คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : - intro -
intro
'มาแล้วซิน๊ะกับเช้าวันแรกของการสอบ'ผมบ่นพึมพัมอยู่ในใจ ไม่ใช้ว่าผมดีใจหรอกน้ะกับการสอบครั้งนี้ ผมขี้เกียจมากกว่า สอบบ้าบออะไรวะเข้าห้องตั้งแต่ 6:30 ตายกันพอดี ผมต้องแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่ตี 4:30 ดีน้ะที่บ้านผมอยู่ไม่ไกล ถ้าพวกบ้านไกลคงไม่ต้องนอน เอ่อ!ผมลืมบอกไปผมชื่อ ฟีล์ม ส่วนพี่ชายผมชื่อกล้อง พี่ชายผมเรียนหมอที่มหาลัยที่ผมกำลังจะสอบตรงหนี้แหละ แต่ผมแนวอะ ผมอยากอยู่นิเทศ ก็ผมหล่อคงไม่แปลกที่อยากเรียนการแสดง ตอนนี้ผมมารอเพื่อนอยู่หน้าตึกวิศวะเพราะผมออกจากห้องสอบคนแรกอะดิ ผมเลยต้องมานั้งรอมัน เพื่อนผมมันเก่ง มันเลือกเรียนวิศวะกันทั้งนั้น ไอซันเอย ไอมีร์เอย ไอบามเอย ถึงตอนมัธยมพวกผมจะเกเรแต่พวกผมก็เกรตดีน้ะค้าบ นั้นไงไอบามออกมาแล้ว เพิ่งนินทาไปไม่นานก็มาและ
"เป็นไงบ้างวะ"
ถามไปงั้นแหละรู้อยู่ว่ามันทำไม่ได้หรอก ก็เมิอคืนคนอื่นๆคงอ่านหนังสืออย่างหนักแต่พวกผมไปผับครับ แก้เซ็ง แล้วมันก็หายจริงๆอะแหละ
"ก็ได้นิดหน่อยวะ ยากมากบอกเลย มาหมดอะแรงกล แรงนู้นนี้ ความเร็ว เร่ง ดีน้ะกูจำสูตรได้ ไม่งั้นจบเห่" ร่ายยาวมาเลย --" ท่าทางจะยากจริง แต่ผมชิวคับ ผมเรียนสายวิทย์แต่มาสอบนิเทศ มันก็หมูๆอะ
"ก็ดีแล้วนิวะ ไอสองตัวนู้นยังไม่ออกมาเลย"
ป่านี้หัวชี้เด่แล้วแหละ ฮ่าๆๆ ไฟช็อตตาย พวกมันสองตัวอยากเข้าอิเล็กนะครับแต่ไอบามมันเอาปิโต มันก็ยากพอกันอะแหละ ช่างมันเหอะอยากได้อะไรยากๆเอง ช่วยไม่ได้
"ดีกับผีมึงดิ กูได้บ้างไม่ได้เยอะเนี๊ยน้ะ"
อาวไอนี้ก็เห็นบอกดีที่จำสูตรได้อะไรของมึงเนี๊ย --" ผมละงงกับมัน สงสัยดมกลิ่นน้ำมันจนเป็ประสาท
"กูจะไปรู้มึงเหรอ อีกอย่างมึงสอบเสร็จแล้วก็ปล่อยๆไปเหอะ ไม่ได้ก็แอดมิดดิวะ" ทางแก้มีออกหลายทาง ไอนี้ผมไม่เห็นจะเครียดเลย ไม่ติดก็สอบใหม่ สอบให้ตายไปเลย
"ก็จริงของมึง แต่ถ้าติดตอนนี้ก็สบายไปเลยน้ะเว้ย"
เอ้าไอนี้ไม่เลิกเว้ย แต่สบายจริงของมันอะแหละ ผมก็อยากติดตอนนี้จะได้ไปเที่ยว ฮ่าๆๆๆ
"กูก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ถ้าไม่ได้แล้วให้ทำไงวะ"
จะไปบังคับให้ข้อผิดเป็นข้อถูกมันก็ไม่ได้ มันยังทำหน้าเซ็งกะตายต่อ กูเพลีย--"
"เออ! ช่างมันเหอะ"
