คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่6-2
ผ่านมาหลายวันแล้วตั้งแต่วันนั้นที่ปทุมาเจออรวีที่ห้างสรรพสินค้าและตั้งใจจะเอาเรื่องนั้นไปบอกพี่ชายนอกไส้แต่เขากลับทำเสียงไม่พอใจใส่เธอบอกว่าเธอเหลวไหล
ปทุมาทำตัวปกติ เธอทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอเป็นคนนิสัยแบบนี้
แม้โกรธเธอก็จะเก็บมันไว้ในใจ จะไม่พูดแต่จะทำให้เห็นด้วยการกระทำ
“ใบบัว
กินสิลูกอย่าเอาแต่เขี่ย”
นางรดาบอกเมื่อเห็นปทุมานั่งเขี่ยจานข้าวไม่ยอมตักกินทั้งที่แต่ก่อนจะกินเยอะที่สุดหลังๆ
มาดูจะน้ำหนักลดไปเยอะอยู่พอควรสงสัยเพราะว่าหญิงสาวนั้นทำงานแล้ว
ปทุมาจัดอยู่ในสาวเพรียวสมส่วนไม่อ้วนไม่ผอมกำลังพอดี ใบหน้าเรียวสวย อกอวบใหญ่
สะโพกเข้าที ใบหน้าเรียบไม่มีการตกแต่งเสริมแต่เนียนใสไร้ที่ติ
“กินเยอะๆ
สิจ๊ะ ดูสิตัวแห้งแรงน้อย แล้วจะเอาแรงที่ไหนไปต่อกรกับพี่ชายตัวเอง” อรวีบอกยิ้มแย้มขณะที่ตักแครอทสิ่งที่เธอเกลียดที่สุดมาให้
ทุกคนมองมาที่ปทุมาที่ยังนั่งนิ่ง ใบหน้าเรียบนิ่งไม่สะทกสะท้านอะไร
เธอไม่หันมองใครนอกจากก้มมองที่จานของตัวเองก่อนจะเงยหน้ามองคนที่ตักมันให้
“ขอบคุณค่ะ”
เธอบอกก่อนจะตักแครอทเข้าปากอย่างไม่ยี่หระอะไร ก็แค่ไม่ชอบ ไม่ใช่กินแล้วเธอจะตาย
เธอเคี้ยวมันทั้งที่อยากจะอ้วกออกมาก่อนจะกลืนมันลงไป ทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร
แต่ในใจร้องหยี๋ๆ
“อรว่าอรจะแต่งงานแล้วค่ะ”
เสียงของอรวีดังขึ้น ทุกคนบนโต๊ะหันไปมองเธอสลับกับชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ
ใบหน้าคมสันของเขายังเรียบนิ่งอย่างทุกครั้ง ใบบัวจ้องมองแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร จ้องมองเขานิ่งก่อนจะถอนหายใจ
เอาเถอะ เธอจะลืมเรื่องนั้นเรื่องที่ผู้หญิงสวยเข็ดฟันคนนี้ควงผู้ชายเดินห้าง
“จริงหรอลูก”
นางรดาบอกเสียงตื่นเต้นทั้งที่จริงก็ไม่ได้ดีใจเท่าไหร่ก่อนจะหันไปมองใบบัวที่ไม่ได้สะทกสะท้านกับข่าวใหม่สักเท่าไหร่
“ครับ”
กฤษฎาตอบรับก่อนจะตักอาหารกินต่อทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ดีค่ะ
งั้นขอใบบัวเลือกเมนูอาหารนะคุณแม่” หญิงสาวโพล่งขึ้น แล้วยิ้มให้คนที่หันมามองเธอ
