซ้อยู่บริเวณหน้าอกของร่างสูง ‘พี่จะได้ยินเสียงหัวใจของผมไม๊ มันกำลังต้นโครมครามเพราะพี่นะ พี่ทงแฮ’ ร่างสูงแอบคิดในใจ
“ใจเย็นๆ พี่ทงแฮ พี่ฮยอกอะ เค้ารักพี่นะ แต่เค้าก็รักเพื่อนในวงด้วยไงครับ อย่าคิดมากเลย”
“เมื่อวาน...ฮยอกเค้ามาขอโทษฉัน แล้วบอกว่าวันนี้จะเลี้ยงไอติมเป็นการไถ่โทษ บอกว่า...รักดงแฮคนเดียว บอกว่า...ให้เชื่อใจเค้า แต่การกระทำของเค้า มันทำให้ฉันเชื่อใจไม่ได้” ร่างบางยังคงโวยวาย ยังคงร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของร่างสูงและมีท่าทีว่าจะไม่เลิกร้องง่ายๆ
“พี่ทงแฮเหงาไช่ไม๊”
“เหงาสิ ฮยอกเปลี่ยนไปมากๆ นายก็เห็นนิ คีบอม”ร่างบางปล่อยมือจากคีบอม แล้วตอบคำถามก่อนที่จะมองหน้าคีบอม (ทำแก้มแตกของเค้าใจเต้นรัวอีกแล้วอะด๊อง>o<)
“.....” คีบอมเงียบไปซักพักก่อนจะพูดว่า “เอางี้ ผมพาพี่ไปเลี้ยงไอติมแทนพี่ฮยอกไม๊ครับ”
“อืม....จะดีหรอคีบอม”
“ไม่ๆ ถ้าพี่ไม่อยากไปก็ไม่เป็นอะไร แต่ผมแค่อยากให้พี่ออกไปเปิดหูเปิดตาข้างนอกบ้าง”
“อืม....”
“อยู่กับผมไม่ผิดหวังหรอกครับ^^”
“ก็ได้...แต่นายจะแต่งตัวอย่างนี้ออกไปหรอ” ร่างบางมองร่างสูงที่ใส่กางเกงยีนขายาวอยู่ตัวเดียวตอนนี้ แล้วหันหลังทันที ‘ทำไมต้องเขินน้องตัวเองด้วยฟะ’ ร่างบางคิด
“ขอบใจที่พาออกมาข้างนอก อยู่กับคีบอมแล้วลืมเรื่องอื่นไปเลย”
“ครับ พี่มีความสุข ผมก็มีความสุขครับ^^”
“นายเนี่ย ทำตัวเป็นเด็กๆมั่งก็ได้ ทำตัวซะแก่เชียว”
“พี่ทงแฮT^T”
“นี่ ที่จริงนะ ฉันกับนายอายุห่างกันแค่ปี2ปีเองนิ ไม่ใช่หรอ เรียกทงแฮก็ได้”
“ครับ ทงแฮ^^” ร่างสูงพาร่างบางไปเที่ยวในที่ต่างๆ ทำให้ร่างบางลืมเรื่องฮยอกเป็นปลิดทิ้ง
r…Rr…r
“ฮัลโหล”
(คีบอมปะ นี่พี่เองนะ)
“ครับ พี่ฮีชอล”
(คือว่าพี่ ฮันกยอง ซีวอน คังอิน เยซอง รยออุคต้องไปหาหัวหน้าอะ งานเข้า บอกพี่ทึกด้วยนะ)
“ครับ”
(พี่บอกหัวหน้าไปว่าพี่ทึกมาไม่ได้อะ ฝากขอโทษด้วยะที่ต้องพูดงั้น พี่จะให้พี่ทึกดูแลพวกเธอที่บ้าน”
“-0- ครับ”
“ว่าไงบ้างอ่า ใครโทรมา” ร่างบางถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“พี่ฮีชอลโทรมาบอกว่าจะไปทำงาน เลยให้พี่ทึกอยู่ดูแลพวกเราที่บ้านไง”
“โห...พี่ทึกโคตรขี้บ่นเลย มีหวังโดนเทศนายันเช้าแหงๆ”
“ก็...เอางี้สิครับ”
“หือ?” ร่างบางยังคงทำท่าคง ร่างสูงจัดการโทรไปหาพี่ทึก เพื่อให้สลับเวรเฝ้าซองมินกับคยูฮยอนและอึนฮยอก เพื่อให้ฮยอกกลับมาอยู่กับทงแฮ และคยูกลับมาอยู่เป็นเพื่อนเค้า
“พี่ทึกหรอครับ”
(อื่ม ว่าไงคีบอม)
“พี่ซองมินไม่สบายอะ พี่ฮยอกกับคยูไปเฝ้าตั้งแต่เช้าแล้ว”
(อ่าวหรอ งั้นเดี๋ยวพี่ไปเฝ้าแทนล้ะกัน)
