คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 my mouth
มันอาจมีคำไม่สุภาพเยอะ ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ไรท์เตอร์ขี้เกียจแก้นั้นคือเรื่องใหญ่ 555+ ยังไงก็ฝากไว้ด้วยน้ะ
__________________________________________________________________________________
บทที่1 my mouth
มันก็มาจับหน้าผมแล้วมันก็เอาปากมันมาบดเบียดปากผมผมพยายามไม่ให้ลิ้นมันเข้าไปได้ผมกัดฟันเต็มที่มือก็ต่อยไหลมันไปหลายรอบแต่มือมันบีบคางผมอยู่จนสุดท้ายมันก็เอาลิ้นร้อนของมันเข้ามาในปากผมจนได้ผมพยายามดันมันออกแต่ก็ไม่สำเหร็จ มันโลมเลียไปทั่งช่องปากผม ไอเวรเอ้ย!!! ผมเผลอครางออกไปเพราะหายใจไม่ออก "อื้อ ออ" พี่มันบดเบียดภายในโพรงปากผมไม่นานก็ปล่อยผมเป็นอิสระ แต่ผมอะเหรอ ไม่มีแรงขามันอ่อนไปหมด ผมเลยทรุดลงกับพื้น ผมกำลังอึ้งกับสิ่งที่มันเกิดขึ้นอยู่ไม่น้อย พี่มันคุกเข้าข้างนึงลองมาจ้องหน้าผม
"ปากหวานดีนิ จูบนี้เป็นค่ารักษาแผลแล้วกันน้ะ" พี่มันยิ้มแบบคนมีเล่ห์นัย ผมละหมันใส่มันจริงๆแต่ผมไม่รู้จะทำยังไง ก็ขาผมมันไม่มีแรงอีกอย่าง น้ำตาผมมันก้เริ่มไหลออกมาด้วย ให้ตายครั้งแรกของกู ไอเวรเอ้ย พี่มันลุกขึ้นแล้วก็เดินออกไปเหลือแต่ผมที่นั้งบ้าอยู่คนเดียว น้ำตาผมไหลอาบแก้มเต็มไปหมดผมไม่เคยร้องไห้ให้ใครเลยจริงๆ ผมอยากฆ่ามัน!! หลังจากที่ผมนั่งคิดถึงเรื่องบ้าบอคอแตกอยู่ซักพักก็ได้ยินเสียงเรียกจากไอเพื่อนผมสามตัว
"ไอฟีล์มกูหาตั้งนานคิดว่าตกส่วมตาย มานั้งไรตรงนี้วะ" ทั้นทีที่มันเห็นหน้าผมเต็มไปด้วยน้ำตามันเงียบกริบไม่พูอะไรเลย มันคงรู้ว่สผทไม่อยากพูดอะไร เพื่อนมันเข้ามาพยุงผมแล้วก็พาผมมาส่งบ้านตลอดทางผมนั้งเงียบไม่คุยไม่มองคิดแต่เรื่องเวรๆที่เกิดขึ้นกับตัวผม
