ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ป่วนหัวใจนายตัวแสบ [snsd sj shinee f x]

    ลำดับตอนที่ #3 : ป่วนหัวใจนายตัวเเสบ : 1 (100%)

    • อัปเดตล่าสุด 27 ต.ค. 54



    FARRY' 25
    ป่วนหัวใจนายตัวแสบ
    : 1

     
               “เอ่อ...ท่านพี่จียงเรียกข้าสองคนมาที่นี่มีอะไรรึเปล่าคะ”ความจริงแล้วจียงเป็นท่านทูตของสวรรค์และเสน่ห์แรงมากด้วย จียงเป็นพี่ชายแท้ๆของยุนอา และ คริสตัล (จียองไปแรงชะมัด >< )

              “วันนี้วันอะไรเจ้ารู้ไหม คริสตัล ยุนอา”

              “วันอังคารค่ะท่านพี่^^”คริสตัลยื่นคำขาดอย่างมั่นใจ

              “ - - วันนี้วันวาเลนไทน์เจ้านี่ชอบพูดล้อเล่นอยู่เรื่อยเลยนะคริสตัล”

              “ข้าพูดจริง”

              “เอาล่ะพอเถอะ ได้โอกาสพิสูจน์ตนเองแล้วนะ ยุนอา คริสตัล ด้วยการไปยังโลกมนุษย์”

              “โลกมนุษย์! / โลกมนุษย์!”

              “ใช่โลกมนุษย์ ถ้าเจ้าไม่อยากเป็นนางฟ้าเต็มตัวล่ะก็... อยู่เป็นนางฟ้าฝึกหัดอีกปีแล้วกัน!”

             “เอ่อแล้วต้องไปทำอะไรล่ะคะพี่”ยุนอาถาม

              “ภายใน 99 วัน พวกเจ้าทั้งสองต้องลงไปโลกมนุษย์และต้องไปทำให้มนุษย์โลกรักกันให้ได้ 1 คู่ และถ้าทำไม่สำเร็จเจ้าจะต้องอยู่โลกมนุษย์ตลอดไปและเจ้าก็จะเสียพลังเวทมนต์ของเจ้าไปด้วย”

               “พี่จียงคะ ทำไมต้อง 99 วันด้วย ถ้าทำไม่สำเร็จทำไมพูดข้าต้องอยู่โลกมนุษย์ด้วยคะ คริสไม่เคยเห็นนางฟ้ารุ่นพี่เขาทำกันแบบนี้เลยนี่คะ”

              “แล้วเจ้าเคยสนใจอะไรกับเขาบ้างไหมล่ะ? วันเจ้าก็มัวแต่เล่นกับเพื่อนๆเจ้าน่ะอายุ 18 ปีแล้วนะคริสตัล”

              “ค่ะ ท่านพี่”

              “เจ้าสองคนต้องลงไปโลกมนุษย์เดี๋ยวนี้”จียองว่าก่อนจะเสกคาถาต่างๆนาๆให้ยุนอาและคริสตัลลงไปยังโลกมนุษย์



    ณ โลกมนุษย์



               แสงแดดยามเช้าสาดส่องไปทั่วห้องของคยูฮยอน คยูฮยอนพยายามหันหน้าหนีแสงแดดที่สาดส่องไปทั่วห้องแต่เขากลับรู้สึกได้ถึงลมหายใจของอีกคน คยูฮยอนจึงค่อยๆเปิดตารับเข้าวันใหม่แต่ก็พบกับอะไรที่ไม่คาดคิด มีผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาก็ใช้ได้ใส่ชุดสีขาวเหมือนนางฟ้ามานอนอยู่ข้างๆเขา หน้าของคยูกับหญิงคนนั้งห่างกันไม่ถึงคืบ เลยสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน

                เฮ้ย! ใครวะ

            “เฮ้ย เธอเป็นใครเนี่ย!”คยูฮยอนตกใจจนแทบช็อคอยู่ดีๆก็มีผู้หญิงมานอนข้างๆเขา ทั้งๆที่เขาไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อน หญิงสาวลืมตาขึ้นมาก็ตกใจไม่แพ้กัน

             “เจ้าเป็นใคร ออกไปห่างๆข้านะ!”

