คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : - เดทแรกของเจ้าหมาป่ากับกระต่ายหน้อย -
เดทแรกของเจ้าหมาป่ากับกระต่ายหน้อย
วันนี้เป็นวันที่ผมนัดน้องออกมาข้างนอกเป็นครั้งแรกในการคบกันของเรา ผมไม่ได้มีแผนอะไรนะครับ(ไม่มีน้อยละซิ --”)ผมมารอน้องที่สยาม วันนี้ผมกะจะชวนน้องไปดูหนังและผมก็ซื้อตั๋วมาแล้วด้วย 'เคาท์ดาวน์' รับรองถึงเนื้้อถึงตัว หึหึ~ ผมลงมารอน้องด้านล่างเพราะตอนที่คุยโทรศัพท์ด้วยกันเมื่อกี้น้องบอกน้องหิว
“พี่พีช”
ผมหันไปตามเสียงเรียกแล้วก็เห็นกระต่ายน้อยน่ารัก(เหยื่อ)กำลังวิ่งมาหาผม
“มานานรึยังฮะ”
“ไม่นานหรอก วิ่งมาเหรอ”
ผมเอื้อมมือไปเช็ดหน้าผากน้อย ก่อนที่ใบหน้าเล็กตรงหน้าผมมันขึ้นสีขึ้นมา มันดูน่ารัก เชี๋ย!
“ไปเถอะฮะ”
น้องหันหน้าหนีผมก่อนจะเดินนำไป ผมรีบเดินตามไปแล้วก็ฉ่วยโอกาศโอบเอวกระต่ายน้อย เจ้าตัวเล็กคงตกใจมาก หันมาทำตาโตเท่าใข่ห่านเลย ฮ่าๆๆๆ
“กินอะไรดี หื้ม”
“ไม่รู้ซิครับคิดไม่ออก แล้วพี่พีชไม่หิวเหรอฮะ”
“อยากกิน...มากกว่าครับ”
ผมโน้มหน้าเข้าไปใกล้หน้ากระต่ายน้อยของผม ก่อนที่ผมจะพูดพร้อมกับจ้องหน้าตัวเล็กไป ตัวเล็กหน้าขึ้นสีจัดม๊าก โอ๊ย!!! อยากกินแล้วโว้ยยยย
“บ้า!”
ไอตัวเล็กมันตีไหล่ผมอย่าเขินๆก่อนจะเดินนำออกไป ผมเลยต้องรีบวิ่งตามไป ตอนนี้ผมอยากกินกระต่ายน้อยตัวนี้จริงๆ >[]<
“รอพี่ด้วยซิฮะ”
ผมโอบเอวเจ้ากระต่ายน้อยก่อนจะเดินไปพร้อมกัน ผมนั้งมองตัวเล็กกินไปเขินไป ผมไม่อยากดูหนังแล้ว อยากกินกระต่าย อุบ๊ะ!
“พี่พีชดูหนังเรื่องอะไรเหรอฮะ”
“เคาท์ดาวน์”
“ผมกลัวผีอะ T^T พี่พีชอ่ะไม่ถามผมซักคำเลย”
“งั้นไม่ดูก็ได้ครับ”
“อาว แล้วจะไปไหนละครับ”
“ซั่ม!”
“O///O”
“ล้อเล่นครับ ไปดูหนังเหอะนะ กลัวก็กอดพี่ก็ได้”
“ทะลึ่ง!”
“พี่เปล่าซักหน่อย”
“ผมไม่ได้อินโนเซ็นต์นะ ผมรู้หรอกว่าพี่จะแต๊ะอั๋งผมอ่ะ”
“งั้นไม่เป็นไรฮะ”
ผมแกล้งทำหน้างอนๆ อยากรู้ว่าเจ้ากระต่ายน้อยของผมจะทำยังไง ^_^
“ไปก็ได้ฮะ”
“ไม่เต็มใจไม่ต้องก็ได้ครับ”
ได้คืบแต่ผมขอศอกนะครับ ผมไม่ได้เลวนะครับแค่ซาตานนิ๊ดหน่อย
“พี่พีชอะ อย่างอนซิฮะ มีร์ขอโทษ T^T จะทำอะไรก็ได้ฮะมียอมพี่พีชหมดเลย อย่างอนมีร์เลยน๊ะ”
“งั้นดูหนังเสร็จไปคอนโดพี่นะ ^__^”
“ไปทำไมฮะ?”