"พวกกุไปน้ะ อย่าคิดมา มีไรก็โทรหาพวกกู" ไอซันพูดกับผม หน้ามันเนี๊ยโครตจะซีดเพราะพวกมันรู้ว่าต้องเกิดเรื่องไม่ดีมากๆเกิดขึ้นกับผม เพราะผมจะไม่เงียบมากขนาดนี้ถ้าไม่ใช้เรื่อฃหนักหนาขนาดนี้ จากนั้นผมก็เดินเข้าบ้านสวัสดีแม่แล้วก็ขึ้นห้องเลยไม่สนใจใครทั้งนั้น ผมขึ้นมาถึงห้องผมก็เข้าไปอาบน้ำให้สดชื่นจะได้ไม่ต้องคิดเรื่องบ้าๆพวกนั้นอีก ผมอาบน้ำแต่ตัวเสร็จผมก็ลงมาชั้นล่างก็มันเป็นเวลากินข้าวของบ้านผมแม่ผมจะไม่ตะโกนบอกให้รู้เวลาเอาเองถ้ามาสายก็อด
"สอบเป็นไงบ้างวะฟีลม์" ไม่ใช้ใครที่ไหนหรอกครับไอกล้องพี่ชายผมเอง จะให้เอาเรื่องไหนดีละ เรื่องสอบหรือหลังสอบ
"ก็ดี" ผมเก็บเอาไว้ดีกว่าไม่อยากบอกใคร เรื่อฃมันน่าอายขนาดนั้นมีใคาอยากพูดบ้างคงไม่มีใครไปป่าวประกาศว่ากูจูบกับผู้ชายด้วยกันมา
"ดีแล้วละ แม่จะได้หายห่วง"แม่ไม่พูดเปล่าเอามือมาลูบหัวผม มือแม่อบอุ่นจริงๆ ถึงผมจะลืมเรื่องนั้นไม่ได้แต่ผมก็มีแม่นิเนอะ
"เออแม่เดี๋ยวพวกเพื่อนๆผมมาบ้านอะ แม่ทำอะไรให้กินหน่อยน้ะ" เพื่อนแกมาอีกแล้วเหรอ มาทุกที่เสียงดังทุกทียิ่งวันนี้ผมอยากอยู่สงบๆ โอยย เซ็ง! หลังจากทางข้าวเสร็จผมก็เดินขึ้นห้องนอนเพราะได้ยินเสียงรถเพื่อนไอกล้องมากันแล้ว ผมไม่เคยอยู่เลยเวลาเพื่อนไอกล้องมา ผมจะอยู่ห้องนอนหรือไม่ก็ออกไปเดินเล่นแถวริมแม่น้ำ เดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อย
ผมขึ้นมาถึงห้องได้ไม่นานเสียงโหวกแหวกโวยวายก็ดังขึ้นผมชักจะรำคาญ วันนี้ผมรำคาญง่ายเพราะไอเรื่องบ้านนั้น ผมเลยไม่อยากอยู่บ้านอยากออกไปข้างนอกไปหาที่เงียบๆแทนผมเลยลงมาชั้นล่างกะจะยืมรถไอกล้องไปขับรถเล่น
"พี่!!! ยืมรถหน่อย!!!"ผมต้องพูดเสียงดังซิครับก็เล่นเสียงดังลั่นบ้านขนาดนั้นพูดเบาๆจะได้ยินเหรอ
"ไอริว! หยิบกุญแจรถให้น้องกูหน่อยดิอยู่ในตู้บนหัวมึงอะ" ใช่เพื่อนอีกไอพี่เวร แล้วเพื่อนมันก็ลุกขึ้นหยิบกุญแจให้ผม มัยใส่เสื้อช็อบด้วยเรียนวิศวะเหรอวะ เม้งคิดถึงไอเหี้ยนั้นขึ้นมาทันที
"นี้คับ" เห้ย!!!! ไอเวรนั้นนี้หว่า ไม่ใช้แค่ผมคับที่ทำหน้าตกใจมันก็ตกใจแต่ซักพักมันก็กลับมาทำหน้ากวนตีนเหมือนเดิม
"..." ผมไม่พูดอะไรแค่กระชากมันออกจากมือไอบ้านั้นแล้วก็เดินเชิดออกมา
หมับ!