มึงควรจะพูดแบบนี้ตั้งนานแล้วไอนี้ รอให้ผลออกก่อนแล้วค่อยพูก็ได้ สุดท้ายมันก็มานั้งคอยไอสองตัวนั้นข้างๆผม
"กูปวดฉี่วะ มึงรอไอสองตัวนั้นตรงนี้น้ะเดี๋ยวกูมา"
มันไม่พูดอะไรแค่พยักหน้าให้ผม แล้วผมก็เดินออกมา แต่ห้องน้ำอยู่ไหนวะ ผมหันซ้ายหันขวาหาป้าย แล้วคิดว่าเจอไหมครับ เจอครับแต่เป็นป้ายเอกการบิน ช่างมันเหอะอาคารเรียนก็ต้องมีห้องน้ำบ้างแหละ ผมเลยเดินตรงเข้าไปในตึกทันที ทำไมมันดูมืดๆวะ ช่างมันเถอะตอนนี้ผมไม่ไหวแล้วขอเข้าห้องน้ำก่อนแล้วกัน อยู่ไหนวะ เจอเด็กใสเสื้อช็อบคนนึงเข้าไปถามดีกว่า
"ขอโทษคับ"
มันหันมาแล้วครับ ... โห่! 0-0 คนเหี้ยไรวะหล่อฉิบหาย กูคิดว่ากูหล่อแล้วน้ะ ไม่เป็นไรกูน่ารักก็ได้วะ คิคิ ขอผมหน่อยเหอะน้ะ ^++^
"มีไรคับ"
เม่งเสียงก็หล่อ ถ้ากูเป็ผู้หญิงน้ะเม่งอ่อยไปนานและ ถ้าบ้านรวยน้ะ ครบเลย หล่อ รวย เก่ง ไอที่ผมบอกว่าเก่งก็เพราะที่นี้เป็นมหาลัยติดอันดับของประเทศนะซิครับ
"คือ ... ผมจะถามว่า...ห้องน้ำไปทางไหนนะครับ "
ลากเสียงซะยาวเลยกู ก็มันประหม่านี้หว่าอยุ่หน้าคนหล่อก็แบบนี้แหละ 555+
"อ่อ! ตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายครับ"
หล่อ เก่ง มีน้ำใจ สุดๆเลยวะ เอาใจผมไปเลยพี่! มันชูมือชี้ไปทางข้างหน้าให้ผมดู ผมก็หันตามซิครับ เคลิม~ ห๊า!! ไอทางมืดๆนั้นอะน้ะ ==" กูต้องไปทางนั้นจริงเหรอ เวรผมยิ้งกลัวความมืดอยู่ด้วย
"ทางนั้นจริงเหรอพี่"
เอ่อ ~ คือว่ามีทางอื่นอีกไหมพี่ คือผมไม่กล้าไปอะ *^* ผมกลัว ให้ตายไม่น่ามาทางนี้เลนกู ซวยฉิบหาย
"ทำไมน้องกลัวความมือเหรอเราอะ"
รู้ได้ไงวะหน้าผมมันแสดงออกแบบนั้นเลยเหรอ? ให้ตายผมไม่ใช้ผู้ชายอ่อนแอน้ะ แต่ผมกลัวมันจริงอะ
"เอ่อ.....คือ"จะให้ผมตอบว่าไรละมันก็เรื่องจริงอะ ทำอะไรไม่ได้ครับได้แต่เกาหัวเท่านั้นแหละกลบเกลื่อนความอาย
"ฮ่าๆๆ มาไปกับพี่ก็ได้"
ดูมันขำผมซิครับ คนเราก็ต้องมีความก็กันบ้างละถูกไหมครับ ใครเกิดมาแล้วไม่มีความกลัวบ้างวะ --" เชอะ!! คนอย่างผมฆ่าได้หยามไม่ได้ครับ
"พี่หยุดหัวเราะเลย ผมไปเองก็ได้ คนกลัวมันผิดรึไง"
ผมหันไปชี้หน้าด่ามัน ก็ผมไม่ชอบให้ใครมาหยามผมนิ ผมขอเอาคำพูดที่ผมชมมันกลืนลงคอ มันเงียบไม่พูดอะไรเลยคับ ผมก็เชิดหน้าเดินไปทางมืดๆบ้านั้นแหละ เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน
หมับ!