“ครับๆ บอกพี่ฮยอกกับคยูให้กลับมาดวยนะครับ”
ณ บ้านSuper Junior
“วันนี้สนุกมากๆเลย ขอบคุณมากนะคีบอม” ร่างบางพูดพร้อมส่งยิ้มให้ร่างสูง
“ครับ^^” ร่างสูงเองก็อดยิ้มให้ร่างบางไม่ได้เพราะว่าวันนี้เขาเองก็สนุกเช่นกัน
“ว่าแต่...นี่มันก็มืดแล้วนะ ยังไม่ได้กินอะไรเลยอ่า”
“เดี๋ยวโทรสั่งมาให้ครับ”
“เอ้อ ใช่ คีบอม ช่วงนี้ดูสนิทกับคยูจังเลยอ่า มีอะไรแอบแฝงปะเนี่ย”
“-0- ทงแฮคิดอะไร”
“ปล๊าวว ไม่ได้คิดด” ร่างสูงชะงักไปแปปนึง ก่อนจะยิ้มที่มุมปากแล้วพูดขึ้นว่า
“คยูมันชอบพี่ซองมิน”
“*0* เห้ย จริงเดะ”
“(- -)(_ _)(- -)”
“อิ่มๆ สั่งมาทำไมตั้งเยอะแยะน้า”
“เดี๋ยวทงแฮไม่อิ่ม มาโวย ผมก็แย่สิ”
“555 เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำนะคีบอม”
“อื้ม ผมไปด้วยย”
“เดี๋ยวเสร็จแล้ว ออกมารอฮยอกกับคยูพร้อมกันนะ”
20.00น. – 23.00น.
“ฮยอกยังไม่มาเลย เมื่อไหร่จะมานะ”
“ผมโทรตามให้นะ”
“อื้ม”
ร่างสูงก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาไอ้ไก่ตัวปัญหาตามคำขอของร่างบาง
(ฮัลโหล ว่าไง คีบอม)
“พี่ฮยอกอยู่ไหนแล้ว ทำไมยังไม่กลับบ้านล้ะ”
(พี่อยู่โรงพยาบาลกับไอ้คยู แล้วก็พี่ทึก)
“อ่าว แล้วไม่กลับมาล่ะ พี่ทึกไปเฝ้าแทนแล้วอะ ที่ทงแฮเค้ารอพี่อยู่นะ”
(บอกทงแฮนอนไปก่อนเลย ฉันกลับพรุ่งนี้)
ตู๊ดดด..........
“ฮยอกว่าไงบ้าง” ดงแฮถามร่างสูง ด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
“เขาจะกลับพรุ่งนี้ครับ”
“หรอ อืม” ร่างบางก้มหน้านิ่ง น้ำตาของเค้ากำลังจะไหลออกมาอีกครั้ง แต่...
“คืนนี้เหงาเหมือนกันใช่ไม๊ล่ะ”
“อื้ม”
“อย่าเครียดเลย เชื่อใจพี่ฮยอกสิ”
“.....”
“ยิ้มก่อนๆ” คีบอมฉีกยิ้ม ให้ดงแฮทีนึง ก่อนจะบอกให้ดงแฮยิ้มตอบ
“^^”
“ดีแล้วๆ อย่าเครียดนะ ปะ..ไปเล่นเกมส์กันไม๊ คยูมันซื้อมาโคตรเยอะเลย”
“น่าสนุกนิ ซื้อไว้เล่นกับซองมินล่ะสิ”
“55 คงใช่”
“มาเลยๆ ฉันชนะซองมินนะ ฉันไม่แพ้นายแน่”
“ถ้าไม่ชนะพี่ซองมิน ผมว่าเลิกเล่นเหอะ”
หลังจากที่เล่นกันเสร็จ ก็ปาเข้าไปตี2ซะแล้ว ร่างบางหลับอยู่บนตักของร่างสูง ร่างสูงเอาก็ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่นั่งมองร่างบางที่หลับพลิ้มอยู่บนตัก
“อึนฮยอก ฉันรักนายนะ งั่มๆๆ” ร่างบางละเมออกมา ร่างสูงถึงกับชะงัก แล้วยิ้มออกมา ถึงเขาจะเศร้า แต่เค้าก็ไม่ต้องการเห็นดงแฮเสียใจ ร่างสูงโน้มตัวลงไปกระซิบข้างๆหูร่างบางว่า “ผมรักทงแฮนะ ราตรีสวัสดิ์” แล้วประทับริมฝีปากลงบนแก้มป่องๆของร่างบาง แล้วก็หลับไป
*****************************************************************************************
ความคิดเห็น