คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Goodbye summer : Chapter 6
Chapter 6
ไฟลท์บินเวลา 6 ทุ่ม เป็นรอบที่เร็วที่สุ ผมัสินใเินทาลับเาหลีมาั้หลั ไม่ใ่อะไรหรอ ลับมาสอบเ็บะแนนให้รบทุวิา อนแรผมะะให้ไอ้ไรอผมอยู่ที่ปารีส ไม่ใ่ว่าไม่ห่วมันนะ แ่ั๋วเรื่อบินใ่ว่าราามันะไม่แพ ถึผมะรู้อยู่แ่ใว่าอิำมันโ่ แ่ผม็รู้ว่าที่นี่ยัมีไอ่โ้อยู่ มันไม่ทิ้ให้อินอายหรอเนอะ
“แล้วมึะมาอีไหมวะ” ระหว่าที่รอเ้าเทมันหันมาถามผม อนนี้หน้าทุนเศร้ามา เหมือนว่ามันเฟลมาที่อุส่าห์ถ่อมาถึนี่ แ่ลับไม่ไ้อะไรลับไปเลย
แม้แ่ .. รอยยิ้มอแบฮยอน
- - - - - - - - - - Goodbye summer - - - - - - - - -
ยอูบอผมว่าานยอลับอิไะลับเาหลีวันนี้ ผมรู้สึัวลใแปลๆ เพิ่มาันแล้วทำไมถึไ้ลับไวเสียริ ผมเลื่อนูบล็ออานยอลไปพลาๆรอไอ่โ้มาที่บ้าน มันบอว่ามันอยาไปส่เพื่อน ผมยอมรับว่าบาทีผม็อยาเอพวมันเหมือนัน
เสียนาฬิาีบอเวลา 0:00 นาที อนนี้็ 3 ทุ่มแล้ว วันนี้ลมแรนน่าลัว ลมพันผ้าม่านปลิวเหมือนะหลุออาราว ผมไล่ปิหน้า่าแทบไม่ทัน ไอารี่สีาเปิออให้ลมพัเสียัแรๆเหมือนะาให้ไ้ าวาผมระุ ..
ันะไ้เอนายไหมนะานยอล
สามทุ่มรึ่ ยอูมาถึบ้านผม เราสอนเินทาไปยัสนามบิน ผมรู้สึร้อนใลัวว่าะไม่ไ้เอานยอล ทั้ๆที่ที่ผ่านมาผมเป็นนเินหนีเามาลอ
านยอลนั่สัปหอยู่้าๆไอ่ไ หมอนั่นเห็นผมแล้ววิ่เ้ามาระาอผมไปอ ลิ่นัวอิำยัเหมือนเิม เหม็นเหมือนเิม ีโอเห็นอย่านั้นึอยิ้มไม่ไ้ ผมว้ามันเ้ามาออีน ผมมีวามสุที่ไ้อยู่้วยันับพวมัน พวเราุยันเียบๆ ไอ่ำับอิโ้ะรู้ว่าผมไม่อยาให้เสียั เรว่าานยอละื่น
านยอลยัเหมือนเิมไม่เปลี่ยนแปลไปสันิ หูยัาเหมือนเิม มือยัให่เหมือนใบาลไม่มีเปลี่ยน ผมนั่ล้าๆเา แล้วอิำ็ันหัวานยอลมาพิไหล่ผม ไอ้เพื่อนัวแสบยิ้มิัอบใันให่ เสียลมหายใอานยอลัออมา ผมรู้ว่าเาเหนื่อยมาและผมเอ็เหนื่อยมาเ่นัน
ผมมอูนาฬิาบอเวลา 5 ทุ่ม ไอ่ไับอิโ้ไปเม้าท์ันอยู่รร้านายนมปั มันุยันออรสนผมอยาะไปุย้วย เสียหัวเราะมันสอนันแถวนี้หันไปมออยู่หลายรอบ
“ยอมให้ันเอหน้าไ้แล้วหรอ” ผมแทบะหยุหายใ านยอลื่นแล้ว มืออเาอเอวผมไว้แน่น
“...” เียบ ไม่รู้ะพูอะไรออไป
“ันามหานายในทุๆที่”
“...”
“ันิถึนาย”
“...”
