คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้นในการเจอกัน
“คุณชายครับวันนี้จะรับอะไรดีครับ” ชายวัยกลางคนซึ่งเป็นหัวหน้าพ่อบ้านประจำคฤหาสน์เอ่ยถาม
“ไม่ละครับ ผมขอน้ำแร่เย็นๆละกัน” รณเดชพูดพลางอ่านหนังสือพิมพ์ตลาดหุ้นรายวัน
“แหม คุณชายกลับมาได้ไม่ถึงเดือน ก็ดูยุ่งๆกับงานจังเลยนะครับ นี้ขนาดคุณท่านยังไม่ได้ให้บริหารอย่างเป็นทางการ” พ่อบ้านพูดเอ่ยชม
“ฮ่าๆ ไม่ได้หรอกครับลุง ผมนะไปเรียนถึงด็อกเตอร์ กลับมาจะให้อยู่เฉยๆมันก็เบื่อแย่เลยสิครับ กลับมาทั้งทีก็ต้องทำประโยชน์ให้คุณพ่อคุณแม่สักหน่อย” รณเดชพูดอย่างคนมีความคิด
“งั้นเดี๋ยวผมจะส่งให้แม่บ้านนำน้ำแร่มาให้นะครับ” ก่อนจะขอตัวเข้าไปดูความเรียบร้อยในตัวบ้านส่วนอื่นๆ
รณเดช รัตนเพชรรัตน์ ลูกชายคนเดียวคนของคุณหญิงชนกกร และท่านประธานนพเกียรติ์ รัตนเพชรรัตน์ เจ้าของบริษัทตลาดทองคำและจิลเวอร์รี่ที่ใหญ่เป็นอันดับต้นๆของประเทศไทย หรือ รัตนกรุ๊ป รณเดชเพิ่งเรียนจบจากอเมกามาได้ไม่นาน เขาช่างเป็นนักธุรกิจหนุ่มที่น่าจับตามองมากเลยทีเดียว ถึงแม้ว่ายังจะไม่ได้เริ่มต้นบริหาร แต่เพียงแค่วุฒิการศึกษาและตระกูลที่โด่งดัง ก็นับว่าเป็นที่จับจ้องในขณะนี้
“หึ... คนนี้นะหรอคู่แข่งคนใหม่ของผม” อาทิตย์ประธานสูงสุดบริษัทตลาดทองคำและจิวเวอร์รี่ ของบริษัทซันชายด์กรุ๊ปนั่นเอง ชายหนุ่มยกยิ้ม .. จากหน้าจอแมคบุ๊คแอร์สีขาวที่ว่างอยู่ตรงหน้า
“ไม่ได้น่ากลัวอะไรเลยนี่ครับคุณลุง” พูดพลางมองหน้าชายวัยกลางคนที่มีศักดิ์เป็นลุงของเขา
“ตะวัน หลานอย่าเพิ่งไว้วางใจไป ลุงได้ข่าวว่ารณเดชจะได้รับหุ้นถึง 80เปอร์เซ็นต์จากพ่อของมัน เพราะไว้วางใจให้หนุ่มใหม่ไฟแรงอย่างรณเดชดูแล เรายังไม่ได้เห็นฝีมือของมัน ระวังไว้ก็ดี”
“นี่ลุงไม่เชื่อในฝีมือผมรึไงกัน บริษัทเราก้าวมาถึงขนาดนี้เพราะใคร ไม่ใช่เพราะผมหรอ ผมไม่ยอมให้ไอ้ใครน่าไหนไม่รู้ มาแย่งอันดับตลาดหุ้นไปจากเราแน่นอน”
“ว่าแต่วันนี้มีเอกสารอะไรให้ผมเซ็นต์มั้ย ผมจะได้เซ็นต์ให้เลย” เด็กหนุ่มถาม
“ไม่มีครับ ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยดี” ชายตรงหน้าโน้มรับ
“อ๋อ งั้นผมขอตัวก่อนละกันนะ วันนี้กะจะออกเร็วหน่อย ผมเหนื่อยๆ อยากจะไปพักผ่อนสักสองสามวัน”
“แล้วจะไปที่ไหนหรอตะวัน”
“อ่า.. ผมก็ไม่แน่ใจ ทำไมหรอครับ ยังไงฝากลุงด้วยดูแลงานผมหน่อยนะ ผมจะไปกับพวกเพื่อนๆนะครับ”
“ได้ครับผม ด้วยความยินดี ถ้ามีเอกสารหรืองานเร่งด่วนอะไรลุงจะดูแลให้อย่างดีเลยละครับ” คนพูดยกยิ้ม
“ถ้ามีอะไรฉุกเฉินก็โทรมานะครับ” ร่างเล็กเดินออกจากห้องก่อนจะโทรติดต่อเพื่อนๆในสังคมไฮโซ เพื่อที่จะนัดหมายเวลาพักร้อน
~ ตือ ดื้อ ดึ้งง ~
เสียงจากไอโฟน4 ที่ดังเป็นสัญญาณว่าได้รับข้อความอย่างโปรแกรมWhatsApp ทำให้อาทิตย์ที่กำลังสนใจกับการอ่านหนังสือ หลับไอ้เจ้ามือถือเครื่องขนาดผ่ามือ ที่เป็นระบบสัมผัสขึ้นมาแล้วพิมพ์ตอบด้วยความรวดเร็ว
Atiwat say : พรุ่งนี้เดิม เจอกันที่สนามบิน ไฟล์ 9.00น. นะ
ตะวัน say : โอเคๆ แล้วจะพักกันที่ไหนว่ะ?
Atiwat say : เพื่อนอีกกลุ่มจะไปด้วยนะ เห็นบอกว่าเพิ่งเปิดรีสอร์ทแล้วก็ผับใหม่ นายสนใจป่ะ?
ตะวัน say : เออดิ สนใจ ว่าแต่ใครว่ะ เพื่อนอีกกลุ่ม ฉันก็รู้จักหมดนี่หว่า -3-
Atiwat say : ไม่ต้องสงสัย ฉันก็ไม่รู้จักว่ะ เป็นเพื่อนของเพื่อนอีกทีอ่ะ แต่รับรองมันส์สุดๆ ^.^
ตะวัน say : เออๆ ถ้าไม่สนุกค่อยไปที่ประจำละกัน กลุ่มพวกเราก็ไปกันครบนิ ไว้เจอกัน
Atiwat say : อืม ฉันนอนก่อนนะ ไงเจอกัน ฝันดีว่ะเพื่อน
ตะวัน say : GD’night
…………………………………………………………………………….
ความคิดเห็น