คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : บทที่6-1
วันนี้เป็นวันหยุดของปทุมาซึ่งหญิงสาวรู้สึกว่าน่าเบื่อมากเพราะนอกจากนอนเฉยๆ
ในช่วงเช้าก็ตื่นมาทะเลาะกับไอ้ห่านขี้โวยวาย หลังจากที่กินข้าวเที่ยงเสร็จปทุมาก็เลยขอคุณแม่รดาออกไปเที่ยวกับเอมมิกาที่ตอนนี้เจ้าตัวนั้นออกงานประจำแล้ว
คิดแล้วก็หนักใจเรื่องพี่ชายกับเพื่อนตัวเองรู้สึกว่ามันจะไม่ใช่คู่กัดธรรมดาเสียแล้ว
“จะกินอะไรดี”
เอ่ยถามเพื่อนรักที่หน้าบูด ยื่นเมนูของหวานที่จดส่งให้พนักงานก่อนจะหันมามองเพื่อนแล้วหัวเราะ
“หัวเราะอะไร” เอมมิกาถามคนที่หัวเราะกับอาการของตนเอง
ก็เพราะมันไม่มีอะไรให้ทำนอกจากนั่งๆ นอนๆ เลยทำให้เซ็งเป็นบ้า
“ป่าว”
ปทุมาส่ายหน้า เอมมิกาเบ้หน้าให้กับเพื่อนรักที่ยิ้มแย้ม
ไอ้บัวมันก็ยิ้มได้นี่ชีวิตมันแฮปปี้สุดๆ
และไม่อยากจะคิดให้โมโหเรื่องของพี่ชายมันที่มาเทคโอเวอร์บริษัทที่เธอทำงานว่าเป็นฝีมือของมันที่เป็นคนวางแผน
อย่างอีตานั่นไม่น่าจะลงทุนป่วนเธอขนาดนั้นถ้าไม่มีมันคอยชี้โพลงให้กระรอกขี้เหร่นั่นรู้
“แล้วทำงานเป็นไงบ้าง
สนุกไหม” เอ่ยถามเพื่อนรัก ปทุมาค่อยๆ หุบยิ้มพยักหน้า
“ก็สนุกดี”
เอ่ยตอบเพื่อนรัก
“แล้วงานที่แกเข้าไปทำล่ะ”
เอมมิกาถาม คราวนี้คนที่ยิ้มแย้มเมื่อครู่ทำหน้าตึงเครียด ส่ายหน้าก่อนจะถอนหายใจ
“ไม่มีอะไรคืบหน้า
เผลอๆ จะแย่กว่าเดิม” ปทุมาตอบทำหน้าคิดหนัก
“อืมๆ
มีไรให้ช่วยก็บอก” บอกเพื่อนรัก ปทุมาพยักหน้า
เธอไม่อยากจะซักเพื่อนมากนักเพราะมันเป็นเรื่องส่าวนตัวจริงๆ
เคยอยากจะยื่นมือเข้าไปช่วยแต่ถูกปทุมาสกัดขาซะแทบหัวทิ่มเลยได้แต่คอยมองอยู่ห่าง
เมื่อคุยกับเพื่อนจนจบประเด็นก็มองหาพนักงานเพราะรอนานแล้วแต่ทว่าเค้กที่สั่งยังไม่มาเสิร์ฟเลยแต่สายตาดันสะดุดเข้ากับใครบางคนเสียก่อน
“นั่นพี่อรแฟนของพี่ชายแกนี่”
ว่าแล้วก็ชี้ไปที่ร่างสูงเพรียวสง่าที่ยืนรอลิฟท์กับผู้ชายคนหนึ่งอยู่
มือเรียวคล้องแขนผู้ชายอย่างสนิทสนม เขย่งขึ้นจูบแก้มของผู้ชายหน้าตาดีคนนั้นก่อนจะพากันเข้าลิฟท์ไป
“เพื่อนเขาหรือเปล่า”
ปทุมาบอกอย่างนั้นแต่ทว่าสองเข้ากลับลุกขึ้นสองเท้าพาตัวเองเดินไปยังลิฟท์ตัวนั้นด้วยความเร่งรีบ
หัวใจเธอเต้นระส่ำด้วยความไม่พอใจ คบกับพี่ชายของเธอเกือบ4ปีแต่กลับมีคนอื่น......