ใบบัวยังคงยิ้ม
เธอดีใจที่พี่ชายจะได้แต่งงานสักทีเพราะเธออยากจะเล่นกับเด็กน้อยมากกว่าไอ้ห่านเรื่องมากตัวนั้น
หญิงสาวคิดในใจ
“งั้นอรขอชุดสีแดงนะคะ”
หญิงสาวที่สวยสง่าเอ่ยบอกก่อนจะโน้มตัวไปหอมแก้มกฤษฎา
ใบบัวมองแล้วนึกขำทั้งสองคนที่ทำอะไรไม่เกรงใจฟ้าดินหรือแม่รดาและเธอเลย
ใบหน้าเรียวเล็กส่ายน้อยๆ ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินต่อ
“ผมอิ่มละ
ขอตัวก่อนนะครับ คุณกลับเองนะอร”
ชายหนุ่มเอ่ยบอกทุกคนและคนรักในประโยคหลังก่อนจะยกน้ำขึ้นจิบและเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้านทันที
ทุกคนมองเขา ไม่ว่าวินาทีไหนเขาก็เย็นชาที่สุด
“งั้นแม่คงต้องเตรียมสินสอดใช่ไหม”
นางรดาชวนคุย อรวียิ้มรับก่อนที่จะหันไปมองจับผิดปทุมาที่ใบหน้าสดใสไม่มีวี่แววเสียใจอะไรเลย
“คุณแม่คะ
ใบบัวขอไปคุยโทรศัพท์ก่อนนะคะ”
ปทุมาบอกแล้วชูโทรศัพท์มือถือให้คนที่นับถือดั่งมารดาดูว่าเพื่อนรักโทรมาก่อนจะลุกออกจากเก้าอี้เมื่อนางรดาพยักหน้ารับรู้แล้วเดินไปหน้าบ้านที่ไม่มีคน
“ว่าไงเอม”
เอ่ยถามเพื่อนเมื่อกดรับสาย
เอมมิกาโทรมาหาเธอหลายรอบแต่เพราะปิดเสียงไว้เลยเพิ่งเห็นตอนก้มมองที่กางเกงแล้วเห็นแสงโทรศัพท์
(ร่วงระนาว)
เอ่ยอย่างรู้กันก่อนจะหัวเราะเมื่อนึกถึงคนที่อยู่อีกฝั่งพูดไว้
ปทุมาทำนายอะไรไม่เคยพลาด
“อืม
แล้วไง” ถามเพื่อนอย่างงุนงง เรื่องแค่นี้ก็จำเป็นต้องโทรมา
(จะโทรมาบอกว่าเดี๋ยวจะเอาเช็คไปให้พรุ่งนี้
อยู่บ้านหรือเปล่า)
เพราะเงินที่ได้มามันมากจนเธอไม่อยากจะเก็บเอาไว้เองจนต้องรีบเอามาให้เพื่อนรัก
“อยู่ตอนเที่ยงครึ่ง
มีอะไรอีกไหม” บอกเวลาก่อนจะถามเพราะเธออยากจะกลับไปนอนแล้ว
วันนี้เธอมีเรื่องปวดหัวเยอะมากไม่อยากจะคิดอะไรแล้วนอกจากจะนอนให้ร่างกายได้พักผ่อน
(ยัง
มีอีกเรื่องแต่อธิบายเป็นคำพูด จะส่งให้ในแชทละกัน) บอกแล้วตัดสายไป
“อะไรของมัน”
ปทุมาว่าก่อนจะมองหน้าจอโทรศัพท์ที่เพื่อนรักวางสายแล้วส่ายหน้าด้วยรอยยิ้ม
กำลังจะเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงแต่ก็ต้องชะงักเมื่อข้อความจากไลน์เด้งขึ้นมาเสียก่อน ปทุมาจิ้มเปิดก่อนจะชะงักอีกครั้ง
คราวนี้เธอถึงกลับนิ่งอึ้ง
“ทำอะไรคะน้องใบบัว”
