[หน้ากากทุเรียน x หน้ากากโพนี่] Behind the mask..

ตอนที่ 5 : Part 5 เรื่องที่อยากจะบอก

ฉันกลับมาบ้านได้เพราะครูอ้วนขับรถมาส่งถึงที่ พอตื่นมาในห้องซ้อมก็ค้นพบว่าทุเรียนหนีกลับไปก่อนแล้ว แถมยังให้ครูอ้วนบอกประโยคชวนเลี่ยนนั่นอีก

            “อ้าวกลับมาแล้วเหรอลูก”

หญิงสาวอายุราว 40 ต้นๆ เดินออกมาจากบ้าน โพนี่ถอดหน้ากากออกและเดินเข้าไปในบ้านด้วยสภาพเหมือนกับซอมบี้ในหนังเรื่อง Train to Busan เธอนอนแผ่อยู่บนโซฟากลางบ้าน ผู้เป็นแม่เดินเข้ามาหาก่อนจะนั่งลงข้างๆ

            “ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า หือ?”  

            “เปล่าค่ะแม่”

“อย่าโกหกแม่เลยลูก หนูก็รู้ว่ายังไงก็โกหกแม่ไม่ได้”

            ใบหน้าของโพนี่ยามที่ไม่สวมหน้ากากตอนนี้แสดงความลำบากใจอย่างชัดเจน เธอไม่รู้ว่าควรจะเริ่มเล่าเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนไหนดี ไม่รู้ว่ามันกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง

“คือ...แม่คะ เอ่อ...”

            “ไม่อยากเล่าใช่มั้ย? ถ้าไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไร”

“…”

            “แต่ถ้าไม่โอเค แม่นอนอยู่ในห้องนะ ปลุกแม่ได้เลย”

หญิงสาววัยกลางคนเดินออกจากห้องนั่งเล่นของบ้านขึ้นไปที่ห้องนอนของตน เธอยังไม่วายหันมาส่งยิ้มให้ลูกสาวให้สู้ต่อไป

โพนี่ถอนหายใจเมื่อมารดาลับสายตาไปแล้ว เธอมองโทรศัพท์ในมือก่อนจะนึกอะไรบางอย่างได้

“ที่อัดเอาไว้ล่าสุด...”

นิ้วเรียวกดเปิดเสียงเพื่อฟังสิ่งที่ตัวเองอัดเอาไว้ เธอตั้งใจจะอัดเพลง Lay me down ที่ทุเรียนร้อง เพราะอยากจะฟังมันก่อนนอน

...แน่นอน มันทำให้เธอนอนหลับอย่างสบายใจ

‘เฮ้ๆ แอบอัดเสียงกันแบบนี้ไม่ดีเลยนะ’

‘ฉันรู้ว่าเธอคงจะเข้ามาฟัง และฉันมีอะไรอยากจะบอก...’

ฮะ?

นี่มันไม่ใช่สิ่งที่เธออัดเอาไว้นี่! แต่น้ำเสียงนี้เธอจำได้ดี เสียงของทุเรียน

‘เธออาจจะงงว่าฉันเอาโทรศัพท์เธอมาได้ยังไง และอาจจะโกรธที่ฉันเสียมารยาท ขอโทษนะ แต่ฉันมีเรื่องอยากจะบอกเธอนิดหน่อย...ฉันคิดกับเธอมากกว่าเพื่อนมานานแล้ว นานมากๆจนคนอื่นเขารู้กันหมด คงจะมีแค่เธอล่ะมั้งที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเขาเลย ฉันรอนานมากพอจนคิดว่าอาจจะรอไม่ไหวอีกแล้วก็ได้ แต่ฉันยังอยากจะรอนะ ค่อยๆคิด ไม่อยากให้กดดันตัวเองนะ ยังไงคืนนี้ก็...นอนหลับฝันดีนะครับ และจะดีมากถ้าฝันถึงฉันด้วย’

ทุกอย่างเงียบสนิทหมดแล้วในตอนนี้ มีเพียงแค่เสียงหัวใจที่เต้นตึกตึกอยู่ภายในอกของหญิงสาว เธอวางมือลงบนหน้าอกข้างซ้ายของตนอย่างแผ่วเบา ก่อนจะคว้าโทรศัพท์มากดแชทที่คุ้นเคยแต่ไม่เคยทักไปสักที

‘T’

คิดได้อย่างนั้นเธอก็กดพิมพ์ประโยคแรกทันที

P: นาย นอนหรือยังอ่ะ

ทักไปได้ไม่ถึงสองนาที อีกฝ่ายก็ขึ้นสัญลักษณ์ว่า Reading

T: ยัง เรานอนไม่หลับหรอก

P: ที่อัดเสียงมาอ่ะ เรื่องจริงใช่มั้ย

Reading…

ไม่มีการตอบกลับมา หญิงสาวปิดหน้าจอโทรศัพท์ของตนและโยนมันทิ้งไว้ที่โซฟา เรื่องพวกนี้ไม่ใช่เรื่องที่เธอควรจะเอามาเครียด แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะสบายใจได้เช่นกัน

ตือดึ่ง!

[Next part is coming soon…] หวีดได้ใน #ฟิคชาวหน้ากาก

            ---QueenZy--

     ยินดีต้อนรับผู้ที่ตามมาจากทวิตเตอร์ อีกทั้งผู้มาใหม่นานาคน (?) เราได้เรือใหม่แล้ว นั่นคือเรือ #ทุเรียนโพนี่ นั่นเองค่า -..- (ขี้ชิปไปอี๊ก)

     สำหรับใครที่อยากจะติดตามความเด๋อของควีน สามารถไปหาทวิตได้ตามนี้ @QueenZystory_ บอกเลยว่าความเด๋อนี่มาเต็มมากๆ ใครฟอลย่อมรู้ดี55555555 ชื่อทวิตว่า 'หน้ากากนังเด๋อ' เนื่องด้วยเสพติดเดอะแมสซิงเกิลสุดๆ ชนิดเอาช้างมาฉุดก็ไร้ซึ่งความหมายใดใด และอยู่ทีมทุเรียน+ทีมพี่กันต์ ฮิฮิ ยังไงก็ฝากฟามรัก #ฟิคชาวหน้ากากไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ หวีดได้ คุยกับอีเด๋อคนนี้ได้ เราจะพายเรือไปพร้อมกัน!

     ขอบคุงค้าาา