              “เธอนั่นแหละที่ต้องออกไปห่างๆฉัน อยู่ๆดีๆก็มีนอนกับฉันคิดอะไรกับฉันเปล่าเนี่ย!”

              “ข้าเนี่ยนะคิดอะไรกับเจ้า ฝันไปเถอะ”ยุนอารีบกระโดดออกไปปลายเตียงพร้อมกับตั้งการ์ดจะต่อย
    คยูฮยอน

              “นี่ๆ เธอนั่นแหละเป็นใครมานอนอะไรในห้องของฉัน”คยูฮยอนพูดจบ ยุนอาก็รีบสำรวจห้องของคยูฮยอน นี่ไม่ใช่ห้องเธอแน่และนี่คือโลกมนุษย์ชัวร์ เพราะถ้าอยู่บนสวรรค์ไม่มีใครกล้ามาทำอะไรน้องสาวผู้ปกครองสวรรค์แล้วแน่

              “เอิ่ม นี่ห้องของเจ้า...เอ้ยนายหรอ?”

              “ใช่ นี่เธอบอกมาเลยดีกว่าต้องการอะไร”

              “อะแฮ่ม ฉันชื่อ ยุนอา นางฟ้าที่สวยที่สุดในสวรรค์ ฉันมีหน้าทำให้นายสมหวังในความรัก”

              “ใครจะเชื่อเธอฮะ!”

              “ไม่เชื่อหรอ?....อีกสามวิแจกันตรงนั้นแตกแน่!”ยุนอาว่าพลางชี้ไปที่แจกันตรองหน้าต่างที่ห้องของ
    คยูฮยอน

              “ไหนล่ะ 3 2 1!”

    เพล้ง!

              “นี่เธอเป็นนางฟ้าจริงๆหรอ?!”เมื่อแจกันแตกคยูฮยอนก็ถึงกับอึ้งไปชั่วขณะชีวิตนี้จะได้เจอนางฟ้าสาวๆสวยๆเป็นครั้งแรก

              “ก็เออสิ ทีนี้เชื่อรึยัง”

              “ชะ เชื่อ เชื่อสนิทเลยล่ะ”คยูฮยอนว่าก่อนจะพยักหน้างกๆตาม

              “เอาล่ะๆ นายชื่ออะไร”

              “เรื่องอะไรจะต้องบอกเธอ”

              “ฉันมีเวทมนต์จะเสกอะไรก็ได้น้าอย่าลืมสิ”

              “คะ คยูฮยอน”

              “อื้ม ฉันยุนอานะ เวทมนต์และความสามารถหลักของฉันคือ การอ่านใจคน และเสกข้าวของทั่วๆไป และเวทมนต์ง่ายๆ เพราะฉันเป็นนางฟ้าฝึกหัดอยู่ ถ้าฉันทำให้นายมีความรักได้ภายใน 99 วัน ฉันจะเป็นนางฟ้าเต็มตัวและจะได้กลับสวรรค์”

              “ทำไมต้อง 99 วันด้วย แล้วถ้าไม่สำเร็จล่ะ”

              “ไอ้ 99 วันเนี่ยนายต้องไปถามท่านพี่ฉันที่อยู่บนสวรรค์นู้น แล้วถ้าไม่สำเร็จหรอ...ฉันก็ต้องเป็นมนุษย์และอยู่ที่นี่ตลอดไป...”