เสียงของอรวีดังขึ้นจากด้านหลัง ปทุมาหันไปมองร่างอวบอิ่มที่อยู่ในเสื้อเกาอกสีครีมกับกางเกงขาสั้นแบบพอดีไม่โป๊มากสีแดงสดที่อวดเรียวขา
“มองคนสำส่อนค่ะ”
ปทุมาว่าก่อนจะมองหน้าคนที่ขึ้นชื่อว่าสวยเผ็ดอย่างโมโห
อรวีชะงักที่ได้ยินคำนั้นแต่ยังเสแสร้งยิ้มให้น้องสาวของกฤษฎา
“หมายความว่าไงคะ”
เอ่ยถามทั้งที่พอจะเดาเรื่องได้
วันนั้นที่ห้างสรรพสินค้าเธอก็เห็นปทุมาแต่ทว่าสาวเจ้าก็ไม่ได้บอกมันกับพี่ชายนอกไส้ของตัวเอง
“หมายความว่ายังงี้ไงคะ”
ว่าแล้วก็หันชูโทรศัพท์ที่หน้าจอเปิดค้างในหน้าแชทของเธอและเอมมิกาให้คนที่ทำหน้าไม่รู้อะไรดู
เธอโมโหมากกับสิ่งที่เห็นเพราะนึกว่านั้นจะเป็นแค่ครั้งเดียว
และนี่อรวีกำลังจะแต่งงานกับกฤษฎาพี่ชายของเธอแล้วแต่ยังทำตัวแบบนี้อีก
“อ๋อ”
คนที่เห็นร้องขึ้นก่อนจะมองภาพนั้นของตนเองที่คิดว่าถูกถ่ายสลับกับคนที่ชูให้ตัวเองดูแล้วหัวเราะ
ภาพที่เธอกำลังกอดจูบกับผู้ชายสุดหล่อคนหนึ่งบนรถสปอร์ตหรูสีแดง
“มันคงเป็นเรื่องปกติของพี่”
ปทุมาเหยียดยิ้มเมื่อคนทำผิดยังไม่สะทกสะท้าน ขนาดจับได้คาหนังคาเขายังทำเหมือนไม่มีอะไร
“ก็แล้วไงอ่ะคะ
ก็จูบ ไม่ได้ผิดอะไร” อรวีว่าก่อนจะยิ้มโชว์บ้าง ริมฝีปากสีแดงสดคลี่ยิ้มกว้าง
ปทุมากำมือแน่นกับสิ่งที่ได้กลับ นอกจากไม่กลัวหรือรู้สึกผิดยังไม่ละอายอีก
“น้องจะฟ้องกิตก็ได้นะ
แต่กิตน่ะหลงพี่จนไม่สนใจคำพูดของน้องบัวหรอก”
พูดพร้อมกับเอามือไปจับคางเรียวของปทุมาแล้วบิดไปมาเบาๆ พร้อมหัวเราะ
“ไม่กลัวแม้จะมีรูป”
ปทุมาเอ่ยถามอีกครั้งก่อนจะปัดมือที่จับตนเองออกอย่างไม่ออมแรง
“แน่นอนค่ะ
ถ้ากิตถามพี่จะบอกว่าแค่เอี้ยวตัวเอาของแต่มุมกล้องมันให้
น้องว่าพี่ชายน้องจะโง่เชื่อพี่มั้ย แต่พี่ว่าเชื่อนะเพราะพี่ทำบ่อย”
บอกแล้วก็ทำหน้าเยาะเย้ยน้องสาวของกฤษฎาก่อนจะเดินไปที่รถของตัวเองสตาร์ทรถออกไปอย่างไม่สนใจน้องสาวของกฤษฎาที่ดูเหมือนจะไร้เดียงสาและไม่ทันคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง
แม้จะเจอไม่กี่ครั้งก็รู้สึกไม่ค่อยถูกชะตากับยัยเด็กนั่นเลย สงสัยเป็นเซ้นผู้หญิงล่ะมั้ง
บทที่10 เมื่อไหร่จะทะยอยลบบทที่5 ลงไปนะใครเริ่มอ่านหรือยังไม่อ่านรีบๆ เน้อ
ปล. คำผิดบอกได้เรื่อยๆ ยังแก้ได้ ฮี่ๆ
ความคิดเห็น