มันจับมือผมอีกแล้ว กูขยักแขยงเว้ย!! ผมหันควับไปหามันทำต่ถลึงใส เม้งยังมีหน้ามาจับมือกูอีกไอสัส
"ปล่อย!!!!!!" ผมพูดเสียงดังเกินไปมั้งหันมาทั้งฝูงเลย
"อาว รู้จักกันเหรอวะ" พี่ผมมันทำหน้าหมางงครับคงไม่คิดว่าผมจะรู้จัก แต่ผมไม่อยากรู้จักมัน
"เออ เพิ่งรู้จักวะ" ดูมันตอบ กูอยากรู้จักมึงมาอีเวร ทันยังไม่ยอมปล่อยมือผมแถมยังกำแน่นขึ้นอีก
"ใครอยากรุ้จักมึง!" ผมพูดใส่หน้ามันเต็มๆ สะใจเป็นบ้า!! ผมยิ้มกวนๆให้มัน
"ไอฟีล์ม!! เพื่อนกูน้ะเว้ย" พี่ผมคงโกรธที่ผมพูดแบบนั้นกับเพื่อนมัน แต่ทำไมผมไม่สน ผมสะใจ
"ทำไม! เพื่อนเวรของมึงอะไม่มีใครอยากรู้จักหรอก" ผมหันไปพูดกับพี่ พี่ผมคงโกรธเข้าไปอีกหน้าแดงแป๊ดเลย ดีผมชอบ
"มีเรื่องอะไรกันฟีล์มกล้อง" นั้นไงแม่มากูซวยแน่ไอกล้องยิ่งชอบฟ้องอยู่ด้วย เวรแล้วกู --" แต่ก็ชั่งผมสะใจแล้ว
"ก็ไอฟีล์มอะดิแม่มันพูดเหี้ยๆใส่เพื่อนผม" ไอพี่เหี้ยมึงไม่รู้อะไรมึงอย่าพูดดีกว่า เม่งเอ้ยซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ --"
"ฟีล์มพูดอะไรกับพี่ริวเค้าอีกละ เราชอบหาเรื่องคนไปทั่ว" อาวแม่! อะไรวะเม่ง กูผิดอีกแล้วเฟรอ กูผิดตลอด เวรเอ้ย!!!
"ผมเปล่าน้ะแม่พี่มันหาเรื่องผมก่อน นี้ไงแม่มันจับมือผมอะ" ไม่พูดเปล่าผมชูมือที่โดนพี่มันจับให้ดู
"พี่เค้าก็แค่จับเฉยๆ แกนะแหละชอบหาเรื่อง" คือผมผิด โอเคชาตินี้ผมทำอะไรถูกบ้างไหมเนี๊ย
"แม่! แต่มัน จะ ..." จะให้ผมพูดไงละ จูบ ผมงั้นเหรอใครจะไปเชื่อผม ผมมันเลวอยู่แล้วนิ ตั้งแต่เล็กจนโตผมนี้แหละเลวส่วนไอกล้องอะดีเลิศ
"ไปเรียกพี่เค้ามันได้ไง ขอโทษพี่เค้าเดี๋ยวนี้" ขอโทษเหรอ ฝันไปเหอะ มันไม่ออกมาจากผมแน่ ไม่มีทางมันนะแหละที่ต้อฃขอโทษผม
"มันเรียกมึงด้วยแม่" มีทับเสริมไม่ใช้ใครที่ไหนพี่ผมเอง --" เออ ทับถมกันเข้าไป กูจะเป็นฟอซซิลอยู่แล้ว
"ฟีล์ม มันก็มากแล้วน้ะลูก นี้มึงอีกเหรอ ขอโทษพี่ริวเดี๋ยวนี้" ไม่มีทางผมไม่ทำ ผมยังจ้องหน้ามันไม่เลิก เพราะมึงคนเดียว
"ไม่เป็นไรคับแม่" แหม่ทำแสนดี ที่แท่มึงก็เลวเหมือนกูนะแหละ ซักหมัดดีไหมเนี๋ย
"ไม่ได้จะ ต้องขอโทษ แม่ไม่ยอม" เออ ไม่เอามันเป็นลูกเลยละ โอ้ยยย กูต้องทำบุญเก้าวัดไหมเนี๊ย ล้างซวย
"ฟีล์ม ขอโทษเดี๋ยวนี้" แม่หันมาทำหน้าดุผม แต่ผมเหรอจะสนไม่มีทาง
"ไม่ ผมไม่ขอโทษมันแน่นอน" ผมชี้หน้ามันด้วย สะใจดี
"ฟีล์ม!!" แม่ผมโมโหแล้วคับ ซวยแล้วกู --" ให้ตายทำไม่วะ รู้แบบนี้ไปอยู่กับพ่อดีกว่าเวรเอ้ย!!!!
