ความรับ

เนื้อเรื่อง

 ดวงอาทิตย์ยามเย็นลับหายเข้าหลังก้อนเมฆ ลมแม่น้ำยังคงพัดเอื่อย บนหอสูง
เหลือเพียงสองหนุ่มสาวที่นั่งเคียงกันบนม้ายาว ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือฝูงนกกลุ่ม
สุดท้ายหลายสิบตัวกำลังบินร่อนข้ามแม่น้ำกลับมายังอาณาจักรของมัน
         "ฝูงนกบินกลับรังน่าดูจังเลยนะคะ" หญิงสาวพูดขณะมองฝูงนก แล้วเธอก็มอง
ไปรอบๆบริเวณ
         "ถ้านับรวมทั้งหมดน่าจะเป็นพันพันตัวเลยนะคุณ ดูซิคะขาวเต็มไปหมดเหมือน
ดอกไม้เลย สวยจัง" หญิงสาวรำพึง  แล้วชายหนุ่มก็พูดขึ้นบ้าง
         " คุณส้มเข้าใจเปรียบเทียบนะครับผมยังนึกไม่ถึงเลยเหมือนดอกไม้จริงๆด้วย
เป็นดอกไม้สีขาวที่มีชีวิต เคลื่อนไหวได้  ผมว่าอารมณ์อย่างคุณน่าจะเขียนบทกวีได้"
         " ถ้าเป็นดอกไม้เต็มต้นแบบนี้ทำให้ส้มนึกถึงดอกพญาเสือโคร่งที่มักออกดอก
สะพรั่งบนดอยสูงในยามหนาว" แล้วหญิงสาวก็ละสายตามองไปยังฟากฟ้าแสนไกล
                                                            2.
       วันนี้ชายหนุ่มยืนอยู่เพียงลำพัง  เขาเหม่อมองไปยังฟากฟ้าแสนไกลด้านทิศ
เหนือนึกทบทวนเรื่องราวในครั้งนั้นที่เขายังจำได้แม่น  เพราะบริษัทหนังสือแฟชั่นที่
เขาดูแลฝ่ายศิลป์อยู่นั้นได้ไปติดต่อบริษัทที่เธอทำงานอยู่ให้สร้างเว็บไซท์ให้ เมื่อได้
รู้จักกันผ่านงานและรู้ว่าต่างก็มีความชอบคล้ายกันทั้งสองจึงคบกันเรื่อยมา
           ชายหนุ่มยังคงคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนรอบตัวสลัวลง ป่านนี้หญิงสาวคงกำลัง
พักแรมอยู่ณ.จุดใดแห่งหนึ่งริมน้ำกกในจังหวัดเชียงรายตามโปรแกรมดูนกขี่จักรยาน
ที่เชียงแสนแล้วมาล่องแพที่ท่าตอน เป็นโปรแกรมท่องเหนือประจำปีระหว่างเธอและ
กลุ่มเพื่อนสนิท แต่เขาไม่สามารถไปด้วยได้กับโปรแกรมที่ต้องไปยาวถึง 6วันเพราะ
งานปิดต้นฉบับที่กำลังยุ่งในช่วงใก้ลปีใหม่  ด้วยเหตุนี้หญิงสาวจึงมีอาการงอนให้เห็น
และที่ทำให้เขารู้สึกว้าวุ่นใจก็เมื่อเธอบอกว่าทริปนี้ได้ให้เพื่อนชายที่เคยชอบพอสมัย
เรียนซึ่งขณะนี้ไปทำงานที่เชียงรายเป็นคนคอยจัดการธุระต่างๆให้  และก็จะล่องแพ
ไปด้วยกัน  แม้เธอจะยืนยันนักหนาว่าเดี๋ยวนี้คิดเพียงเพื่อนเพราะต่างฝ่ายต่างมีคนรัก
และเธอก็มีเขาอยู่ทั้งคนก็เถอะ..แต่หัวใจของคนทำงานศิลปะอย่างเขาก็ไม่วายร้อนรน

        ชายหนุ่มเดินฝ่าความสลัวลงมาแล้วเดินไปที่รถซูซูกิคาริเบี้ยนสีเขียวที่จอดเป็น
เงาตะคุ่มอยู่อย่างโดดเดี่ยว เขาเปิดประตูเข้าไปนั่งและพยายามติดต่อผ่านมือถืออีก
ครั้งแต่ก็ไร้ผล ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อติดเครื่องแล้วเปิดไฟหน้ารถเขาพบ
ว่ามีรอยมูลนกถึงสามจุดที่กระจกและที่ฝากระโปรงอีกหนึ่งจุด  แต่ชายหนุ่มกลับไม่
ใส่ใจที่จะเดินไปเช็ดออกอย่างที่เคยทำ เพราะขณะนี้จิตใจของเขาเตลิดไปยังจังหวัด
เหนือสุดของประเทศเสียแล้ว...ถ้าพรุ่งนี้ไม่ทำงานบางทีค่ำนี้เขาอาจมุ่งรถสู่เชียงราย
แทนที่จะกลับบ้าน