“ก็ไป...”
ผมมองไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาที่แม้แต่ซาตานยังต้องซูฮกผม หึหึ
“พี่พีชอ่ะ ลามกจริงๆเลยนะฮะ-///-”
“ไม่ลามกก็ไม่ใช้พี่พีชซิครับ”
“เอ่อ! ผมติดมหาลัยแล้วนะฮะ ดีใจๆ”
“งั้นก็มาอยู่กับพี่ได้แล้วใช้ไหมฮะ”
“ผมกินเยอะนะ เลี้ยงผมไหวเหรอ^///^”
“เมียทั้งคนไหวอยู่แล้วฮะ”
ตัวเล็กทุบหน้าอกผมแรงนิ๊ดหน่อย(แต่ก็เจ็บนะ) เม่ง!ไม่ดูหนังแล้วได้ไหมครับ ขอผมเหอะน๊ะ
“พี่พีชยืนนิ้งอยู่ทำไมฮะ ไม่ไปดูหนังเหรอ”
ผมรีบเดินเร็วไปหาตัวเล็กก่อนจะจูงมือเดินมาที่รถก่อนจะรีบขับรถกลับคอนโด ตัวเล็กถามผมตลอดทางแต่ตอนนี้ผมไม่สนอะไรแล้ว ขอเหอะนะไม่ไหวแล้วโว้ย!!
ผมพาน้องมาที่คอนโดก่อนจะรีบปลดกระดุมเสื้อที่ใส่อยู่
“พี่พีช จะทำอะไรฮะ”
“ซั่มไงครับ”
“O///O”
ผมจับหน้าเล็กของน้องมาพรมจูบไปทั่ว ตอนแรกตัวเล็กก็มีทีท่าขัดขืนแต่ตอนนี้คงยอมผมแล้วแหละครับ ตอนนี้เสื้อผ้าของเร็วกองอยู่ที่พื้นเหลือแต่อันเดอร์แวร์ของผมและของเจ้าตัวเล็ก
“อืม...”
.
.
.
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากการพักผ่อนและหลังจากที่ได้แอ้มกระต่ายน้อยแสนน่ากิน พอได้ลิ้มลองแล้วเหมื่อนได้กินเนื้อชั้นเยี้ยม คิคิ มีความสุขจังโว้ย!!! อยากจะตะโกนให้ดังแต่กลัวไอเด็กน้อยมันตื่น ผมมั่นใจมากว่าผมเป็นคนแรกของไอเด็กน้อยเพราะผมมีหลักฐานจากรอยแดงที่เปรอะเปื้อนบนผ้าปูที่นอนของผมซึ่งมั่นใจว่ามันคือเลือดแต่ลีลาของไอเด็กน้อยเหมื่อนผ่านศึกหนักมาอย่างโชกโชน และ ช่ำชอง
“แรดใช้ย่อยนะเรา”ผมพูดเสียงเบาๆก่อนจะลุกไปอาบน้ำล้างตัวให้หอมสดชื่นเผื่อจะได้ต่อรอบสอง แค่หวังอะนะ แต่กลัวไอเด็กน้อยของผมมันจะตายซะก่อน
ผมเข้าไปอาบน้ำไม่นานออกมาไอเด็กน้อยก็ทำท่าจะลุกออกจากเตียงแต่คง
ลำบากพอดู คงปวดสะโพกจากการออกศึกครั้งแรก หึ
“ตื่นแล้วเหรอคับ”
“ฮะ”ไอเด็กน้อยมันส่งยิ้มให้ผมก่อนจะพยุงตัวเองออกจากเตียงอย่างช้าๆจนผม
เห็นแล้วต้องเข้าไปช่วย
“ปวดมากเลยเหรอ พี่ขอโทษนะ”
“ไม่เป็นไรฮะ พี่ไม่ผิดหรอก มีร์ยอมพี่เองอะ”
“…” มันก็จริง แต่ผมเป็นสุภาพบุรุษนะครับไม่ได้ๆผมต้องรับผิดชอบ 555+