"แม่อะ" หมาหงอยซิครับผมจะไปทำอะไรได้ แต่ยังไงผมก็จะไม่ขอโทษมัน ไม่มีทาง
"ขอโทษพี่ริวเดี๋ยงนี้!!" ทำไงดีวะกู โอ้ยย ยัดกูกลับเข้าไปในท้องเหอะขอร้อง --" ให้ตายกูอยากตายยยย!!!!!
"ไม่!!!" ผมสุดจะทนแล้วให้ผมขอโทษมันนะน้ะไม่มีทาง ผมพูดไม่พูดดีกว่าตะโกนเลย ผมก็สะบัดมือออกแล้วก็เดินเร็วออกไปนอกบ้านจะข้ามถนน แต่ไม่ทันระวัง
ปี๊นนนนน~ โครม!
สิ้นสุดเสียงนั้นผมก็ไม่เห็นอะไรอีกเลยนอกจากพี่มืด ที่มืดสนิด ผมโดนรถชนเข้าให้แล้วสิน๊ะ แต่ตอนนี้ผมขอไปหาพระอินทร์ก่อน
ทำไมหนังตามันหนักขนาดนี้วะ จะลืมตาก็ไม่ได้แต่ยังไงผมก็พยายามลืมตาขึ้นมาเห็นแต่แสงไฟจ้าทำให้ผมต้องหรี่ตาปรับสายตาใหม่
"ฟีล์มเป็นไงบ้างลูก" แม่ผมเหรอ นี้แม่ยังห่วงผมอีกเหรอ ผมคิดว่าแม่จะห่วงแต่อีพี่บ้านั่น ผมลืมตาหันไปมองรอบๆห้อง ก็เห็นไอเพื่อนๆพี่ไอกล้องเต็มห้องไปหมดนอกจากนั่นยังมีไอบ้านั่นอยู่ปลายเตียงอีก ทำไมมึงไม่กลับบ้านไปวะ
"แม่ ผมอยู่ไหนเนี๊ย" ผมตื่นมาก็ไม่รู้อยู่ไหนแต่ที่แน่ๆไม่ใช้บ้านผมชัวร์ ห้องวีขาวๆแบบนี้ไม่มีที่บ้านของผม
"โรงพยายาลลูก เป็นไงเจ็บมากไหม" ถามมาได้เจ็บดิแม่ --" ผมมองสาระรูปตัวเอง ขาก็เข้าเฝือกแขนก็มีรอบแผลเต็มไปหมด ให้ตายซวยๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆ !!!!!!
"เจ็บดิแม่ รถชนน้ัไม่ใช้มดกัดจะได้แค่แสบๆคันๆ" กูยังมีหน้าไปกวนตีนอีกเหรอวะ แต่ก็ช่างมันเป็นสันดารไปแล้วนิ
"ยังจะมีหน้ามากวนอีก"เอ้าก็มันเป็ปกติของผมนิแม่ แม่ยังไท่ชินอีกเหรอ
"ไอฟีล์มตายยังวะ" นั้นแช่งกูมาแต่ไกลไอเพื่อนเวร
"มาตายพร้อมกูไหมละ" แช่งกูดีนักสัสเอ้ย ปากมึงฉีดยาบ้างเหอะ
"ไม่ดีกว่าวะ กูยังไม่มีเมียเลย เชิญมึงคนเดียวก่ินน้ะเพื่อน" ยังมีต่อ ปากแบบพวกมึงจะมีใครเอาเวรเอ่ย
"พอๆ ไอเหี้ยกูยังไม่ตาย กูไม่ตายง่ายๆหรอกกูต้องฆ่าคนก่อน" ผมพูพลางหันหน้าไปขเม่งใสพี่มันด้วย หมันใส่จริงๆเม่ง เสียทั้งจูบ ยังจะมาโดนรถชนอีก
"ฆ่าใครวะ" ทำหร้าหมางงอีก มึงมึนได้ตลอดจริงไอเหี้ยมีร์เอ้ย!!
