พลิกล็อค รักวุ่นๆลุ้นให้ลงล็อค

ลำดับตอนที่ #16 : พลิกล็อค รักวุ่นๆลุ้นให้ลงล็อค EP.16

-สองปีผ่านไป-

สองปีแล้วสินะที่ผมรอใครบางคนที่ดาดฟ้าของโรงเรียน และวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ผมจะอยู่ที่นี่เพราะจบเกรด 12 แล้ว ผมนั่งรอคนคนนั้นด้วยใจที่จดจ่อ ฆ่าเวลาด้วยการมองสวนขนาดย่อมที่ผมกับพี่มาร์คช่วยกับปลูกที่ตอนนี้มันเติบโตและงดงามมากกว่าเดิมเพราะผมดูแลมันเป็นอย่างดี

ยาม : อ้าวนักเรียนทำไมยังไม่กลับบ้านอีกล่ะ

แบม : อ้อ..ผมกำลังจะกลับแล้วล่ะครับ

ยาม : เราเรียนจบแล้วสินะ

แบม : ใช่ครับ

ยาม : เป็นห่วงสวนใช่มั้ย ไม่ต้องห่วงนะ เธอไม่อยู่ลุงสัญญาลุงจะดูแลอย่างดีเลย

แบม : ขอบคุณมากๆเลยครับ ผมไปก่อนนะครับ ^^

ผมโค้งหัวให้ลุงยามก่อนจะมองไปที่สวนเป็นครั้งสุดท้ายอย่างอาลัยก่อนจะตัดใจเดินลงไป ผมคงไม่ได้เจอพี่มาร์คอีกต่อไปแล้วใช่มั้ย...

.

.

.

.

หลังที่แบมเดินลงไปยามก็รดน้ำต้นไม้อย่างทนุถนอมเพราะเค้าก็เป็นคนรักต้นไม้มากพอๆกับมาร์คและแบม เค้ารดน้ำไปฮัมเพลงไปก่อนจะรู้สึกเหมือนใครวิ่งมาแล้วมาหยุดที่ข้างๆ

?? : ลุงครับเห็นเด็กหน้าหวานๆที่ชอบขึ้นมาบนนี้มั้ยครับ

ยาม : อ้อ เด็กคนนั้นน่ะเหรอเห็นขึ้นมารอใครไม่รู้ตอนนี้คงกลับบ้านไปนานแล้วล่ะ

?? : กลับไปนานแล้วเหรอครับ

ยาม : ใช่ เอ เราหน้าตาคุ้นๆนะเคยเรียนที่นี่ใช่มั้ย

?? : ใช่ครับ ผมไปก่อนนะครับ

หลังจากชายปริศนาที่ดูคุ้นตาวิ่งลงไปยามก็กลับมาฮัมเพลงและรดน้ำต้นไม้ต่อ

.

.

.

.

~บ้านแบม~

แบม : อะไรนะครับวันนี้เลยเหรอ

แม่แบม : ใช่ลูกวันนี้ คุณป้าเค้ารออยู่นะลูกรีบไปเก็บของเร็ว

ผมรีบขึ้นห้องไปเก็บของคุณแม่บอกว่าจะให้ผมไปเรียนมหาลัยที่ประเทศไทย แถมยังสมัครสอบอะไรให้เรียบร้อยซึ่งวันสอบคืออีกสองวัน ผมอยู่เกาหลีมาตั้งแต่เด็ก ผมจะจำภาษาไทยได้มั้ยเนี่ย คุณแม่นะคุณแม่ หลังจากเก็บของเสร็จผมก็รีบเดินลงมาเพราะคุณป้ารอนานแล้ว คุณแม่บอกจะไปส่งที่สนามบินด้วย ก็เลยให้ฝากแม่บ้านดูแลบ้านก่อนจะเดินทางออกมา ระหว่างเกือบจะถึงสนามบินผมก็รู้สึกเหมือนเห็นรถคันที่คุ้นตาสวนไป ผมมองตามสุดสายตาก่อนสะบัดหัวเบาๆ

แบม : คงไม่ใช่หรอกมั้ง

แม่แบม : เป็นไรลูก

แบม : ป่าวครับ

ผมละความสนใจไปมองถนนทางที่จะไปสนามบินแทนขอให้ผมสอบติดที สาธุ

.

.

.

.

[ปี๊บๆ >>เสียงแตรรถ]

แม่บ้าน : ค่าๆๆ มาแล้วค่ะ

?? : แบมอยู่มั้ยครับ

แม่บ้าน : อ้าวคุณมาร์คใช่มั้ยคะ

มาร์ค : ใช่ครับ แบมอยู่มั้ยครับ

แม่บ้าน : คุณหนูออกไปได้สักพักแล้วค่ะ

มาร์ค : ออกไปไหนครับ

แม่บ้าน : เห็นว่าจะไปเรียนที่ไหนซักที่เนี่ยแหละค่ะ ป้าก็จำไม่ได้รู้แต่ว่าเป็นต่างประเทศ

มาร์ค : อะไรนะครับ... ป้าพอมีเบอร์รึอะไรก็ได้ที่ติดต่อกับแบมได้บ้างมั้ยครับ

แม่บ้าน : ไม่มีหรอกค่ะคนที่มีเบอร์คุณหนูก็มีแต่คุณนายกับคนขับรถที่ก็ออกไปส่งคุณหนูทั้งคู่ ป้าไปก่อนนะคะ

มาร์ค : ครับ

หลังจากแม่บ้านเดินเข้าบ้านไปมาร์คเดินเข้ารถไป แล้วนั่งแช่อยู่อย่างนั้นนี่เค้าอุตส่าห์รักษาขาจนหาย สุดท้ายเค้ากับแบมก็ต้องพลัดพรากจากกันอีก ประเทศบนโลกนี้มีตั้งมากมายแล้วแบมจะไปเรียนที่ไหนกันนะ เค้าอยากจะเจอแบม อยากกอดให้หายคิดถึง เพราะตอนนี้เค้าคิดถึงแบมมากเหลือเกิน...

.

.

จบ ep.16