“ช้าๆหน่อยได้ไหมฮะ มีร์เจ็บอะ” โอ๊ยดูกระต่ายน้อยมันทำหน้าซิครับอยากจะขย้ำอีกรอบ ให้ตาย
“งั้นพี่อาบให้ดีกว่า”ผมพูดเสร็จก็จับไอเด็กน้อยอุ้มท่าเจ้าสาวไปอาบน้ำให้ เด็กน้อยมันดูตกใจนิดหน่อยแต่ก็เปลี่ยนเป็นเขินอายแทน ให้ตายอย่าน่ารักได้ไหมครับ เลือดกูจะหมดตัวเอาได้ ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะหื่นขนาดนี้เลย เพราะไอเด็กน้อยนี้คนเดียว
ผมพาเด็กน้อยไปอาบน้ำล่างตัวในอ่างแล้วผลสุดท้ายผมก็ได้ตามหวังครับ คิคิ ครั้งที่สองไงครับไม่เห็นต้องงง สวรรค์มาโปรดจริงๆโว้ย
หลังจากเสร็จกิจกรรมในห้องนำเสร็จผมก็ล้างตัวให้น้องก่อนจะพาน้องไปส่งบ้านตลอดทางมีแต่ความเงียบเพราะไอเด็กน้อยหลับปุ๋ยไปซะงั้นแต่ก็ไม่เป็นไรผมเข้าใจว่ามันเหนื่อย 555+
“มีร์คับ ถึงบ้านแล้วคับ”ผมเขย่าตัวน้องล็กน้อยเพื่อปลุกแล้วเจ้าเด็กน้อยของผมก็ขยี่ตาตื่นขึ้นมา
“ถึงแล้วเหรอฮะ” หน้าตอนงัวเงียก็น่า เอา โอยย ผมกลายเป็นลุงหื่นไปแล้วเหรอเนี๊ย
“คับ ลุกไหวไหม”
“ไหวฮะ”
“ให้พี่เข้าไปส่งไหม”
“จะไปแนะนำตัวกับพ่อแม่ผมเหรอฮะ ^///^”
“เอางั้นก็ได้ฮะ”พูดไปงั้นแหละรู้อยู่แล้วว่าไอเด็กน้อยมันไม่กล้าหรอก คิคิ
“งั้นก็เข้ามาดื่มอะไรก่อนซิฮะ” อาว เวรแล้วไง ปากดีนักสาสเอ๋ย เจอเข้าไปดอกนึงน็อคเลย ผมเลยจำยอมต้องเดินอย่างกล้าๆกลัวเข้าไปในบ้านของน้องแล้วก็เจอของดีฮะ พ่อกับแม่น้องเค้านั่งอยู่พอดี ตลอดทางเข้าบ้านภาวนาให้ไม่อยู่กันที่ไหนได้อยู่ครบเลย ทั้งพ่อทั้งแม่ทั้งเพื่อนสามตัวที่ไอเด็กน้อยมันเล่าให้ฟัง
“พ่อฮะแม่ฮะ นี้ไงพี่พีช”
“สวัสดีครับ” เป็นเสืออยู่ดีๆไม่ชอบชอบเป็นหมา --“
“นั้งก่อนซิ” พ่อไอเด็กน้อยเชิญผมนั้งที่โต๊ะรวมญาติละมั้งยาวขนาดนี้ ผมก็เดินเข้าไปนั้งแบบนอบน้อมสุดไๆ เพื่อนมันสามตัวมองผมหยั่งกะจะฆ่ากันทางสายตา ไม่ต่างอะไรจากพ่อไอเด็กน้อยเลยมองกูเปฌนตาเดียวขนาดนี้ฆ่ากูเลยเถอะ
“มีร์บอกแม่ว่า พีชจะให้น้องไปพักด้วยเหรอลูก ^_^” อย่างน้อยก็มีคุณแม่คนนึงที่เป็นนางฟ้า
“ครับ”
“แล้วไม่ลำบากเหรอลูก ค่าน้ำค่าไฟที่เพิ่มขึ้นมา ลูกแม่เลี้ยงลำบากมานะ”
“แม่อะ!”เสียงไอเด็กน้อยค่อนแม่มันนิดหน่อยแต่ผมไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะรอบข้างผมก็…สุดๆ