"ฆ่ามึงนะแหละไอสัส" โง่ดีนัก ฆ่ามึงก่อนมันซะนี้
"ไม่เอาน้ะ กูยังไม่มีผัวเลย" ให้ตายไอสัส ==" ผมลืมบอกไปไอมีร์มันเป็น ... คงรู้น้ะ ผู้ชายชอบผู้ชายคืออะไร แต่อีนี้แรดเกินจะเป็นผู้ชายได้ --"
"มึงไปหามาเดี๋ยวกูฆ่าให้พร้อมกันจะได้ไปอยู่ด้วยกันในนรกเลย" แรดไม่เลิก --" ไม่ต้องสงสัยหรอกคับปกติพวกผู้ชายจะไม่ชอบเกย์ใช้ไหมละ แต่พวกผมชิวๆ เพราะเกย์ก็คน ถูกไหมครับ
"พอเลย เงียบไปเลนน้ะ เดี๋ยวกูโกรธมึงแน่" นั้นทำหน้ายู้น่ารักตายแหละไอห่า --"
"เออๆ พวกมึงมาไม่เรียนพิเศษเหรอ" ถึงพวกผมจะเกเรแต่ก็เรียนพิเศษเพิ่มพูนความรู้น้ะครับ
"ก็จะถงแล้ว แม่โทรมาบอกพวกกูเลยรีบบิดมาเลย เพื่อนรักกูไกล้ตาย ต้องมาดูใจก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากัน แต่แม่คับถ้าไม่มีเจ้าภาพผมเป็นให้ก็ได้ครับ" นั้นแช่งกู แม่กูก็น้ะยังจะยิ้มอีก มันแช่งลูกน้ะแม่ !!
"ไอเชี้ยปากหมาๆแบบนี้ไม่ต้องมาก็ได้สัส!" ปากหมากว่ากูอีกไอสัส ไปตายซะ!!
"เออกำลังจะไปแล้วเลยเวลาเรียนมาแล้วด้วย เดี๋ยวกูจดมาใหั แต่กูไม่รับปากว่ากูจะจดหมด เพราะกูจะนอน" กูรู้นั้นงานหลักมึงไอสัสบาม เห็นหนังสือไม่ได้ ต้องหลับ --" หนังสือไม่ใช้ยานอนหลับซักหน่อ แต่ก็เป็นเหมื่อนกันทุกคนแหละ ถ้าเป็นหนังสือการ์ตูนเหรอ จัดไปผมไม่อ่านดึกหรอก อ่านถึงเช้าก็ได้ ฮ่าๆๆ
"เออ! ขอบใจ ไปได้แล้ว เดี๋ยวน้องพลอยแถว A5 คิดถึง ฮ่าๆ" เล่นจีบเด็กเก่งอีสัส ไม่เจียมตัวเล้ยยย ยัยนั้นก็เล่นตัวน่าดูแต่อย่างว่า น่ารักนิ
"เออกูไปน้ะ จุ๊บ!!" ไอสัส อุบาทว์ถ้าทำแล้วน่ารักกูไม่ว่า --" พูดเสร็จก็ยกมือไหวแม่กับพี่แล้วก็วิ่งออกไปเลย มีพวกมึงเป็นเพื่อนสนิดเนี๊ยสบายใจวะ อยากจะพูดขอบใจ รักพวกมึง แต่กระดากปากวะ
"พวกมึงก็กลับไปได้แล้ว ดึกแล้ว" พี่ผมมันสั่งเพื่อนมัน แต่ผมก็อยากใหักลับนะแหละ รำคาญลูกตา โดยเฉพาะไอบ้านั้น
"เออ! กลับแล้วคับแม่หวัดดีคับ"เพื่อนพี่มันยกมือไหวแม่ผม ยกเว้นไอเวรนั้น ไม่มีมารยาท
"หายไวๆน้ะน้องชาย" เพื่อนพี่มันหันมาอวยพรผมผมก็ยิ้มแห้งๆส่งไปแค่นั้น แล้วพวกเพื่อนพี่ก็ออกไปหมดยกเว้นไอเวรนั่นอีกแล้ว
"มึงไม่กลับเหรอไอริว" ดีมากพี่ผมกำลังอยากรู้อยู่เลย อยู่ทำซากอะไรวะ ไปตายซะ!!