               “เกิดเป็นนางฟ้านี่มันซวยจริงๆเนอะ”


    ก๊อก ก๊อก ก๊อก

               “คุณหนูคะ....”ป้าซูยองเดินเข้ามาแต่พบว่าคยูกำลังอยู่กับยุนอาสองต่อสองในห้องนอน

               “มันไม่ใช่อย่างที่ป้าซุยองผิดนะครับ”

               “เอ่อ...ใช่มันไม่ใช่อย่างที่เจ้า...เอ้ยคุณ...เอ้ยคุณป้า...เอ้ยป้าคิดนะคะ”

           “งั้นป้าไม่รบกวนดีกว่านะคะ”ป้าซูยองยิ้มอย่างรู้ทันให้คยูและยุนอาก่อนจะปิดประตูห้องไป

           “เฮ้ย นี่เจ้าทำยังไงดีล่ะหญิงแก่คนนั้นเห็นข้าด้วย”

            “ใครๆเค้าก็เห็นเธอกันหมดแหละ”

            “หญิงคนนั้นเข้าใจว่าข้ากับเจ้า...”

            “ตอนแรกที่ฉันเจอเธอฉันก็คิดแบบนั้นแหละ”

            “ข้า...เอ้ยไม่ใช่ๆ ทำไมภาษามนุษย์มันพูดยากจังนะ”ยุนอาอุทานขึ้นเบาๆ

            “นี่เธอฉันจะสอนการเป็นมนุษย์ให้เอาไหม”

            “เอาสิๆจะได้ไม่มีใครสงสัยข้า”

            “1. เวลาเธอแทนตัวเองเธอต้องแทนตัวเองว่า ฉัน หรือ ยุน”

            “ฉัน หรือ ยุน”ถึงยุนอาจะงงๆอยู่บ้างแต่ก็เชื่อคำพูดของคยูฮยอน

            “2. ถ้าเธอจะเรียกคนอื่นต้องเรียกว่า คุณ นาย ถ้าเป็นผู้หญิงให้เรียกว่า เธอ”

            “คุณคยูฮยอน...แบบนี้หรอ?”

            “ใช่”

           “3. ผู้หญิงต้องพูดว่า ค่ะ ค่า หรือ คะ ขา ท้ายประโยคทุกครั้ง ผู้ชายต้องพูดว่า ครับ”

           “คุณ...คยูฮยอน...คะ??!”ยุนอาพูดอย่างงๆก่อนจะเอียงคอเพื่อฟังคำตอบจากคยูฮยอน

           “เธออายุเท่าไหร่”

           “20 ปี..ขะ ค่ะ”

           “โอเค เธอต้องเรียกฉันว่าพี่ พี่ชายอ่ะเข้าใจไหม”

           “ไม่เข้าใจคะ”คยูเห็นยุนอาพูดไปก็อ้ำๆอึ้งๆไปแถมยังใช้ประโยคไม่ค่อยถูกอีกเพราะแทนที่จะพูด ค่ะ แต่เธอพูด คะ แต่มันอยากสำหรับนางฟ้าอยู่แล้ว

           “งั้นลองเรียกฉันว่า พี่คยูขา ซิ”

            “พะ พี่คยู ขะ ขา แบบนี้หรอ?”        

            “ใช่แล้วเธอเก่งมาก”คยูฮยอนว่าก่อนะจะโยกหัวยุนอาไปมา

           “ข้าเอ้ย...ยุนปวดหัวนะ”

           “ข้อสุดท้าย เธอต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าพวกนี้ซะยุนอา...ฉันจะพาเธอไปซื้อเสื้อผ้าเอง”

           “เดี๋ยว! พี่คยูคะ”

           “มีอะไร”

           “ทำไมพี่คยูไม่พูดครับกับยุนล่ะคะ?”

           “อะไรครับ^^”

           “แหะๆ”ยุนอาพูดก่อนจะเกาหัวด้วยความงง อันที่จริงสวรรค์ก็พูดคล้ายๆกันกับโลกมนุษย์แต่ยุนอาก็ยังงงๆกับการแทนตัวหรืออะไรหลายๆอย่าง
     
     



             “ตัวนี้สวยไหมคะพี่”ยุนอาหยิบชุดกระโปรงสีฟ้าลายลูกไม้เล็กๆขึ้นมาให้คยูดู

             “อืม ก็สวยอยากได้รึเปล่าล่ะ”

             “อื้ม ^^ ...แต่ว่ายุนซื้อเยอะแล้วนะ”


             “เดี๋ยวนี้ไม่พูดคะแล้วหรอ?”