“ไม่ลำบากหรอกครับ”
“ก่อนจะไปอยู่ด้วยกันรู้จักกันนานรึยังหละ”นั้นไงเสียงพยายมมาแล้ว เสียงพ่อไอเด็กน้อยเหมื่อนเสียงพยายมที่กำลังตัดสินชีวิตผมว่าจะให้ไปอยู่ขุมนรกไหนดี
“ไม่นานครับ”
“ไม่นานนะเท่าไหร” พระเจ้าช่วยลูกด้วยขอร้อง
“ก็… 3วันครับ”
“3วัน!!!”ประสานเสียงเหมื่อนวงค์ออเคสตร้าเลยนะครับคุณเพื่อน
“3วันแล้วจะไปอยู่ด้วยกันเนี๊ยนะ”
“ครับ”ใครเห็นสีหน้าผมตอนนี้คงอดขำกันไม่ได้ชัวร์ๆ ไก่ต้มยังแพ้กูเลยคร๊าบ
“ฉันไม่อนุญาติ”
“พ่อ! ไม่เอามีร์จะไป!”
“อย่าดื่อได้ไหมมีร์!”
“ไม่รู้แหละมีร์จะไปอยู่กับพี่พีช แล้วพ่อก็ห้ามมีร์ไม่ได้ด้วย!”
ไอเด็กน้อยมันเดินมาเกาะแขนผมพลางเถียงพ่อมันไปด้วย
“ทำไม่พ่อจะห้ามแกไม่ได้ ในเมื่อพ่อเป็นพ่อของแก”
“และพวกฉันก็ไม่ให้แกไป”หนึ่งในสาวตัวพูดขึ้นมาซึ่งผมไม่รู้จักชื่อแต่เพื่อนมันคงห่วงมันน่าดู
“ไม่!! พ่อกับบามเงียบไปเลยยังไงมีร์ก็จะไป! แม่ฮะแม่ให้มีร์ไปเถอะนะ”ไอเด็กน้อยมันปล่อยแขนผมก่อนจะเดินไปอ้อนแม่มัน อ้อนเป็นเด็กน้อยเลยน่ารักดีแหะ แต่ผมไม่มีเวลามาชมมากนักเพราะตอนนี้ผมอยู่ในนรกชัดๆ
“แม่ยังไงก็ได้ แต่มีร์ต้องฟังพ่อนะลูก”
“ทุกคนใจร้าย! ไม่รู้แหละมีร์ไม่ยอม มีร์จะไป ในเมื่อพ่อไม่อนุญาติมีก็จะหนีไป!”
“มีร์!!!”
“พ่ออย่ามาตะหวาดใส่มีร์นะ มีร์ไม่ชอบ”
“แกนี้มันดื้อจริงๆ”
“ดื้อเหมื่อนพ่อไงฮะ”
“มีร์!!”
“พ่อให้มีร์ไปเถอะนะ พี่พีชเค้าไม่ทำอะไรมีร์หรอกนะ”
แน่ใจเหรอครับที่รักที่พูดไปนะไม่โกหกเลย เพิ่งทำมาเมื่อกี้เองนะ --“
“ยังไงก็ไม่ได้ พ่อไปรับไปส่งแกก้ได้ถ้าแกไม่อยากขึ้นรถเมย์”
“มีร์ไม่ได้ขี้เกียจแต่มีร์อยากอยู่กับพี่พีช”
“แกนี้มันพูดยากพูดเย็นจริงๆ จะไปก้ไปแต่ถ้าแกเป็นอะไรขึ้นมาอย่าโทรหาพ่อกับแม่ก็แล้วกัน” พ่อไอเด็กน้อยเดินกระทืบเท้าขึ้นไปบนบ้านพร้อมกับคุณแม่ที่เดินตามหลังไปตอนนี้เหลือกแต่ไอเพื่อนมันสามตัว
“เย้! ได้อยู่กับพี่พีชแล้ว” ไอเด็กน้อยกระโดดโล้ดเต้นก่อนจะเอามือมาคล้องคอผมแล้วก็ยิ้มหน้าบาน
“แต่พวกฉันไม่ให้ไป”
“ฟีลม์อะ อย่าใจร้ายซิ”
“ไม่ใช่แค่ไปฟีลม์แต่ฉันกับไปซันด้วย”
“บามอะ บามไม่เคยขัดใจมีร์นะ”
“แต่ครั้งนี้ไม่ได้!”