"กูอยู่เฝ้าน้อฃมึงให้ ยังไงกูก็เป็นต้นเหตุ" ห๊า!!! ไอห่า ทำแสนดี สัสเอ้ยเอาออสก้าไปเลยไอสัส
"เห้ย!ไม่เป็นไรกูอยู่เฝ้ามันเองมึงอะกลับไปได้แล้ว" เออกลับไปเลยรำคาญ!!!! เม้งไปไกลๆตีนได้ไหมเนี๊ย!
"มึงอะพาแม่กลับบ้านไปเลย กูเฝ้าให้ ไม่เป็นไรกูไม่มีงานส่งแล้ว สงสารแม่มึงต้องไปทำงานอีก" แสนดี เป็นณเดชรึไง สัสเอ้ย งูพิษชัดๆ
"ไม่ต้อง! กูอยู่คนเดียวได้!" กูขอพูดบ้างเหอะ รำคาญ ฟังมานานและ ไอคำสุภาพบุรุษ --"
"ฟีล์ม พูดไม่เพราะอีกแล้วพี่เค้าอุสาห์มีน้ำใจ แม่ปล่อยให้อยู่กับพี่เค้าดีกว่า นิสัยไม่ดีขึ้นทุกวันแล้วน้ะเราอะ" เห้ยแม่! ไม่เอาขอร้องละ ผมอยู่กับผีที่โรงพยาบาลก็ได้แต่ไม่เอาไอเวรนี้
"ได้ครับแม่เดี๋ยวผมเฝ้าให้" อาวไอนี้!! เสือกจริงโว้ย กลับหลุมได้แล้ว!!!
"เสือก!" สุภาพบุรุษสุดตีนเทพอีสัส! ใบเตยจริงเว้ย(รกอก)
"ฟีล์ม!!! งั้นแม่ฝากด้วยน้ะริว ขอบคุณมากนะลูก" อาวเห้ย!! แม่ไม่เอาาาาาา โอยยยกูไปนอนห้องดับจิตก็ได้ ไม่เอามัน
"แม่!!!ไม่....." ผมยังพุดไม่ทันจบแม่ก็ชี้หน้าผมแซรกพูดเข้ามา
"หยุด! แม่พูดคำไหนคำนั้น" นั่นไงแม่กู ทำไรได้ละคับ ผมก็ต้องเงียบซิครับ เอามาซวยซะให้พอจะได้เจอแต่สิ่งดีๆ
"ฝากด้วยน้ะริว""ฝากน้องกูด้วยน้ะเว้ย" อวยกูจัง! --" กูต้องทนอยู่กับ ผีทะเล ไม่มีใครซวยไปกว่าฟีล์มอีกแล้ว
"ครับแม่ / ได้ไม่มีปัญหา" มึงไม่มีแต่กูมีครับ มีมากด้วย ไอเวร ไอห่า ไอ.. โอยยยย --" สุดท้ายก็เหลือแต่ผมกับไอพี่เวร ให้ตายทำไม่ไม่ชนให้กูตายไปเลยวะ ให้กูมาทนอยู่ทำไม =="
"หิวยัง?" หิวยัง ถามมาได้ไอเวรไม่หิวมั้ง ท้องกูร้องขนาดนี้
"..." กูไม่ยากพูกับมึง ไปตายซะกูพูดกับผีดีกว่ามึงอีก
"ไม่ตอบ อยากกินปากพี่อีกไหมน้อง"
ความคิดเห็น