“ิถึมาๆ”
“โริถึ”
านยอลลุึ้นมา เามอหน้าผมอยู่นาน น้ำในาผมเอ่อ ไม่รู้ว่าเพราะวามรู้สึไหนันแน่ ผมเสียใหรือีใผม็ไม่รู้ หัวใเ้นแรราวับมันะหลุออมาาอ
นัวโว้าเอาอีนไปอแน่น เาร้อไห้เหมือนอนเ็ๆไม่มีผิ เสียสะอิ้นอเาไม่ไ้่าไปาเมื่อสามปีที่แล้วเลย ผมลูบหลัานยอลเป็นเิปลอบ
“อย่าหลบหน้าันอีนะ”
“อย่าหายไปไหนอีนะ”
“อย่าเป็นแบบนี้อีเลยนะ”
สุท้ายแล้วน้ำาผม็ไหลออมานไ้ มือหนานั่นปาน้ำาออาแ้มผม ผมยิ้มให้านยอลแล้วยื่นผ้าเ็หน้าให้เาเอาไปเ็น้ำมู เราสอนหัวเราะเบาๆ่อนเาะว้าผมไปออีรั้
“แ่ านยอล ันหายใไม่ออ” ันัวเาออห่า่อนะาหายใาย
“อ่าวหรอ ันอโทษ”
“...” แบฮยอนอมยิ้ม
“ให้อภัยันนะบยอน”
“ยโทษให้านยอลนะ” เอาอีแล้ว วามรู้สึในผมีันอีแล้ว มันรู้สึแน่นหน้าออย่าบอไม่ถู น้ำใสๆเอ่อล้นมาาา านยอลมอผม้วยสายาเหมือนอนที่เาอร้อให้ผมทำารบ้านให้ไม่มีผิ
“ันะให้อภัยนายไ้ยัไ ..”
“แบ .. ”
“ในเมื่อันไม่เยโรธนายเลย”
“ให้โอาสันอีรั้นะ” เาเย่ามือผม วาอานยอลเปี่ยมล้นไป้วยวามหวัสุๆ นัวเล็้มหน้าลมอปลายเท้าัวเอ แบฮยอนเม้มปาเป็นเส้นร
“ันสัาว่ามันะีึ้น”
“เื่อันนะแบ”
ผมส่ายหน้า านยอลำลัน้ำาไหลออมาอีรอบ ไม่รู้ว่าเาทัู้่ลายเป็นนี้แยไปั้แ่เมื่อไหร่ านยอลุมมือไว้สอประสานันไม่เหลือ่อว่า เาับมือผมแน่นราวับลัวว่าผมะหายไปไหน
“ันรันายนะ” เสียทุ้มระิบ้าหู ผมหอหนีแล้วหมอนั่น็หัวเราะ
“...”
“แล้วนายล่ะ รัันไหมแบ”
“ันไม่รู้” านยอลหน้าเื่อนลไปเล็น้อย ไม่นานเา็ียิ้มว้าให้ผมอย่าเิม
“ไม่เป็นไร ไม่รู้ .. ไม่ไ้แปลว่าไม่รั”
“ไอ้บ้ายอล”
“ไว้แน่ใเมื่อไหร่ว่ารััน ่อยมาบอ็ไ้”
“...”
“ถึอนนั้นถ้าันายไปแล้ว็อย่าลืมุธูปมาบอนะว่ารัันน่ะ ฮ่าๆๆๆ” มือเล็ฟาเ้าที่ไหล่หนาทันที
“บ้า พูอะไรอย่านั้นเล่า นนิสัยไม่ีอย่าานยอลน่ะไม่าย่ายๆหรอ”
“ันะรอนะ”
“แล้วถ้าันไม่ลับไปล่ะ”
“เห้ยพวมึมานี่เร็ว !!” หันไปเห็นไอ่ไวัมือเรียเหมือนนาวั ผมับมือนัวเล็วิ่ไปหาพวมัน
“นี่พวมึุยันแล้วหรอ” มันถาม
“ถ้าใ่แล้วะทำไม”
“เออถ้ามึโอเันแล้วูะไ้สบายใ นีู่อบ่นหน่อยเหอะว่าูเหนื่อยมาในารมาามมึเนี่ยอิหมา”
“อ่าวอิำพูี้อยาาย่อนมีเมียหรอวะ ูอร้อให้มึมาปะ”
“็อิหูามันลาูมาอ่ะ”
“ูถามหน่อยูระามึมาหรอ ูแ่ถามว่าะไปไหม มึ็ลอ่ะ”
“เรี่ย พวมึอ่ะ ไม่รัูเลย ูะ่าัวาย” อิโ้ยืนหัวเราะเหมือนนบ้า อิำหันไปบไหล่ยอู่อนมันะหันลับมาบหัวผมับานยอล
“แล้วพวมึะมาอีปะวะ” นที่พูน้อยที่สุในลุ่มถาม
“มาิ”
“สัานะ”
“อื้ม .. สัา”
ารเอันะใ้ทิ้ๆว้าๆไม่ไ้
เพราะเราะ .. อาไม่เอันอีเลย็ไ้
talktalktalk : เป็นำลัใให้้วยนะะ
ความคิดเห็น