มันจับมือผมเอาไว้คับ ไอนี้กล้าแต๊ะอั๋งผมเหรอ เดี๋ยวเจอตีน ผมหันไปหามันด้วยท่าทางหาเรื่อง มึงวอนจริงๆใช้ไหม อย่าคิดว่ากูไม่กล้า เจอกูแล้วจะหนาว
"มีไร!"
เล่นผมเหรอ เดี๋ยวจัดให้ซักหมัด เริ่มขึ้นแล้วนะเว้ย หล่อก็หล่อเหอะชกให้หน้าแหกหมอไม่รับเย็บเลย
"พูดดีๆดิน้อง พี่อายุมากว่าน้ะ"
เหอะ!ยังจะบอกให้พูดดีๆอีก เม่งผมไม่ต่อยหน้ามันก็ดีเท่าไหนแล้ว ไอนี้วอนจริงอยากลองของรึไง
"ทำไมต้องดี พี่ยังไม่ดีกับผมเลย"
ผมเชิดหน้าเต็มที่ หาเรื่องใครไม่หาเรื่องมาหาเรื่องผมเดี๋ยวสวยครับ
"พี่พูดไม่ดีตรงไหน พี่แค่ขำเฉยๆ น้องเป็นผู้ชายน้ะ กลัวความมืออะมันของผู้หญิงไม่ใช้เหรอ" อาวแล้วไงครับผมกลัวความมืดไม่ได้เหรอ ผมผิดว่างั้นที่เป็นผู้ชายกลัวความมืด
"ผมผิดว่างั้น"
เป็นไงผมกวนตีนเข้าให้ไอนี้ กลัวก็ผิดบ้าป่าววะ ความกลัวมันก็มีทุกคนไม่ใช้เหรอวะ
"ไม่ผิดครับ พี่แค่ขำ เอาเป็นว่าพี่ขอโทษ จบน้ะคับ"
ขอโทษเหรอ มาจากใจมากไอเวร มึงไม่อยากพูดไม่ต้องพูด ผมจะไม่ไหวแล้วนะ ผมกำมือแน่นสุดพร้อมจะไปกระทบกับหน้ามันเต็มที่แล้ว
"พี่ไม่ตั้งใจพูดไม่ต้องพูดก็ได้พี่ ผมไม่ต้องการ"
ให้ตายทำไมวันนี้มันซวยจังวะ ต้องมาเจอไอย้านี้กวนตีน โถ่เว้ย!!!!
"อาวแล้วน้องจะเอาไง จะให้พี่ไถ่โทษยังไง"
พี่อยู่เฉยๆไปเหอะ อย่ามายุ้งกับผมเป็นพอ
"..."อาวแล้วกูเงียบไมวะ คิดได้พูดไม่ได้ --"
"ว่าไงคับ" มันทำหน้าเค้นหาคำตอบจากผมให้ได้ แต่ผมไม่เข้าใจตัวเองคิดได้อยู่นี้หว่าทำไมไม่พูดออกไปวะ
"..." ผมไม่พูดอะไรแค่ซะบัดมือออกแล้วก็หันหลังกลับแต่พี่มันก็ยังจะตามมาดักหน้าผมอีก
"มีไร" เม่งมาตัดหน้าผมแถมยังทำหน้ากวนตีนอีก แบบนี้แสดงว่าอยากมีเรื่อง ได้เดี๋ยวกูจัดให้
พลัก!
ผมต่อยหน้ามันไปหมัดนึงเต็มๆ เป็นไงวอนนักใช้ไหมมึง กูจัดให้อีกดอกเอาไหม มึนลุกขึ้นยืนหลังจากที่ผมต่อยมันขว่ำลงไปกองบนพื้น มันทำหน้าโกรดจัด แต่ผมก็ยังทำหน้ากวนตีนใส่มันอยู่ดีแล้วจู่ๆ
ความคิดเห็น