             “ไม่เอาด้วยเล่าข้าไม่ชิน”

             “เฮ่ม- -”

             “ฉันไม่ชิน - -”

           “ครับๆ”

           “นายคยูฮยอนพรุ่งนี้ฉันจะเริ่มปฏิบัติการเรื่องความรักของนายแล้วนะ”

            “เธอจะทำอะไรของเธอยุนอา”

            “ฉันก็...เหอะ นายแอบชอบหญิงที่ชื่อว่าซอจูฮยอนอยู่ใช่ไหม”

            “เธอรู้ได้ไง”

            “ฉันอ่านใจนายอยู่ แล้วรู้หมดเลยด้วยว่านายคิดอะไรตอนนี้”

            “.....”

            “ฉันจะทำให้นายรักกับซอจูฮยอนให้ได้เลยคยูฮยอน!”










    [Minho & Krystal]
     



              “โอ๊ย! ที่นี่มันที่ไหเนี่ย แล้วพี่ยุนอยู่ไหนนะ”คริสตัลตกลงมาอยู่ที่ห้องห้องหนึ่งมีเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งดูสวยสะอาดตาแต่คริสตัลกับเจออะไรบางอย่างเข้า

              “ผู้บุกลุก ผู้บุกลุก ออปป้า มินโฮมีผู้บุกลุก”นกแก้วตัวหนึ่งที่อยู่ในกรงส่งเสียงออกมาทำให้คริสตัลตกใจมากเพราะแค่เธอตกลงมาอยู่ห้องบ้าๆนี่เธอก็แทบช็อคตายอยู่แล้ว เธอตกใจนกเก้ามากจนต้แงถอยหลังมาชนใครอีกคน

              “เฮ้ย! เจ้าเป็นใคร / เฮ้ย! เธอเป็นใคร”

              “เจ้านั่นแหละเป็นใครมียศถาบรรดาศักดิ์เท่าใดจึงกล้ามาเดินชนข้า”

              “ก็เจ้า...เฮ้ย ก็เธอนั่นแหละถอยฉันมาชนฉัน”

              “เจ้านั่นแหละที่ชนข้า”

              “เธอนั่นแหละที่ชนฉัน แล้วเธอเข้ามาในคอนโดฉันได้ไงหรือว่าเธอเป็น 18 มงกุฎ”

              “แล้ว...คำว่า 18 มงกุฎ แปลว่าอะไรหรอ?”

              “ที่เธอให้คนรึเปล่าเนี่ยคำว่า 18 มงกุฎก็ไม้รู้จัก”

              “ข้าไม่ใช่คน...แต่ข้าเป็นนางฟ้า”

              “เธอเนี่ยนะนางฟ้า”

              “ใช่ ข้าเป็นนางฟ้าและข้าจะมาทำให้ความรักของเจ้าสมหวัง เจ้าแอบคนที่ชื่อ ซอลลี่ ชเว อยู่ใช่ไหม”

              “เธอรู้ได้ไง”

              “ก็ฉันเทพนี่นา”

              “ก็เธอไม่ใช่คนนี่ อย่างต่ำก็คนบ้าแหละน่า”

              “เจ้าอยากตายตอนอายุ 19 ปี รึอย่างไร”

              “เธอรู้ได้ไงว่าฉันอายุ19 ปี”

              “อะแฮ่ม ข้าจะแนะนำตัวให้ฟัง ข้าชื่อ คริสตัล หรือ อิม ซูจอง เป็นน้องของ ท่านพี่ยุนอา และท่านจีดี้ เอ้ย ไม่ใช่สิ จียง ข้าจะมาทำให้เจ้าสมหวังในเรื่องความรักภายใน 99 วัน เริ่มจากวันนี้เป็นต้นไปเพราะวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ ข้าจะต้องหาคู่ควงให้เจ้าเข้าใจไหม”