“อย่ามาใจร้ายกับมีร์นะ”ดูหน้าไอเด็กน้อยซิฮะ ทำตัวเหมื่อนเด็กไม่มีผิด
“ฮื่อๆ”อาวร้องไห้ซะงั้น เวรกำ ผมเข้าไปกอดไอเด็กน้อยก่อนปลอบโยนโดยการลูบหัวไอเด็กน้อยกอดผมแน่น แต่เพื่อนมันจ้องผมจนผมกลายเป็นหินปูไปแล้วจากเป็นหินเกรนิตแสนสวย
“ไอมีร์อย่าร้องดิวะ”
“ไม่รู้แหละยังไงมีร์ก็จะไป”ไอเด็กน้อยผลักผมออกก่อนจะหันไปพูดกับเพื่อนมัน
“มีร์มึงอย่าดื้อดิวะ พวกกูเป็นห่วงมึงนะเว้ย”
“แต่ไม่ได้รักมีร์เลยขัดใจมีร์แบบนี้!”
“เออจะไปก็ไปแต่พวกกูจะไปหามึงทุกวันและไปรับมึงไปเรียนทุเช้า”
“จริงนะ มีร์รักฟีลม์นะ”แล้วไอเด็กน้อยมันก้เข้าไปกอดไอเพื่อนที่ชื่อว่าฟีลม์ซึ่งผมจำไดว่าไอเด็กนี้คือเด็กไอริว
“ไอฟีลม์” เด็กไอริวทำหน้าเอือนๆก่อนจะทำหน้าเชิงว่าให้ยอมๆมันไปก่อน
“ก็ได้ แกจะไปก็ได้แต่ฉันไปด้วย”
“ไม่ได้เกรงใจพี่เค้า”
“โอย ไอนู้นก็ไม่ได้ ไอนี้ก็ไม่เอา จะไปก็ไป”
“ซันน่ารักที่สุดเลย”ไอเด้กน้อยเดินเข้าไปหอมแก้ม ครับได้ยินไม่ผิดหอมแก้ม ซึ่งถามว่าผมหึงไหม หึงซิครับเมียนะครับ แต่เก็บอาการไว้ก่อน ค่อยเคลียร์ทีหลัง
“จะไปก็ไป แต่ถ้าแกร้องไห้หรือเป็นอะไรอย่าโทรหาฉัน”ไอเด็กที่ชื่อบามพูดจบก็เดินออกจากบ้านไอเด็กน้อยทันที แล้วอีกสองคนที่เหบือกก็เดินตามไป เหลือแต่ผมกับเด็กน้อย ผมส่งยิ้มให้เด็กน้อยก่อนที่น้องมันจะเดินมากอดผม
“ดีใจจังได้อยู่กับพี่พีชแล้ว ^__^ พี่พีชห้ามทิ้งมีร์นะ”
“ครับ ไม่ทิ้งแน่นอน”
“กลับได้แล้วฮะดึกแล้วนะ”
“เดี๋ยวพรุ้งนี้พี่มารับไปจัดของนะ”
“ฮะ”
ผมก้มลงไปจุ๊บปากไอเด็กน้อยก่อยจะโบกมือลาแล้วเดินมาขึ้นรถ ในที่สุดกระต่ายน้อยก็เดินมาให้กินแล้ว ถึงแม่จะต้องลงนรกบ้างแต่หลังจากนี้กูได้ขึ้นสวรรคืแล้วโว้ยย!!!
ความคิดเห็น