พลิกล็อค รักวุ่นๆลุ้นให้ลงล็อค

ลำดับตอนที่ #17 : พลิกล็อค รักวุ่นๆลุ้นให้ลงล็อค EP.16

~ประเทศไทย~

ผมลากกระเป๋าเดินทางที่ภายในจัดมาอย่างลวกๆ ผมค่อนข้างเมื่อยตัวเพราะเดินทางมาหลายชั่วโมง

?? : ไง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะแบม

ผมมองคนตรงหน้าอย่างครุ่นคิดก่อนจะนึกขึ้นได้

แบม : พี่คุณ ^0^

ผมรีบวิ่งไปกอดพี่คุณด้วยความคิดถึง พี่คุณคือลูกของคุณป้าผมเองครับหน้าตาหล่อเหลาเอาการมากๆ ตอนเด็กๆที่อยู่ไทยพี่คุณชอบมาเล่นกับผมบ่อยๆ ไม่ได้เจอกันตั้งนานแหน่ะแต่หน้าตาพี่คุณไม่เปลี่ยนไปเลย

นิชคุณ : กลับบ้านกัน เดี๋ยวพี่พาไปที่รถ

แบม : โอเคครับ

พี่คุณเดินนำผมกับคุณป้าไปที่รถแล้วมุ่งหน้ากลับบ้านพี่คุณ ส่วนบ้านผมคุณแม่ประกาศขายตั้งแต่ต้นปีที่แล้วเพราะว่าไม่ค่อยได้กลับไทยจะได้ไม่ต้องคอยซ่อมแซมเห็นว่าขายไปแล้วด้วยมั้ง

นิชคุณ : นี่พี่ให้คนจัดห้องไว้เรียบร้อยแล้วรับรองแบมต้องชอบแน่นอน

พี่คุณเดินนำผมไปที่ห้อง พอเปิดประตูเข้าไปผมก็ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น

แบม : โห พี่คุณสุดยอดอ่ะ

นิชคุณ : พี่กลัวแบมคิดถึงบ้านที่เกาหลีน่ะ เลยขอให้คุณน้าถ่ายรูปห้องแบมมาให้

แบม : เหมือนเป๊ะเลยครับ บางทีสวยกว่าด้วยซ้ำ ขอบคุณครับ ^^

นิชคุณ : อื้ม พี่ไปก่อนลงนะ

แบม : ครับ

หลังจากพี่คุณไป ผมก็เดินดูรอบๆห้องมันเหมือนห้องของผมที่เกาหลีเป๊ะๆเลย แถมห้องนี้วิวสวยมากด้วยเพราะมองเห็นสนามหญ้าแล้วก็สวนไม้ดอกไม้ประดับที่อยู่ไม่ไกลจากห้องผมมันทำให้ผมคิดถึงพี่มาร์คขึ้นมา

แบม : พี่มาร์คครับ..แบมคิดถึงพี่มาร์คจัง 

.

.

-วันรับน้อง-

ผมสอบเข้ามหาลัยติดแล้วครับ ดีที่ผมอ่านฟิคบ่อยๆมันทำให้ผมยังพออ่านออกเขียนได้ ถึงแม้จะสอบได้อันดับรองสุดท้ายก็เถอะ ^^;

รุ่นพี่ : เอาละครับน้องๆ พวกพี่ได้จับน้องรหัสกันเรียบร้อยแล้วเดี๋ยวพี่ๆจะไปหาน้องที่แถวเองนะครับไม่ต้องลุกไปไหน

พวกพี่ๆเริ่มเดินไปหาพวกผม แต่กลับไม่มีใครเดินมาที่ผมซักคน จนรุ่นพี่ได้น้องรหัสทุกคนแต่ทำไมผมไม่มีพี่รหัสละเนี่ย

แบม : ขอโทษครับพี่ทำไมผมไม่มีพี่รหัสล่ะครับ

ผมยกมือขึ้นถามด้วยภาษาไทยที่แข็งแรง(?)ของผม

รุ่นพี่ : อ๋อ พี่รหัสน้องมันพูดไทยไม่ค่อยได้มันเลยขอไม่มา ป่านนี้คงปลูกต้นไม้อยู่บนดาดฟ้านู่นน่ะแหละ ลองไปหาดู

แบม : ปลูกต้นไม้บนดาดฟ้า...ครับผมขอตัวนะครับ

ผมรีบวิ่งไปที่ตึก ผมหวังว่าเค้าจะเป็นพี่มาร์คนะ ใครอาจจะว่าผมไร้สาระก็ได้ แต่ผมคิดว่าต้องใช่แน่ๆ ดีที่ตึกที่นี่มีลิฟต์ผมรีบกดปุ่มลิฟต์รัวๆไปที่ดาดฟ้าทันทีอีกไม่กี่วินาทีต่อมาลิฟต์ก็เปิดออก แต่ที่ผมเห็นกลับไปใช่พี่มาร์ค

?? : อ้าวหน่องมาหาพี่ราหัสช่ายป๊ะ

รุ่นพี่หันมาพูดด้วยภาษาไทยแปร่งๆ

แบม : ใช่ครับ... 

นี่ผมหวังอะไรอยู่เนี่ย พี่มาร์คเค้าจะมาทำอะไรที่นี่กัน

?? : พี่ชื่ออีจุนโฮนะ เป็งคนเกาหลี

แบม : อ๋องั้นพูดเกาหลีกับผมก็ได้ครับผมพูดเกาหลีได้

ผมตอบกลับเป็นภาษาเกาหลีทำให้อีกฝ่ายยิ้มออก

จุนโฮ : เฮ้อ! ค่อยยังชั่ว พี่พูดไทยยังไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่เลย น้องชื่ออะไรเหรอ

แบม : ชื่อแบมครับ พี่เป็นพี่รหัสผมเหรอครับ

จุนโฮ : ป่าวหรอก พี่อยู่ปี3 แล้วเป็นพี่รหัสของพี่รหัสของแบมอีกทีน่ะ

แบม : เค้าเป็นใครเหรอครับ

จุนโฮ : เห็นว่าเป็นคนอเมริกันนะแต่พูดภาษาเกาหลีเก่งพอๆกับแบมเลย

แบม : แล้วตอนนี้พี่เค้าไปไหนอ่ะครับ

จุนโฮ : ลงไปข้างล่างได้สักพักละเห็นว่าจะไปขนดอกไม้มาเพิ่ม

แบม : งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ

จุนโฮ : อื้ม

ผมโค้งหัวให้พี่จุนโฮทีนึงก่อนจะตรงไปที่ลิฟต์ กำลังจะกดปุ่มแต่ลิฟต์ก็เปิดซะก่อน พร้อมกับคนที่คุ้นเคย

?? : แบม!! ^0^

.

.

จบ ep.17