             “......”มินโฮอึ้งเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้างกๆแปลว่าเข้าใจ

             “งั้นเรามาเริ่มกันเลย เชว ซอลลี่ กำลังเดินอยู่ในสถานที่แห่งหนุ่งที่มีข้าวของเครื่องให้มากมาย”คริสตัลว่าก่อนจะถือไม้คทารูปดาวมีแสงสีชมพูประกายออกมาก่อนจะทำท่าจะเสกคาถาแต่มินโฮห้ามไว้ก่อน

            “นะ นี่เธอเป็นนางฟ้าจริงๆหรอ?”

            “นี่เจ้ายังไม่เชื่อข้าอีกหรอ?”

             “เฮนรี่ออกมา”คริสตัลเสกคาถาให้เฮนรี่นกแก้วแสนรู้ที่คริสตัลเลี้ยงไว้ออกมา

             “สวัสดีคริสตัล สวัสดีคริสตัล”

             “นายเชื่อฉันรึยัง”

             “เชื่อแล้ว”

             “ฉันจะพานายไปหาซอลลี่ ชเว”

             “เดี๋ยวๆๆๆ”

            “เธอน่ะ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้มันเหมือนคนกว่านี้หน่อยได้ไหม แล้วก็ พูดให้มันเหมือนมนุษย์ทั่วไปหน่อย”มินโฮพูดขึ้น คริสตัลเห็นแบบนั้นจึงเสกให้หนังสือเล่มหนึ่งออกมา

            “นั่งมันอะหนังสืออะไรของเธอ”

            “ก็หนังสือเรียนการเป็นมนุษย์ที่ดี มารยาทของมนุษย์ การแทนตัวเองกับมนุษย์ และการอยู่สังคมของมนุษย์”

            “งั้นเธอเอาเสื้อผ้าพวกนี้ไปเปลี้ยนก่อนไหม”มินโฮพูดก่อนจะเดินไปตู้เสื้อผ้าแล้วเอาเสื้อผ้าผู้หญิงออกมาคริสตัลเห็นแบบนั้นจึงรีบเปิดหนังสือดูทันที

            “เจ้า นี่เจ้าเป็น....”

            “เป็นอะไร”

            “เดี๋ยวสิข้าอ่านภาษามนุษย์ไม่ค่อยเก่ง...เป็นตุ๊ด ใช่คำนี้อ่านว่าตุ๊ด”

            “เธอจะบ้าหรอฉันไม่ใช่ตุ๊ด”

            “แต่ในหนังสือบอกว่า ผู้ชายที่มีเสื้อผ้าผู้หญิงอยู่ในบ้าน หรือในห้องแสดงว่าเป็นตุ๊ด”คริสตัลรีบวิ่งไปหามินโฮและชี้ผู้ชายที่มีลักษณะเป็นต๊ดให้มินโฮอ่าน

            “หนังสือเล่มนี้มันมั่วเล่าฉันผู้ชายแท้ ส่วนไอชุดผู้หญิงพวกนี้ เป็นเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ไม่ใช่เด็ก”

            “ไม่หรอกน่านายมินโฮ ข้ากับเจ้า ห่างกันแค่...5 เดือน 7 วัน กับอีก 28 นาที 42 วินาที เองนะ”

            “เธอรู้จักชื่อฉันได้ยังไง แล้วรู้ระยะห่างอย่างถี่ถ้วนได้ไง”
             “ก็ฉันเทพนี่”

             “เธอเป็นนางฟ้า”

            “ก็เออแหละมันก็คล้ายกันนั่นแหละ เอาเป็นว่าข้าอยากใส่เสื้อตัวนี้”คริสว่าพลางหยิบชุดกระโปรงยาวๆสีขาวขึ้นมาและลงมือเสกมนต์เปลี่ยนเสื้อผ้า ภายในพริบตาเดียวคริสตัลก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว มินโฮก็ได้แต่ยืนเอ๋ออยู่ข้างๆคริสตัล


     
    .......................................................อัพ.........................................................
     