“จะไปไหนครับ”
รปภ.ที่เดินตามมาพร้อมกับเอมมิกาเอ่ยถามขึ้นเมื่อปทุมาทำท่าจะวิ่งไปที่บันไดหนีไฟที่เขียนว่าปิดปรับปรุงชั่วคราวก่อนจะคว้าข้อมือเรียวของหญิงสาวเอาไว้
“ปล่อย”
ปทุมาเอ่ยเสียงต่ำ ไม่รอให้ปล่อยมือเธอหญิงสาวสะบัดมืออกก่อนจะรีบเปิดประตูวิ่งลงไปยังข้างล่างอย่างไม่คิดอะไรโดยมีเอมมิกาวิ่งตาม
“ฉันว่าพี่อรแกมีชู้”
เอมมิกาพูดขึ้นอย่างสันนิฐานแล้วลอบมองหน้าเพื่อนรักที่นิ่งจนอยากจะคาดเดาเมื่อออกมาจากทางบันไดหนีไฟชั้นใต้ดินที่เป็นชั้นจอดรถของลูกค้า
เมื่อครู่เธอและเพื่อนอยู่ชั้นG
โชคดีที่ลิฟท์ที่ลงเหลือเพียงแค่ชั้นเดียวเลยคาดเดาได้ง่ายว่าอรดีคงจะมาชั้นนี้เพื่อขึ้นรถกลับบ้านหรือไปต่อที่อื่น
“ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันจะให้เฮียกิตเลิกคบกับพี่อร”
แม้รู้ดีจะไม่มีสิทธิ์สั่งพี่ชายแต่เพราะเธอไม่ยากเห็นพี่ของตัวเองถูกสวมเขา
ดวงตากลมโตจ้องมองเลขที่เสาที่เป็นเลยที่จอดลดแต่ละโซน สายตากวาดมองหาร่างบางอรชรของคนรักพี่ชายเธอที่คาดว่าน่าจะเดินออกจากลิฟท์สักพักแล้ว
แต่เหมือนจะช้าไปเสียแล้วร่างบอบบางที่อวบอิ่มขึ้นขึ้นรถไปกับผู้ชายคนนั้นเสียแล้ว
“จะเอายังไงต่อ”
เอ่ยถามเพื่อนที่ยืนเครียดมองไปยังทางรถที่ขับออกไป ปทุมายังเงียบท่าทีเคร่งเครียดไม่น้อย
“ชั่งเถอะ”
ตอนนี้เธอไม่แน่ใจและไม่มีหลักฐานและตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่อรก็ดูรักกับพี่กิตดีไม่เคยทะเลาะกันให้เธอเห็นเลยสักครั้ง
“จะปล่อยไปจริงๆ
หรอ” คราวนี้เอมมิกาถามซ้ำเพื่อความแน่ใจ ปทุมาหันไปมองก่อนจะพยักหน้า ตอนนี้ปล่อยไปก่อน
ตอนหน้าเธอจะไม่ให้พลาดแน่ ปทุมาบอกในใจ
เย็นมาปทุมาตั้งใจมาที่บ้านใหญ่หลังจากเลิกงานทันทีเพราะเธอมีเรื่องคุยกับพี่ชายของเธอ
แต่ทว่ารอแล้วรอเล่าพี่ชายของเธอก็ยังคงเงียบไม่เห็นเขา
ปทุมาสมมุติฐานไว้สองทางคือเขาเคลียงานยังไม่เสร็จหรือไม่ก็แวะไปหาอรวีแฟนสาวสุดสวย
เขาคบกันมาหลายปีแล้ว.....
“คุณหนูโน่นค่ะ
คุณกิตมาแล้ว” นางผกาที่นั่งอยู่ข้างๆ
หญิงสาวเพื่อรอคุณชายของตัวเองเอ่ยบอกเมื่อประตูรั้วบ้านเปิดออกและรถประจำตัวของกฤษฎาเคลื่อนเข้ามา
ปทุมาที่นั่งรอหน้าบันไดลุกขึ้นยืนทันที เธอเฝ้ายืนรอคอยเขาออกมาจากรถหลังจากที่มันจอดนิ่งสนิทตรงหน้าเธอ
“เฮีย”
เอ่ยเรียกคนที่ทำหน้านิ่งเดินมาทางเข้าบ้านก่อนจะชะงักเพราะดูคนที่เธอกำลังรอคอยเหมือนจะหงุดหงิดอะไรมาก่อนแล้ว
“เอาไว้คุยกับพรุ่งนี้”
เอ่ยบอกคนที่มานั่งรอตัวเองเสียงเครียดแล้วเดินผ่านไปแต่ปทุมากลับคว้ามือหนาเอาไว้ก่อน
ชายหนุ่มหันไปมอง ดวงตาที่นิ่งเรียบฉายแววไม่พอใจจนปทุมาเสียวสันหลัง
แต่ทว่าเธอตั้งใจไว้แล้วและไม่อยากจะล้มเลิกความตั้งใจนี้
วันนี้เธอต้องเปิดโปงแฟนแสนดีของพี่ชายเธอให้ได้
“เฮียฟังบัวก่อนมันสำคัญ
วันนี้บัวเห็นแฟนพี่ที่ห้างเธอไปกับ........”
“บัว
เฮียบอกไว้คุยพรุ่งนี้” ตะคอกใส่คนที่พยายามดันทุลังตอนเขาอารมณ์เสีย
มองคนที่เงยหน้ามองตนเองอย่างตกใจ ดวงตามีน้ำสีใสเอ่อคลอ เขาถอนหายใจ
แม้รู้ว่าตัวเองผิดแต่เพราะตอนนี้เขาอารมณ์ไม่ดี
ไม่อยากมานั่งฟังหรือว่าคุยกับปทุมาให้เรื่องมันแย่กว่านี้
ตัดสินใจสะบัดมือที่ปทุมาจับเอาไว้แล้วเดินเข้าบ้านไปทันที...........
ความคิดเห็น