              “โห นางฟ้าชัดๆ”มินโฮอุทานขึ้นเมื่อเห็นคริสตัลเปลี่ยนเสื้อผ้าแบบใหม่ เธอดูไร้เดียงสา ทั้งสวย ทั้งน่ารัก

              “ข้า...เอ้ย ฉันเป็นนางฟ้าอยู่แล้วย่ะ”

              “ครับๆ”

              “เจ้า...เอ้ย นายช่วยพาฉันไปเอิ่ม...”คริสตัลว่าก่อนจะเสกหนังสืออกมาอีกครั้งก่อนจะลงมือหาหนังสือกันจ้าละหวั่น “ห้าง...ห้าง”

              “เค้าเรียกว่าห้างสรรพสินค้า”

              “นั่นแหละ ตอนนี้ ชเว ซอลลี่ ของ....เอ่อ ของนายภาษามุษย์นี่ยากชะมัด- -”

             “ของนายอะไร”

             “เอาใหม่ๆ ข้าต้องจดคำพวกนี้ ใช่ข้าต้องจดมัน”คริสตัลว่าก่อนจะเสกเอาปากกาขนนกออกมา “ok แฮ่ม ตอนนี้ ชเว ซอลลี่ กำลัง ซื้อของอยู่ที่ ห้างสรรพสินค้า”เมื่อคริสตัลจดเสร็จคริสตัลก็รีบอ่านตามที่ตนจดเอาไว้ก่อนจะมองหน้ามินโฮเพื่อหาคำตอบ

            “อืม...ไงต่อ”

            “เราต้องไป ไปที่นั่น”แล้วคริสตัลก็หายตัวไป

            “เฮ้ย ยัยนางฟ้า เธอไปไหนแล้วซอลลี่อยู่ไหน...”มินโฮมองหาคริสตัลทั่วห้องแต่ก็ไม่เจอวี่แววที่เจอจะออกมาเลย “ยัยแม่มด! ออกมาเดี๋ยวนี้นะฉันรู้ว่าเธออยู่แถวนี้”

            “ฮ่าๆๆๆ ข้าอยู่นี่”คริสตัลโผล่อยู่ที่ข้างบนตู้เสื้อผ้า

            “ยัยบ้าตกใจหมดเลย ลงมานี่นะ”

            “ข้าไม่ลง”
           “ลงมาเดี๋ยวนี้!”มินโฮว่าก่อนจะเขย่าตู้เสื้อผ้ากะจะให้คริสตัลลงมาแต่กลับเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น

           “ว๊าย!”คริสตัลตกลงมาจากตู้เสื้อผ้าแต่โชคดีที่ตู้เสื้อผ้าไม่ตกลงมาตาม แต่โชคร้าย...ที่คริสตัลตกลงมาทับมินโฮอีกทีนึง คริสตัลค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆก็พบว่าหน้าของทั้งสองห่างกันไม่ถึงคืบ\

             “ยัยนางฟ้า ลุกออกไปจากตัวฉันได้แล้ว ... โธ่ เป็นนางฟ้าก็นึกว่าตัวเบา ตัวหนักเหมือนกันนะเนี่ย”

             “ไอ้บ้า ข้าไม่พาเจ้าไปหายัยชเวนั่นเล่า ชิ”

             “เอ้าๆแค่นี้งอน”

             “ข้า ไม่ ได้ งอน เจ้า!”

             “แล้วจะพาผมไปไหมครับคุณนางฟ้าคริสตัล”

             “มันเป็นหน้าที่ฉันนี่นา”คริสตัลว่าก่อนจะเสกมนต์หายตัวไปกับมินโฮ



     
     
     
     
     
     
     
     
    100%

    จบเเล้วจ้าตอนค่ำๆตอนที่ 2 คยูซอ ออก ^^

    รีดเดอร์อย่าเพิ่งทั้งไรเตอร์น้า T^T จะร้องไห้

    บายค่าาา
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×